واضح آرشیو وب فارسی:ستاد ویژه توسعه فناوری نانو: این برنامه می تواند با هرگروهی تطبیق داده شود، اجرای آن آسان است و از مزایای مفاهیم آموزشی موجود در زمینه یادگیری دقیق بهره می گیرد.ماهیت بین رشته ای فناوری نانو، منجر به افزایش تقاضای گروه های تحقیقاتی شده و این فناوری به تخصص های رشته های شیمی، فیزیک، علوم مواد، مهندسی و زیست شناسی نیاز دارد. حفظ یک گروه تحقیقاتی علمی بزرگ با همکاری متخصصان خارجی، می تواند تا حدی به رفع این چالش کمک کند، اما این رویکرد زمان بر و هزینه بر است. همچنین توسعه توانایی تفکر تحقیقاتی به یک روش بین رشته ای، برای دانشجویان دشوار است. این امر، بهره وری و روحیه یک گروه را تضعیف می کند. همچنین این روش، توانایی نوشتاری دانشجویان و در نهایت دانشمند شدن آن ها را با مانع مواجه می سازد. در حال حاضر برنامه های آموزش بین رشته ای فارغ التحصیلان برای دانشجویان دوره دکتری در سطح بخش یا مؤسسه پیشنهاد شده و درحال اجرا است. هرچند که این برنامه ها گسترده بوده، مبتنی بر گروه علمی نیستند و دانشجویان از یادگیری صرف، منتفع نمی شوند. در این راستا، یک برنامه آموزشی تشریح می شود که در ابتدا توسط گروه هُوُرکا (Howorka) در دانشگاه کالج لندن توسعه یافته است که می تواند مهارت های بین رشته ای دانشجویان را ارتقا دهد. این برنامه می تواند با هرگروهی تطبیق داده شده، اجرای آن آسان است و از مزایای مفاهیم آموزشی موجود در زمینه یادگیری دقیق بهره می گیرد. برنامه آموزشی مذکور سه مرحله دارد: 1. مرحله پایه: در این مرحله، برنامه درسی بین رشته ای گروه تحقیقاتی تعیین می شود. این برنامه موضوعاتی را برای دانشجویان ارائه می کند که هیچ پیش زمینه ای در آن ها ندارند. در اصل، دانشجویان با سخنرانی برای یکدیگر، حوزه تحقیقاتی گروه را پوشش می دهند. موضوعات سخنرانی توسط محقق اصلی انتخاب شده و او جلسات دوره های دانشجویان دوره لیسانس کلاسیک را با اتکا بر مطالب درسی پیشرفته و پایه، شبیه سازی می کند. 2. مرحله اجرای 1: در این مرحله دانش قبلی برای مقالات بین رشته ای به کار می رود. مقالات تحقیقاتی جدید ارائه شده و در قالب «باشگاه ادبیات» (literature club) ارائه و بحث و بررسی می شود. دانشجویان، داده های تحقیقاتی یک حوزه را خارج از آموزش اصلی دوره لیسانس خود ارائه کرده و سؤالاتی را پیرامون این مقالات آماده نموده تا در پایان دوره خود به آن ها پاسخ دهند. این ارائه ها، نتایج آموزش موفقیت آمیز مرحله پایه را آزمایش کرده و به کار می برد. 3. مرحله ی اجرای 2: در این مرحله، دانش جمعی پروژه های تحقیقاتی ارتقا می یابد. یک دانشجو، پروژه تحقیقاتی خود را با دستورالعمل های صریح ارائه نموده تا به عمق و محتوای دو مرحله قبل پی ببرد. دانشجویان در ارائه های خود، ارتباطات تحقیقاتی بین رشته ها را مشخص می کنند.
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ستاد ویژه توسعه فناوری نانو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]