محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846236686
«کودکان هیولایی» میراث آمریکا در آسیا + تصاویر (۱۸+)
واضح آرشیو وب فارسی:شاهین نا: انواع سرطان، نقص های مادرزادی، عوارض پوستی، بیماری های خودایمنی، اثرات روانی، نقص های عصبی، و بیماری های دستگاه گوارش، از جمله مشکلاتی است که «عامل نارنجی» و اورانیوم ضعیف شده آمریکا در بدن میلیون ها ویتنامی، عراقی و افغان به وجود آورده است.به گزارش پایگاه خبری شاهین نا ؛ استفاده گسترده آمریکا از ماده شیمیایی “ عامل نارنجی “ Agent Orange یکی از بزرگ ترین جنایات جنگی و نسل کشی های تاریخ به شمار می رود و شاید بتوان آن را در کنار حمله هسته ای به هیروشیما و ناکازاکی، دو جنایت بزرگ آمریکا علیه بشریت دانست. مردم ویتنام و به خصوص کودکان و نوزادان این کشور به رغم گذشت ده ها سال از پایان جنگ، همچنان با پیامدهای دردناک استفاده ارتش آمریکا از عامل نارنجی دست و پنجه نرم می کنند. “فان دان هونگ دوک” ۱۹ سال دارد و از “میکروسفالی” رنج می برد؛ کوچک بودن غیرطبیعی و مادرزادی جمجمه در اثر رشد ناقص مغز البته کودکان ویتنامی، تنها قربانیان آزمایش های تسلیحاتی آمریکا نبوده اند، بلکه از آن زمان تا کنون، کودکان عراق و افغانستان هم به شکلی مشابه با پیامدهای جنگ طلبی آمریکا مواجه شده اند. پدیده “کودکان هیولایی” در این دو کشور، با حمله آمریکا موضوعیت پیدا کرده است. کودکان هیولایی، کودکانی هستند که بر اثر قرار گرفتن والدینشان در معرض اورانیوم ضعیف شده ای که در بمباران های آمریکا استفاده می شود، ناقص به دنیا می آیند. استفاده آمریکا از بمب های حاوی اورانیوم ضعیف شده در افغانستان، برای اولین بار توسط “محمد داوود میرکی” تبعه افغانستانی مطرح و پیگیری شد. تأثیر اورانیوم رقیق شده روی جنین در هنگام بارداری مادر، رشد آن را دچار اختلال می کند و منجر به تولد نوزادانی می شود که به طور مادرزادی معلول هستند. بسیاری از نوزادان در مناطق تحت بمباران آمریکا، وقتی به دنیا می آیند، ممکن است یکی از اعضای بدن یا حتی سر نداشته باشند. از آن جا که عمر اورانیوم به کار رفته در بمب های آمریکایی معادل ۴٫۵ میلیارد سال است، افغان ها تا نسل های متمادی از معلولیت های مادرزادی و سرطان رنج خواهند برد. ۴۰ سال از پایان جنگ ویتنام می گذرد و این کشور باید تا کنون می توانست دوباره روی پای خود بایستد. اما همچنان شاهد کشوری هستیم که اثرات جانبی “عامل نارنجی” (ماده شیمیایی به کار رفته توسط آمریکایی ها که جنگل ها را به عنوان پوشش ویتنامی ها از بین برد) آن را به شدت آزار می دهد. این ماده، شامل دیوکسین، یکی از سمی ترین مواد شیمیایی شناخته شده، است و اکنون در اکوسیستم ویتنام که شامل خاک و رودخانه ها می شود وجود دارد. لذا، ماهی مصرفی مردم، سرشار از این سم است. “ترا می” ۹ ساله دچار “هیدروسفالی”؛ وقتی مایع مغزی-نخاعی در شبکه کوروئید، بیش از اندازه در مغز انباشته می گردد و منجر به افزایش حجم و صدمه شدید به مغز می شود تقریبا ۴٫۸ میلیون ویتنامی تاکنون در معرض این ماده سمی قرار گرفته و ۴۰۰ هزار نفر از آنها مرده اند. بیماری های مرتبط با این سم، شامل انواع سرطان، نقص های مادرزادی، عوارض پوستی، بیماری های خودایمنی، اثرات روانی، نقص های عصبی، و بیماری های دستگاه گوارش است. طبق گزارش صلیب سرخ ویتنام، هم اکنون در حدود یک میلیون نفر که ۱۰۰ هزار نفر از آنها کودک هستند، دچار معلولیت یا عوارض مختلف ناشی از عامل نارنجی هستند. “نسل کشی” یا “کشتار جمعی” یکی از جنایت های به رسمیت شناخته شده بین المللی است که ماده ۵ اساس نامه رُم، صلاحیت صدور حکم توسط دیوان بین المللی کیفری برای محکومیت این جنایت را اعلام کرده است. ماده ۶ همین اساس نامه ، نسل کشی را “قتل یا وارد کردن صدمات شدید جسمی یا روحی به اعضای یک گروه، قرار دادن اعضای یک گروه در معرض وضعیت نامناسب زندگی، جلوگیری از توالد و تناسل در یک گروه و یا انتقال اجباری کودکان یک گروه به گروه دیگر با قصد نابود کردن تمام یا بخشی از یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی” تعریف کرده است. این در حالی است که “منیر العکش” پژوهشگر حوزه انسان شناسی در کتاب خود “آمریکا و نسل کشی” آمار قربانیان نسل کشی های آمریکا را از زمان تأسیس این کشور تا سال ۲۰۰۷، معادل ۱۱۲ میلیون نفر اعلام و تأکید کرده که آمریکا تا کنون دست کم ۴۰۰ نژاد و تمدن را در جهان از بین برده است. “هونگ تو” ۵ ماهه، مبتلا به آنسفالوسل است؛ نقص عصبی نادر که در اثر آن مغز و غشاءهای آن به شکل یک کیسه از جمجمه بیرون می آید در پرورشگاه “گوواپ” شهر “هو چی مین” ویتنام، “هونگ تو” که دختربچه ای ۵ ماهه است (تصویر بالا) از تخت فلزی حفاظ دار خود، به یک عروسک خرسی “ تدی “ خیره شده است. بالای سر “ هونگ تو” یک توده گوشت رگدار بیرون زده که (نقص عصبی نادری به نام “آنسفالوسل” است و) تحقیقات نشان داده که در اثر عامل نارنجی ایجاد می شود. اگر عمل جراحی وی، به درستی صورت نگیرد، آینده غم انگیزی در انتظار او خواهد بود. عوارضی چون فلج اندام، اختلال بینایی، ناتوانی ذهنی، و تشنج، گریبانگیر این دختربچه خواهد شد. در بیمارستان “تو دو” در “هانوی” پایتخت ویتنام، نوجوانی به نام “تران” را که دچار “سندرم فریزر” بود، دیدیم. این سندرم، یک اختلال ژنتیکی است که شامل محوشدگی پلک ها، به هم پیوسته بودن انگشتان دست و پا، و ناهنجاری دستگاه تناسلی می شود. پرستارانش از فریادهای هر روزه و بی پایان او و اینکه خود را به تخت می کوبد، برایمان گفتند. “تران” دچار “سندرم فریزر” است؛ محوشدگی پلک ها، به هم پیوسته بودن انگشتان دست و پا، و ناهنجاری در کلیه و دستگاه تناسلی از پیامدهای سندرم فریزر هستند نام عامل نارنجی از نوار نارنجی رنگ دور بشکه های نگهداری این ماده گرفته شده است. ارتش آمریکا، از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱، تقریبا ۸۰ میلیون لیتر از این ماده را بر ۷۸ هزار کیلومتر مربع از ویتنام جنوبی ریخت. هدف، تخریب منابع غذایی نیروهای شمالی ویت کونگ و در نتیجه “بیرون راندن” و تضعیف آنها بود. مطالعات نشان می دهند که هنوز می توان دیوکسین را با غلظت بسیار نگران کننده در خاک، غذا، خون، و شیر (مادر) افرادی که در مجاورت پایگاه های نظامی سابق آمریکایی واقع در ویتنام زندگی می کنند دید. “نگوین مین آن” ۲۱ ساله دچار “ ایکتیوز “ و بیماری روانی؛ پوست پولک مانند او باعث شده که در ویتنام به او لقب Ca به معنی “ ماهی “ بدهند اما فقط خانواده های ویتنامی نیستند که مبتلا به این عوارض هستند. در استرالیا، ۶۰ هزار نیرو در جنگ شرکت کردند و تعداد فزاینده ای از این کهنه سربازان و فرزندان و اکنون نوه های آنها از عوارض عامل نارنجی رنج برده و می برند. خانم “هوپ وایت” ۳۹ ساله که در منطقه “سانشاین کست” سکونت دارد، از “فیبرومیالژیا” و مشکلات مربوط به ستون فقرات و ناباروری رنج می برد. پدر او، در سال ۱۹۶۸ در ایالت “فوئوک توی” در ویتنام، که به شدت مورد حمله عامل نارنجی قرار گرفت، جنگیده بود. خانم “ وایت” در مورد وضعیت خود اینچنین اظهار می کند: “از سنین کودکی با مشکلات عدیده جسمانی ( بالاخص مربوط به ستون فقراتم) دست و پنجه نرم کردم. اگر الان روی پا هستم، فقط بخاطر مصرف دارو، فیزیوتراپی بسیار، و درمان کمرم است. احساس می کنم که بدنم همیشه در حال مبارزه با خود است. بعضی از روزها، اصلا قادر به بیرون آمدن از تخت خوابم نیستم”. “هوو لاک”، سه ساله “تو”، ۵ ساله هر چند که تعداد “ افراد “ آلوده شده به عامل نارنجی و میزان عوارض ناشی از آن در استرالیا، در جایی ثبت نشده، مطالعات حیوانی نشان داده که دیوکسین می تواند موجب ناباروری در زنان شود. “ هوپ “ می گوید: “وقتی با دختران کهنه سربازان ویتنامی گفتگو کرده، متوجه شده که عارضه ناباروری در آنها رایج است. ناباوری من اثر سنگینی بر زندگی من و همسرم داشته و آن را در معرض خطر قرار داده است”. دکتر “وین دوئرنیچوک” – متخصص ارشد بازنشسته که مشاور در “ هاتفیلد “ آمریکا و یک متخصص در شناخت عامل نارنجی است- هشدار داد که نسل های آینده ویتنامی ها نیز به دیوکسین دچار خواهند بود. تحقیقات نشان می دهد شش تا دوازده نسل دیگر طول می کشد تا اثر این ماده در کد ژنتیکی ویتنامی ها از بین برود. “تروئونگ مین هیپ” ۱۶ ساله که دچار نقصان فیزیکی است به “تران تی نگوک نهو” ۸ ساله که دچار “سندرم داون” است، صبحانه می دهد “ تران تی وی “ ۶ ساله دچار فلج مغز و اندام “تائو” ۱۶ ساله ساکن “کوچی” از بدو تولد دچار مشکل فلج پا است؛ وی نمی تواند بدون کمک دیگران راه برود و چشم انتظار پول برای عمل جراحی است. در این تصویر، تائو در کنار برادر سالمش “هیو” نشسته است بیماری های مربوط به عامل نارنجی در بین هم خون ها و حتی نسل های مختلف یک خانواده، متغیر و نسبی است خدمات پشتیبانی برای قربانیان عامل نارنجی در ویتنام افزایش یافته است. “شورای قربانیان عامل نارنجی ویتنام” که یک سازمان مردم نهاد در “دا نانگ” است، اقدام به احداث دو مرکز روزانه برای کودکان معلول کرده است. در این مراکز، آموزش های حرفه ای داده می شود، اقدامات توانبخشی صورت می گیرد، و فرصتِ پیدا کردنِ دوست در اختیار معلولین قرار می گیرد. این مراکز را می توان بهشت کودکانی دانست که به خاطر ناتوانی های جسمی و روحی در انزوا قرار گرفته اند. کمک های خیریه نیز می تواند به کودکانی چون “ تائو “ ی ۱۶ ساله که در انتظار تامین هزینه عمل جراحی به سر می برد، کمک کند. تائو روزانه دو مرتبه در گردشگاه توانبخشی پدرش که توسط حصار چوبی محافظت می شود تمرین می کند. تائو پسری خجالتی است و به سبب ناتوانی اش نتوانسته در مدرسه تحصیل کند. “ هیو “ برادر “ تائو “ می گوید: “وقتی برادرم را اینطور می بینم، دلم برایش می سوزد. در خانه کمکش می کنم. گاهی به او غذا می دهم و در محوطه اطراف خانه با هم تیله بازی می کنیم”. از تائو پرسیدیم: “معمولا در خانه چه کارهایی می کنی؟” وی پاسخ داد: “کاری ندارم که انجام بدهم. غمگین نیستم. دیگر به این وضعیت عادت کرده ام”. سپس با متانت گفت: “فقط یک آرزو دارم و آن این است که یک روز بتوانم راه بروم”. “هی ین” که ۱۲ فرزندش به دلیل عوارض ناشی از عامل نارنجی از دنیا رفته اند مقبره ای را بر فراز تپه شنی مجاور منزلش برای دفن فرزندانش ساخته است جنایت های آمریکا به همان اندازه که بزرگ هستند، متأسفانه به همان اندازه هم تحت تأثیر فضاسازی های رسانه ای غرب، از چشم مردم دنیا پنهان می مانند. نمونه ای از این فضاسازی های رسانه ای را در دو تصویر زیر می بینید که دو جنایت شبیه به هم را نشان می دهند. تصویر اول متعلق به دختری جوان به نام “عایشه محمدزی” است که نیروهای طالبان، بینی و گوش های او را بریده اند. این تصویر به طور گسترده توسط رسانه های آمریکایی پوشش داده شد. این فضاسازی تا جایی ادامه پیدا کرد که تصویر محمدزی سال ۲۰۱۰ روی جلد مجله “تایم” قرار گرفت تا عنوان “اگر ما افغانستان را ترک کنیم، چه می شود” توجیهی برای بمباران مردم افغانستان توسط آمریکا شود. تصویر عایشه محمدزی روی جلد مجله “تایم” محمدزی پس از فرار از خانواده اش در افغانستان، به آمریکا منتقل شد و تحت مداوای پزشکی قرار گرفت. در بیمارستان که بود، “لورا بوش” همسر رئیس جمهور وقت آمریکا به ملاقات او رفت. حتی بینی مصنوعی برای او ساختند تا نشان دهند، زندگی یک انسان تا چه اندازه برای دولت آمریکا ارزش دارد. عکس کودک افغان که تحت تأثیر اورانیوم ضعیف شده در بمب های آمریکایی ناقص به دنیا آمد و جان خود را از دست داد اما تصویر دوم، متعلق به یک کودک افغان است که مانند صدها کودک دیگر، تحت تأثیر اورانیوم ضعیف شده بمب های آمریکایی، ناقص به دنیا آمد و در بدو تولد، جان خود را از دست داد. این تصویر در هیچ یک از رسانه های جمعی غربی منعکس نشد و بنابراین مردم در غرب هم چنان تصور می کنند که دولت آمریکا با حمله به کشورهایی مانند افغانستان و عراق، به “وظیفه ذاتی و رسالت خود” برای گسترش عدالت در دنیا عمل می کند. منبع:مشرق
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاهین نا]
[مشاهده در: www.shahinna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها