محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831548138
قطعنامه شورای حکام برای ۱۰ سال آینده ایران چه نقشه ای کشیده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:شلمچه نیوز: شلمچه نیوز- مهدی محمدی؛ بحث ها درباره نحوه خاتمه یافتن آنچه اصطلاحا مسائل باقیمانده گذشته و حال درباره برنامه هسته ای ایران خوانده می شود در حال شفاف تر شدن است. ۲ عامل به شفافیت بیشتر این موضوع کمک کرده است؛ اول، مجموعه اظهارات تیم مذاکره کننده ایرانی از روز چهارشنبه گذشته تاکنون که خلاصه آن این بوده است که انجام برخی «مطالعات» مرتبط با سلاح را در ایران پذیرفته و آن را تلویحا بی اشکال خوانده اند (صریح تر از همه آقای بعیدی نژاد به این موضوع اشاره کرده است) و در نتیجه از گزارش آژانس استقبال کرده اند و دوم، مجموعه آنچه توسط منابع، مقام ها، نهادها و کارشناسان غربی در این باره منتشر شده است. در این مورد دوم، خلاصه حرف غربی ها این است که آنچه درباره ایران در پی آن بودیم اثبات شد، اکنون این موضوع خاتمه خواهد یافت اما این به معنی خاتمه یافتن همه چیز نیست. دقیق ترین سندی که در واقع می توان آن را جمع بندی دیدگاه های طرف غربی درباره ارزیابی آژانس دانست، پیش نویس قطعنامه ای است که شورای حکام بنا دارد آن را روز ۲۴ آذر به رای بگذارد و احتمالا بی کم و کاست نیز تصویب خواهد شد. اگر در این باره که ارزیابی مدیر کل با مشارکت طرف ایرانی نوشته شده تردیدی وجود داشته باشد، در این زمینه که پیش نویس قطعنامه شورای حکام مشترکا توسط تیم دولت ایران و ۱+۵ نوشته شده هیچ تردیدی نیست و به همین دلیل می توان مسؤولیت کامل این متن را بر عهده طرف هایی دانست که بر سر آن مذاکره کرده اند. با ترکیب آنچه در اظهارات مقام های غربی، ارزیابی کارشناسان آنها و پیش نویس شورای حکام آمده، جمع بندی زیر اجتناب ناپذیر است: ۱- صرف نظر از اینکه دولت ایران چگونه می اندیشد، غربی ها گزارش آژانس را به معنای تایید دیدگاه سنتی خود درباره وجود ابعاد نظامی در برنامه هسته ای ایران درنظر گرفته اند. در این حدود یک هفته، هیچ تحلیلگر معتبر غربی ارزیابی ای بر خلاف این ارائه نداده است. بویژه آمریکایی ها گزارش آژانس را موید برآوردهای اطلاعاتی خود می دانند و وقتی از بستن PMD سخن می گویند، به بستن پرونده پس از اثبات مجرمیت و اعمال مجازات بر ایران نظر دارند. تبعات راهبردی اثبات دیدگاه غرب درباره برنامه هسته ای ایران – به زعم آمریکایی ها – بسیار عمیق تر از چیزی است که ظاهرا به نظر می رسد. این امر در واقع به معنای توجیه انکار حقوق هسته ای ایران و درگیر کردن آن در یک فرآیند بلندمدت اعتمادسازی فرامعاهده ای است؛ یعنی دقیقا اتفاقی که در برجام رخ داده است. ۲- هیچ نشانه ای از اینکه مسائل باقیمانده میان ایران و آژانس واقعا بسته خواهد شد، نه در ادبیات منابع غربی و نه در پیش نویس قطعنامه شورای حکام وجود ندارد. صرف استفاده از عباراتی مانند «no longer seized of the matter» در پیش نویس قطعنامه نمی تواند و نباید باعث دلخوشی کاذب در ایران شود. بسته شدن واقعی PMD نیازمند تامین حداقل ۴ شرط اساسی است: * دبیر خانه متعهد شود از پذیرش شواهد جدید مرتبط خودداری کند. * دبیرخانه از طرح موضوع جدید مرتبط خودداری کند. * دبیرخانه درخواست دسترسی و بازرسی مرتبط با این موضوع نداشته باشد. * دبیرخانه از طرح پرسش جدید مرتبط خودداری کند. مهم ترین مساله ای که باید به آن توجه کرد این است که در هیچ کجای پیش نویس منتشر شده چنین ضمانت هایی وجود ندارد بلکه برعکس این قطعنامه به آژانس اجازه می دهد موضوع را به طور کامل در چارچوب های دیگر پیگیری کند. اگر بخواهیم دقیق باشیم اتفاقی که رخ داده این است که درخواست دسترسی به افراد، مکان ها، تاسیسات، اسناد و فعالیت های مرتبط با PMD را ذیل این عنوان خاص خاتمه می دهد و از این به بعد همین دسترسی ها و بلکه بسیار فراتر از آنها را تحت عنوان اجرای پروتکل، راستی آزمایی اجرای برجام و همچنین تلاش برای رسیدن به جمع بندی گسترده تر درباره ماهیت برنامه هسته ای ایران (BC: Broader conciusion) درخواست خواهد کرد. معنی روشن بند ۴ (ii) اجرای پیش نویس دقیقا همین است. این بند به آژانس اجازه می دهد هر نوع نگرانی جدیدی را مجددا به شورای حکام و شورای امنیت گزارش کند (any issue of concern). نکته مهم تر این است که این قطعنامه ایران را موظف می کند در چارچوب قطعنامه ۲۲۳۱ با آژانس همکاری کند و این قطعنامه در بند ۳ اجرایی خود اختیاراتی بی سابقه برای آژانس درنظر گرفته است که می تواند درباره هر موضوعی که مدنظرش باشد از ایران «همکاری کامل» درخواست کند. ۳- براساس آنچه گفته شد، نه تنها دوران چالش ایران با آژانس خاتمه نخواهد یافت بلکه این چالش، عمیق تر و جدی تر خواهد شد آن هم در حالی که دست ایران هم برای مقاومت در مقابل زیاده خواهی های آژانس و هم برای واکنش نشان دادن به اقدامات خصمانه احتمالی آژانس و کشورهای غربی خالی تر و بسته تر از گذشته است. این قطعنامه زیرساخت لازم برای هرنوع فشار به ایران را در صورتی که طرف غربی به آن نیاز داشته باشد فراهم می کند. در واقع مساله از این به بعد به اراده طرف غربی بستگی دارد. اگر آمریکایی ها اراده کرده باشند دشمنی با ایران را کنار بگذارند احتمالا وضعیت بدتر از اینکه حالا هست نخواهد شد اما اگر کوچک ترین احتمالی بدهیم مبنی بر اینکه آمریکا بخواهد با استفاده از امکاناتی که درون برجام، قطعنامه ۲۲۳۱، ارزیابی آمانو درباره PMD و در نهایت قطعنامه دسامبر ۲۰۱۵ شورای حکام فراهم آورده، دشمنی با ایران را ادامه بدهد، می تواند الگوهای جدید و بسیار متفاوت اعمال فشار بر ایران را تولید کند. این نکته ای است که موشه یعلون، وزیر جنگ تندرو رژیم صهیونیستی در سخنان ۲ روز قبل خود در اجلاس سابان موسسه بروکینگز هم بر آن پای فشرده است. یعلون گرچه ظاهرا جزو منتقدان برجام است ولی در سخنرانی خود به صراحت می گوید اگر آمریکا و اسرائیل تصمیم بگیرند به ایران فشار بیاورند، با استفاده از بستری که فراهم شده «کارهای بسیار زیادی می توانند بکنند». ۴- به نظر می رسد اکنون پرونده هسته ای ایران در آستانه یک تغییر فاز اساسی قرار دارد. ماموریت دولت روحانی این بود که این پرونده را ببندد و به همین دلیل این اجازه را پیدا کرد که بسته ای از بی سابقه ترین امتیازها را به غرب واگذار کند. آنچه واقعا رخ داده این است که امتیازها حتی فراتر از آنچه مجاز بودند واگذار شده ولی پرونده هسته ای به جای اینکه بسته شود، تغییر شکل داده و به فاز خطرناک تری وارد شده است. تعبیری که من مایلم از آن استفاده کنم این است که پرونده هسته ای شماره ۱ بسته و پرونده هسته ای شماره ۲ گشوده خواهد شد. ویژگی های آنچه می توان آن را پرونده هسته ای شماره ۲ خواند اینهاست: * این پرونده همزمان ۳ هدف را تعقیب می کند: ۱- احراز عدم وجود هرگونه مواد، فعالیت و تاسیسات اعلام نشده هسته ای در ایران در چارچوب پروتکل الحاقی ۲- احراز اجرای کامل برجام در ایران در چارچوب رژیم دسترسی ها و بازرسی های ویژه مندرج در برجام ۳-راستی آزمایی توقف برنامه ای که آمانو در ارزیابی خود گفته تا سال ۲۰۰۹ در ایران ادامه داشته است. نتیجه این موارد باید خود را در گزارش جمع بندی گسترده تر آژانس نشان دهد. * آنچه قلب پرونده هسته ای شماره ۲ را تشکیل خواهد داد تولید BC است. اگر آمانو ارزیابی ای مبنی بر وجود یک بعد نظامی در برنامه هسته ای ایران ارائه نداده بود، تولید BC تبدیل به یک امر روتین می شد اما با وجود این ارزیابی همانطور که ISIS در گزارش اخیر خود گفته آژانس باید بداند برنامه نظامی ای که وجود داشته تا کجا پیش رفته بوده و چه افراد، امکانات و مکان هایی درگیر آن بوده اند و این جز با آغاز دوران بی سابقه ای از دسترسی های فراپروتکلی در طولانی مدت در ایران ممکن نیست. در واقع شاهکار دیپلماسی دولت تدبیر در تن دادن به این ارزیابی، بخش دفاعی ایران را در معرض یک مخاطره طولانی مدت از حیث دست اندازی پی درپی قرار خواهد داد. بند ۱۰ قطعنامه دقیقا به موادی از برجام استناد می کند که تحت عنوان بازرسی از تاسیسات نظامی و خرید اقلام دومنظوره، ظرفیت احیای کامل PMD و ماورای آن را دارد. پرونده هسته ای شماره ۲، توانمندی متعارف نظامی ایران را ذیل عنوان اطمینان از ماهیت برنامه هسته ای آن هدف قرار خواهد داد. * پرونده هسته ای شماره ۲ آینده برجام را گروگان می گیرد. توجه به این نکته بسیار مهم است که تایید ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران حتی از عهده آژانس و جمع بندی گسترده تر آن هم ساخته نیست بلکه مطابق برجام ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران تنها زمانی مورد پذیرش قرار خواهد گرفت که برجام به طور کامل و موفق اجرا شده باشد. این موضوعی است که آژانس نمی تواند درباره آن تصمیم بگیرد بلکه مستلزم یک تصمیم سیاسی از جانب ۱+۵ است. ۵- آخرین نکته، بازگشت به اولین و مبنایی ترین منازعاتی است که میان دولت آقای روحانی و منتقدان آن در حوزه مسائل امنیت ملی وجود دارد. استراتژی دولت روحانی در حل و فصل و مدیریت این پرونده ها به رسمیت شناختن نگرانی های غرب و رفع آن نگرانی ها با ابزارها، فرمول ها و امکاناتی است که خود غربی ها معینمی کنند. این استراتژی در بهترین حالت منازعات را به نحو حداقلی کنترل کرده و زمان می خرد اما پذیرش اتهامات غرب ایران را بدل به یک کشور سابقه دار کرده، از طریق درگیر شدن در فرآیندهای اعتمادساز، ابزارهای اصلی قدرت ایران را با مابه ازای بسیار اندک به دشمن تقدیم می کند. متوقف کردن این تفکر که بزرگ ترین خطر برای امنیت ملی ایران است، واجب ترین وظیفه ای است که از حالا به بعد باید در دستور کار قرار گیرد. وطن امروز
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شلمچه نیوز]
[مشاهده در: www.shalamchenews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها