واضح آرشیو وب فارسی:ستاد ویژه توسعه فناوری نانو: پژوهشگران دانشگاه کاشان در تحقیقات خود موفق به ساخت نمونه های آزمایشگاهی نوعی پلیمر شده اند که همزمان از دو ویژگی مقاومت حرارتی و مقاومت در برابر شعله برخوردار است. نتایج این طرح در صنایع نساجی، هوافضا، خودروسازی و ساخت لوازم خانگی قابل استفاده خواهد بود.سلولز استات یک ماده ی پرکاربرد در حوزه های مختلف از جمله نساجی است. این ماده از ویژگی های خوبی نظیر چقرمگی و استحکام ضربه ای بالا، شفافیت خوب و رنگ پذیری عالی برخوردار است. با این حال یکی از اصلی ترین عیوب و موانع این پلیمر برای تبدیل شدن به یک پلیمر مهم و کاربردی، مقاومت حرارتی نسبتاً پایین و اشتعال پذیری آن است. محققان در این طرح تلاش نموده اند تا مقاومت حرارتی و مقاومت در برابر شعله ی پلیمر سلولز استات را به کمک نانومواد بهبود بخشند. به گفته ی دکتر داود قنبری، از زمان های گذشته مواد پلیمری برای دستیابی به خواص بهتر، با ترکیبات معدنی طبیعی و سنتزی به صورت کامپوزیت در آورده می شدند. البته در بیشتر مواقع افزایش پر کننده با اشکالاتی نظیر شکنندگی، ترد شدن، افزایش وزن و کدری محصول نهایی همراه است. اما می توان با استفاده از افزودنی های نانوذرات به جای افزودنی های توده ای و میکرومتری بر این معایب کامپوزیت های غیر نانویی نیز غلبه کرد. وی در ادامه افزود: «معمولاً افزایش مقاومت حرارتی (گرمایی) و افزایش مقاومت در برابر شعله (آتش) به طور همزمان به دست نمی آید؛ اما در این کار با استفاده ی همزمان از سه افزودنی به این دو ویژگی دست یافتیم.» مکانیسم این نانوکامپوزیت به تأخیر اندازی شعله است. بدین صورت حتی اگر در برابر شعله ی بزرگ و دایمی مقاومت نکند، قطعاً سرعت انتشار آن را کاهش می دهد و زمان را برای نجات افراد و خاموش کردن آتش افزایش می دهد. استفاده از نتایج طرح های این چنینی که همزمان منجر به ایجاد مقاومت حرارتی و افزایش دیرسوز شوندگی کامپوزیت نهایی می شوند، برای صنایع هوافضا و تولید مواد هوشمند بسیار مناسب است. استفاده در اتومبیل های شعله ور شونده (اتاق اتوبوس)، پوشش داخلی انواع مکان ها، انبارهای مواد اشتعال پذیر و لوازم خانگی مانند فرش و پارچه، از دیگر مکان های کاربرد آن هاست. قنبری نحوه ی دستیابی به این اهداف را چنین بیان مرد: «برای این منظور از نانوذرات اکسید آنتیموان و تری کلرو ملامین برای افزایش مقاومت در برابر شعله استفاده گردید. از طرفی افزایش مقاومت حرارتی نانوکامپوزیت نیز با حضور نانولوله های کربنی اصلاح سطح شده که جهت پخش مناسب در ماتریس پلیمر استفاده شد، به دست آمد.» این محقق در ادامه به مزایای استفاده از مواد به کار رفته در ساخت این نانوکامپوزیت اشاره کرد و افزود: «در کشورهای توسعه یافته از طرف نهادهای کنترل آلایندگی و سلامت، استفاده از انواع دیرسوزکننده های متداول حاوی هالوژن و ترکیبات سمی ممنوع گردیده است. به همین خاطر محققان به دنبال نسل جدیدی از افزودنی ها برای افزایش مقاومت در برابر حرارت و شعله هستند. کاهش مصرف ترکیب هالوژندار به دلیل استفاده از نانوذرات اکسید آنتیموان و در نتیجه کاهش آلودگی زیست محیطی یکی از نتایج مهم این طرح است. از طرفی نانولوله های کربنی تهیه شده مانند سدی از پلیمر در برابر حرارت و شعله و نفوذ اکسیژن محافظت می کنند و سرعت تخریب و تبخیر پلیمر را در برابر حرارت کاهش می دهند.» در این تحقیقات نانوذرات اکسید آنتیموان با روش سونوشیمی سنتز شده و اثر عوامل مختلف مانند غلظت و نسبت بر ساختار نانوذرات بررسی شده است. پس از ساخت و تأیید نانوساختارها با انواع میکروسکوپ های الکترونی و آزمون های طیف سنجی، نانوذرات در کنار نانولوله های کربنی به بستر پلیمری اضافه شده اند. برای بررسی تأثیر مقاومت حرارتی از آزمون وزن سنجی گرمایی استفاده شد. همچنین برای بررسی مقاومت در برابر شعله نیز از آزمون هایی نظیر UL-94 استفاده شد. این مطالعات از تلاش های دکتر داود قنبری- دانش آموخته ی دانشگاه کاشان- و همکارانش در پژوهشکده ی علوم نانوی کاشان حاصل شده که نتایج آن در مجله ی Journal of Cluster Science (جلد 25، شماره 4، سال 2014، صفحات 925 تا 936) به چاپ رسیده است.
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ستاد ویژه توسعه فناوری نانو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]