تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833652936
پیشنهاد احیای طرح «خانه به جای خانه»
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: مدیران سابق شهرداری تهران در حوزه نوسازی بافت فرسوده، در نشستی مشترک با مقامات دولتی متولی بافت های فرسوده سراسر کشور، احیای طرح «کلید به کلید» یا همان «خانه به جای خانه» را به وزارت راه و شهرسازی پیشنهاد دادند و....خواستار تغییر نگاه و رفتار سیاست گذاران نسبت به بازسازی مناطق قدیمی و فرسوده مرکز شهر شدند. مناطق 8 و 10 تا 17 شهر تهران که به نوعی، تهران قدیم محسوب می شود، دارای بیشترین املاک مسکونی کلنگی و محله های فرسوده است که در هر دوره ای، یک سیاست واحد از جانب دولت و شهرداری برای نوسازی تمام این محله ها به اجرا درآمده، اما توجه فقط به یکی از وجوه 5گانه استحصال مناطق فرسوده پایتخت که ناشی از بدفهمی نسبت به مفهوم نوسازی بوده، باعث شده فقط «ساخت مسکن» مبنای نوسازی قرار بگیرد و تبعات غفلت از «تامین زیرساخت ها و خدمات محله، توانمندکردن ساکنان، منظر شهری و فرصت سازی برای فقرزدایی» در عمل باعث ناکامی اهداف نوسازی شود. تجربه موفق کشورها در نوسازی و بازسازی مناطق قدیمی و فرسوده شهرها نشان می دهد: افزایش سرانه مسکن یکی از اهداف این تحول شهرسازی است که در کنار 4 مولفه دیگر، مناطق فرسوده را «سکونت پذیری» می کند. در شهر تهران، یک دوره طرح «کلید به کلید» به شکل نادرست به اجرا درآمد، در دوره ای دیگر طرح فروش متری مسکن ناکام ماند و این اواخر، سیاست غالب در نوسازی بافت فرسوده به شکل صرفا پرداخت تسهیلات بانکی و انفرادی سازی پلاک های فرسوده در حال پیاده شدن است. بررسی های مدیران سابق حوزه نوسازی شهر تهران در این باره نشان می دهد: نوسازی با نگاه ساخت مسکن در شهر تهران، نرخ فقر خدمات شهری در پایتخت را تا 5/2 برابر افزایش داده است و برای جلوگیری از سرایت این پدیده به سایر محله های نیازمند نوسازی، باید طرح «خانه به جای خانه» به شکل اصلاحی اش، اجرایی شود. در این طرح، از محل آزادسازی زمین های تحت اشغال املاک فرسوده، خدمات و سرانه های شهری آن محل، تامین و ساخته می شود. کارشناسان و صاحبنظران نوسازی بافت های فرسوده شهری، جزئیات یک طرح ناتمام در بازسازی های شهر تهران را تشریح کردند. به گزارش دنیای اقتصاد، طرح «خانه به جای خانه» یا همان «کلید به کلید» که 10 سال قبل به عنوان روشی کاربردی برای تسریع و تسهیل فرآیند نوسازی در بافت های فرسوده شهر تهران کلید خورد در حالی دیروز از سوی طراحان و مجریان این طرح مورد بازبینی و موشکافی قرار گرفت که این شیوه نوسازی در فاصله سال 84 تا 87 به عنوان اولین تجربه در ساخت 450 واحد مسکونی در دو محله قدیمی تهران- اتابک و نواب- فراتر نرفت. به گفته طراحان این طرح، نوسازی با روش خانه به جای خانه نه تنها در دوره اول یعنی فاصله سال های گفته شده به درستی اجرا نشد بلکه تاکنون نیز تلاشی برای اصلاح و اجرای مجدد آن از سوی متولیان نوسازی در بافت های فرسوده صورت نگرفته است. به اعتقاد آنان آنچه منجر به توقف این طرح باوجود کارآمدی آن در تسریع روند نوسازی شد، عدم فهم درست و درک صحیح از مفهوم «نوسازی» خانه به جای خانه بود. این طرح از ابتدا برای تهیه و تولید زمین مورد نیاز برای ساخت و تامین خدمات و زیربناهای شهری در بافت های فرسوده طراحی و به مرحله اجرا رسید اما از آنجا که در یک برداشت غلط این روش به عنوان شیوه ای برای نوسازی تمام خانه ها در بافت های فرسوده تصور شد، نتوانست اثربخشی مناسب خود را در این زمینه ایفا کند و پس از تجربه اول، متوقف شد. طراحان نوسازی خانه به جای خانه می گویند: ساخت آپارتمان های مسکونی برای ساکنان بافت های فرسوده در برخی محلات قدیمی تهران و تعویض آنها با مسکن های قدیمی، تنها برای خانه هایی در نظر گرفته شده بود که زمین آنها برای تامین خدمات شهری مورد نیاز بود؛ بنابراین این روش طراحی شد تا ضمن دستیابی هر چه سریع تر به این زمین ها، مسکن های فرسوده افراد با واحدهای آماده تعویض شود و از محل آزادسازی زمین املاک قدیمی، امکان تامین خدمات فراهم شود. بنابراین این طرح نه تنها شامل حال تمام خانوارهای ساکن در محدوده بافت های فرسوده شهر تهران نمی شد بلکه در برخی محلات قدیمی به دلیل پیش بینی نشدن تامین خدمات بیشتر، عملا نیازی به اجرای نوسازی خانه به جای خانه احساس نمی شد. این طرح برای خانوارها و محلاتی در نظر گرفت شد که بنا به ضرورت و به منظور تامین خدمات شهری در محلات هدف باید خانه شان تخریب می شد و در جای دیگری اسکان داده می شدند. به اعتقاد طراحان نوسازی خانه به جای خانه این طرح تنها بخشی از نوسازی محلات در کنار سایر ابعاد نوسازی است اما از آنجا که دولت ها طی سال های گذشته نوسازی را صرفا مترادف با مسکن سازی تعبیر کرده اند و سایر جنبه ها به دست فراموشی سپرده شده، عملا نوسازی به معنای واقعی تحقق پیدا نکرده است. کج فهمی در درک خانه به جای خانه مدیرعامل اسبق سازمان نوسازی شهر تهران به عنوان طراح نوسازی خانه به جای خانه در این باره گفت: در آسیب شناسی نوسازی خانه به جای خانه می توان گفت پیام این طرح با صدای بلند و رسا این است که این روش تنها بخشی از فرآیند نوسازی و متعلق به گروهی از خانوارهایی است که بنا بر ضرورت و به منظور تامین خدمات در محلات هدف باید خانه شان خراب شود. علیرضا عندلیب افزود: در آن زمان و با توجه به تعلقات محله ای خانوارهای ساکن در محلات قدیمی و فرسوده شهر تهران تصمیم گرفتیم با اجرای طرح خانه به جای خانه یعنی ساخت واحدهای جدید در زمین های واقع در همان محلات، فرآیند نوسازی را به گونه ای تسریع کنیم که رضایت ساکنان این محلات و بافت ها هم جلب شده باشد. وی خاطرنشان کرد: در واقع پیش فرض اصلی ما در طرح خانه به جای خانه این بود که اساسا این طرح در پاسخ به نیاز محلات قدیمی به تامین خدمات شهری به عنوان یکی از ابعاد نوسازی و در کنار دیگر ابعاد از جمله طرح منظر، دفاتر خدمات نوسازی، ساخت مسکن و ... طراحی و اجرا می شود. عندلیب با تاکید بر اینکه مهم ترین آسیب شناسی نوسازی در محلات فرسوده شهر تهران اساسا به این موضوع برمی گردد که هیچ گاه نوسازی در پایتخت و حتی در سایر شهرها به طور کامل و در قالب پکیجی از وجوه مختلف این فرآیند دنبال نشده است و نوسازی همواره با مسکن سازی صرف در میان دولت ها مترادف بوده است. وی با بیان اینکه متاسفانه در هیچ یک از طرح های توسعه شهری اعم از طرح جامع و تفصیلی شهر تهران سازوکار مشخصی برای تامین خدمات در محدوده بافت های فرسوده در نظر گرفته نشده است، گفت: مهم ترین و بهترین شرایطی که این طرح ها می توانند دنبال کنند تحصیل و تولید زمین از مناطق درون شهری برای تامین خدمات است. در واقع در محدوده بافت های فرسوده هیچ راهکار و چاره ای جز تولید و استحصال زمین از طریق تملک برخی از پلاک های واقع در محدوده های هدف نوسازی وجود ندارد. افزایش 5/2 برابری فقر در محلات قدیمی عندلیب دامن زدن به فقر خدمات شهری به دلیل بارگذاری بیش از حد و افزایش ساخت مسکن در محلات فرسوده شهر تهران را نتیجه نوسازی های صورت گرفته طی 10 سال گذشته عنوان کرد و گفت: با نوسازی های صورت گرفته 5/2 برابر به فقر خدمات شهری در این مناطق افزوده شد چون به نسبت افزایش ساخت وساز و جمعیت پذیری در این مناطق خدمات مورد نیاز برای جمعیت اضافه شده تامین نشده است. وی با بیان اینکه ما در بافت های فرسوده برای تامین خدمات چاره ای جز آزادسازی و تملک زمین نداریم، افزود: طرح خانه به جای خانه با همین هدف طراحی و در یک نمونه اجرا شد. به اعتقاد مدیر عامل اسبق سازمان نوسازی شهر تهران فرآیند نوسازی باید در قالب نوسازی متوازن که در برگیرنده فرمول تامین خدمات شهری متناسب با حجم واحدهای در حال احداث است، صورت بگیرد. وی با اشاره به مفهوم «ضریب تعادل نوسازی» توضیح داد: صورت کسر این ضریب تولید و ساخت و مسکن و مخرج آن تامین خدمات شهری است. این در حالی است که آنچه امروز از آن به عنوان نوسازی 30 درصدی در بافت های فرسوده یاد می شود تنها بخشی از این فرمول و ضریب را برخوردار است؛ یعنی تنها صورت کسر که ساخت آپارتمان است در مرکز توجه واقع شده که به اعتقاد من بسیار خطرناک است. عندلیب تاکید کرد: زمانی که نوسازی به مسکن سازی بدل می شود می تواند در بطن خود به ضد نوسازی تبدیل شود. وی افزود: تمام پیام طرح خانه به جای خانه جدا از اشکالات جزیی که در نحوه اجرای این طرح وجود دارد برپایه استراتژی بزرگی مبنی بر این است که راه را برای تامین خدمات بگشاید و در واقع کمکی در جهت تسهیل روند نوسازی در بافت های فرسوده محسوب می شود و نه صرفا تمام این فرآیند. خانه به خانه فراتر از توان دولت مدیرعامل اسبق سازمان نوسازی شهر تهران در حالی از روش نوسازی خانه به خانه به عنوان روشی کاربردی برای تسریع فرآیند نوسازی نام می برد که عضو هیات مدیره شرکت عمران و بهسازی از یک مانع عمده در اجرای این طرح خبر داد. مجید روستا، مقاومت ساکنان برخی محلات قدیمی پایتخت برای نوسازی را مهم ترین مانع در هر یک از روش های نوسازی به خصوص طرح خانه به جای خانه، عنوان کرد. وی توضیح داد: به عنوان مثال در فرآیند نوسازی بافت فرسوده در محله سیروس تهران به عنوان یکی از محروم ترین، فرسوده ترین و فقیرترین محلات شهری برخی ساکنان به رغم فرسودگی بیش از حد مسکن و محل زندگی شان حتی حاضر به تعویض این خانه ها با آپارتمان های آماده نبودند! روستا تاکید کرد: طرح خانه به جای خانه را شاید بتوان به صورت محدود و به عنوان یک موضوع محله ای در برخی مناطق فرسوده شهری دنبال کرد اما اجرای آن در 72 هزار هکتار بافت فرسوده شهری کشور به علت مشکلات فراوانی که در مسیر نوسازی قرار دارد، عملا از توان دولت خارج است.
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها