واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: لزوم حساسيت روي انتخاب مديران ورزش
با گذشت دو سال از روي كار آمدن محمود گودرزي در وزارت ورزش پيشبينيها درباره او اشتباه از آب در آمده است.
نویسنده : سعيد احمديان
با گذشت دو سال از روي كار آمدن محمود گودرزي در وزارت ورزش پيشبينيها درباره او اشتباه از آب در آمده است. پس از مديريت پرحاشيه وزراي قبلي ورزش از سعيدلو گرفته تا عباسي، گفته ميشد با آمدن وزيري كه خود دانش آموخته ورزش است و خاك آن را خورده است ميتوان به روي كار آمدن يك وزير از جنس ورزش دلخوش بود و اميدوار بود كه فضاي ورزش از بازيهاي سياسي و حاشيههاي مديريتي دور شود. با اين وجود در فاصله كمتر از دو سال مانده به پايان دولت حسن روحاني ميتوان گفت كه وزارتخانه ورزش در دولت دهم هم همان راهي را پيش ميرود كه پيش از او وزراي ورزش در دولت محمود احمدي نژاد پي گرفته بودند. اما چرا حوزه ورزش همواره بايد از مديريت آسيب ببيند؟ فرقي نميكند آن مدير سبقه ورزشي و مديريتي روشن داشته باشد يا از حوزهاي ديگر پايش را در ورزش گذاشته باشد. در هر دو مورد ورزش ايران خاطرات خوبي از مديرانش ندارد و آنها نتوانستهاند ورزش را در مسير درستي هدايت كنند. هر چند ممكن است كه گفته شود در ساير بخشها چنين دغدغههايي وجود دارد اما به نظر ميرسد اين دغدغه به خصوص در حوزه ورزش جديتر از بقيه بخشها باشد. اين را نگاهي به روزهاي مديراني كه در ورزش سر كار آمدهاند به خوبي نشان ميدهد. كمتر مديري در حوزه بالايي ورزش ميتوان نمونه آورد كه توانسته باشد كارنامه قابل قبولي از خود به جاي گذاشته باشد. البته در اين باب بحث بر سر رؤساي فدراسيونها نيست، به خصوص اينكه در بخش مديريت فدراسيونها، ميتوان مديران زيادي را مثال زد كه منشأ خدمات زيادي در ورزش بودهاند و زمينهساز كارهاي بزرگي در ورزش كشور هستند. در اين مقال موضوع مديريت كلان ورزش ايران است، چه آن روزها كه ورزش در قالب يك سازمان به عنوان سازمان تربيت بدني اداره ميشد و چه از دولت احمدينژاد كه به صورت وزارتخانه درآمد و صاحب وزير شد. ارتقاي مديريت ورزش از معاون رئيسجمهور به وزير هم نتوانست گرهي از مشكلات حوزه كلان ورزش باز كند و سه وزيري كه تا امروز در ساختمان وزارت در خيابان سئول شمالي حضور داشتهاند، هر كدام به طريقي كارنامهاي پر از نقاط سياه و تاريك در ورزش ايران از خودشان به جا گذاشتهاند.
با اين شرايط به نظر ميرسد درد ورزش ارتقا از سازمان به وزارتخانه نبوده است و مشكل را بايد در جاي ديگري جستوجو كرد، آن هم با توجه به اينكه از زمان تأسيس وزارت ورزش، مشكلات مديريت ورزش نه تنها كاسته نشده است، بلكه ميشود به جرأت گفت كه مصائب و حاشيههايي كه ورزش از زمان تبديل شدن به يك وزارتخانه كشيده است، خيلي بيشتر از زماني است كه به صورت سازمان اداره ميشد. پس مشكل را بايد در نوع نگاه رؤساي جمهور به ورزش ديد، اينكه آن اهميت و حساسيتي كه نسبت به برخي وزارتخانههاي ديگر وجود دارد، نسبت به ورزش ديده نميشود. همين نگاه حداقلي به مديريت ورزش كه ميليونها جوان با آن سر و كار دارند و زمينهساز سلامتي و نشاط يك جامعه است، سبب ميشود تا مديراني كه براي خدمت در اين وزارتخانهها معرفي ميشوند، نتوانند آن تأثيرگذاري بقيه وزرا در ساير وزارتخانهها را داشته باشند. البته در اينكه برخي وزارتخانهها حساستر و مورد توجه بيشتري هستند، ترديدي نيست اما ورزش هم يكي از حوزههاي تأثيرگذار در جامعه است و برخي رشتههاي ورزشي مانند فوتبال، واليبال، كشتي و... حتي پاي سياستمداران را هم به اين بخش كشانده است. با توجه به اهميت اين مسئله بديهي است كه به ورزش هم مانند بخشهاي ديگر بايد توجه جدي شود و حساسيتهاي لازم به آن وجود داشته باشد.
اين حساسيتها چه در زمان انتخاب وزراي ورزش و چه هنگام نظارت بر عملكردشان بايد ديده شود، در اين صورت است كه ميتوان به آينده ورزش اميدوار بود و چشم انداز روشني را پيشروي ورزش كشور ديد. با تغيير نگاهها بر خلاف سالهاي اخير، ورزش ميتواند مديران لايقتر و كارآمدتري را در بخش بالادستي مديريتياش داشته باشد كه رئيس دولت با حساسيت ويژه و اهميتي كه ورزش برايش دارد آنها را انتخاب كرده است تا بتوانند در اين بخش مهم مفيد باشند و بر خلاف وزيران گذشته كه با ناكارآمديشان ورزش را تبديل به يك زمين سوخته كردهاند، ورزش را با توجه به استعدادهاي بيشماري كه در كشورمان وجود دارد به قلههاي افتخار هدايت كنند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۳۹۴ - ۲۱:۲۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]