تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816174019
ترکیه و موازنه قدرت، پس از سقوط سوخوی ۲۴ روسیه/یادداشتی از هادی محمدی
واضح آرشیو وب فارسی:دزفول امروز: دزفول امروز:به نظر می رسد که با روند تحولات کلان در بحران سوریه، اردوغان که در دام تشویق های بی پایه آمریکا قرار گرفته، هزینه اصلی را خواهد پرداخت و قربانی اقدامات پر ریسک و خطرناک خود خواهد شد.شبکه گسترده ارتباطی ترکیه با انواع گروههای تروریستی در سوریه که به موازات آن ظرفیت های کشورهای قطر، عربستان، آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی کشور غربی نیز وجود داشت، آنچنان اطمینان به ائتلاف مداخله گر در سوریه داده بود که عملیاتهای نظامی در مناطق درونی سوریه از سوی ارتش درسوریه و یا هم پیمانان آنرا، به معادله برتری راهبردی تبدیل نمی کرد و گروههای تروریستی از طریق افزایش جذب نیروی جدید و تسلیحات و لجستیک مستمر از مرزهای ترکیه به جبران کاستی ها و تلفات پرداخته و از صحنه های درگیری، به نقطه توازن نزدیک می شدند. طرح جدید آمریکایی برای یکسره سازی در سوریه، که متاثر از فضای عملیاتی در عراق بود، تجزیه مناطق اشغال شده و یا حرکت به سوی سقوط دمشق را در دستور کار داشت. این راهبرد جدید آمریکایی، نیازمند دو بازوی نظامی از هوا و زمین بود تا بتواند نتایج عملیاتی را از سبد گروههای تکفیری – تروریستی خارج کرده و تضمین روشن تری برای ایجاد یک حکومت و البته لائیک را رقم بزند . کارت های بازی ترکیه و ارتجاع عرب و آنچه تا به حال از سوی غرب مورد حمایت قرار گرفته بود، عمدتاً با تابلوهای القاعده و داعش انجام می گرفت و لذا غرب باید یا یک نیروی زمینی مستقل از واحدهای نظامی کشورهای شریک تشکیل دهد و یا ترکیبی از عناصر مسلح که حاضر به تعویض و تغییر تابلو تشکیلاتی خود با نام معتدل و تحت فرماندهی غربی بودند را ساماندهی کند. ماموریت هفتاد نیروی آموزش دیده توسط آمریکایی ها که از مرزهای ترکیه وارد سوریه شدند این بود که با پیوستن به گروههای تروریستی و به ویژه جبه النصره، این ظرفیت را از درون گروههای تروریستی برای پیوستن به هسته های شکل گرفته توسط آمریکادر استان حسکه به وجود آورند. قطری ها که تلاشهای خود در سوریه را به فضای پنهان و ارتباط نزدیک با گروههای تکفیری به اجرا می گذاشتند، از احرارشام و جبهه النصره آغاز کردند و بخشی از احرارشام را آماده پیوستن به تشکیلات آمریکایی و ذیل عنوان مبارزه با داعش نمودند. طرح عملیات این بود که با تکمیل این ظرفیت در یگان های زمینی و با حمایت و پوشش هوایی آمریکا و ائتلاف غربی و با نام مبارزه با تروریسم و داعش، برخی از استانهای شمالی و شمال غرب و جنوب و مرکز، به اشغال این نیروهای با فرماندهی آمریکا در آمده و سپس مذاکرات سیاسی در مورد سوریه با ” دست پر” آغاز شود تا اهرم فشار موثری برای مطالبات سیاسی در دست آمریکایی ها باشد. اگر این مسیر به نتیجه نمی رسید، آنگاه باید عملیات ها در مسیر اشغال دمشق و سقوط بشار اسد قرار می گرفت. راهبرد همکاری مشترک روسیه – ایران، برای مقابله با این راهبرد آمریکایی بود که ضمن غافلگیری، به تغییر معادله میدانی نیز منجر شده است. حاصل عملیات زمینی و حملات هوایی در ۴۵ روز اول عملیات مشترک در سوریه، به از دست رفتن ۳۰ درصد از نیروی انسانی و امکانات و لجستیک و تسلیحات و مناطق اشغال شده توسط تروریست ها منجر شده است و شیب عملیاتی در فازهای بعدی نیز، چشم انداز حیات تروریست ها، به عنوان مهم ترین کارت بازی آمریکایی – صهیونیستی – ارتجاع منطقه ای در سوریه، در معرض تهدید و نابودی جدی قرار گرفت. آمریکایی ها و غربی ها بنا به شواهد زیادی، تمایلی برای یک جنگ مستقیم در سوریه ندارند و ارتجاع عرب منطقه ای نیز در باتلاق یمن فرو رفته و بنیه مالی اش در پروژه های گوناگون عراق، سوریه، لبنان، یمن و شمال آفریقا، فرسوده شده است و امکان یک “حمایت شوک وار” در پرونده سوریه را ندارند. ترک ها که از ابتدای بحران و با نگاه به یک طمع تاریخی به اراضی شمالی سوریه و عراق، با “تز ضرورت مداخله نظامی مستقیم” به تحریک ناتو و آمریکا و دیگر شرکای مداخله گر پرداخته، گاهی هم به یک پروژه حداقلی به نام مناطق پرواز ممنوع در شمال و جنوب ویا نوار امنیتی در مناطق شمالی و جنوبی سوریه تن داده است ولی ملاحظات و احتیاط های آمریکایی و یا تضاد منافع بازیگران مداخله گر موجب ناکامی در این راهبردهای ترکیه شده است. در فضای ناشی از همکاری مشترک روسیه – ایران و محور مقاومت، تیم کشورهای حامی تروریسم، یا باید منتظر نابودی ابزارهای راهبردی و مداخله گرانه خود می نشستند و یا باید برای ادامه یافتن راهبرد مداخله زمینی، ظرفیت سازی کنند و از سوی دیگر به ورود قدرتمندانه روسیه به معادله منطقه ای و در سوریه هم پاسخی میدادند. تولید ظرفیت برای تشکیل یگانهای زمینی و با نام اعتدال، هم حفظ ظرفیت های عملیاتی گروههای گوش به فرمان نیاز به زمان داشت. لذا تقویت حمایت های تسلیحاتی و هدایت های عملیاتی به عنوان یک سیاست فوری در دستور کار آنها قرار گرفت. ولی ورود روسیه به راه های امداد تروریستها و عقبه لجستیکی از مرزهای ترکیه و هدف قرار گرفتن تروریستها در جدار مرز با ترکیه موجب نگرانی حامیان این گروهها شد. لذا ایده ترکیه برای ایجاد یک منطقه پرواز ممنوع و نوار امینی در شمال یک ضرورت حیاتی نشان میداد آمریکایی ها در واقع دام گستر ترکها بودند و بر انگیزه های ترکیه سوار شده و آنها را وادار به یک اقدام پر ریسک بر علیه هواپیماهای روسیه در نزدیکی مرز با ترکیه کردند. آمریکا و ترکیه فکر می کردند، روسیه تمایلی به گسترش جنگ ندارد و از آنجا که واکنش نسبت به اقدام ترکیه، می تواند به درگیری با ناتو منجر شود، لذا روسها با شرایط بازدارنده روبروشده و مجبورند برای جلوگیری از درگیری با ترکیه و ناتو یک فاصله امن با مرزهای ترکیه را در عملیاتهای خود در نظر بگیرند و این همان خواسته آمریکا و ترکیه بود. در حالی که ساقط شدن سوخو ۲۴ روسیه که گفته می شود در مسیر حمله به محل تجمع سران گروههای تروریستی احرارشام و گروههای زیر مجموع وابسته به ترکیه و النصره در جبل الترکمان بوده، با کمین هوایی و غافلگیرانه هواپیماهای F16 ترکیه روبرو شده و ساقط می شود. این خسارت برای روسها که قبل از آن نیز در فرودگاه شرم الشیخ مصر، یک هواپیمایی مسافربری خود را قربانی یک عملیات ویژه مشترک آمریکا – داعشی دیده بودند، بسیارگران و پرهزینه ارزیابی شد. کنترل کلامی پوتین و مقامات روس که بدون ورود به فضای هیجانی، مسیر پاسخ به ترکیه را بخوبی هدایت کردند، قابل توجه است. نشان دادن عزم پوتین به پاسخ حتمی، محاسبات آمریکایی و غربی را تغییر داد و لذا موضع آمریکایی، به اردوغان دلگرمی خاصی نداد و صرفاً ترکیه را مجاز به دفاع از فضای خود دانست. نشست ناتو هم که اردوغان انتظار داشت بر اساس ماده ۵ اساسنامه ناتو به اعلام حمایت قوی از یک عضو در شرایط خطر و حمله یک کشور خارجی منجر شود، به صدور بیانیه ای هم نرسید و اعضای اروپایی ناتو، اقدام ترکیه را سنجیده ارزیابی نکردند. آغاز واکنش های اقتصادی روسیه به ترکیه که رگ حیاتی دولت اردوغان محسوب می شود و ممکن است به حوزه انرژی و انتقال گاز ترکیه هم گسترش یابد، تا حدودی به اردوغان فشار وارد کرد ولی ادامه رجز خوانی و اصرار بر ادعای غیر قابل اثبات مبنی بر اینکه سوخوی ۲۴ فضای ترکیه را نقض کرده، اردوغان و حکومت وی را در فشار بیشتری قرارداد. روسها در واکنش های نظامی خود قبل از اینکه اصراری بر مقابله به مثل با ترکها داشته باشند، برروی هدف ترکها از ساقط کردن هواپیمای روسی متمرکز شده، با استقرار سیستمهای موشکی S400 و همراه کردن هواپیماهای هجومی و رهگیر با هواپیماهای بمباران کننده مناطق ترورسیتها (سوخوی ۲۴) و شدت بخشیدن به حملات بر راههای لجستیکی و حمایتی از مرزهای ترکیه و بمباران شدید تروریستها و البته به ترکیه در شمال لاذقیه و شمال حلب، طرح منطقه پرواز ممنوع که ترکها و آمریکایی ها آنرا دنبال می کردند را ، هدف قرار دادند. حاصل این رژه نظامی روسها در واکنش به اقدام ترکیه تا ما امروز این است که کلیه پروازهای آمریکایی و ترکیه در فضای سوریه تعطیل شده و هشدار عملیاتی S400 مبنی بر هدف قرار دادن کلیه هواپیماهایی که به عنوان تهدید ارزیابی شوند، بر بن بست های عملیاتی ترکیه افزوده است. اردوغان زمانی که از سوی کاخ کرملین اعلام شد، برای واکنش نظامی ترکیه جلسه ای را تشکیل خواهند داد، مجبور شد با اعلام پشیمانی و افسوس از اینکه هواپیمایی سوخو ۲۴ را هدف قرار داده اند، فشارهای روسیه را متوقف نماید. به نظر می رسد که روند تحولات کلان در بحران سوریه، با تکیه بر ظرفیت های میدانی در زمین و افزایش قابلیت های هوایی روسیه و انفعال شدید ترکیه و آمریکا و فشار بی سابقه بر تروریستها شمال حلب و لاذقیه و راههای تدارکاتی و تسلیحاتی آنها، وارد شرایط جدیدی از برتری همکاری روسیه – ایران شده و فاز دوم عملیاتهای پاکسازی سوریه از ترورسیتها با شاخص های بسیار شدیدتر در مناطق میانی سوریه و بویژه در مناطق مرزی با ترکیه، آغاز و سرنوشت بحران راهبردی در سوریه را رقم بزند. سوریه و نتایج حاصل از آن، موازنه قدرت اصلی در خاورمیانه، جایگاه بازیگران بزرگ و کوچک و سرنوشت بقیه پرونده های فعال در منطقه را روشن خواهد کرد. ترکها که دیپلماسی هیجانی بر رفتار مقامات آنها حاکم شده، با آسیب ها و هزینه های مهم در محیط داخلی – اقتصادی و امنیتی در محیط پیرامونی با چهره یک حامی واقعی تروریسم و رفتار دوگانه و سیاست خطر ساز در محیط منطقه ای و جهانی معرفی خواهد شد. اردوغان نیز که در دام تشویق های بی پایه آمریکا قرار گرفته، هزینه اصلی را خواهد پرداخت و قربانی اقدامات پر ریسک و خطرناک خود خواهد شد. تروریستهای شمال سوریه، راهی جز بازگشت به ترکیه ندارند و اولین کابوس اردوغان نیز پاسخگویی به تروریستها و جامعه جهانی است. انتهای متن/ منبع :فارس
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزفول امروز]
[مشاهده در: www.deztoday.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها