محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829133113
درس هایی که از سحر قریشی می گیریم !
واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: در کشور ما یک رویه زیبایی که وجود دارد این است که افراد یا وارد کاری نمی شوند یا وقتی وارد می شوند مطمئن اند که در آن حیطه به کمال فضل و دانش رسیده اند.آنقدر این حس در میان هموطنان زیاد است که وقتی به این پسرخاله مان که پزشکی خوانده می گوییم بیا این آزمایش ما رو بخون میگه: تا تخصصم صبر! اصلا شما در ایران که تصادف می کنید جرات ندارید از حاضران در صحنه بپرسید آقا به نظرت مقصر کی بود؟ می زنند توی دهان آدم که مگه من افسرم؟ من یه فیلمبردار ساده ام که با گوشیم دارم فیلم می گیرم. در مهمانی ها خدا نکند یک نفر اشاره ای به مسائل سیاسی جاری مملکت کند، همه می ریزند سرش که شما تخصصت در این زمینه چیه؟ درسشو خوندی؟ مدرکی داری؟ کار سیاسی کردی؟ خطبه عقدتو رییس دولت اصلاحات خونده؟ عکس با شورت دیپلماتیک (لباس سیاستمداران در اوگاندا) داری؟ چی داری که حرف می زنی؟ راستی گفتم سیاست یاد مصاحبه خانم سحر قریشی با رضا رشیدپور افتادم. به نظر من سحر قریشی می تواند الگوی همه ما برای گفتن نمی دانم و خودداری از اظهارنظر در مورد مسائل متفرقه باشد. همین اواخر هفته قبل دوستان عزیز ما در برنامه دید در شب استاد سحر قریشی را به برنامه دعوت می کنند و طبق روال برنامه رشیدپور عکس هایی را به مهمان نشان می دهد و نظر او را راجع به آنها جویا می شود. عکس سرافراز رییس صداوسیما را نشان می دهند سحر قریشی می گوید نمی شناسم. کوئنتین تارانتینو را نشان می دهند، می گوید نمی شناسم. فرانسیس فورد کاپولا سازنده پدرخوانده را نشان می دهند می گوید نمی شناسم. رشیدپور فیوز می پراند و می گوید بابا کاپولا، پدر خوانده... سحر می گوید آخی بمیرم چقدر پیر شده، رشیدپور که در حال سقوط به اعماق فاجعه است می گوید این آل پاچینو نیست، کاپولاست! یعنی آدم اگر حتی دو بار شبکه یک صداوسیما را هم باز کرده باشد حداقل تارانتیتو را می شناسد. حالا تارانتینو را می گوییم اسمش سخت است، سرافراز چی؟ البته انصافا این یکی هم سخت است، بچه ها تازه داشتند ضرغامی را یاد می گرفتند که یهو رفت و یکی دیگه آمد. القصه رشیدپور و دوستان وقتی دیدند قریشی خاضعانه و صادقانه می گوید در مورد چیزی که بلد نیست (سینما و تلویزیون) اظهارنظر نمی کند چند چهره سیاسی نشان دادند که نظر خانم قریشی را راجع به آنها بدانند. عکس اول، یوکیو آمانو رییس سازمان انرژی اتمی... سحر کمی به چهره شرقی و چشم بادامی آمانو می نگرد و توی دلش می گوید: خدایا این دیگه کیه انداختن تو دامن ما؟ شبیه یکی از شخصیت های ای کیو سانه ولی دقیقا نمی دونم کدوم! کیه آخه؟ تو اوشین بازی می کرد؟ آکیرا کوروساواست؟ پیری های لین چان؟ نفوس و مسکن؟ سحر تمام گزینه ها را در ذهنش مرور کرد، آنگاه تمام قدرتش را در ذهنش متمرکز کرد و با شجاعت گفت نمی دووووونمممم! بعد عکس آقای احمدی نژاد را نشان دادند که سحر گفت: من آقای احمدی نژاد را از نزدیک و بر سر سفره افطاری دیدم. وقتی آقای احمدی نژاد از یک متر و نیمی من رد شده و به همه ما خوش آمد گفتند، ناخودآگاه و یکدفعه تحت تاثیر کاریزمای ایشان، در همین حال خنده ای بر لبان من آمد و با ایشان احوال پرسی کردم. گویی که ایشان را ده سال است که میشناسم. در حالی که هیچ حسی نسبت به سیاست ندارم، در وجود ایشان یک کاریزمای عجیبی دیدم و از لبخند ایشان لبخند زدم و از وجود ایشان انرژی خوبی گرفتم. به نظر من بقیه مزخرف می گویند و سحر قریشی هنرمند بسیار توانمندی است. همین که یک نفر بدون این که بخواهد امتیاز و مجوزی بگیرد یا بخواهد ریاست فلان جا را عهده دار شود و تپه های فلان ناحیه را رنگ آمیزی کند و بدون این که حتی مشکل خاصی توی زندگی اش داشته باشد از احمدی نژاد حس خوبی بگیرد این به نظرم نهایت هنر یک انسان است. (افتخاری هم هنرمند بزرگی بود، یادش بخیر) با این حال الان مساله ما این نیست، مساله این است که سحر قریشی بالاخره یک نفر را شناخت. یعنی اگر آن افطاری برگزار نمی شد احمدی نژاد را هم نمی شناخت و این نشان می دهد هنرمندان ما همانقدر که نسبت به سینما و تلویزیون و اینجور مسایل مفسده برانگیز بی اعتنا هستند، به قدرت هم اعتنایی ندارند بطوری که برای آدم سوال پیش می آید که پس به چه چیزی اعتنا دارند؟! حالا بر فرض گیریم از هیچی اطلاع و به هیچی هم اعتنا ندارند، ولی با رفتارشان که می گویند راجع به چیزی که اطلاع ندارید (یعنی راجع به اکثر چیزها به جز میک آپ و چسان فسان و رازهای تناسب اندام) اظهارنظر نکنید. به شما چه رییس سازمان انرژی اتمی کیه و چیکار می کنه؟ فضول مردمین مگه؟ تارانتینو و کاپولا برای شما نون و آب میشه؟ فقط افه روشنفکری دارین. یه بار گوشت خریدین؟ میوه خریدین؟ رفتین سوپرمارکت ببینین قیمت مواد غذایی چنده؟ شما نمی دونین ولی سحر قریشی از آنجایی که اکثر اوقات در سوپرمارکت ها و توی جعبه فیلم هاست از قیمت انواع محصولات غذایی اطلاع داره. این همه هم خدا رو شکر موفقه و صد برابر شما هم داره پول در میاره. حالا باز برین فیلم تحلیل کنین و در متد اکتینگ استانیسلاوسکی غور و تفکر کنین. والا... سوئیسه مگه؟ خفه شین پولتون رو در بیارین! آیدین سیارسریع روزنامه قانون
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[مشاهده در: www.parsine.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 124]
-
گوناگون
پربازدیدترینها