محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830363933
نخستین کسی که از اسلام آمریکایی گفت
واضح آرشیو وب فارسی:ایران اسلامی: «سید قطب» در آمریکا بود که «حسن البنا» ترور شد و از نزدیک خوشحالی مطبوعات آمریکایی از کشته شدن البنا را دید و تصمیم گرفت در بازگشت به اخوان بپیوندد. قطب می گفت آمریکا می خواهد جای انگلیس را بگیرد و بر مصر مسلط شود.به گزارش ایران اسلامی، «سید قطب» روستازاده ای بود که نوجوانی اش را با پدرش، حاج ابراهیم، در تجمعات ضد انگلیسی و آغاز جوانی اش را در محافل نقد ادبی و دوران دانشگاهش را در محافل اجتماعی گذرانده بود. او شعر می گفت، داستان و نقد ادبی می نوشت، دولت را نقد می کرد، در تجمعات فرهنگی ـ اجتماعی سخنران بود و درباره عدالت اجتماعی در اسلام و اسلام و صلح جهانی کتاب می نوشت. قطب معلم بود و دولت مصر او را به آمریکا فرستاد تا در زمینه شیوه های آموزش و پرورش در آمریکا تحقیق کند، شاید می خواستند مدتی از نقدهایش در امان باشند، نگاه او را به اسلام عوض و انتقادهایش را به غرب تعدیل کنند او دو سال در آمریکا ماند و وقتی برگشت چنان عوض شد که خودش می گوید دوباره متولد شد. سید در آمریکا بود که «حسن البنا» ترور شد و از نزدیک خوشحالی مطبوعات آمریکایی از کشته شدن البنا را دید و تصمیم گرفت در بازگشت به اخوان بپیوندد. قطب می گفت آمریکا می خواهد جای انگلیس را بگیرد و بر مصر مسلط شود. *مطالعات قطب درباره اسلام سلفی قطب از گذشته با اسلام گراها و سلفی های متمایل به رشید رضا آشنا بود و در بازگشت از آمریکا از کارهای دولتی اش استعفا کرد و مطالعاتش را در زمینه اسلام سلفی ادامه داد و از مودودی بسیار متأثر شد، هر چند از وهابی ها (که در عربستان به قدرت رسیده بودند) انتقاد می کرد و می گفت «حالا وقت این نیست که دنبال توحید قبور (تخریب قبور) باشیم، باید پی توحید القصور (تخریب قصرها) را بگیریم». زمان او دوران افول استعمار انگلیس بود و مردم خیلی دغدغه های استعمارستیزی نداشتند و گویا بیش تر درگیر مسایل داخلی و مسأله فلسطین بودند. قطب می گفت «نقشه های صهیونیسم و استعمار از لابه لای کتاب ها و برنامه ها و سخنرانی های سردمداران و نیز بازی های عمال آن ها بیانگر این حقیقت است که آن ها درصدد تضعیف عقیده اسلامی و محو اخلاق در جامعه اسلامی هستند و می خواهند اسلام را از اینکه مصدر و منبع قانون گذاری باشد دور کنند». سید قطب در توحید و تفسیر قرآن از ابن تیمیه پیروی کرد و تقدیرگرایی و نص گرایی را پذیرفت و مانند حسن البنا و مودودی مسلمانان را به تشکیل حکومت اسلامی دعوت کرد. به نظر او «اسلام بیش از دو جامعه نمی شناسد؛ جامعه جاهلی و جامعه اسلامی. جامعه اسلامی، جامعه ای است که در تمامی ابعاد عقیده و عبادت، شریعت و احکام، سلوک و اخلاق اسلامی در آن تحقق یافته است و جامعه جاهلی جامعه ای است که به اسلام عمل نمی کند». سید قطب در توحید و تفسیر قرآن از ابن تیمیه پیروی کرد و تقدیرگرایی و نص گرایی را پذیرفت قطب برای رسیدن به حکومت اسلامی جهاد و انقلاب علیه حاکم وقت را توصیه می کرد و برای همین او را اولین کسی می دانند که مفهوم انقلاب را وارد ادبیات سیاسی اهل سنت کرد. به نظر قطب جامعه ای که مردمش مسلمان اند، اما احکام آن را رعایت نمی کنند، هر چند نماز بخوانند، روزه بگیرند و به حج بروند، به هیچ وجه جامعه ای اسلامی نیست؛ جامعه جاهلی است. جامعه ای که خدا را قبول دارد، ولی قوانین دینش را در جامعه اعمال نمی کنند جامعه جاهلی است. او بر جهاد خیلی تأکید می کرد و می گفت در چنین جامعه ای باید علیه حاکم جهاد کرد، «فقط با حرف و موعظه نمی توان حکومت خدا را بر زمین برقرار و حکومت بشر را محو کرد، قدرت را از بندگان غاصب گرفت و به خدا برگرداند، مبنای اقتدار را قانون الهی کرد و قوانین بشری را از بین برد؛ جهاد نظامی لازم است». موضع گیری های سید قطب علیه آمریکا و صهیونیسم از تمایزات مهم سید قطب نسبت به دیگر اندیشمندان سلفی است. او اولین کسی بود که از اسلام آمریکایی گفت «آمریکایی ها نیازمند اسلام هستند. آن ها اسلامی می خواهند که در خاورمیانه با کمونیست مبارزه کند نه اسلامی که با استعمار و خودکامگی بستیزد. آن ها اسلامی را که حکومت کند نمی خواهند، چرا که وقتی اسلام حکومت یافت؛ امتی تربیت می کند که برای آن ها قدرتمند شدن و نفی استعمار واجب است؛ چه استعمار کمونیست چه استعمار آمریکا.» موضع گیری های سید قطب علیه آمریکا و صهیونیسم از تمایزات مهم سید قطب نسبت به دیگر اندیشمندان سلفی است. او اولین کسی بود که از اسلام آمریکایی گفت وی مسلمانان را به اتحاد دعوت کرد و تفرقه را خواست استعمار دانست: «استعمار غربی می داند که اگر میهن اسلامی یکپارچه شود، چه موقعیت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیرومندی خواهد داشت. برای استعمار کاملاً عیان است که وقتی صد میلیون نفر زیر یک پرچم و در سایه عقیده ای واحد و نظام اجتماعی واحد گردهم بیایند، کفه ترازو به نفع این ها سنگین خواهد شد.» سید قطب در دورانی می زیست که ناصر توانست با بیرون کردن انگلیس و فرانسه از کانال سوئز ایده ناسیونالیسم عربی اش را نه تنها در مصر که در دیگر کشورها هم بگسترد. در نتیجه راحت تر می توانست بر اسلام گراها، که با ملی گرایی مخالف بودند، سخت بگیرد و اگر لازم شد برخی از آن ها، از جمله قطب، را زندانی کند. به نظر سید قطب «بی تردید اندیشه تنگ و تاریک ملی گرایی در مسایل داخلی ما اندیشه ویران گری است. اندیشه ای که نیروهای میهن بزرگ اسلامی را پراکنده کرد و آن را به دولت های کوچک ناتوان و بی ارزشی بدل کرد که با هیچ چیز نمی توانند مقابله کنند. ناسیونالیسم اندیشه ای بود که به امپریالیسم غربی اجازه و امکان داد یک کشور اسلامی را بدرد». نیروهای اخوان در زندان بی کار نماندند؛ سید قطب تفسیر در سایه سار قرآن را نوشت و دیگران ساعت ها با هم مباحثه کردند و در اندیشه هایشان متعصب تر شدند. در نتیجه، پنج سال بعد که با وساطت عبدالسلام عارف، رئیس جمهور عراق قطب آزاد شد، مقالاتش تندتر و انتقادی تر شد و سلفی ها هم جدی تر سخنان او را پی گرفتند. دولت ناصر هم کوتاه نیامد و مدتی بعد دوباره سید قطب را به خاطر کتاب مشهورش، «معالم فی الطریق» (درباره واجب بودن تلاش برای تغییر حاکمیت ملی و برپایی حکومتی اسلامی) دادگاهی و به اعدام محکوم کردند. او را چهار ماه در انفرادی شکنجه کردند، پیش چشم اش خواهرزاده اش را کشتند و سرانجام 9 آگوست 1966 اعدامش کردند. البته، ستاره بخت ناصر هم خیلی زود غروب کرد. او که قهرمان جهان عرب بود، با شکست خوردن از اسرائیل در جنگ سال 1967 بسیاری از امکانات مصر و دیگر کشورهای عربی را نابود و مردم مسلمان جهان عرب را از ملی گرایی ناامید کرد. بار دیگر اسلام گرایی میان مردم رواج یافت و ناصر هم با چاپ عکس های در حال نماز و دعایش در روزنامه ها سعی کرد، رابطه اش را با اسلام گراها اصلاح کند. سران عرب هم سعی کردند خود را از مسلمانان پیش رو نشان دهند تا از قدرت و جاذبه گروه های تندروی اسلام گرا بکاهند. اخوان که دوران البنا بارها منشعب شده بود، بعد از او هم چند بار دیگر منشعب شد که مهم ترین انشعاب هایش سازمان آزادی بخش اسلام، جامعه مسلمانان و سازمان الجهاد بودند. این سه گروه شدیداً از سید قطب متأثر بودند و هر کدام تعبیر و تفسیر خاصی از سخنان قطب داشتند و راهی متفاوت را در پیش گرفته بودند. 3گروه سازمان آزادی بخش اسلام، جامعه مسلمانان و سازمان الجهاد شدیدا از سید قطب متأثر بودند اما هر کدام تعبیر خاصی از سخنان او داشتند جامعه مسلمانان، با رهبری شکری مصطفی(مهندس کشاورزی) گرایشات سلفی شدیدی داشتند و جامعه امروزی مسلمانان را جامعه کفار می نامیدند و می گفتند باید از چنین مسلمانانی کناره گرفت تا پاک شد و بعد برای پاک کردن دیگران جهاد کرد. شکری مصطفی معتقد بود تمامی جوامع اسلامی بعد از دوران پیامبر و چهار خلیفه کافر شده اند و نجات پیدا نمی کنند، مگر آن که به گروه او بپیوندند. آن ها(که به تکفیری ها یا گروه تکفیر و جهاد هم شهره بودند) دیگر مسلمانان را تکفیر می کردند و می گفتند بیرون از جمعیت شان راهی برای نجات نیست. براساس استراتژی دراز مدت آن ها مسلمانان می بایست با پیروی از پیامبر ابتدا یک هسته نیرومند و قوی از مؤمنان و قوی از مؤمنان تشکیل دهند و بعد آن مؤمنان با تمامی کفر مقابله کنند. سازمان آزادی بخش اسلامی انشعابی دیگر بود که گرایش های سلفی معتدل تری داشتند و از جامعه کناره گیری نمی کردند، هر چند رژیم حاکم بر مصر را بت پرست، طاغوتی و بازیچه غرب، اسراییل و شوروی می دانستند. رهبر سازمان صالح سریه فلسطینی (دکترای تعلیم و تربیت) بود که روش ملایم تری نسبت به شکری داشت و در شورایی دوازده نفره برای گروه اش تصمیم می گرفت. سازمان جهاد هم گروه دیگری بود که فرمانده و رهبر خاصی نداشت، شورایی اداره می شد و میان ارتشی ها، نیروهای امنیتی و مأموران دولتی نفوذ می کرد تا اهداف شان را پیش ببرد. عدم تمرکز انعطاف پذیری آن ها در تصمیم گیری و عملیات بالا برده بود. جهادی ها شدیداً از روحانی ارشدشان، خالد فرج، متأثر بودند که سلفی بود و متأثر از ابن تیمیه و سید قطب. خالد فرج می گفت چون حاکمان مسلمان را مسیحیان، کمونیست ها و صهیونیست ها آموزش داده اند، مسلمانان باید علیه آن ها اعلام جهاد کنند. او همکاری با فرمانروای کافر را که ادعای مسلمانی دارد حرام می دانست و مجازات او را مرگ. به نظر او تنها شکل قابل قبول جهاد مبارزه مسلحانه است و دیگر راه های مسالمت آمیز مثل شعار دادن و حزب داشتن نشانه ترس و حماقت است. اسالم تنها با نیروی اسلحه پیروز می شود، اما برای پیروزی اسلام ابتدا باید با کفر داخلی (حکومت مصر) مبارزه کرد سپس با کفر خارجی. *منبع: کتاب «ماضی استمراری؛ سلفی گری در جهان اسلام از وهابیت تا القاعده» اثر سعید زاهدی
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران اسلامی]
[مشاهده در: www.iraneslaminews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها