واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: بیتا موسوی / «پل خواب» نخستین فیلم بلند سینمایی اکتای براهنی پسر رضا براهنی نویسنده، شاعر و منتقد ادبی است. شنیده ها حاکی از این است که این فیلم جزو آثار قابل توجه این دوره از جشنواره است که در آن ساعد سهیلی، آناهیتا افشار و هومن سیدی به ایفای نقش می پردازند. این فیلم یک اقتباس ادبی از «جنایت و مکافات» داستایوفسکی است که قطعا می تواند برای هر مخاطبی جذابیت های خود را داشته باشد. از این رو با کارگردان این اثر به گفت وگو پرداختیم. «پل خواب» نخستین فیلم سینمایی بلند شما محسوب می شود که امسال قرار است در جشنواره فیلم فجر به نمایش در آید. گویا فیلم یک اقتباس ادبی است و شما فضای متفاوتی را در آن تجربه کردید. بله «پل خواب» اقتباسی از «جنایت و مکافات» داستایوفسکی است و به نظرم کم و بیش به فضا و جهان رمان وفادار است اما وفاداری به معنای ساخت مو به مو نیست و در عین حال اصل وفاداری در اقتباس برای سینما، خود زیر سوال است. همه اینها باید در اثر جدید خود را به رخ بکشد و در خدمت قصه و سینما دربیاید. من تقریبا سال های طولانی برای ساخت فیلم اولم معطل ماندم. چرا که بخشی از فیلمنامه هایم در طول این سال ها از ارشاد مجوز نگرفتند. من 10 سال پیش، بعد از اتمام تحصیلم از کانادا به ایران بازگشتم و 10 سال با دقت به سینمای ایران نگاه کردم و هرچند سال یک بار سعی کردم فیلم بسازم و نشد و به مرور علاقه ام را به گونه ای خاصی که بسیار رواج پیدا کرد، از دست دادم. فکر می کنم همین باعث شد که کمی در «پل خواب» از مدل کلیشه شده رئالیسم- مستند آپارتمانی یا قصه هایی با گره های عادی در روابط آدم ها فاصله بگیرم، حتی شاید در گذشته خودم، فیلمنامه هایی در این گونه ها نوشتم ولی امروز فاصله ام با این نوع فیلم ها بیشتر شده است. «جنایت و مکافات» که اسکلت اصلی فیلمنامه «پل خواب» بود این امکان را داشت که به سوی چیز جدیدی در ذهنم بروم. در سینمای ایران کمتر فیلمسازی به سراغ اقتباس ادبی می رود. چقدر انتخاب این تجربه برای شما شخصی است و چقدر به فضایی برمی گردد که به واسطه پدرتان و خانواده ای که در آن بزرگ شده اید، از کودکی تجربه کردید؟ این انگیزه گاهی خودآگاه و گاهی ناخودآگاه بوده است. فکر می کنم در یک خانواده هنری حتی ممکن است که فرزندان در دوره ای علیه هنر قیام کنند. جدا از قضیه اقتباس، بخش اعظم قصه ای که شما در «پل خواب» می بینید، از زندگی خودم یا اطرافیان و دوستانم الهام گرفته شده و قصه شده است. اگر اسکلت فیلمنامه از اقتباس ادبی آمده است، به نوعی بن مایه آن به خاطرات و تجربیات شخصی و ذهنی من برمی گردد. من خیلی از کاراکترهای فیلم را از نزدیک می شناختم. شاید به طور شخصی چیزی را تجربه نکرده باشم ولی با این نوع آدم ها زندگی کردم. این موضوع شاید در تضاد با زندگی خانوادگی من باشد. البته حتی بخشی از شغل من به فضایی برمی گردد که در آن بزرگ شدم. تربیت پدر و مادرم به شکلی بوده که از همان ابتدا ما را به این سمت وسو سوق دادند. قصه کاملا به صورت کلاسیک روایت می شود. در اصل فیلم یک کاراکتر اصلی دارد که بار اصلی داستان به دوش اوست. به نظر می رسد در بخش انتخاب بازیگر تلاش کردید بیشتر روی حضور بازیگرانی تمرکز کنید که با شخصیت های اصلی قصه نزدیکی داشته باشند. به همین دلیل خیلی به سمت ستارگان سینما نرفتید یا حتی اصراری به حضور آنها نداشتید. من به سینمای مستقلی علاقه مندم که با مخاطب ارتباط برقرار می کند. فیلمنامه سه سال پیش نوشته شد. در ابتدا صحبت از کار با حامد بهداد بود و یکی، دو گزینه دیگر نیز مطرح می شدند. در طول مرحله سخت پروانه ساخت افراد مختلف نظر می دادند و من هم در مورد آن فکر می کردم. چند ماه قبل از پروانه ساخت تصمیم گرفتم چند بازیگر جدید و جوان سینمای ایران را از نزدیک ببینم. در این میان بود که ساعد سهیلی فیلمنامه را خواند و در ذهنم تبدیل به یکی از گزینه های اصلی شد. در زمان پیش تولید با افراد دیگری هم صحبت کردیم و حتی تا پای قرارداد هم رفتیم. راه پرپیچ و خمی را طی کردیم و در نهایت، در تمرین ها به این نتیجه رسیدیم که دنبال بازیگری باشیم که شرایطی کاملا منطبق با نقش داشته باشد. این شد که با اطمینان بیشتر به ساعد سهیلی برگشتیم. در مورد اکبر زنجانپور هم همیشه دوست داشتم با او کار کنم و این شانس من بود که بعد از 20 سال در فیلمم بازی کرد. آناهیتا افشار را هم از فیلم «برف روی کاج ها» و از دفتر بشرا فیلم می شناختم و بعد ها تجربه همکاری در فیلم کوتاه داشتیم. به نظرم بازیگر بسیار خوب و توانایی است. در اصل به نوعی از همان ابتدا نقش دختر فیلم را شبیه او نوشته بودم. حالا که کار را می بینم، از انتخاب بازیگران بسیار راضی هستم و فکر می کنم این بازیگران به آن چیزی که در ذهن من بود نزدیک ترند. بازیگران معروف و گمنام دیگری را هم دوست دارم. ولی اصل قصه است و کاراکتر. به نظر می رسد بخش فیلم های اول جشنواره فجر امسال، بخش جذابی باشد چراکه امسال فیلم های اولی ساخته شده که کارگردانان آنها سابقه فعالیت های مختلف در سینما یا تجربه ساخت فیلم های کوتاه خوبی دارند. فکر می کنم رقابت سختی در پیش داشته باشید. بله، فکر می کنم رقابت سخت و پیچیده ای در پیش داشته باشیم. من هم شنیده ام کارگردانان این بخش تلاش کردند در آثارشان از فضای عمومی آثار سینمای بدنه ایران پرهیز کنند. این اتفاق خوبی است اگر منجر به ارتباط بهتر با مخاطب شود، نتیجه خوبی به بار می آورد. فکر می کنم مخاطب ایرانی با سینمایی مثل موج نوی سینمای ایران، یا دهه 70 امریکا، ارتباط خوبی دارد. سینمای مستقل و آلترناتیو، اجتماعی و قصه گو، اما با اندکی تخیل و البته بومی. «پل خواب» هم اکنون در چه مرحله ای است؟ فیلم به زودی آماده نمایش می شود و در آخرین مراحل فنی قرار دارد.
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]