تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835276933
وضعیت خشونت خانگی در ایران به روایت دو پژوهش ملی/ مصادیق حسن معاشرت همسر در نگاه زنان ایرانی
واضح آرشیو وب فارسی:شاخه طوبی: بدرفتاری و شکنجه های بدنی بر رشد زنان تأثیر می گذارد و تحقیر آنان در نهایت به عجز و ناتوانی در تصمیم گیری منتهی می شود. در نتیجه زنان قربانی، نه تنها توانایی سرپرستی فرزندان و اداره خانه و خانواده خود را ندارند، بلکه از مشارکت و ابراز عقیده در تصمیم گیری های سرنوشت ساز اجتماعی نیز محروم می مانند.به گزارش شاخه طوبی به نقل از مهرخانه ، دومین نشست منع خشونت علیه زنان با عنوان خشونت خانگی عصر روز گذشته (16 آذر) با حضور شکوه نوابی نژاد؛ رییس انجمن ایرانی مطالعات زنان، فریده طاها؛ وکیل دادگستری و دبیر کارگروه حقوقی انجمن ایرانی مطالعات زنان، شهلا معظمی؛ استاد دانشگاه تهران و زهرا داور؛ نایب رییس انجمن ایرانی مطالعات زنان در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. در ابتدای نشست فریده طاها؛ دبیر کارگروه حقوقی انجمن ایرانی مطالعات زنان با ارایه تعریفی از خشونت خانگی گفت: خشونت خانگی، با واژه های دیگری که بر آن دلالت دارند، دارای ویژگی های منحصر به فرد خود است. یکی از انواع این خشونت ها خشونت میان فردی، یعنی خشونت از سوی فرد یا گروهی کوچک از افراد علیه فرد دیگر است و شامل خشونت میان اعضای خانواده و شرکای صمیمی زندگی می شود. در حال حاضر قانونی درباره منع خشونت خانگی نداریم و تنها قانون موجود، لایحه تأمین امنیت زنان در برابر خشونت است که در دولت دهم تدوین شد که در گزارش ایران در اجلاس پکن نیز معاونت زنان به این لایحه اشاره کرد. لایحه تأمین امنیت زنان در برابر خشونت همچنان در حال بررسی است و در بند 1 ماده 3 این لایحه رابطه خانواده تعریف شده است. او افزود: براساس این لایحه، رابطه سببی و نسبی در هر طبقه، خشونت نامزد و خشونت کارگر منزل نیز ذیل خشونت خانگی قرار می گیرد. در مورد اسناد بین المللی در زمینه خشونت علیه زنان می توان به کنوانسیون استانبول اشاره کرد که بر اساس این کنوانسیون، خشونت خانگی تبعیضی مبتنی بر جنسیت است؛ یعنی آن چه مد نظر قرار دارد خشونت علیه زنان است. در این جا زمانی که خشونت علیه کودکان مطرح می شود نیز کودکان دختر مدنظر قرار گرفته اند. خشونت خانگی شایع ترین نوع خشونت علیه زنان است در بخش دیگری از نشست شکوه نوابی نژاد به آسیب شناسی خشونت علیه زنان در خانواده پرداخت و گفت: خشونت خانگی شایع ترین نوع خشونت علیه زنان است. خانه اغلب به عنوان پناهگاه امن تلقی می شود، اما خشونت خانگی بخشی از تجربه زنان است. خشونت خانگی به هیچ وجه خاص جوامع سنتی و مذهبی نیست و در پیشرفته ترین کشورها زنان و کودکان از خشونت رنج می برند. بر طبق تعریف سازمان ملل خشونت علیه زنان در سطوح مختلف اتفاق می افتد؛ خشونت جسمانی، روانی و جنسی نظیر کتک زدن، تحقیر کردن و تجاوز جنسی به دختران و زنان در خانه، تبعیض جنسیتی و خشونت در ارتباط با جهیزیه که در خانواده ها بر زنان اعمال می شود. خشونت جسمانی، روانی و جنسی در جامعه نظیر تجاوز جنسی، تهدید، ایجاد وحشت، تحقیر در محیط های کاری و تحصیلی و فحشا و خشونت جسمانی و جنسی که در نقاط مختلف جهان یا توسط دولت ها اعمال یا نادیده گرفته می شود. خشونت خانوادگی پدیده ای جدید نیست، اما توجه به آن به عنوان مسئله اجتماعی تقریباً جدید است. آمار خشونت خانگی در ایران رییس انجمن ایرانی مطالعات زنان با اشاره به وضعیت خشونت خانگی در ایران تصریح کرد: در حال حاضر بسیاری از آسیب های اجتماعی در رابطه با خانواده مانند فرار، خودسوزی و طلاق وجود دارد. طبق آمار کمتر از 35 درصد از خشونت های خانگی در ایران به پلیس گزاش داده می شود و در یک تحقیق سه ماهه از 180 مورد شکایت خشونت خانگی، 128 مورد حاضر به پیگرد قانونی مجرم نشده اند. در کشور ما بیشترین خشونت و همسرآزاری در مناطق روستایی دیده می شود؛ چون زنان روستایی معمولاً به دلیل ناآشنایی با حقوق خود به عنوان یک زن و یک انسان، برای حفظ کانون خانواده و یا ترس از بی آبرویی و انگشت نماشدن تمام آزارها را تحمل می کنند. تجربه همسرآزاری روانی در 20 درصد زنان متأهل شهر تهران او ادامه داد: 20 درصد زنان متأهل شهر تهران از همسرآزاری روانی مانند تحقیر، بی اعتنایی، قهر، متلک و دشنام رنج می برند. یافته ها نشان می دهد که با افزایش سن زوجین و مدت زمان ازدواج، میزان همسرآزاری افزایش می یابد. همچنین میزان همسرآزاری در مردانی که زنانشان دارای تحصیلات لیسانس و بالاتر هستند، به طور معناداری کمتر از زنان کم سواد و بی سواد است. از سوی دیگر میزان همسرآزاری در مردانی که تحصیلات پایین تر از دیپلم دارند، به طور معناداری بیشتر از مردانی است که دارای تحصیلات بالاتر هستند. زنان 55 تا 59 ساله بالاترین و زنان 20 تا 24 ساله پایین ترین مورد وقوع خشونت را در زندگی مشترک خود داشتند. زنان غیرشاغل نیز بیشتر و زنان شاغل کمتر خشونت را تجربه کرده اند. 65.5 درصد از زنان وجود قهر و آشتی و خشونت را امری عادی پنداشته و قصد جدایی از همسر خود را نداشته اند. نوابی نژاد با بیان این که خشونت روانی و کلامی با 52.7 درصد رتبه نخست خشونت خانگی را دارد که شامل به کار بردن کلمات رکیک، دشنام، داد و فریاد و بهانه گیری می شود، افزود: رتبه بعدی از آن خشونت فیزیکی از نوع دوم است که 37.8 درصد خشونت های خانگی علیه زنان را شامل می شود. سیلی زدن، زدن با مشت یا چیز دیگر و لگدزدن از جمله مصادیق این نوع خشونت محسوب می شود. رتبه سوم با رقم 27.7 درصد متعلق به خشونت های «ممانعت از رشد اجتماعی، فکری و آموزشی» است. آمارهای خشونت های جنسی و ناموسی نیز 10.2 درصد است و 8.89 درصد از زنان ایرانی گفته اند که در طول زندگی مشترک خود هرگز قربانی خشونت های جنسی و ناموسی نبوده اند. میزان مرگ یا نقص عضو بر اثر خشونت با تلفات ناشی از سرطان برابر است رییس انجمن ایرانی مطالعات زنان با تأکید بر این که در میان زنان 15 تا 44 ساله میزان مرگ یا نقص عضو بر اثر خشونت با تلفات ناشی از سرطان برابر است، اظهار داشت: بر اساس گزارش مؤسسه تحقیقات علوم جزایی و جرم شناسی دانشگاه تهران، با توجه به روند رشد خشونت در خانواده و تسری آن به تمام جنبه های زندگی اجتماعی و با توجه به این که پزشکان قانونی همه روزه با تعداد زیادی از زنان مصدوم روبه رو هستند و حتی در مواردی با اجساد آن ها در تالار تشریح روبه رو می شوند، و همچنین با در نظر گرفتن نقش محوری زنان در کلیه ابعاد زندگی، بررسی خشونت خانگی و علل آن به منظور اتخاذ سیاست مبتنی بر پیشگیری از خشونت نسبت به زنان و کاهش آن ضرورتی اجتناب ناپذیر است. نوابی نژاد بیان کرد: زنان خشونت دیده زنانی هستند که حداقل 2 بار در طول زندگی زناشویی خود به شدت مورد خشونت و شکنجه جسمی یا روانی قرار گرفته اند. گروهی خشونت را تنها در قالب جسمانی معنا می کنند؛ درحالی که بیشتر روانشناسان و اندیشمندان معتقدند که ایجاد ترس، رعب و تخریب عزت نفس که تجاوز و شکنجه روانی به شمار می رود، به اندازه خشونت و تجاوز جسمانی ویران گر است و در برخی موارد حتی تأثیر دردناکی بر جای خواهد گذاشت، اما به دلیل آن که دیدگاه سنتی جامعه زنان را در برابر خشونت خانوادگی به سکوت وا می دارد و ابراز آن را زشت می شمارد، از کیفیت و آمار آن آگاهی دقیقی نداریم و جامعه ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. مراحلی که یک زن در خشونت تجربه می کند او در مورد مراحلی که یک زن در خشونت تجربه می کند، گفت: زنان پیوسته مورد خشونت و آزار قرار نمی گیرند، بلکه به نظر می رسد از الگو و یا چرخه ای از رفتارهای خشونت آمیز تبعیت می کنند. این چرخه از نظر روانشناختی دارای سه مرحله است. مرحله نخست ایجاد تنش است که رویداد کتک خوردن جزیی زن اتفاق می افتد و معمولاً زن با کنار کشیدن خود از صحنه و سکوت، می کوشد مرد را آرام کند تا ستیزه ادامه نیابد. در مرحله دوم زن و مرد هر دو می پذیرند که مرد نباید عصبانی شود؛ زیرا کنترل خود را از دست می دهد و این واقعه بارها تکرار می شود. در مرحله سوم تنش ناشی از دو مرحله پیش از بین می رود و مرد با عذرخواهی قول می دهد که دیگر به اعمال خشونت آمیز دست نزند. او از زن درخواست بخشش می کند و با این کار خود، در زن احساس گناه به وجود می آورد و باعث می شود که زن ماجرا را به دست فراموشی بسپارد. هرچند که آثار روانی واردشده از دو مرحله نخست باقی می ماند. رییس انجمن ایرانی مطالعات زنان اظهار کرد: بدرفتاری و شکنجه های بدنی بر رشد زنان تأثیر می گذارد و تحقیر آنان در نهایت به عجز و ناتوانی در تصمیم گیری منتهی می شود. در نتیجه زنان قربانی، نه تنها توانایی سرپرستی فرزندان و اداره خانه و خانواده خود را ندارند، بلکه از مشارکت و ابراز عقیده در تصمیم گیری های سرنوشت ساز اجتماعی نیز محروم می مانند. از هر سه زن در جهان یک نفر قربانی خشونت و تبعیض می شود او با تأکید بر این که پدیده خشونت و پرخاشگری منحصر به طبقه یا قشر خاصینیست، افزود: در همه طبقات، قشرها و پایگاه های اجتماعی خشونت دیده می شود. در طبقات بالا، متوسط و پایین اجتماعی میان افراد باسواد، کم سواد و بی سواد و در میان خانواده های دچار بحران و خانواده هایی که به ظاهر شرایط مطلوب دارند، این موضوع دیده می شود. به گزارش سازمان ملل از هر سه زن در جهان یک نفر در طول زندگی خود قربانی خشونت و تبعیض می شود یا مورد تجاوز به عنف قرار می گیرد. حدود 78 هزار زن از مجموع 80 میلیون زن که به طور ناخواسته باردار می شوند، در حین سقط جنین جان خود را از دست می دهند. بر اساس این گزارش، سالانه بیش از 4 هزار میلیون زن در سراسر جهان مجبور به ازدواج اجباری می شوند و یا به عنوان برده به فروش می رسند. بنابراین چنین پدیده ای را می توان به همه جوامع تعمیم داد. برخلاف تصور عده ای از کارشناسان، خشونت و پرخاشگری یکی از رایج ترین و متداول ترین جرایم اجتماعی است. خشونت دیده ها نمی دانند باید واکنش نشان دهند نوابی نژاد با بیان این که بسیاری از افرادی که مورد خشونت قرار گرفته اند نمی دانند که باید نسبت به آن واکنش نشان دهند، خاطرنشان کرد: زنان زیادی هستند که خود را مستحق مجازات می دانند؛ چراکه فکر می کنند در انجام وظایفشان کوتاهی کرده اند. در وهله نخست خشونت از سوی زنان پذیرفته می شود و خشونت های خانگی به پلیس گزارش داده نمی شود. البته در این مورد ضعف قانونی هم داریم و به ندرت مردی به خاطر همسرآزاری مجازات شده است. در واقع در این مورد همه می خواهند زن را راضی کنند، ولی احتمالاً خود زنان نیز تمایلی به فاش کردن این موضوع ندارند و آن را به نوعی فاش کردن اسرار خانواده می دانند. برخی مردان برای این که در خانه قدرت اول باشند و همسرشان مجبور به اطاعت از آن ها باشد، او را از نظر مالی در مضیقه قرار می دهند. محدودکردن روابط اجتماعی زن، اسیرکردن او در خانه و جلوگیری از ارتباط او با دیگران، از مصادیق همسرآزاری است. خشونت علیه زنان به چند شکل دیده می شود این روانشناس در رابطه با اشکال خشونت گفت: دسته اول خشونت فیزیکی، جسمی و جنسی است که در خانواده ها رخ می دهد و کتک زدن و سوءاستفاده جنسی از جمله مصادیق آن است. دسته دوم خشونتی است که توسط دولت ها رخ می دهد؛ مانند وضع قوانینی که موجب خشم می شود. دسته سوم خشونتی است که در اجتماع اتفاق می افتد مانند آزار و اذیت جنسی و مزاحمت ها در محیط کار. دسته چهارم نیز خشونت های فرهنگی هستند؛ به گونه ای که گاهی آداب و رسوم فرهنگی نوعی از خشونت را علیه زنان اعمال می کند. این فرهنگ شامل آداب و رسوم خاصی است که در برخی مناطق وجود دارد مانند ختنه دختران. مهم ترین عامل عادی شدن خشونت در خانواده ها بی قدرتی زنان است او تأکید کرد: داده های نظری و تجربی نشان می دهند که مهم ترین عامل عادی شدن خشونت در خانواده ها بی قدرتی زنان و وابستگی آن ها به مردان است. ازاین رو افزایش قدرت زنان، مهم ترین عامل برای مقابله و قطع خشونت مردان است. متخصصان معتقدند که زنان افسرده و پارانویید بیش از بقیه زنان مورد ضرب و شتم قرار می گیرند. گروهی دیگری از متخصصان اعتقاد دارند زنانی که کتک می خورند به افراد افسرده و پارانویید تبدیل می شوند. این گونه زنان اعتماد به نفس و عزت نفس پایینی دارند و در ایفای نقش همسری یا مادری احساس بی کفایتی می کنند. به اندازه ای شکست خورده اند که خود را مستوجب تنبیه شوهرانشان می دانند و به همین دلیل می کوشند مورد خشونت و تهاجم واقع شدن خود را انکار کنند. نسبت به همسران خود مطیع و فرمانبردار هستند، اما بعداً به خرابکاری دست می زنند؛ چراکه آن ها خشم خود را در یک نقطه سرکوب و در نقطه دیگر ابراز می کنند. روانشناسی مردان مهاجم رییس انجمن ایرانی مطالعات زنان به روانشناسی مردان مهاجم پرداخت و گفت: مردانی که همسرشان را مورد ضرب و شتم قرار می دهند، همانند آنان عزت نفس پایینی دارند؛ ضمن آن که عمل زشت خود را انکار می کنند و استدلال می کنند که این کارشان تنها واکنش به خشمی است که همسرانشان در آنان برمی انگیزند و مسئولیت جدی بودن آسیب های جسمانی و روانی را منکر می شوند. این گونه مردان دارای ویژگی های حسادت و حس شدید مالکیت هستند. آنان توقع دارند از جزییات افکار و اعمال همسرشان آگاه شوند و روابط دوستانه و فامیلی همسرانشان را با مردان به غلط به عشوه گری و طنازی تعبیر می کنند. پیامدها و تبعات خشونت خانگی او با اشاره به پیامدها و تبعات خشونت خانگی ادامه داد: هرچند نمی شود این جنایت را تحلیل کرد، اما شاید بتوان ترس را بزرگ ترین پیامد آن دانست. ترس، مانع بزرگی برای مستقل زندگی کردن زنان به شمار می آید. این ترس موجب می شود تا زنان پیوسته درصدد برخورداری از پشتیبانی مردان باشند، اما این پشتیبانی در بسیاری از موارد آسیب پذیری و وابستگی بیشتر زنان را به دنبال دارد و مانع اصلی توانمندشدن زنان است. خشونت خانگی اثرات روانی جبران ناپذیری را نیز بر زنان دارد که از جمله آن ها به افسردگی مزمن، نابه سامانی شخصیتی، اضطراب شدید و نابه سامانی های روان تنی می توان اشاره کرد و در نهایت از پیامدهای منفی اثرهای روانی خشونت علیه زن، تخریب شخصیت و فلج ساختن زنان از نظر روانی در تصمیم گیری است که به آن سندرم آسیب زا می گوییم. علاوه بر این تأثیر خشونت تنها به فرد قربانی محدود نمی شود، بلکه افراد دیگر را نیز در بر می گیرد و پدیده ای به نام گردش خشونت به وجود می آورد که خشونت را در جامعه همیشگی می کند. اعمال خشونت خانوادگی باعث تعداد زیادی از مرگ ومیرها در خانواده شده است. به ویژه تعدادی از نوزادان به دست والدین خود کشته شده اند. بر اساس گزارش سازمان بهزیستی در سال 81، 70 درصد از کودک آزاری ها توسط والدین و بعضاً به دست نامادری، 66 درصد توسط مردان و 25 درصد مربوط به خانواده های طلاق است. پدیده جاودانی شدن خشونت نوابی نژاد تأکید کرد: ویژگی بسیار مهمی که در اثر اعمال خشونت به چشم می خورد، پدیده جاودانی شدن خشونت است. احتمال دارد افرادی که در خانواده با سوءرفتار مواجه بودند، بیشتر از افراد معمولی در بزرگسالی به عنوان قربانیان خشونت مطرح شوند. از طرف دیگر احتمال این که افراد تحت خشونت خود به عامل خشونت تبدیل شوند، بسیار زیاد است. تدبیرهای موجود برای حل این معضل عظیم اجتماعی و پیامدهای آن کارساز نیست و باید به گونه ای بنیادی تر به دنبال شناسایی سرچشمه های نابرابری ها بود. او با بیان این که تبعات خشونت علیه زنان خود به خود از بین نمی رود و زنان خشونت دیده به خدمات طولانی روان درمان گران و مشاوران نیاز دارند تا عزت نفس و اعتماد به نفس را جایگزین احساس حقارت و درماندگی کنند، تشریح کرد: مجریان تهاجم و خشونت معمولاً از نظر روانی نیازی برای مراجعه به روانشناس و مشاور احساس نمی کنند؛ مگر آن که همسرشان آنان را تهدید به جدایی کند. زوج درمانی یکی از کارآمدترین رویکردها در این زمینه است. به این گونه زوج ها توصیه می شود که زن و مرد مدتی به طور جداگانه مورد مشاوره قرار گیرند. آگاهی دادن به جامعه که خشونت علیه زنان تجاوز به حقوق انسانی است، آموزش و پرورش و مشاوره برای مردان، اصلاحات قانونی و مذاکره و تبادل نظر در کنفرانس های ملی و بین المللی از جمله راه های پیشگیری با خشونت خانگی علیه زنان است. پیامدهای مورد انتظار در مداخلات متمرکز بر زنان شامل مواردی از قبیل توانمندسازی آنان و نحوه برخورد با موقعیت های خشونت آمیز، افزایش استفاده از رفتارهای ایمن توسط زنان و بهبود وضعیت اعتماد به نفس آنان می شود. تأمین منابع جامع برای پیشگیری اولیه یا کاهش موارد خشونت خانگی از جمله ایجاد مکان های امن و سیستم های مناسب حمایتی از قربانیان در مواقع بحران، همچنین وجود عوامل شفاف در زمینه خشونت خانگی علیه زنان و حمایت های قانونی از قربانیان خشونت خانگی در جامعه ضروری به نظر می رسد. این روانشناس تصریح کرد: آموزش و پرورش و آگاهی دادن تنها راه ایجاد جامعه صلح آمیز است که می تواند فرهنگ خشونت در خانه، محل کار یا جامعه را به فرهنگ صلح و آرامش تبدیل کند. هرچند آموزش و فرصت های برابر اقتصادی و اجتماعی از جمله عوامل اصلی کاهش خشونت علیه زنان است، اما مطالعات در اروپا ثابت کرده است که پرخاشگری در کل در سطح بالای تحصیلات و درآمد نیز دیده می شود. 66 درصد زنان خشونت را تجربه می کنند به گزارش مهرخانه، در ادامه این نشست شهلا معظمی؛ استاد دانشگاه تهران، با اشاره به تحقیقات انجام شده در مورد خشونت علیه زنان گفت: در دو دهه گذشته شاهد تحقیقاتی در این مورد بودیم که نتایج آن ها منتشر نشد. یکی از آن طرح ها که من ناظر آن بودم در 14 استان و جنوب شهر تهران انجام گرفت. پس از آن در سطح ملی تحقیقی انجام گرفت که از زنان خواسته شده بود تجربیات خود را از خشونت بیان کنند که این تحقیق توانست حقایقی از جمله ویژگی های خشونت علیه زنان را نشان دهد. هدف از این تحقیق درک بهتر زمینه های خشونت، افزایش آگاهی زنان و اجرای تغییرات بود. تحقیق بعدی در مورد همسرکشی که خشونتی خونین است، در 15 استان انجام شد که متأسفانه نتایج آن منتشر نشد. مسئله خودکشی و خودسوزی زنان هم به همین ترتیب بودند. در مجموع این تحقیقات نشان دهنده این بود که 66 درصد زنان خشونت را در اشکال کلامی و روانی تجربه کرده بودند. این تحقیقات نشان داد هرچه تعلقات مذهبی مثبت تر باشد و برای زنان دارای تحصیلات بالاتر، خشونت کمتر اتفاق می افتد و زنان شاغل کمتر خشونت را تحمل می کنند. او افزود: بیشترین خشونت در سنین 45 تا 49 سال بود. هر چه وابستگی روانی و عاطفی مثبت تر و مهارت های کلامی بالاتر بود، خشونت کمتر بود و هرچه نگرش به خشونت مثبت تر بود، خشونت بیشتر بود، اما مشخص شد که کمتر از یک سوم زنان حاضر بودند خشونت را به پلیس اطلاع دهند و تصورشان این بود که نظام کیفری، سازوکار مناسبی برای حل و فصل خشونت آن ها نیست. نتایج این تحقیقات منتشر نشد و در این دهه شاهد تغییری نبودیم. این استاد دانشگاه با بیان این که در سال های اخیر با شیوع مصرف مواد روان گردان شاهد خشونت های خون بار هستیم که این وضعیت هشداری برای قانون گذاران است و باید فکر عاجلی برای آن شود، اظهار داشت: تمام افراد در معرض چنین اتفاقی قرار دارند و ممکن است فرزندان ما در معرض خشونت و اعتیاد به شیشه قرار بگیرند. راه حل این وضعیت نیز کمک گرفتن از مرم است. سمن ها می توانند در این زمینه اقدامات مثبتی انجام دهند و به زنان برای خویشتنداری و خودکنترلی آموزش دهند؛ شاید فرهنگسازی بهترین راه برای مبارزه با خشونت باشد. مصادیق حسن معاشرت همسر در نگاه زنان ایرانی به گزارش مهرخانه، در بخش دیگری از نشست زهرا داور به موضوعات قانونی اشاره کرد و گفت: همیشه می گویند قانون ما خلأ دارد که در برخی موارد درست است، اما در مورد خشونت، اولین قدم در نهاد خانواده حق التکلیف قانونی منع و نفی خشونت است که می گوید زن و شوهر مکلف به حسن معاشرت هستند. توهین، تحقیر، بی اعتمادی و ضرب و شتم مصادیق سوءمعاشرت هستند؛ درحالی که قانون گذار تکلیف به حسن معاشرت داده است. در پروژه ای که برای شورای فرهنگی اجتماعی زنان انجام دادیم، می خواستیم ببینیم معیارهای حسن معاشرت در جامعه چه هستند. جامعه آماری ما 700 نفر بودند. مصادیقی چون "شوهرم دست بزن نداشته باشد"، "خرجی بدهد" و از سوی زنان کم سن تر "به من اعتماد داشته باشد" مطرح می شد. یعنی از مصادیق سوءمعاشرت به حسن معاشرت می رسیدند. قانون داریم، اما آن چه عمل می شود خلاف مبنا و قاعده است نایب رییس انجمن ایرانی مطالعات زنان تصریح کرد: در بحث مقابله با خشونت ماده ای در قانون مدنی وجود دارد که بین قضات و وکلا مهجور است. ماده 1315 قانون مدنی می گوید اگر زنی در زندگی و خانه مشترک خوف ضرر جانی، مالی یا شرافتی داشته باشد، می تواند خانه را ترک کند و این موضوع عدم تمکین به حساب نمی آید و نفقه به این زن تعلق می گیرد. اگر کار به جدایی برسد، ماده 1330 در عسر و حرج داریم که یکی از موارد آن ترک انفاق است. یکی دیگر صراحتاً مطرح می کند ضرب و شتم و خشونت جسمی در این بخش قرار می گیرند. علاوه بر این، ماده 16 قانون جدید حمایت خانواده تأسیس مراکز مشاوره را برای حل و فصل اختلافات خانوادگی پیش بینی کرده است. نمی توانیم بگوییم در این موارد قانون نداریم، اما آن چه عمل می شود، خلاف مبنا و قاعده است. او افزود: نیاز به شناخت و آموزش زنان وجود دارد. اگر زنان مصادیق و نحوه مقابله با خشونت را بدانند، تأثیر این موضوع انکارناپذیر است. در ماده 1178 حکم قانون گذار این است که والدین باید به تربیت فرزندان بپردازند. اگر تربیت مردان درست باشد، آیا خشونت علیه زنان وجود خواهد داشت؟! در بند ششم اصل دو قانون اساسی کرامت انسانی مطرح شده است که خشونت عملی خلاف کرامت انسانی است؛ درصورتی که مبنای جامعه انسانی کرامت است. پس مبناها را داریم، اما شناخت نسبت به آن ها و عمل به آن ها را نداریم.
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخه طوبی]
[مشاهده در: www.shakheyetoba.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]
-
گوناگون
پربازدیدترینها