محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830298369
تصاویر غمبار از قربانی مین در کردستان
واضح آرشیو وب فارسی:جنوب نیوز: ۲۷ سال گذشته اما هنوز خاکش بوی خون می دهد، بوی باروت، بوی جنازه هایی که بر زمین افتاده اند... می افتند. جنگ همین است، پای جنگ که به میان باز شود، به هر جای زندگی سرک می کشد، سر می خورد، از بام خانه ها تا پای بازی بچه ها. ۲۷ سال گذشته اما هنوز ترکش هایش «جان» می گیرد، روی تن ها می نشیند، تن های کوچک زخمی که پیش از پروانه شدن، مرگ سراغشان آمده، ساقه نازک روح شان را شکسته. چشم های «آلا» برای همیشه خاموش شده اند، حسرت دوباره دویدن در دل «گشین» شعله می کشد و سینه «سینا» یادگار بازی باخته را با خود می برد. بی آنکه تنها باشند، تنها شده اند. نشکاش و بسطام و انجیران و لنگریز (در کردستان) مثل صدها روستای دیگری که در آتش جنگ سوختند، سوختند و همچنان می سوزند، از «مین »های مانده از جنگ، جنگ تحمیل شده. مین هایی که به بهانه باد و باران و برف و سیلاب سر خورده اند، تا در خانه آمده اند، تا در مدرسه. مهمان های ناخوانده شاید در یک قدمی ات باشند یا کمی آن سوتر، پای درختی چشم به راه بازی بچه ها. پس از این همه سال، هنوز ۱۶ میلیون «مین» زیر خاک ها کمین کرده اند، زیر خاک های کردستان یا نه خاک های خوزستان، ایلام، آذربایجان غربی، کرمانشاه. ۲۶ مهر سال ۱۳۹۲، شش کودک پنج تا ۱۲ ساله در روستای نشکاش، هنگام بازی کنار همین درخت روی مین رفتند و همگی دچار آسیب های جسمی و روحی شدند. بچه ها در حال گذران زنگ ورزش هستند. مدرسه نشکاش فضای کافی برای ورزش و بازی ندارد و همین احتمال خطر تکرار حادثه انفجار مین برای بچه ها را افزایش می دهد. پای مصنوعی متعلق به گشین دختر ۱۰ ساله که پای چپش را حین بازی، ۲۶ مهر سال ۱۳۹۲ در پی انفجار مین از دست داده است. پزشک به کمک پدر گشین در حال خارج کردن پلاتین از پای اوست. پای گشین که در پی انفجار مین قطع شده، تاکنون سه بار تحت عمل جراحی قرار گرفته است. پدر گشین در حال حمل او در بازگشت از بیمارستان است. او به خاطر فقر مالی، سختی های بسیاری در این مدت متحمل شده است و از سویی امکانات لازم برای درمان گشین، در کردستان ندارند. یک پزشک داوطلب در حال نگاه کردن به تصویر رادیولوژی قفسه سینه سینا است. بیشتر خانواده های حادثه دیده از مین، از وضعیت مالی مناسبی برخوردار نیستند و در کردستان نیز امکانات لازم برای درمان وجود ندارد. سینا پس از حادثه انفجار مین، علاوه بر مشکلات جسمی، از نظر روحی نیز دچار آسیب شده و به طور دائم دچار ترس و وحشت است. خباط، گشین و بهنوش؛ شاگردان مدرسه ابتدایی روستای نشکاش هستند که در اثر انفجار مین دچار آسیب های جسمی شده اند. خباط ۹ ساله ، بهنوش و گشین نیز هر دو ۱۰ ساله اند. آلا ۷ سال دارد.او در روستای زویران زندگی می کند که در پی انفجار مین، چشم راستش را از دست داده و چشم چپش نیز تنها ۶۰ درصد بینایی دارد. بهنوش ۱۰ سال دارد. او در روستای نشکاش زندگی می کند. بهنوش در اثر انفجار مین و اصابت ترکش، از ناحیه سینه و شکم دچار آسیب شده است. کودکان دبستانی در روستای انجیران، در حال گذران زنگ تفریح هستند. پایگاه های مخروبه بجا مانده از جنگ و زمین های اطراف آنها در کنار مدارس، به صورت کامل پاکسازی نشده و همین باعث افزایش احتمال خطر وقوع انفجار مین است. امیرمحمد ۸ ساله است. او اسفند ماه 1393، هنگام بازگشت از مدرسه، در پی انفجار مین در مرز مهران، دچار جراحت شدید شد. محمدهادی ۱۲ ساله، اسفند ماه ۱۳۹۳ هنگام بازگشت از مدرسه در منطقه مرزی مهران روی مین رفت و پس از 20 روز بستری بودن در بیمارستان اهواز، در گذشت. این عکس ۲۴ ساعت پیش از مرگ محمدهادی، از او گرفته شده است. فرشاد، مرداد ماه ۱۳۹۴ حین چرای گوسفندان در پی برخورد با مین چشم راستش را از دست داد. او در حال نگاه کردن به عکسی است که برادرش چند ساعت پس از حادثه در بیمارستان از او گرفته است. برادر بهزاد بر سر مزار او نشسته است. بهزاد مرداد ماه ۱۳۹۴ هنگام چرای گوسفندان در حوالی روستای لنگریز، در اثر انفجار مین جان خود را از دست داد. مزار محمد که سال ۱۳۸۷ در اثر انفجار مین جان خود را از دست داد. او در آن هنگام ۸ سال داشت و در روستای بسطام در کردستان زندگی می کرد. عکاس: آرش خاموشی/ایسنا
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جنوب نیوز]
[مشاهده در: www.jonoubnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها