واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: آیا ملاقات های کاری و انجام وظایف سپرده شده به شما در محل کار باعث می شود مراقب سلامتی و بهداشت فردی خود نباشید؟ یا اگر خانه دار هستید مشغله کودکان و کارهای خانه باعث می شود که هیچ وقتی برای خودتان نداشته باشید و در تمام مدت مشغول انجام دادن کارهای خانه و فرزندان تان هستید؟ آیا کارهای شما آنقدر زیاد است که نمی توانید زمان مناسبی برای استراحت و تفریح پیدا کنید؟ آیا ممکن است دغدغه های شغلی شما آنقدر زیاد باشد که حتی در زمان خواب و استراحت هم ذهن شما را درگیر کند؟ اگر به هر کدام از این سوال ها پاسخ «بلی» بدهید ممکن است دچار «اعتیاد به کار» (یا همان Workholism) شده باشید. در ایالات متحده آمریکا حدود ۱۷ جمعیت بزرگسال، یعنی حدود ۲۰ میلیون نفر به این مشکل دچار هستند. آمار نشان می دهد که این افراد هفته ای بین ۵۰ تا ۷۰ ساعت کار می کنند. البته تعداد ساعت کار در هفته نمی تواند نشانگر دقیقی برای اعتیاد به کار باشد اما خب همه آنهایی که به این مشکل دچار هستند بیشتر از حد معمول و عرف جامعه کار می کنند. دکتر برایان رابینسون، متخصص روانشناسی کار و ارتباط فردی «اعتیاد به کار» را یک «دغدغه همیشگی و پیشرونده، بسیار سخت و خطرناک ذهنی با مساله کار و وظایف شغلی، عدم توانایی در انجام رفتار شغلی به صورت معمول و عدم رسیدگی کامل و مناسب به سایر مسایل زندگی مثل ارتباطات خانوادگی، مسایل مرتبط با سلامت و روابط خصوصی و تفریحات.» ● به این سوالات فکر کنید شاید واقعا نتوان سوالات مناسبی پیدا کرد که براساس آنها بتوان فرد را «معتاد به کار» ارزیابی کرد اما به هر حال به این سوالات فکر کنید: ۱) همیشه احساس می کنید برای انجام کارهای شغلی خود زمان کم می آورید و ذهن تان همیشه درگیر مسایل شغلی است؟ ۲) بیشتر از سایر افراد جامعه و همکاران تان کار می کنید؟ ۳) از اینکه در وسط انجام دادن کارهای تان کسی با شما صحبت کند یا چیزی از شما بپرسد خیلی ناراحت می شوید؟ ۴) زمانی که دیگران در مورد کار کردن شما و درگیر بودن تان با کار می گویند، ناراحت می شوید؟ ۵) احساس می کنید که باید هر زمان چند کار را با هم انجام بدهید تا به همه کارهای تان برسید؟ ۶) زمانی که کار نمی کنید احساس گناه دارید؟ اگر به هر یک از این سوالات پاسخ بلی دادید یعنی اینکه ممکن است دچار این اعتیاد خطرناک باشید. ● نشانه های این اعتیاد خب طبیعی است که کار کردن خوب است و نمی توان انسانی را که هیچ کاری انجام نمی دهد انسان کاملی دانست، کار کردن چیزهای زیادی به انسان می آموزد و باعث می شود او بیشتر ارزش زندگی و معناهای چند بعدی آن را دریابد. کار کردن است که باعث می شود انسان در زندگی هدف داشته باشد و دارای درآمد شود. بدون کار کردن زندگی روزمره انسان یکنواخت و بی هیجان و بی هدف می شود. تقریبا همه انسان ها به محل کار خود علاقه مند می شوند و محل کار خود را بخشی از زندگی روزمره خود می کنند و با همکاران خود ارتباط دوستانه و عاطفی پیدا می کنند. اما چقدر کار کردن مفید است و چقدر کار کردن می تواند روابط انسانی و شخصی را تحت تاثیر قرار دهد و خراب کند؟ خب برای مثال اگر احساس می کنید که در کار خود در مسیر پیشرفت هستید اما در رابطه فردی و مثلا در ازدواج خود دچار مشکلات بیشتر هستید این می تواند به معنای آن باشد که کار شما برای شما مشکل زاست. برای آنکه متوجه شوید که آیا روابط شخصی تان را تحت تاثیر شغل خود قرار دارد به این نشانه ها توجه کنید: از فردی سوال می کنید اما به پاسخی که او می دهد توجهی نمی کنید چرا که فکر و ذهن خودتان جای دیگری است. وقت بسیار کم یا هیچ وقتی را به نیازها و درخواست های کسانی که برای شما عزیز هستند، اختصاص می دهید. مراسم مهم و سالگردهای مناسبتی مثل جشن تولدها، سالگرد عروسی ها و نامزدی ها و مسایلی مشابه در مورد عزیزان و اعضای خانواده تان را فراموش می کنید. برای شما جایگاه شغلی تان و پیشرفت در کار مهم تر از روابط تان با والدین، نامزد یا همسرتان است. همسر، نامزد یا فرزندان شما دایما مجبور هستند غیبت های شما را در مراسم و مسایل اجتماعی توجیه کنند. زمانی که در خانه هستید احساس می کنید که بی هدف و بی حوصله هستید. اگر این نشانه ها را می بینید باید نگران شوید چرا که اعتیاد شما به کار ممکن است روابط شخصی و اجتماعی شما را دچار مشکل کند و حتی آنها را به خطر بیندازد. شاید بسیاری از آنهایی که اعتیاد به کار پیدا می کنند این توجیه را داشته باشند که به خاطر آنهایی که دوست دارند این همه کار می کنند اما این واقعیت ندارد چرا که اصلی ترین درخواست افراد مورد علاقه آنها این است که آنها این قدر کار نکنند. ● راه هایی برای حل مشکل شاید بهترین شیوه برای برخورد با این مساله این باشد که از خودتان بپرسید که چرا این کار را انجام می دهید؟ یعنی از خودتان بپرسید که هدف تان از این همه کار کردن چیست؟ از نظر من هدف های اصلی زندگی پیروی از فرامین خداوند و کمک به سایر انسان هاست. حالا از خودتان بپرسید که هدف شما از زندگی چیست؟ به دست آوردن ثروت بیشتر یا اعتبار اجتماعی بالاتر؟ اگر هدف شما اینها باشد قطعا خودتان هم با کمی تفکر پی خواهید برد که هیچ کدام از اینها نمی تواند جای سلامت روحی و جسمی شما را بگیرد یا ارزش از دست دادن نزدیکان و افرادی که به آنها علاقه مند هستید را داشته باشد. اگر احساس می کنید که افرادی که دوست دارید و به حضور آنها نیازمند هستید شما را درک می کنند به این هم فکر کنید که شاید اشتباه کنید. وقتی اطرافیان شما مثلا به شما می گویند:«تو فقط به صورت فیزیکی اینجا هستی اما فکرت جای دیگر است.» این یعنی اینکه آنها از لحاظ روحی و احساسی دچار کمبود هستند. و آنها جدا از اینکه بسیاری از ساعات روز کاملا شما را ندارند، وقتی هم شما در کنار آنها هستید تمام وجود شما در کنارشان نیست و این می تواند زنگ خطر را به صدا دربیاورد. در واقع می توان گفت که این چنین جملاتی گام اول از دست دادن عزیزان و افرادی که دوست دارید است اما چه کار می توانید بکنید تا از وقوع چنین حادثه ای پیشگیری کنید؟ اینها نکته هایی هستند که حتما باید به خاطر داشته باشید. ۱) اگر واقعا از ایجاد مشکل در روابط شخصی و خانوادگی خود نگران هستید (بر اثر مشغله کاری زیاد) حتما با یک متخصص روانشناس و مشاور صحبت کنید. ۲) به این نکته فکر کنید که هر روز فقط ۲۴ ساعت است و هر یک دقیقه بیشتر به کار فکر کردن یعنی یک دقیقه کمتر در خانه بودن یا یک دقیقه کمتر همراه فکری اعضای خانواده بودن (یک نصیحت مهم، برای کارتان برنامه ریزی کنید تا حتما طی هشت ساعت همه کارهای شغلی تان به پایان برسد، پس از آن به خانه یا نزد اعضای فامیل و دوستان خود بروید، تلفن همراه و کامپیوتر خود را هم روشن نکنید و فقط با آنها معاشرت کنید). ۳) این یادتان باشد که هر ارتباطی نیازمند وقت گذاشتن است. شما ممکن است ۳۰ یا ۴۰ سال فرزند مادرتان بوده باشید اما این به آن معنی نیست که نباید برای آنها وقت بگذارید. اگر ۱۰ سال است که با همسرتان ازدواج کرده اید باید بدانید که حالا باید بیشتر از سال اول ازدواج برای آنها وقت بگذارید. ۴) به این نکته باور داشته باشید که اعتیاد شما به کار بر تمام روابط شخصی و اجتماعی شما تاثیر خواهد گذاشت. (البته همه آنهایی که معتاد به کار هستند برخلاف این مساله فکر می کنند و باور نمی کنند که همسر یا فرزندان یا والدین یا دوستان آنها در نهایت آنها را رها کنند، حتی آنها فکر می کنند که این افراد باید قدردان آنها هم باشند، اما اگر خوب فکر کنید، می بینید که این طرز فکر درست نیست و در نهایت معتادان به کار تنها خواهند ماند). ۵) وقتی با کسانی که به آنها علاقه دارید، هستید حتما تمام وجود خودتان را به آنها اختصاص دهید. به حرف های آنها به دقت گوش بدهید با آنها مشورت کنید، برایشان وقایع روز را تعریف کنید و از آنچه انجام داده اند بپرسید و در مورد برنامه های آینده خودتان و آنها صحبت کنید. ۶) این نکته یک شعار نیست، یک واقعیت است: در هر چیزی رعایت اعتدال لازم است، حتی در کار کردن. ( www.sharghnewspaper.com )
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 970]