محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830872894
خبرنگاران اصلاح طلب فراری چگونه روزگار می گذرانند +تصاویر(۱)
واضح آرشیو وب فارسی:صبح دنا: صبح دنا: خبرنگاران اصلاح طلب فراری چگونه روزگار می گذرانند +تصاویر صبح دنا: در مشاهده شبکه های تلویزیونی فارسی زبان خارج از کشور و در گشت و گذاری در شبکه های خبری و تحلیلی وابسته به بیگانه، دیدن برخی اسامی به عادتی معمول تبدیل شده است. اسامی که به صورت گردشی در انواع این رسانه ها حضور می یابند و به کار تخریب و خبرپراکنی درباره کشور و نظام مشغولند. بسیاری از این اسامی، زمانی نه چندان دور در درون کشور در فضای رسانه و خبر مشغول به کار بوده اند و اکنون برای لقمه نانی یا به تعبیر داریوش همایون (سلطنت طلب خارج نشین که خطاب به مسعود بهنود گفته بود) «برای چکی که [بی بی سی] می دهند ، به اشارت کارفرماهای خارجی خود غلظت اظهارات و تحلیل های ضدمیهنی خود را بالاتر می برند. (گزارش مشرق از بنیاد هلندی که شبکه رسانه های فارسی زبان خارج از کشور را حمایت مالی و سیاسی می کند) دیدن این چهره های آشنا بر صفحه شبکه های بیگانه، بار دیگر طنین نهیب رهبر انقلاب در سال ۱۳۷۹ را به یاد می آورد که فرمودند ب رخی مطبوعات داخلی «پایگاه دشمن» شده اند . آن هایی که در آن زمان متهم به ریختن آب در آسیاب دشمنان ملت ایران بودند، اکنون نقاب از چهره برداشته اند و در مسیر ضدیت با نظام و ملت ایران با سرعت بیشتر می تازند و برای حفظ صندلی تحلیل گری فلان شبکه و مفسری فلان وبسایت وابسته به دولت های بیگانه، روز به روز بر شدت هتاکی ها و توهین های خود نسبت به فرهنگ، اعتقادات، ارزش ها و مقامات کشورشان می افزایند. در سطوری که از پی می آید به معرفی چهار شخصیت می پردازیم که زمانی عنوان روزنامه نگار اصلاح طلب را یدک می کشیدند و اکنون به کار برای حکومت های آمریکا و بریتانیا و خوش خدمتی به رژیم اسرائیل مشغولند و این روزها با احساس خطر «تمام شدن تاریخ مصرف»، در هتاکی و وهن، حد و حدود از زبان و قلم برداشته اند. «ننگ آوری »های امیرعباس فخرآور امیرعباس فخرآور، یا آن گونه که خود اصرار دارد، سیاوش فخرآور، متولد ۱۳۵۴ تهران است. گویا پدرش از افسران نیروی هوایی شاهنشاهی بود و به ادعای خودش نسبتی هم با خاندان پهلوی دارد. به علت کثرت دروغ ها و اباطیلی که این شخص درباره خود سر هم کرده، چندان نمی توان اطلاعات شخصی مرتبط با او را تأیید کرد. مثلا او مدعی است که در سال های ۷۲ – ۷۳ در رشته پزشکی دانشگاه ارومیه پذیرفته شده بود (امری که به شهادت بسیاری از کسانی که او را می شناختند کذب محض است). خود او می گوید که فعالیت سیاسی را از دوران دانش آموزی و با جمع کردن فرزندان کارکنان نیروی هوایی در مجتمع مسکونی مرتبط با آن ها آغاز کرده، و در این جمع ها مقالات افشاگرانه علیه نظام می خوانده است. اما حقیقت ماجرا این است که او با نزدیک کردن خود به عباس عبدی، در ابتدای دوره اصلاحات توانست به روزنامه ارگان حزب مشارکت راه یابد و ستونی به نام «چه کسی بداند بهتر از مردم» برای خویش دست و پا کند. همین سابقه باعث شد که او با نام «سیاوش» به بقیه فعالان دانشجویی آن زمان، خود را از نزدیکان حزب مشارکت و از روزنامه نگاران روزنامه های زنجیره ای معرفی نماید. او مدعی است که در سال ۱۳۷۵، به اتهام سخنرانی و مقاله نویسی بر ضد ولایت فقیه توسط دادگاه انقلاب ارومیه به ۳ سال زندان محکوم شد و کمیته انضباطی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه او را تعلیق کرد. او در ادامه رزومه سازی مبارزاتی برای خود مدعی است که یکی از روزنامه نگارانی است که در سال ۱۳۷۹، توسط قاضی مرتضوی به ۸ سال زندان محکوم شده بود و در زندان اوین با چهره هایی چون «منوچهر محمدی»، «اکبر محمدی»، « روزبه جاوید تهرانی» و «ارژنگ داوودی» همه از عوامل فتنه ۱۸ تیر ۱۳۷۸ٰ، هم بند بوده است. احمد باطبی و امیرعباس فخرآور امیرعباس فخرآور یکی از منفورترین افراد در میان اپوزیسیون منفور جمهوری اسلامی است. به نحوی که به دلیل افکار به شدت «سلطنت طلبانه» و طرفداری از تندروترین حلقه نومحافظه کاران آمریکا، بارها مورد انتقاد شدید اعضای اپوزیسیون قرار گرفته است. فخرآور برای جلب کمک های مالی و سیاسی، خود را به تندروترین نومحافظه کاران آمریکا نزدیک کرد او نشان داده که برای دست و پا کردن شهرت برای خود و استفاده از پول بیگانگان، تن به پادویی هر گروه و مجموعه ای می دهد که تندترین و دشمنانه ترین مواضع را علیه کشورش اتخاذ می کنند. او از افراد مورد اعتماد شاهزاده ربع پهلوی است و برای تیغ زدن آمریکایی ها و پهلوی ها به طور توأمان، تشکیلات مجهول الهویه ای به نام «کنفدراسیون دانشجویان ایران» (به تقلید از مجموعه کنفدراسیون پیش از انقلاب در آمریکا) به راه انداخته است که عملا جز مجموعه ای از نام های مجازی، آن هم عمدتا دختران جوان جویای ویزای آمریکا که در دام فخرآور افتاده اند، نیست. «امیر اردلان»، یکی از دانشجویان متوهمی که به انگیزه مبارزه سیاسی علیه نظام و خودنمایی برای بیگانگان، مدتی در دام فخرآور و برادرش، محمدرضا، افتاده بود، در یکی از شبکه های ماهواره ای، به صراحت درباره تشکیلات فخرآور افشاگری کرد. او که خود مدتی دبیر این کنفدراسیون جعلی بود، از دختران جوانی حرف می زند که با قول ویزای آمریکا و ازدواج با سیاوش، اسمشان در کنفدراسیون او آورده شد، و با سادگی و حماقت برای ملاقات با این جرثومه به ترکیه یا دبی می رفتند. اردلان صحبت از این می کند که فخرآور حتی گاهی همزمان با ۷ دختر به طور جداگانه در دبی هماهنگی می کرد و با همان وعده ها از آن ها سوءاستفاده می کرد. فخرآور برای هر چه بیشتر جذب شدن در فعالیت های ضدایرانی، و در نتیجه مطرح کردن بیش از پیش خود برای دولت و کنگره آمریکا و صهیونیست ها، حتی به اسراییل سفر کرد و با افتخار خود را یک صهیونیست نامید (در این سفر او با شخصیت هایی چون تسیپی لیونی، وزیرخارجه اسبق رژیم اشغالگر و رهبر حزب هاتنوعا در کنست دیدار داشت). دیدار فخرآور و لیونی در سرزمین های اشغالی. فخرآور با افتخار خود را یک صهیونیست و اسرائیلی خواند یکی از دوستان او که کمک زیادی به جاگیرشدنش در آمریکا کرد، فردی به نام «ریچارد پرل» است که از منفورترین چهره های جمهوری خواه آمریکاست و به دلالی برای اسراییلی ها مشهور. به اعتراف خود فخرآور، ریچارد پرل که در زمان جرج بوش پسر، معاون وزیر دفاع این کشور بود، ظرف مدت یک هفته ویزای آمریکای او را جور کرد تا او به سخنرانی تعیین شده اش برای سنای آمریکا برسد! فخرآور و ریچارد پرل تا به حال او دو سه بار در سنای آمریکا سخنرانی کرده است و خواهان تشدید اقدامات علیه جمهوری اسلامی ایران شده است. یکی از شواهدی که عمق وطن فروشی فخرآور را نشان می دهد، جلسات متعددی است که او با جمهوری خواهان تندرو و جنگ طلب علیه منافع ملت ایران شرکت کرده است. او از معدود اعضای به اصطلاح اپوزیسیون جمهوری اسلامی است (که با حمایت قوی یک حزب) علیه رییس جمهور و اعضای کابینه بر سر کار یک دولت در ایالات متحده، مواضع تندی می گیرد و حتی رییس جمهور این کشور را به ترسو بودن و بی عرضگی متهم می کند. جالب این که او در جلسه بررسی توافق با ایران، در کمیسیون روابط خارجی سنا، در حضور جان کری، حضور داشته است (این نشان از عمق سرمایه گذاری سوپرمحافظه کاران آمریکایی روی این عنصر فاسد و معلوم الحال است). «سیاوش ننگ آور» به روایت ضدانقلاب امیرعباس فخرآور آن قدر وقیحانه علیه ارزش ها و منافع ملی کشورش موضع می گیرد که گاه صدای ضدانقلاب ترین عناصر خار ج نشین را هم درآورده است. در حساب فیس بوک و شبکه های اجتماعی دیگرش، او مرتبا عکس های خود را در حال بالا بردن جام مسکرات با دخترانی معلوم الحال از جنس خودش منتشر می کند و ابایی از این ندارد که عمق باطن خود را به نمایش بگذارد. جالب این که او طبق عادت، هر چهره ای را که به هر دلیلی توسط مخالفان جمهوری اسلامی برجسته می شود، به خود منتسب کرده و دم از ارتباط نزدیک محرمانه با او می زند. یکی از این چهره ها، مرحوم «ستار بهشتی» بود که بلافاصله بعد از فوتش، و جنجال های رسانه ای متعاقب آن، فخرآور با داستان سرایی سعی کرد خود را مرشد و راهنمای سیاسی او، و او را عضوی از تشکیلات جعلی خود نشان دهد. در صورتی که مرحوم بهشتی یک کارگر ساده بود که گاهی مطالبی انتقادی در وبلاگش می نوشت، و هر چه که بود خائن و وطن فروشی چون فخرآور نبود و با او سر و کاری نداشت و اقدام زننده فخرآور در جهت مصادره او تنها بخشی از پلیدی وجودی او را نشان می دهد. بهشتی در مطلبی که اندکی پیش از فوت خود در وبلاگش نوشت، او را «امیرعباس ننگ آور» خطاب کرد که با دورویی مرتبا رنگ عوض می کند. یکی از اولین کسانی که دست به افشاگری علیه این به اصطلاح «پسر گستاخ ایران» (لقب فخرآور به خود) زد، ناصر زرافشان، وکیل مارکسیست و عضو کانون منحله نویسندگان ایران بود که زمانی به دلیل جرایم امنیتی در اوین با فخرآور هم بند بود. زرافشان برای اولین بار افشا کرد که فخرآور نه به دلایل سیاسی، که به دلیل پرونده اخلاقی در زندان بوده و در زندان هم در نهایت راحتی زندگی می کرده و حتی گوشی موبایل در اختیار داشته است. ناصر زرافشان ضدانقلاب دیگری به نام «نیک آهنگ کوثر» که به مدت سه سال بازرس انجمن موسوم به «انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران» بود از اساس روزنامه نگار بودن اورا زیر سؤال برد و نوشت که در مدت آن سه سال حتی یک بار به نوشته ای از فخرآور به عنوان روزنامه نگار برنخورده است. «عابد توانچه»، دانشجوی کمونیستی که به دلیل جرایم امنیتی در زندان اوین همبند فخرآور بود، در افشاگری پیرامون او مدعی می شود که فخرآور به دلیل شکایت ۵ دانشجوی دختر دانشگاه ارومیه زندانی شده بود. توانچه او را جوان متوهمی خطاب می کند که در زندان سودای ازدواج با دختر «دیک چِینی» (معاون بوش در زمان ریاست جمهوری) را داشته و به لطف تبلیغات تلویزیون صدای آمریکا، تبدیل به رهبر جنبش دانشجویی شده است. عابد توانچه اما ماجرای دشمنی میان فخرآور و «احمد باطبی» (که گویا بر سر رهبری جنبش دانشجویی در توهمات خود رقابت شدیدی دارند) باعث شد که نکات بسیار شرم آوری درباره زندگی این دو، توسط خودشان (در افشاگری های دوجانبه) آشکار شود. باطبی در بخشی از این افشاگری ها، این ادعای فخرآور را که او دانشجوی پزشکی بوده، زیر سؤال می برد و او را تنها دانشجوی کاردانی تکنیسین اتاق عمل می خواند. باطبی، ادعای مضحک فخرآور را درباره این که او دبیر انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بوده زیر سؤال می برد. باطبی با لاف بزرگ فخرآور مبنی بر این که نماینده ولی فقیه در دانشگاه ارومیه حکم قتل(!!) او را صادر کرده بود، به سخره می گیرد و با نقل از فاطمه حقیقت جو که در مجلس ششم مسؤول پیگیری ادعاها درباره فشار بر دانشجویان بود، کل ماجرا را داستانی ساخته ذهن بیمار فخرآور معرفی می کند. اصولا بنا به شواهد و سوابق، هر آن چه که این مفسد اخلاقی تعریف می کند، دروغ است مگر آن که خلافش ثابت شود. برای مثال، وقتی برادر او محمدرضا، بعد از مدتی اقامت در پاریس و خوشگذرانی در آن جا، برای ادامه مبارزه! آزادانه و با پاسپورت قانونی به ایران بازمی گردد، فخرآور که شاهد درآمدن گند قضیه است، مدعی می شود که وزارت اطلاعات ایران برادرش را از پاریس دزدیده است. ادعایی که بعد از ابراز پشیمانی محمدرضا در رسانه های داخلی و افشاگری درباره فساد اپوزیسیون در برنامه ۲۰:۳۰ سیما، مدتی موجب خنده و تمسخر رسانه های اپوزیسیون شد. امیرعباس فخرآور (سیاوش ننگ آور) که مدت هاست در میان خود به اصطلاح اپوزیسیون، مفتضح شده است و تنها در دم و دستگاه شاهزاده ربع پهلوی روزگار می گذراند، اکنون در واشنگتن به کار کاسه لیسی و مجیزگویی نومحافظه کاران آمریکایی مشغول است. هر از چندی عکس هایی از هرزه گردی ها و عیاشی هایش منتشر می کند تا شاید دل رقبایش را در اپوزیسیون بسوزاند! او به هر دری می زند (حتی با فحاشی به اوباما و جان کری) تا هر چه بیشتر خود را برای صهیونیست های آمریکایی و اسراییلی شیرین کند و با پولی که این چنین به جیب می زند، به زندگی نکبت بار و ننگ آورش در سایه شیطان ادامه دهد. همچنین او هر از چندی افشاگری های جالبی درباره چهره های اصلاح طلبی که اکنون سرنگونی طلب شده اند ارایه می دهد تا بدین طریق خود را تک چهره مبارزه علیه مردم ایران در چشم دولتمردان آمریکایی جلوه دهد. ادامه دارد……………. مسیح علی نژاد: عاقبت اصلاح طلبی افراطی مسیح علی نژاد، با نام اصلی «معصومه علی نژاد قمی »، زاده ۱۳۵۵ در روستای قمی کلای بابل، در خانواده ای مذهبی و وفادار به نظام است. او کار خبری خود را در دوره اصلاحات و از روزنامه همبستگی (۱۳۷۸) آغاز کرد. او بعد در کسوت خبرنگار پارلمانی خبرگزاری «ایلنا»، با نوشتن گزارش های جنجالی از مجلس نامی برای خود دست و پا کرد. او در نهایت به جرم افشای اسناد اداری مجلس و بی احترامی به قوانین، از مجلس هفتم اخراج شد. او کار خبری خود را با روزنامه های «شرق»، «بهار»، «وقایع اتفاقیه» و «هم میهن» ادامه داد و در نهایت آخرین روزنامه داخلی که با آن کار کرد، اعتماد ملی، ارگان حزب اعتماد ملی مهدی کروبی بود. در همین روزنامه بود که مقاله ای با عنوان «آواز دلفین ها» نگاشت که در آن رفتار مردم کشورمان در استقبال از رییس جمهور وقت (محمود اجمدی نژاد) را به رفتار دلفین ها با مربی آموزش دهنده برای به دست آوردن غذا تشبیه کرد. جنجال بر سر توهین این مقاله به مردم و رییس جمهور ایران به قدری بالا رفت که مهدی کروبی مدیر روزنامه و حزب اعتماد ملی مجبور به عذرخواهی شد. جالب این که هوراکشیدن های مطبوعات خارجی برای علی نژاد، با هدف به تور انداختن او، از همان زمان فعالیت به عنوان خبرنگار پارلمانی شروع شد. روزنامه «فایننشال تایمز» بریتانیا، در مقاله ای با عنوان «خاری در پهلوی مجلس محافظه کار ایران» (۲۸ می ۲۰۰۵) تشویق و به اصطلاح در بوق کردن او را کلید زد. چاپ یکی دو مقاله این چنینی در مطبوعات غربی کافی بود که علی نژاد برای هر چه بیشتر نمایاندن خود در چشم غربی ها، مصاحبه های گستاخانه تری با نمایندگان مجلس صورت دهد و در نهایت کارش به افشای اسناد و مکاتبات درونی مجلس هفتم بکشد. روند پرتره سازی از علی نژاد توسط مطبوعات غربی در مقالاتی چون «مسیح در برابر احمدی نژاد» (۷ می ۲۰۰۸، هفته نامه تایمز آمریکا) ادامه یافت تا او را به زاویه گیری هر چه بیشتر نسبت به منافع کشورش تشویق کند. امری که متأسفانه نه تنها درباره علی نژاد که در مورد بسیاری دیگر از روزنامه نگاران اصلاح طلب هم جواب داد. مهم ترین توهمی که اینگونه مقدمه چینی های رسانه های خارجی برای این دسته از روزنامه نگاران ایجاد می کنند، این است که هر چه قدر در داخل کشور مواضع تندتری علیه نظام اتخاذ کنند و گزارش های جنجالی تری بنویسند، جایگاهی ارزشمندتر در نزد رسانه های غربی می یابند و به محض خروج از ایران درهای شغل خوب، شهرت و حقوق و مزایای قابل توجه گشوده به روی آن هاست، غافل از این که سرمایه گذاری خارجی ها روی یک چهره خبری، بازپرداختی گزاف در پی خود دارد. او در سال ۱۳۸۶، به بهانه ادامه تحصیل راهی لندن شد. علی نژاد که تحصیلات درست و حسابی در داخل وطن نداشت، برای تحصیل شهر گران قیمت لندن و داشنگاه «آکسفورد بروکز» را انتخاب کرد. علی نژاد و معشوقش کامبیز فروهر در همان دوران(۲۰۰۸-۲۰۱۱) صحبت هایی درباره ارتباط او با تیم مهاجرانی-بهنود وجود داشت و این که از جانب آن ها حمایت مالی می شود. البته شواهدی هم از کمک های «م – ه» که بعد از انتخابات دهم به بهانه سرکشی به دانشگاه آزاد واحد آکسفورد به آن جا رفته بود، به شبکه روزنامه نگاران سبز لندن نشین وجود داشت. در آستانه انتخابات دهم ریاست جمهوری در خرداد ۸۸، او که به ایران آمده بود، به طور علنی و پر سر و صدا فعالیت به نفع میرحسین موسوی را آغاز کرد و عکس های او در آن دوران در راهپیمایی های انتخاباتی طرفداران موسوی در اینترنت موجود است. بعد از رفتن دوباره او از ایران و در ایام فتنه، او یکی از فعال رین تهییج کنندگان طرفداران موسوی و کروبی به حضور خیابانی، از طریق شبکه های اجتماعی بود. علی نژاد که فرصت را برای مطرح کردن دوباره خود مهیا دید، با حمایت اتاق فکر جنبش سبز در لندن (گنجی-سروش-کدیور-بهنود –هوشنگ اسدی-نوشابه امیری-مهاجرانی) با مصاحبه با کسانی که به گفته او خانواده قربانیان ظلم جمهوری اسلامی بودند و به ادعای او عزیزانشان را در راهپیمایی ها از دست داده بودند، توانست نقش مهمی در تحریک احساسی طرفداران فتنه سبز و پروژه کشته سازی در آن ایام ایفاء کند. در چند ماهی که کشور دچار آشوب ها و ناآرامی های حاصل از عدم تمکین نامزدهای شکست خورده به قانون و خیانت اطرافیانشان بود، علی نژاد تا توانست با کشف فلان شهید درگیری ها و فلان مجروح آشوب های فتنه گران، در عرصه مطبوعات اپوزیسیون ترک تازی کرد. با جمع شدن بساط فتنه و آرزو به دل ماندن دشمنان نظام، علی نژاد که دید صحنه گردانی و معرکه گیری های احساسی او دیگر خریداری ندارد، یک برگه دیگر از آستین رو کرد. پروژه های تبلیغاتی که علی نژاد به راه می اندازد، کاملا در تطبیق با نقشه های میان مدت و درازمدت پستوهای امنیتی و اطلاعاتی غربی، به ویژه بریتانیاست. «کمپین آزادی های یواشکی زنان»، که با فروکش کردن جنبش سبز و کسادی کار علی نژاد علم شد، پیش برنده یکی از پروژه های اصلی دشمنان نظام در جهت مسخ فرهنگی و استحاله ارزشی است. او در این صفحه فیس بوکی (با حمایت شخص مارک زاکربرگ مدیرعامل و صاحب فیس بوک) از زنان و دختران داخل کشور می خواهد که عکس های بی حجاب خود را در عرصه های عمومی (کوچه و خیابان و پارک و…) با دیگران به اشتراک بگذارند تا به این طریق، ضمن دهن کجی به قوانین جمهوری اسلامی، قبح بی حجابی را هم در سطح جامعه بشکنند. متاسفانه در ماه های اول راه اندازی این کمپین، تعدادی از زنان و دخترانی که مع الاسف (به دلیل ضعف های فرهنگی و کم کاری های دستگاه های متولی فرهنگ کشور) دچار غرب زدگی و بحران هویتی هستند، به دعوت او پاسخ دادند و عکس های شخصی باحجاب و بی حجاب خود را در اختیار علی نژاد گذاشتند. صفحه او تا نزدیک ۴۰۰ هزار لایک دریافت کرد و این جا بود که رسانه های غربی، خوشحال از این که یک کار تبلیغاتی ضدارزشی علیه باورهای مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی، تا حدی با اقبال روبه رو شده است، شروع به تبلیغ و ترویج (Promote) این صفحه کردند. حتی روزنامه گاردین لندن هم ضمن مصاحبه با علی نژاد به معرفی این صفحه پرداخت. صحنه گردانی پشت پرده سرویس های غربی در این مورد وقتی آشکارتر شد که در فوریه امسال، تشکیلاتی به نام «مجمع ژنو برای حقوق بشر و دموکراسی» (مجموعه ای از ۲۱ مؤسسه پوششی غربی برای تحت فشار قرار دادن حکومت های مخالف غرب و جریان سازی تبلیغاتی علیه این کشورها)، صرفا به دلیل راه اندازی این صفحه فیس بوکی جایزه سال «حقوق زنان» خود را به علی نژاد اهداء کرد. تبدیل شدن کمپین آزادی های یواشکی به افشای روابط عاشقانه علی نژاد البته با گذشت چند ماه اولیه از راه اندازی این کمپین، و رو شدن دست علی نژاد و انگیزه های سیاسی او برای کوبیدن نظام و اعتقادات مردم ایران (البته تمام شدن تاریخ مصرف آن برای غرب) و جواب نگرفتن ترفندهایی چون اضافه کردن بخش «آزادی های یواشکی مردان» و اباطیلی از این دست، تعداد طرفدارن این صفحه به شدت افت کرد و کم کم در بین مخاطبان داخلی آن به محاق رفت. به تدریج بسیاری از چهره های اپوزیسیون و به ویژه زنان، بابت سوءاستفاده علی نژاد از عکس های بی حجاب زنان، برای مطرح کردن خود و جایزه گرفتن به انتقاد از او پرداختند. افت مخاطبان و بالاگرفتن اعتراضات موجب شد که علی نژاد کم کم کرکره ماجرا را پایین بکشد و به دنبال علم کردن یک شوی تبلیغاتی دیگر بگردد. به نظر می رسد نسبت مستقیمی میان پرده دری و گستاخی هر چه بیشتر از یک سو، و افزایش منافع مالی روزنامه نگار مورد نظر از سوی سرویس های اطلاعاتی-امنیتی غربی وجود دارد. مسیح علی نژاد بعد از فروکش کردن اقبال نسبت به کمپین کذاییش، برای تحت توجه ماندن، دست به افشای اسرار حریم شخصی و جریانات خصوصی زندگی خود کرده است. او که به تازگی با خبرنگار شبکه «بلومبرگ»، فردی به نام کامبیز فروهر، پس از مدتها رابطه، ازدواج کرده است، به خیال خود قصد دارد قبح بازگو کردن احساسات شخصی و مسایل عاشقانه را در جامعه (بحمدالله) سنتی و مبتنی بر حیای ایران بشکند و به نوعی پیشتاز آزادی زنان به سبک غربی شود. انتشار عاشقانه های او و همسرش که علی نژاد را «عقاب قمی کلا» می خواند در صفحات شخصی شبکه های اجتماعی، نشان از به سیم آخر زدن علی نژاد و تلاش برای خراب کردن همه پل های پشت سرش دارد. اتفاقا یکی از اولین قربانیان این نوع پرده دری های علی نژاد، خانواده مذهبی خود اوست. گویی بعد از دست به دست شدن عکس های بی حجاب و پست های او درباره روابطش با معشوقش، در روستای زادگاهش، پدر او که مردی محترم و به شدت مذهبی است دچار تألمات روحی شدید شده و کلا ارتباطش را با دخترش قطع کرده است.
شنبه ، ۲۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبح دنا]
[مشاهده در: www.sobhedena.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها