واضح آرشیو وب فارسی:بنیاد ملی نخبگان: دکتر عبدالله افشار معتقد است، به جز تعداد اندکی از دانشگاه ها و مراکز علمی بزرگ کشور، هنوز بحث شرکت های دانش بنیان برای جامعه علمی گنگ و نامفهوم است و این ایجاب می کند بیش از پیش روی نهادینه شدن این تفکر در جامعه فعالیت فرهنگی صورت گیرد. پایگاه اطلاع رسانی بنیاد ملی نخبگان: برقراری تعامل و توازن میان صنعت و دانشگاه، انطباق داشته ها و یافته ها علمی و تبدیل آنها به فناوریِ قابل تزریق به صنعت و حمایت شرکت های دانش بنیان با هدف به کارگیری توان نخبگان، متخصصان و محققان داخلی در راستای دستیابی به بازارهای تجارت جهانی را می توان از جمله مهمترین اهداف دولتمردانِ تدبیر و امید در حوزه علم و فناوری برشمرد، نقشه راهی که بی شک تا حصول نتیجه مطلوب، همراهی اقشار مختلف جامعه به ویژه صاحبان صنعت و کرسی داران دانشگاهی را می طلبد تا با تحلیل کارشناسانه چالش ها و ارائه راهکارهای عملیاتی و مناسب به گام های مجریانِ هدف قدرتی مضاعت دهند. فرصتی دست داد تا پای صحبت های دکتر عبدالله افشار؛ عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف بنشینیم و از نقطه نظرات وی در این خصوص بهره بریم. آقای دکتر! مقالات علمی کشور تا چه میزان کاربردی هستند و سوق دادن آنها به سمت فناوری چه نقشی در رسیدن کشور به توسعه دارد؟ نتایج جامعه علمی از استاد و عضو هیأت علمی گرفته تا دانشجو باید به سمت تبدیل به فناوری و خروجی عینی حرکت کند و این یک الزام برای جامعه توسعه طلب است. متاسفانه در حال حاضر بخش بسیاری از مقالات و تحقیقات جامعه علمی غیرکاربردی هستند و نه تنها نمی توانند دردی از صنعت مداوا کنند که حتی در پاسخگویی به مسائل روز جامعه نیز ناتوان هستند. راه اندازی شرکت دانش بنیان در ذیل دانشگاه چه مزیتی هایی دارد؟ با فراهم کردن امکانات سخت افزاری و پرداخت اعتبار لازم می توان در اطراف دانشگاه شرکت های دانش بنیان راه اندازی کرد. با این اقدام دانشگاه با اتکا به درآمد خود اداره می شود و وابستگی به پول دولت ندارد، بخش زیادی از کار توسط خود محقق انجام می شود، حقوق وی رعایت می شود و همچنین در اشتغال دانشجویان نیز تاثیر مثبتی خواهد گذاشت. این امر در برخی دانشگاه ها و مراکز علمی بزرگ دنیا مانند MIT رخ داده است. در کشورهای پیشرفته شرکت های دانش بنیان زیادی در اطراف دانشگاه شکل می گیرند که علاوه بر کسب درآمد هنگفت برای دانشگاه، زمینه ساز اشتغال دانشجویان و دانش آموختگان است. در این کشورها علم به راحتی به محصول قابل رقابت در بازرا تبدیل می شود و عایدی محصول تجاری شده مادامی که در بازار به فروش برسد بین دانشگاه، محقق و سرمایه گذار به صورت سهم بندی شده تقسیم می شود. اما غالباً اعضا هیأت علمی دانشگاه های کشور با مبانی شرکت داری غربیه هستند. این یک نقص بزرگ است به همین دلیل ارائه آموزش لازم به اعضای هیأت علمی مراکزعلمی نخستین گام ورود این افراد به عرصه دانش بنیان است . تعداد بسیاری از موسسات آموزشی در کشور فعال هستند که گویا رسالتی جز رساندن فرد به دانشگاه ندارند. موسسات آموزش عالی آزاد نیز به بیراهه رفته اند. اگر این موسسات به جای صدور مدرک به سمت مهارت افزایی حرکت کنند می توانند بخش قابل توجهی از نیازهای این حوزه را مرتفع کنند. البته از امکانات و قابلیت های فضای مجازی برای ارائه آموزش های مهارت افزایی نیز نباید غافل شد. برای رونق بهتر و بیشتر شرکت های دانش بنیان چه باید کرد؟ ایده شرکت های دانش بنیان، الگوبرداری از همان اتفاقی است که در MIT رخ داد، اما برای موفقیت لازم است با نگاهی جامع الگو را به طور کامل فرا بگیریم و پس از بومی کردن، آن را اجرا کنیم. از سوی دیگر متاسفانه به جز تعداد اندکی از دانشگاه ها و مراکز علمی بزرگ کشور، هنوز بحث شرکت های دانش بنیان برای جامعه علمی گنگ و نامفهوم است که این ایجاب می کند بیش از پیش روی نهادینه شدن این تفکر در جامعه فعالیت فرهنگی صورت گیرد.
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بنیاد ملی نخبگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]