واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: حزب اعتدال و توسعه در تلاش است تا رویه اعتدالگرایی را دنبال و با یارگیری از دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا، سبد رأی انتخاباتی خود را قابل اعتنا کند. باشگاه خبرنگاران جوان - دخالت دولت در انتخابات، همواره امری مذموم بوده است و همگان بر لزوم اتخاذ سیاست بی طرفانه از سوی کارگزاران ملت در رقابت های سیاسی تاکید دارند لیکن حضور و سیاست ورزی جریانات نزدیک به سکانداران قوه مجریه در عرصه انتخابات، امری طبیعی و البته گریزناپذیر است. حزب اعتدال و توسعه از تشکل های نزدیک به دولت تدبیر و امید محسوب می شود. این حزب که در سال 78 و در سال های موسوم به اصلاحات متولد شد در سال 92 توانست با حمایت از رهبر معنوی خود یعنی حسن روحانی، ردای ریاست جمهوری را بر قامت وی بنشاند. زمامداران حزب اعتدال و توسعه پس از کسب اقبال در خرداد 92، امروز در اندیشه موفقیتی دیگر به سر می برند؛ موفقیتی که با ظفر در انتخابات مجلس دهم حاصل می شود. اما سوال اینجاست؛ جریان نزدیک به دولت چگونه و با چه ترفندی پای به گود انتخابات خواهد گذاشت؟ دولت تدبیر و امید تاکنون سعی داشته تا خود را به جریان سیاسی خاصی وامدار نگاه ندارد و حق اعتدالگرایی را ادا کند. هرچند برخی اظهارات رئیس دولت یازدهم درباره وظیفه نظارتی شورای نگهبان، سوت و کف جریده های اصلاح طلب را به دنبال داشته اما چه کسی می تواند سابقه اصولگرایی حسن روحانی را با تردید مواجه سازد؟ حزب اعتدال و توسعه در تلاش است تا رویه اعتدالگرایی را دنبال و با یارگیری از دو طیف اصلاح طلب و اصولگرا، سبد رأی انتخاباتی خود را قابل اعتنا کند. اما آنچه که این حزب در هفته های اخیر به عنوان مَشرَب انتخاباتی خود برگزیده، دوری از جریان اصلاح طلبی و قرابت با اصولگرایان معتدلی همچون علی اکبر ناطق نوری و علی لاریجانی بوده است. در توجیه این حرکت دو تحلیل را می توان ارائه کرد: اول اینکه حزب اعتدال و توسعه متوجه این موضوع شده که از تشکیل شوراهایی با عناوین پر طمطراق نظیر شورای هماهنگی، شورای راهبردی، شورای مشاورین و شورای سیاست گذاری، آبی برای اصلاح طلبان در انتخابات گرم نخواهد شد و تنها فرصت و زمان است که می سوزد چراکه ژنرال های حاضر در شوراهای نام برده، به موجب رویه سیاسی نه چندان قابل دفاع و بعضاً خارج از دایره اصولشان، چندان امیدی به عبور از فیلتر نهاد نظارتی ندارند و هم سفره شدن با آنان تنها به بهای وادادن عرصه انتخابات به رقیب خواهد بود. برای همین هم "اعتدال و توسعه" که در دولت ذی نفوذ است، سعی دارد تا با جذب و جلب رأی اصولگرایانی نظیر ناطق نوری و لاریجانی هم سبد رأیش را پر کند، هم بیش از پیش خود را در قالب حاکمیت حفظ کند. آنچه در این میان، جریان اعتدال را با خطر مواجه می سازد، در تیررس بودن کارنامه دولت نزد دیدگان مردم است. به این معنا که چنانچه دولت نتواند برای حل مشکلات کشور خصوصا معضل رکود اقتصادی چاره ای تدبیر کند، توده های جامعه با اقبال به جناح رقیب، شانس حضور نزدیکان دولت در بهارستان دهم را به اَقَل حد خود خواهند رساند. اما در تحلیل دوم می توان از یک حرکت تاکتیکی، هماهنگ و از پیش طراحی شده فی مابین اعتدال و توسعه و اصلاح طلبان پرده برداری کرد. به این معنا که طیف چپ جریان اصلاحات چون خود را در حد و اندازه کسب حداکثری کرسی های پارلمان نمی بیند، از احزابی نظیر اعتدال و توسعه خواسته تا با تدارک یک ائتلاف استراتژیک با برخی اصولگرایان، راه ورودشان به لیست انتخاباتی هواداران دولت را هموار سازد. به بیان بهتر، اصلاح طلبان قصد دارند تا وارد ائتلاف نانوشته با اصولگرایان میانه رو شوند. باتوجه به نقش بی بدیل و محوری علی لاریجانی در تصویب برجام در مجلس، یقینا هواداران دولت از کنار گزینه ائتلاف با ریاست پارلمان به راحتی نخواهند گذشت. اما نکته مهم اینجاست که چنانچه علی لاریجانی و علی اکبر ناطق نوری حاضر به بازی در زمین هواخواهان دولت نشوند، بازی سیاسی اعتدالیون سخت و جانکاه می شود. چراکه آن ها می مانند و اصلاح طلبانی که خودشان به امید دیگران در صحنه انتخابات حضور دارند!
جمعه ، ۲۰آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]