تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837588848
سود بدفهمیده شده!
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: مهدی مالمیر روزنامه نگار زندگی بسیاری از ما این روز ها مالامال از رویداد ها و خبرهاست اما با این همه، انصاف باید داد که کمتر با رویدادهای انسانی پر می شود. نمونه نزدیک آن هم رویداد دلگزایی بود که هفته گذشته در بیمارستانی در استان اصفهان رخ داد. بخیه چانه پسرک چندساله ای را به سبب ناتوانی پدر و مادرش از پرداخت حق ویزیت از صورتش باز و روانه خانه اش کردند! این که بخیه باز شده (نخِ مصرف شده) به درد چه کسی می خورد؟! یا این که دست اندرکاران بی ملاحظه این ماجرا لحظه ای به این ظریفه نیندیشیدند که جای بخیه باز شده اگر در چهره پسرک جای زخمی مادام العمر باقی نگذارد می تواند زخمی ابدی بر روح و روان او حک کند یا این که پدر و مادر پسر خردسال از این پس هر بار که چشمشان به صورت فرزندشان می افتد باید شرمسار جیب خالی شان باشند و... از جنس پرسش هایی است که اندیشیدن به آنها «چنگ در جگر می اندازد». این ماجرا تا بدان پایه تلخ بود که با واکنش سریع وزیر بهداشت و متهم شدن دست اندرکاران ماجرا روبه رو شد. با این همه نکته ای که می توان در این ماجرا روی آن دست گذاشت این است که دیوارهای میان ما هر روز بالا تر می رود و در زندگی جمعی ما «خیر عمومی» رفته رفته به دست بی دریغ فراموشی سپرده می شود. آنچه بر رفتار و سکنات برخی از ما سایه انداخته است، دست یافتن به سود فوری و فوتی به هر بها و هر وسیله ای است. غافل از این که «سودِ فوریِ شخصی» در یک اجتماع، سود بد فهمیده شده است که در درازمدت به ضرر همزیستی اهالی یک جامعه تمام خواهد شد. در یک اجتماع، سود فردی پاره ای از خیر جمعی است. به عبارت دقیق تر، نفع شخصی که در آن خیر و مصلحت جمعی لحاظ نشده باشد، در یک جامعه پیشرفته، «نابکاری» است و اساسا سود به حساب نمی آید. پدیدآورندگان ماجرای بیمارستان اصفهان چنان به سود فوری خود می اندیشیدند که به مصداق ضرب المثلی قدیمی سیلیِ نقدِ اعتراضِ شهروندان و وزیر و گرفتاری های حقوقی را به حلوای نسیه اندیشیدن به خیر جمعی و گذشتن از حق الزحمه ناچیز درمان برتری دادند. این عارضه را البته می شود در گوشه گوشه شهرهای بزرگ و در پیش پا افتاده ترین رخدادهای روزانه نیز مشاهده کرد. برخی شهروندانی که چنان در پی سود شخصی و دم دستی هستند که گویا اصلا در این عوالم نیستند که در جامعه منفعتی که به خیر عمومی کمک نرساند، وجدان جمعی را مشوش کند، اتمسفر جامعه را مسموم سازد و به بیزاری ها، سوءظن ها و دشمنی ها دامن بزند، ضرری است که بومرنگ آسا با قدرتی چند برابر به جامعه بازمی گردد. باری، حادثه اخیر اصفهان، آینه زشت نمایی است که برخی مشکلات فرهنگی ما را باز می تاباند و این که با همه بزرگی فرهنگمان، نکات دورریختنی و اصلاح کردنی فراوان داریم. یکی همین اعتقاد به سیلی نقدی است که همواره بهتر از حلوای نسیه دانسته ایم. باوری که پیروزمندانه از همزیستی مسالمت آمیز ما جلوگیری کرده است و عجیب این جاست که پیوسته از سرخی صورت خود گله مندیم!
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[مشاهده در: www.shahrvand-newspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها