محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827701711
نه سرویسی و نه بهداشتی
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>وضعیت سرویس های بهداشتی بین شهری و درون شهری اسفبار است، نه تعدادشان مطلوب است نه وضعیت شان.به گزارش شفا آنلاین ، بر اساس نظرسنجی یک تیم تحقیقاتی از 200 مسافر بین راهی درباره وضعیت سرویس های بهداشتی، 86 درصد پاسخ دهندگان به علت وضعیت نابسامان موجود، حاضر به استفاده از سرویس بهداشتی بین راهی تا رسیدن به مقصد نبوده و 31 درصد از کسانی که از این سرویس ها استفاده کرده اند، دست کم دچار یک مورد بیماری عفونی شده اند. بیشتر کشورهای دنیا به کمبود سرویس های بهداشتی به عنوان یک معضل مهم که ارتباط مستقیمی با سلامت و بهداشت افراد دارد، توجه دارند و با برنامه ریزی های گسترده سعی در بهینه سازی و مطلوب کردن وضعیت دارند. ما چطور؟ وقتی حرف از سرویس بهداشتی عمومی بین راهی پیش می آید چه تصوری در ذهن مان شکل می گیرد؟ حتماً توالت های کثیف با نور کم و لامپ سوخته و بوی بد و شیر آب خراب و صف طولانی و آخر سرکسی که میز کوچکی برای خودش دست و پا کرده و دقیقاً جلو در ورودی گذاشته و پول می خواهد و تا پول ندهید حق خروج ندارید! پولی که به نظر خیلی ها پول زور است چرا که در مقابل مکانی تمیز و درخور شأن یک شهروند استفاده نکرده اند. البته راه دوری نرویم سرویس های بهداشتی درون شهری هم دست کمی از توالت های بین شهری ندارد یا شیلنگ و شیر آب و لامپش را معتادان به یغما برده اند، یا تهویه نمی شود و دیوارهایش کبره بسته یا قول می دهم نشنیده باشید که گردشگران فرنگی موقع سفر به کشورمان با خودشان قرص ضد ادرار می آورند تا وقتی برای گردش چند ساعتی از هتل بیرون می زنند کارشان به توالت نکشد. اگر به عقب برگردیم، می بینیم ما ایرانی ها همیشه سرویس های بهداشتی مان را در پرت ترین جای خانه ساخته ایم. هنوز هم قناسی خانه را با یک توالت کج و کوله جفت و جور می کنیم و به فرم یا نورگیر بودن و نبودنش هم اهمیتی نمی دهیم. به قول یکی از دوستان هر وقت ما را می خواستند بترسانند داخل دستشویی زندانی می کردند که پر از سوسک و هزارپا بود و هیچ چیزی ترسناک تر از این تنبیه نبود. البته دوستم راست می گفت بیشتر ما این تجربه را داشته ایم که شب ها چقدر می ترسیدیم به توالتی برویم که داخل حیاط و پرت و دور از دسترس بود. توی توالت هم معلوم نبود که انباری است، کفترخانه یا دستشویی.ایران چرا به سرویس های بهداشتی مان توجه نمی کنیم. معتادان، غارتگران سرویس های عمومی تهران با جمعیت ثابت حدود 8 میلیونی و با جمعیت شناوری که هر روز صبح به آن اضافه و تا آخر شب خارج می شوند نزدیک به 12 میلیون جمعیت دارد. روزانه میلیون ها سفر درون شهری در سطح پایتخت صورت می گیرد و با توجه به تمرکز و رفت و آمد در مناطق مرکزی و مراکز تجاری و اداری شهر، نیاز به سرویس های بهداشتی روز به روز افزایش می یابد. البته سازمان خدمات شهری شهرداری تهران از سال 83 تا کنون نسبت به جاگذاری و تأمین سرویس های بهداشتی بی تفاوت نبوده و این مسأله را در دستور کار خود قرار داده است ولی این تعداد هنوز جوابگوی جمعیت نیست. مهندس اصغر عطایی، مدیرکل امور خدمات شهری شهرداری تهران ددرباره وضعیت سرویس های بهداشتی می گوید: «ما در شهرداری از وضعیت سرویس های بهداشتی و تعداد آنها راضی نیستیم ولی با توجه به اهمیت این موضوع دستور داده ایم تا مناطقی که نیاز به سرویس های بهداشتی دارند شناسایی و جانمایی آن را انجام بدهند و ما هم در کمترین زمان کار ساخت و ساز آن را شروع کنیم.» سری به تاریخ بزنیم؛ نخستین بار سرویس های بهداشتی سال 1850 میلادی یعنی سال 1229 شمسی در لندن و با توجه به افزایش جمعیت این شهر ساخته شد و در ایران هم اگر چه از سال های دور، ساخت سرویس های بهداشتی در مکان های عمومی مثل پارک ها رایج بوده اما از سال 1383 ساخت و توسعه این اماکن به شکل جدی تر در دستور کارشهرداری ها قرار گرفت. مهندس عطایی در تشریح ساخت سرویس های بهداشتی عنوان می کند: «تعداد سرویس های بهداشتی عمومی در سطح شهر به صورت تصاعدی افزایش یافته تا جایی که از 200 دستگاه از سال 90 این تعداد به هزار و 776 دستگاه در سال 94 رسیده است. ما به طور کلی ساخت و جاگذاری 3 مدل سرویس بهداشتی را مدنظر قرار داده ایم و هم اکنون سرویس های بهداشتی ثابت مان با تعداد 6 هزار و 856 چشمه در پارک ها و بوستان ها فعالیت می کنند. مدل دوم، مدل پرتابل شبیه به کانکس است و تعدادشان 681 چشمه است که قابلیت جابه جایی دارند. مدل LSF را هم داریم که سازه ای سبک و آلومینیومی است با بهترین امکانات که تعداشان 105 چشمه است و تا آخر سال بیشتر نیز خواهد شد.» نگهداری و نظافت همه این سرویس های بهداشتی با پیمانکاران شهرداری است. البته رسیدگی به این سرویس ها باهم فرق می کند. آنهایی که در مناطق شمالی هستند از وضعیت بهتری برخوردارند یعنی سیستم تهویه شان کار می کند، نظافت بخوبی انجام می شود و... ولی در مناطق مرکزی و جنوبی وضعیت کاملاً متفاوت است؛ در بازدیدی که از یکی از سرویس بهداشتی های منطقه 17 داشتم از 4 توالت فقط دوتای آن کار می کرد؛ تهویه ای وجود نداشت، دستگاه فن سرجایش نبود انگار کسی آن را کنده باشد. منبع مایع دستشویی خالی بود و دوتا از توالت ها شیر نداشت. وضعیت بهداشتی را هم بهتر است توصیف نکنم. از نظافتچی درباره وضع توالت می پرسم و اینکه چرا اینجا به این شکل درآمده؟ هنوز حرفم تمام نشده مرد معتادی تنه ام می زند و می رود داخل یکی از توالت ها. پیرمرد می گوید: «نمونه اش همین ها. می آیند اینجا مواد می کشند، تزریق می کنند. شیر دستشویی ها را می دزدند. حتی به لامپ ها هم رحم نمی کنند. اگر بخواهم اعتراضی بکنم کتکم می زنند. هفته پیش یکی از اینها می خواست با سرنگی که کثافت از آن می بارید زخمی ام کند. مردم کمکم کردند. به نظر شما با وجود این موجودات می توان اینجا را تمیز نگه داشت؟» با شنیدن حرف های پیرمرد ریزجثه که حتی نمی تواند در برابر معتادهای داغان، از خودش محافظت کند حق را به او می دهم. اعتیاد سایه اش را همه جا گسترانده حتی در ضروری ترین جایی که مردم به آن نیاز دارند. البته مشکل فقط این نیست، مناطق دیگر مثل میدان انقلاب و هفت تیر یا خیابان جمهوری اصلاً سرویس بهداشتی ندارند. یعنی اگر کسی زمستان از مناطق دیگر تهران به این محدوده ها بیاید و اگر خدای ناکرده نیاز به دستشویی داشته باشد کارش زار است؟ برای دستشویی به کجا پناه می برید از چند تن از کاسب های میدان انقلاب می پرسم آیا به سرویس بهداشتی دسترسی دارند یا نه و اگر نیاز به توالت پیدا کنند، کجا می روند؟ هریک جوابی می دهد؛ یکی می رود مترو، آن یکی دانشگاه روبه روی مغازه اش و دیگری هم به خانه اش که چهارتا خیابان پایین تراست. از پیک های موتوری که جلو سینمای نزدیک میدان ایستاده اند همین سؤال را می پرسم. آنها چون موتور دارند راحت ترند. می روند پارک لاله. می گویند دستشویی اش تمیز است، آب گرم هم دارد. وضعیت در میدان هفت تیر هم همین طور است، مترو و پارک و فروشگاه های بزرگ تبدیل شده اند به توالت های عمومی؛ مشکلی که شاید بخش خصوصی بتواند از پس آن بربیاید. بهترین جایی که می توان نظر مردم را درباره این موضوع پرسید که آیا موافق راه اندازی سرویس های بهداشتی خصوصی هستند یا خیر و آیا برای استفاده از سرویس های تمیز و استاندارد حاضرند پول بپردازند یا نه مقابل دستشویی مجتمع تجاری بزرگی در میدان هفت تیر است. در کمتر از یک ساعت حداقل از 80 نفر، این سؤال را می پرسم؛ 61 نفر با این موضوع موافق هستند و بقیه هم عنوان می کنند به خاطر اینکه وضع مالی خوبی ندارند یا اینکه هرجایی که خصوصی بشود اولش خوب است و بعد کیفیتش خراب می شود، موافقت نمی کنند. مهندس عطایی درباره ساخت سرویس های بهداشتی خصوصی و گستردگی سرویس ها در مناطق مختلف می گوید: «در 22 منطقه تهران سرویس هایی ساخته ایم ولی در برخی مناطق بیشتر از سایر مناطق است. در برخی مناطق مثل مناطق مرکزی و تجاری با مشکل پیدا کردن جا روبه رو هستیم. البته مشکلات دیگری هم داریم؛ مثلاً در این نقاط مالکان مغازه ها ما را با محدودیت روبه رو می کنند و راضی به ساخت توالت نیستند و می گویند با ساخت توالت عمومی قیمت ملک شان پایین می آید و... البته برای ما رضایت مردم مهم است و اگر محل های مناسبی پیدا کنیم از ساخت این اماکن فروگذاری نمی کنیم. اعتقاد داریم که نیاز به سرویس بهداشتی تمیز با استانداردهای مطلوب حق مردم است و ما همه سعی مان را برای برطرف کردن این نیاز داریم و به همه مناطق هم گفته ایم درصورت نیاز و درخواست مردم برای ساخت سرویس های بهداشتی در کمترین زمان اقدام کنند و ردیف بودجه این کار نیز در شهرداری محفوظ است. ما از مشارکت بخش خصوصی برای ساخت سرویس های بهداشتی پیشرفته استقبال می کنیم و مشوق هایی هم برای آن درنظر گرفته ایم و از هر کمکی که از دست مان بربیاید کوتاهی نخواهیم کرد. این قول را می دهیم امکانات خوبی در اختیار بخش خصوصی بگذاریم.» به گفته کارشناسان مدیریت شهری جای بخش خصوصی برای مشارکت در ساخت و بهره برداری سرویس های بهداشتی پیشرفته و بهداشتی خالی است و این بخش می تواند با راه اندازی چنین سرویس هایی در رفع این کمبود که به طور جدیاحساس می شود همکاری کند. گردشگران ناراضی از بهداشت توالت ها اگر از شهر بیرون بزنید و گذرتان به سرویس های بهداشتی بیفتد از سفر پشیمان خواهید شد؛ نه خبری از استاندارد است و نه خبری از نظافت. همه ما کسانی را سراغ داریم که وقتی مسافرت می روند فشار نگه داشتن دستشویی را تحمل می کنند تا به شهر مقصد برسند. وضعیت اسفناک سرویس های بهداشتی حتی به گوش بیگانگان هم رسیده و آنها به گردشگرانی که می خواهند به ایران سفر کنند توصیه می کنند قرص ضد ادرار را فراموش نکنند یا اینکه پیش از گردش در مناطق شهری و تاریخی در هتل محل اقامت دستشویی بروند. سعید شیــرکوند، معاون سرمایه گذاری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، سرویس بهداشتی را بزرگ ترین و مهم ترین مشکل گردشگری کشور می داند و می گوید: «خنده دار است که همه آدم ها ضرورت این موضوع را حس می کنند اما اقدامی برای آن انجام نمی دهند.» وی در خصوص ساخت سرویس های بهداشتی استاندارد در جاده های بین شهری بویژه شهرهای میزبان گردشگران داخلی و خارجی به «ایران» می گوید: «این ایده خوب و یک ضرورت در کشور است و این خواسته و حرفی درست است که می گویند اگر می خواهید گردشگری ایران پیشرفت کند باید سرویس بهداشتی بسازید. اما تا وقتی برخی بر سر پرداخت ۲۰۰ تومان به خدمات دهندگان سرویس بهداشتی می جنگند، این مشکل هیچ وقت حل نخواهد شد. این مشکل آنقدر مهم است که حتی می توانیم برای آن همایش بگذاریم؛ شاید خنده دار باشد، اما مقوله مهمی است.» حالا نامناسب بودن وضعیت بهداشتی سرویس ها که یکی از نقاط ضعف مدیریت شهری تلقی می شود در راه ها و شهرهای مقاصد گردشگری تبدیل شده است به گره کور صنعت گردشگری که زیان زیادی به آن می زند. آرش نورآقایی، رئیس انجمن صنفی راهنمایان گردشگری کشور همین عقیده را دارد. او در گفت و گو با «ایران» می گوید: «مهمترین موضوعی که سال هاست با آن درگیر هستیم وضعیت نابسامان و آلوده سرویس های بهداشتی است. بیشتر مقاصد گردشگری کشورمان مثل تخت جمشید، نقش رستم و... سرویس بهداشتی تمیز و استاندارد ندارند و این موضوع ما را مقابل گردشگران خارجی خجالت زده می کند. برای نمونه مدتی پیش، گروهی از گردشگران اروپایی به ایران آمده بودند و ما آنها را برای بازدید از یک سایت تاریخی بیرون برده بودیم، یکی از گردشگران به سرویس بهداشتی سایت رفت و وقتی بیرون آمد سرتاپایش خیس بود. شیر آب خراب بوده و آب به سرتاپای این گردشگر پاشیده بود. راستش را بخواهید از خجالت نمی دانستم چه بگویم. متأسفانه هیچیک از سرویس های بهداشتی مراکز گردشگری به توالت های فرنگی مجهز نیست و گردشگر خارجی وقتی با توالت های ایرانی روبه رو می شود نمی داند باید دقیقاً چه کند و با نحوه استفاده از آن هم آشنایی ندارد. همه جای دنیا توالت های مختلف استاندارد مخصوص گردشگر وجود دارد. از این بدتر نمی شود که تصاویری از سرویس های بهداشتی کشورمان در سایت های معرفی مناطق گردشگری جهان به اشتراک گذاشته شده تا اگر کسی بخواهد به ایران سفر کند بداند که باید قید یک توالت تمیز و شیک را بزند و سعی کند کمتر بخورد و بنوشد تا نیاز به توالت پیدا نکند. نورآقایی در این باره معتقد است که گردشگران وقتی به کشورمان می آیند و از سرویس های بهداشتی طول مسیر بین شهرها استفاده می کنند نگرش شان نسبت به ما عوض می شود و تصور می کنند ایرانی ها به بهداشت و پاکیزگی اهمیت نمی دهند و دیدگاه شان به ما طور دیگری می شود. متأسفانه رستوران ها هم برای رفع این ضعف کاری نمی کنند و به طور کل باید گفت با این وضعیت باید قید جذب گردشگر خارجی را زد و تا زمانی که زیرساخت هایمان را در این زمینه ترمیم نکنیم نمی توانیم انتظار پیشرفت در صنعت توریسم را داشته باشیم.» وی می افزاید: « در حال حاضر کشوری مثل هند که فقر بهداشتی دارد برای جذب گردشگر بهترین و شکیل ترین سرویس های بهداشتی دنیا را ساخته است یا کشور کره جنوبی فعالیت های شاخصی در این زمینه دارد؛ ما هنوز اقدامی جدی انجام نداده ایم و برنامه ای هم برای رفع این معضل نداریم.» سال 2017 کشورمان میزبان کنوانسیون جهانی گردشگری است و نزدیک به 300 راهنمای گردشگر ازهمه نقاط جهان به ایران سفر می کنند و با جاذبه های طبیعی و تاریخی آن آشنا خواهند شد. نورآقایی در این زمینه نگرانی های جدی دارد و می گوید: «415 روز دیگر راهنمایان گردشگری به کشورمان خواهند آمد و معلوم نیست تا آن زمان بتوانیم به وضعیت سرویس های بهداشتی کشورمان بویژه مناطق گردشگری سر و سامانی بدهیم یا نه. هم اکنون کشورهای دیگر برای جذب گردشگر به کوچکترین نیازهای یک توریست اهمیت می دهند ولی ما در اهمیت دادن به مهمترین نیاز آنها غافل مانده ایم و امیدوارم پیش از رسیدن بازرسان این کنواسیون وضعیت سرویس های بهداشتی ارتقا پیدا کرده باشد.» مردم آنقدر از وضعیت سرویس ها ناراضی هستند که بتازگی فراخوانی در فضای مجازی به نام فراخوان «درد دل» راه اندازی شده است که مشکلات هموطنان مان را هنگام سفر منتشر می کند. در این فراخوان در مورد وضعیت سرویس های بهداشتی، رستوران ها و امنیت جاده ها نظر سنجی می شود که تاکنون شرکت کنندگان زیادی وضعیت توالت ها را مهمترین مشکل خود در سفر عنوان کرده اند. تماس ما با گردانندگان این سایت حاکی از این است که در این فراخوان سعی شده گردشگران تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و از این طریق مهمترین مشکلات مردم در طول سفر شناسایی شود و راهی برای ساخت سرویس های بهداشتی و استاندارد از سوی دولت و بخش خصوصی پیدا شود. آیا این آرزو روزی به بار خواهد نشست؟ایران
سه شنبه ، ۱۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها