محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829789922
روایت رئیس ندامتگاه فجر دزفول درباره عفو قاتل محکوم به مرگ/ بخشش ساعاتی قبل از اعدام
واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: محکومی که تا ساعاتی پیش از اجرای حکم در انتظار چوبه دار به سر می برد، بالاخره بخشیده شد تا نامش به عنوان اولین محکوم به قصاصی که در دو سال گذشته در ندامتگاه فجر دزفول از مرگ رهایی یافته است ثبت شود. محمدسعید سخاوت، مدیر ندامتگاه فجر دزفول، در گفت وگو با روزنامه شرق، درباره این پرونده توضیحاتی داده است که می خوانید: این پرونده چه زمانی تشکیل شد؟ این محکوم ١١ سال پیش در یک نزاع در یکی از شهرهای هم جوار دزفول باعث قتل یک نفر و در دادگاه نیز مجرم شناخته شده و حکم دادگاه هم ١١ سال حبس و قصاص بود. درباره نحوه قتل توضیح دهید ظاهرا فردی که الان به عنوان قاتل در حبس است و از قصاص نجات یافته، با خانواده همسرش اختلاف داشته و خانواده همسرش قصد داشتند طلاق دخترشان را به همین بهانه از او بگیرند اما این زن وشوهر به هم علاقه داشتند. در آن زمان این متهم هم که اکنون ٤٤ساله شده است با زور قصد داشت مانع از این اتفاق شود. بنابراین خانواده همسرش بی خبر از او با افرادی صحبت کرده بودند که علیه او شهادت دهند تا برای رسیدن به هدف خود موفق شوند. مقتول این پرونده هم یکی از همان شاهدان است. ماجرا از این قرار است که وقتی داماد از تصمیم دو نفر برای شهادت مطلع می شود ابتدا تلفنی آنها را تهدید به برخورد می کند، اما با وجود این تهدید، شاهدان با حضور در دادگاه شهادت خود را تسلیم مقام قضائی می کنند که اتفاقا به نفع داماد شهادت می دهند و می گویند چیزی علیه او ندارند که بگویند. اما داماد که از ماجرا بی خبر بود پس از اینکه متوجه شهادت این افراد می شود، تصمیم به برخورد جدی با آنها می گیرد و در همان روز دادگاه دم درِ خانه شاهدان می رود تا دلیل این کارشان را از آنها جویا شود. شاهد اول با خونسردی ماجرا را برای او توضیح می دهد و می گوید من به نفع تو شهادت دادم و به این ترتیب ماجرا تمام می شود اما شاهد دوم که ظاهرا او هم به نفع داماد شهادت داده بود وقتی با پرسش داماد روبه رو می شود، توضیحی درباره نحوه شهادت خود نمی دهد، ولی به هر دلیلی موافقت می کند سوار خودرو او شود و درادامه نیز داماد برای دفاع از حریم خانواده خود از شاهد دوم می خواهد در زندگی او دخالت نکند و می گوید پایت را از زندگی من بیرون بکش و از آنجایی که فرد عصبی مزاجی بوده است ماجرا با درگیری کلامی و گلاویزشدن ادامه پیدا می کند و داماد پیچ گوشتی ای را که برای نگه داشتن شیشه خراب خودرو کنار آن قرار داده بود، نفهمیده در شانه آن شاهد فرو می کند و از آنجایی که آن مرحوم دچار بیماری دیابت بود به خاطر جراحت وارده و خون ریزی فوت شد و پس از آن داماد به اتهام قتل عمد بازداشت و پس از طی مراحل قانونی به قصاص محکوم می شود. پس از آن ١١ سال را در زندان گذرانده که ٩ سال از آن بدون یک روز مرخصی بوده است. خانواده دو طرف از چه طبقه و سطحی هستند؟ خانواده مقتول افراد شریفی هستند و چند آموزش وپرورشی در بین آنها جود دارد. خانواده قاتل نیز روستایی هستند و از این بابت تفاوت هایی بین آنها وجود دارد. خانواده مقتول از این ناراحت بودند که خانواده قاتل نه تنها برای دلجویی نزد آنها نرفتند، بلکه در تماس هایی با خواهر و برادر مقتول تهدید می کردند اگر رضایت ندهید، یکی دیگر از شما را می کشیم. اولیای دم چطور راضی به گذشت شدند؟ وقتی ما پادرمیانی کردیم اولیای دم حاضر به بخشش شدند و به این دلیل که خانواده آن مرحوم وضع مالی خوبی نداشت طلب دیه کردند اما درنهایت حتی حاضر شدند مبلغی کمتر از دیه قانونی که ١٨٠ میلیون است، دریافت کنند و به دریافت ١٣٠ میلیون رضایت دادند که در حال حاضر خانواده قاتل بخش زیادی از این پول را پرداخت کرده اند و حدود ٤٥ میلیون باقی مانده است که امیدواریم با کمک انجمن های خیریه این مبلغ نیز تهیه شود و این فرد که به خاطر یک اشتباه ١١ سال از عمرش را در زندان گذرانده، آزاد شود. چطور شد که در این پرونده موفق به اخذ رضایت اولیای دم مقتول شدید؟ در این پرونده با تلاش شورای حل اختلاف زندان دزفول، فرد محکوم ساعاتی پیش از اجرای حکم اعدام عفو شد و از مرگ نجات پیدا کرد. شب اجرای حکم اعدام که قرار بود محکوم را به دار مجازات تحویل دهیم با خانواده مقتول تلفنی صحبت کردم. به این ترتیب آنها را راضی کردم که برای آخرین رایزنی نزد آنها برویم. پس از آن شخصا همراه اعضای شورای حل اختلاف با حضور در منزل مقتول صحبت های مفصلی با این خانواده انجام دادیم و موفق به اخذ رضایت و بخشش اولیای دم شدیم. به این ترتیب اجرای حکم متوقف شد. البته خانواده مقتول به شرط این با گذشت خود از قصاص موافقت کردند که مبلغی را که حتی کمتر از دیه قانونی بود دریافت کنند. این چندمین مورد گذشت اولیای دم از قصاص قاتل در سال جاری بود که در ندامتگاه فجر دزفول اتفاق افتاد؟ از ابتدای سال ٩٣ که من به این زندان آمده ام این اولین مورد است که منجر به رضایت شده است، البته موارد دیگری از قصاص بوده که منجر به رضایت نشده است. با وجود این، درپی این رضایت، خانواده های هفت، هشت نفر از محکومان به قصاص که در زندان ما هستند از موضوع استقبال کرده اند و پس از ملاقات حضوری از من خواسته اند برای جلب رضایت اولیای دم محکومانشان وارد عمل شویم. آیا در زندان شما کمیته یا شورایی برای صلح و سازش بین اولیای دم و خانواده قاتلان وجود دارد؟ یکی از اولین کارهایی که پس از حضورم در این زندان انجام دادم، تشکیل کمیته ای در این راستا بود و خودم از خیرین دعوت کردم برای جلسات با من و همکارانم همراه شوند. توصیه شما به خانواده قاتلانی که سعی دارند برای محکوم خود رضایت بگیرند چیست؟ به هرحال، بافت مردم هر منطقه از کشور ما متفاوت است. باید دید با توجه با بافت همان منطقه چه اقداماتی باید انجام شود؛ مثلا در اقداماتی که در همین استان خوزستان برای گرفتن رضایت از اولیای دم مقتولان در شوش و مناطق عرب نشین انجام می شود با دزفول و اندیمشک و اهواز فرق می کند. در برخی مناطق مبلغی را به عنوان فصل می گیرند و حتی شکایتی هم در سیستم قضائی مطرح نمی شود و بزرگان عشایر خودشان این مبلغ را پرداخت می کنند؛ بنابراین همان طور که گفتم باید متناسب با منطقه برای رضایت اقدام کرد؛ مثلا در آغاز که به این زندان آمده بودم، وقتی موضوع را با همکارانم مطرح کردم، کسی همراه من نیامد؛ چون در مواردی با چوب آنها را کتک زده بودند. البته خود من هم ذهنیت دقیقی از شرایط حاکم در اینجا نداشتم و چون در سال های ٨٤ تا ٨٩ که در زندان دیزل آباد کرمانشاه بودم، موفق شده بودم چند مورد از اولیای دم را در پای چوبه دار از قصاص منصرف کنم، فکر می کردم که اینجا هم کار به همان شیوه ممکن خواهد بود. چه چیزهایی در این منطقه توجه شما را جلب کرد؟ در اینجا تعصب قومی و نژادی متفاوت است و اهالی اینجا افرادی به شدت فرزنددوست و قومی و قبیله ای هستند. در مجموع با توجه به اینکه نقاط مختلفی از ایران را دیده اید، توصیه شما به خانواده محکومان به قصاص چیست؟ به هرحال، در هر جایی باید یکسری اصول مشترک را رعایت کرد؛ مثلا اینکه بعد از گذشت زمان باید برای رضایت اقدام کنند و بهتر است که در مراحل اولیه نیز از بزرگان و ریش سفیدان و معتمدان کمک بخواهند و خودشان رأسا به در خانه مقتول مراجعه نکنند حتی بهتر است اول پیغام بفرستند و بگویند که برای هم دردی و التیام زخم و عذرخواهی قصد مراجعه دارند و در مراحل بعد هم با کمک همین افراد موضوع را مطرح کنند. در برخی موارد دیده شده خیرین به این دلیل که قتل عمد است، در پرداخت دیه مشارکت نمی کنند. توصیه شما دراین باره چیست؟ بله، متأسفانه این رفتار وجود دارد. در دزفول هم شرایط اقتصادی خوب است و خیرین زیادی وجود دارند، اما به محض اینکه حرف از کار خیر می شود، می گویند اول جرائم غیرعمد، مثلا در همین مورد اخیر من سعی در توجیه قضیه برای خیرین و انجمن های خیریه دزفول داشتم، اما موفق نشدم و در نهایت چند خیر از تهران کمک کردند. تجربه به من نشان داده است ما به عنوان انسان و بنده، قادر به تشخیص درست و غلط نیستیم، ولی قرآن فرموده است: «هرکس انسانی را برگرداند، جامعه را برگردانده است». اگر ملاک دینی و مذهبی است؛ پس چرا نباید به افراد فرصت دوباره بدهیم. زندگی مشترک این فرد که برای حفظ آن مرتکب قتل شده بود به کجا رسید؟ بعد از این قضیه خانواده همسر او که ظاهرا سعی در پرونده سازی برای او داشتند بهانه بهتری برای کار خود داشتند، چون اگر فردی محکومیتی بیش از پنج سال داشته باشد، دادگاه به صورت غیابی رأی به جدایی خواهد داد. نظر خود متهم درباره اتفاقاتی که برایش افتاده است چیست؟ موضوعی که باعث شد من برای رضایت قدم بردارم این بود که محکوم آن قدر بی آزار و اذیت بود که در این فرجه زمانی که من به این زندان آمده ام، هیچ موردی از او ندیده ام، این در حالی است که در برخی موارد زندانیان آن قدر دردسر درست می کنند که مسئولان زندان را کلافه می کنند، اما وقتی با همبندانش و مسئولان قدیمی تر زندان صحبت می کردم، همه گفتند یک بار صدای بلند او را نشنیده اند. خود این محکوم هم یک حرف زد که تأثیر زیادی روی من برای کمک به او گذاشت، او گفت: «یک بار صدایم را در عمرم بلند کردم که این اتفاق افتاد و همان اتفاق باعث شد تا عمر دارم صدایم را بلند نکنم»، البته باید بگویم این را به صورت عملی نشان داده است. او از سال ٨٥ در این زندان است و در بین دوهزارو ٥٠٠ زندانی که داریم او یک تنش نداشته است.
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[مشاهده در: www.sedayiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 118]
-
گوناگون
پربازدیدترینها