واضح آرشیو وب فارسی:رویکرد: پژوهشگران در یکی از بزرگ ترین مدلسازی های انجام شده تا به امروز توانسته اند روند تکامل کیهان را از مراحل آغازین پیدایش تا زمان حال شبیه سازی کنند. این شبیه سازی به بسیاری از پرسش های ما درباره ی چگونگی فشردگی کهکشان ها و ساختار آنها پاسخ خواهد داد.به گزارش گروه علمی فناوری "رویکرد" ، کهکشان ها در اطراف خود دارای هاله هایی هستند که ممکن است از مواد معمولی و یا ماده ی تاریک ساخته شده باشند. تصویر فوق زیرسازه ای از درون یک هاله در شبیه سازی Q زنجیره ای (Q Continuum simulation) نشان می دهد که زیرهاله ها (subhalo) در این تصویر با رنگ های مجزا نشان داده شده اند. پژوهشگران در حال کندوکاو در میان انبوهی از داده های به دست آمده از یک شبیه سازی هستند و گفته می شود این شبیه سازی یکی از بزرگ ترین فرایندهای شبیه سازی کیهانی انجام شده تا به امروز است. این پژوهش توسط گروهی از دانشمندان دپارتمان انرژی آزمایشگاه ملی آرگون (DEO) به انجام رسیده است. این شبیه سازی بر روی سوپرکامپیوتر تایتان در آزمایشگاه اوک ریج (Oak Ridge) از DEO پیاده شده و توانسته است دگرگونی پیوسته ی کیهان را از تقریبا ۵۰ میلیون سال پس از رویداد بیگ بنگ تا به امروز به شکل مدل ارائه کند. مدل ساخته شده، جهان را از دوره ی نوزادی تا به امروز که به عنوان دوره ی بزرگسالیش پنداشته می شود در طی زمانی به اندازه ی ۱۳.۸ میلیارد سال نشان می دهد. مواد موجود در کیهان به هم فشرده شده و کهکشان ها، ستاره ها و سیاره ها را ساخته اند؛ اما ما هنوز به درستی نمی دانیم که این پدیده دقیقا چگونه رخ داده است. این گونه شبیه سازی ها دانشمندان را در فهمیدن هر چه بیشتر مفهوم انرژی تاریک یاری می کنند. انرژی تاریک گونه ای از انرژی است که نرخ گسترش کیهان را تحت تاثیر می گذارد که این نرخ گسترش شامل پراکندگی کهکشان هایی است که از ماده ی معمولی و همچنین ماده ی تاریک ساخته شده اند. ماده ی تاریک ماده ی رازالودی است که هنوز ابزار دقیقی برای سنجش و کاوش دقیق آن در دست نیست. کاوش های دقیق آسمانی با تلسکوپ های توانمند همانند پروژه ی نقشه برداری آسمانی اسلوان و همچنین یک پروژه ی تازه و ریزبینانه در زمینه ی کاوش انرژی تاریک، به دانشمندان کمک می کند تا درباره ی جایگاه دقیق ستاره ها و کهکشان ها در هنگام تابش نخستین پرتوهای نوری، دانش بیشتری به دست آورند. به گفته ی کاترین هیتمن (Katrin Heitmann) سرپرست پژوهش، بررسی های به دست آمده از تابش های زمینه ی کیهانی درباره ی نورهایی که ۳۰۰ هزار سال پس از پیدایش کیهان تابیده شده اند، به ما نشان می دهد که کیهان در آغاز پیدایش، بسیار یکنواخت بوده و پس از آن مواد رفته رفته به سوی هم فشرده تر شده اند. این شبیه سازی شکاف همیشگی در مورد چگونگی دگرگونی پیوسته ی کیهان را به خوبی پر می کند. هیتمن در این باره گفته است: گرانش روی ماده ی تاریک برهم کنش دارد و باعث فشرده تر شدن بیشتر و بیشتر مواد شده و در ادامه ی همین برهم فشردگی ها کهکشان ها ساخته می شوند. شبیه سازی انجام شده که با نام زنجیره ی Q یا Q Continuum شناخته می شود نیم تریلیون (یک تریلیون معادل هزار میلیارد) مکعب هر کدام با وجه هایی به طول ۱۰۰ هزار کیلومتر را در بر دارد. به همین دلیل است که این پروژه را یکی از بزرگ ترین شبیه سازی های کیهانی انجام شده تا به امروز با چنین توان تفکیکی می شناسند. انجام این فرایند بیش از ۹۰ درصد حجم کار سوپرکامپیوتر را در بر گرفته است. برای اینکه به بزرگی این کار پی ببریم باید بدانیم که تنها یک درصد از کارهای انجام شده با سوپرکامپیوتر مایرا (Miara) در آرگون بیش از نود درصد حجم کامپیوتر را می گیرند. برای انجام این پروژه کارکنان دو ساختمان محاسبات هر دو آزمایشگاه آرگون و اوک ریج همکاری داشته اند تا بتوانند این شبیه سازی را روی سوپرکامپیوتر تایتان به انجام برسانند. هیتمن درباره ی ارزش این شبیه سازی می گوید: این یک شبیه سازی بسیار پرهزینه و ارزشمند است. ما می توانیم این داده ها را برای کاوش درباره چرایی فشردگی کهکشان ها و همچنین مفاهیم پایه ای فیزیک درباره ی شکل گیری این سازه ها به کار ببریم. واکاوی دو و نیم پتابایت داده ی به دست آمده از این شبیه سازی آغاز شده است و برای چندین سال آینده ادامه خواهد داشت. دانشمندان می توانند درباره ی پدیده های فیزیک نجومی همچون همگرایی گرانشی قوی، همگرایی گرانشی ضعیف، همگرایی گرانشی خوشه ای و همگرایی بین کهکشانی دانش بسیاری به دست آورند. کدهای اجرای (run) این شبیه سازی که با نام کد کیهانی تسریع شده با سخت افزار (Hardware/Hubrid Accerlerated Cosmology Code) (HACC) شناخته می شود، برای نخستین بار در سال ۲۰۰۸ نوشته شد. در آن زمان سوپرکامپیوترهای علمی از محدوده ی پتافلاپ (به تعداد یک کوادریلیون پردازش در ثانیه گفته می شود و یک کوادریلیون برابر با ده به توان پانزده است) گذشته بودند. HACC با نرمش و انعطاف پذیری بسیاری پرداخته شده است که همین انعطاف پذیری به ما این توانایی را می دهد تا روی سوپرکامپیوترهای گوناگون با ساختارهای گوناگون آن را اجرا کنیم.
سه شنبه ، ۱۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رویکرد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]