واضح آرشیو وب فارسی:19دی آنلاین: شاید عجیب به نظر برسد که چطور یک شهروند عادی، فارغ از همه جذابیت های معمول ستاره های شبکه های اجتماعی، می تواند هزاران نفر دنبال کننده داشته باشد.«یک روز در تاکسی صحبتمان با راننده، گل انداخت. از من پرسید: شغلت چیست؟ گفتم آبدارچی هستم اما باورش نشد و گفت: بلانسبت شما! جدی پرسیدم! گفتم واقعا من آبدارچی هستم و شغلم را دوست دارم. خیلی ها می گویند کار عار نیست و این را به حرف می گویند اما من از آن دسته آدم ها هستم که فقط حرفش را نمی زنم و قلبا به آن معتقدم.» به گزارش «خبرآنلاین»، این صحبت های کاظم عقلمند، یک شهروند عادی است که هزاران نفر در شبکه های اجتماعی، دیدگاه هایش در مورد شغل و زندگی و روابط انسانی را دنبال می کنند. او عکس های اینستاگرامش را با گوشی نه چندان گرانقیمتش می گیرد. کاظم که تا سوم راهنمایی درس خوانده، در یک شرکت آبدارچی است و بعضی از همکارهایش، از فعالیت های او در شبکه های اجتماعی خبر دارند. او می گوید: نمی دانم مدیرعامل هم خبر دارد یا نه، تا به حال که به روی من نیاورده است. بعضی از همکارانم هم من را در شبکه های اجتماعی دنبال می کنند اما بعضی ها را برای اینکه راحت تر بنویسم بلاک کرده ام و آنها هم از این موضوع گلایه ای ندارند. شاید عجیب به نظر برسد که چطور یک شهروند عادی، فارغ از همه جذابیت های معمول ستاره های شبکه های اجتماعی، می تواند هزاران نفر دنبال کننده داشته باشد. برای خود او هم عجیب است که چرا مردم نوشته ها و عکس های او را دنبال می کنند و این مسئله را این طور حلاجی می کند: امروز صبح که بیدار شدم وقتی خواستم کفشم را بپوشم، از سرما مثل یک تکه چوب خشک شده بود. می دانستم که برای رسیدن از جنوب شهر تا شرکت، در شلوغی مترو و اتوبوس، راه سختی در پیش دارم اما آن چیزی که در نهایت خوشحالم می کرد و دلم می خواست راجع به آن با مردم حرف بزنم، هوای عالی و تمیز بود. به نظر من چیزهای بد زودگذر هستند. مثلا ۱۶ آذر ۹۴ دیگر تکرار نخواهد شد و یک روز منحصر به فرد است. شاید مردم از این روحیه مثبت اندیشی من خوششان می آید. خیلی ها هم به من گفته اند تو خودت هستی و نقش بازی نمی کنی. گاهی هم چیزهایی در مورد من می گویند که متوجه منظورشان نمی شوم، گاهی هم چیزهایی برایم می نویسند که با خواندنش به گریه می افتم چون خودم بهتر از همه می دانم که یک آدم معمولی هستم با همه خوب و بد آدم های معمولی. او داستان زندگی این آدم معمولی را این طور روایت می کند: متولد ۱۳۶۳ در تهران هستم اما پدر و مادرم اهل یکی از روستاهای سراب در استان آذربایجان شرقی هستند. بچه جنوب شهرم. تا سوم راهنمایی را یک ضرب خواندم اما اول دبیرستان کم آوردم. فکر کنم چون یک ضرب خواندم پایه ام ضعیف بود. این بود که ترک تحصیل کردم و بعد از آن شاگرد خیاطی شدم و تا زمان خدمتم در خیاطی ماندم. بعد که از خدمت برگشتم، باز به خیاط خانه رفتم اما به دنبال کار بهتری بودم تا اینکه ۷ سال پیش به شرکتی که الان در آن مشغول کارم، رفتم و کارم را به عنوان یک آبدارچی، آغاز کردم. چهار سال پیش سرطان، خواهر ۳۴ ساله ام را از ما گرفت. این اتفاق زندگی من را زیر و رو کرد. او ۵ سال بیماری اش را از من مخفی کرده بود و تا زمان مرگش من هرگز حتی حدس هم نزده بودم که سرطان دارد ذره ذره او را می خورد. هر وقت به بیمارستان می رفت بهانه ای برای آن می تراشید و مدت ها بدون اینکه ما بفهمیم از کلاه گیس استفاده می کرد. او هیچ وقت از بیماری اش برای جلب محبت دیگران استفاده نکرد و این درس بزرگی برای من بود که زندگی را با تمام خوب و بدش بپذیرم و به خاطر مشکلاتم شخصیت مهرطلبی نباشم. بعد از رفتن او دنیا برایم خیلی تنگ بود. دنبال فضای جدیدی بودم که حرف بزنم تا اینکه با وبلاگ آشنا شدم و زیر و بمش را یاد گرفتم. اوایل طنز می نوشتم و مخاطب چندانی نداشتم اما کم کم مخاطب ها بیشتر شد اما سرویس وبلاگم مشکل پیدا کرد. آن موقع بود که به فیسبوک رفتم. در فیسبوک چیزهایی می نوشتم و خودم هم آنها را لایک می کردم! یادم هست که یک روز نوشتم: آرزو دارم، یک دفعه هم شده یکی از همکاران یا مهمانانم در شرکت، برای من یک چای بریزد. این نوشته من در فیسبوک هزاران بار به اشتراک گذاشته شد و آدم های زیادی به صفحه من آمدند و هزاران درخواست دوستی برای من فرستاده شد. از آن به بعد از خودم و روزمرگی هایم نوشتم. الان کمتر از دو ماه است که به اینستاگرام آمده ام و بیشتر از 4000 نفر تا امروز مرا دنبال می کنند. کاظم زیاد کتاب می خواند، این را خودش می گوید. البته از دایره لغات وسیع و نگاه او به زندگی می توان این را حدس زد. او نه تنها خودش در مدرسه شبانه درس می خواند بلکه دوستانش را هم مجاب کرده که دیپلم بگیرند. کاظم عقلمند، از دسته مردهایی است که از ظرف شستن و جارو کردن، خجالت نمی کشد. صفحه اینستاگرام او مملو از استکان هایی است که برق می زنند. «وقتی فریبا همسرم به من زنگ می زند و از من سوال می کند چه کار می کردی؟ خیلی راحت به او می گویم که داشتم ظرف می شستم. با بقیه مردم هم همین اندازه در مورد کارم راحتم. به نظر من مهم این نیست که شغل تو چیست، مهم این است که آن را به بهترین نحو انجام بدهی. روزهایی که خیلی کار دارم و کارم سخت است، بیشتر خوشحالم.» کاظم به تازگی برای همسرش فریبا هم اینستاگرام ساخته است و امیدوار است که فریبا هم یاد بگیرد و از شبکه های اجتماعی استفاده کند و با دنیای جدیدی آشنا شود. در شبکه های اجتماعی با تمام خوب و بدی که به آنها نسبت داده می شود، همه شهروندان با هم برابرند. برای مثال، اینستاگرام همان صفحه و افزونه ها و فیلتر هایی که برای یک شخصیت سرشناس هالیوودی در نظر گرفته است، در اختیار شهروند ایرانی ساکن منطقه ۱۹ شهر تهران هم می گذارد. از طرفی بعد از قرن ها امکانات تکنولوژیک، این امکان را برای همه مردم با سبک های زندگی متفاوت فراهم کرده است تا افکار و عادات و رویه ها و دیدگاه های خود را با سایر مردم به اشتراک بگذارند و مونولوگ تاریخی وابستگی به نهاد قدرت و ثروت، شکسته شود. استقبال مردم از صفحات شهروندان عادی مثل کاظم عقلمند که با هویت حقیقی، احساسات واقعی خود را بیان می کنند، جلوه ای از گرایش مردم به ارزش های انسانی، درستی، مسئولیت پذیری و صداقت است و این امکانی است که رسانه های جدید یعنی شبکه های اجتماعی برای شهروندان عادی فراهم کرده اند. شاید اگر شبکه های اجتماعی وجود نداشت، کاظم عقلمند در نظر ما مثل بسیاری از مسافران بی هویت و خسته مترو به نظر می رسید اما کسانی که با او از طریق شبکه های اجتماعی آشنا شده اند، نه تنها نگاهشان نسبت به او و شغل او تغییر کرده است، حتی احتمالا با نگاه مهربان تری به غریبه ها نگاه خواهند کرد.
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 19دی آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]