واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: واقعاً چه نقصی وجود دارد که پزشک این مملکت، حتی عده ای معدود از آنها، بجای اینکه امین و محرم و محل آرامش مردم و دردمندان باشند، به عامل برانگیختن حس «چه کنم؟ چه کنم؟» در افراد تبدیل می شوند و زجری مضاعف بر درد جامعه می گذارند؟گروه اجتماعی - دیشب در اخبار 20:30 آمد که در یکی از بیمارستان های کشورمان، دکتری بعد از انجام بخیه روی صورت یک کودک که هزینه اش نزدیک 150 هزار تومان شد، وقتی متوجه می شود مادر کودک پول پرداخت هزینه فوق را ندارد، به پرستارهایش دستور می دهد که بخیه را از روی صورت کودک مظلوم بکشند و با چهره ای خونی راهی منزلش کنند . به گزارش بولتن نیوز، آنقدر این عمل رقت انگیز است که یاد جنایت های داعش افتادیم و قول وزیر بهداشت در خصوص برخورد با عوامل این مسأله و هرگونه رفتار مشابه نتوانست از شدت ناراحتی مان کم کند . وقتی این خبر پخش شد، هرچند مثل بقیه افرادی که به همراه آن ها این اتفاق زجرآور را می شنیدیم در تعجب فرو رفتیم، اما ناخواسته یاد صحبت یکی از دوستان افتادم که تازه دکتری دندان پزشکی اش را تمام کرده بود . قرار بود برای تخصص ادامه تحصیل بدهد . دو دانشگاه به وی پیشنهاد شده بود . وقتی از او پرسیدم کدامیک را انتخاب می کنی؟ اسم یکی از آنها را برد . پرسیدم چرا این یکی را انتخاب کردی؟ گفت : « در آنجا بهتر می توانم پول دربیاورم .» خلاصه اینکه گویا برای برخی از پزشکان ما سلامت مردم شده عابر بانک . به مریض ها به عنوان کارت دائم الاعتبار نگاه می کنند . کارتی که هرچقدر بخواهی می شود ازش پول کشید . اگر هم یکی از این کارت ها پول نداشت، خیلی راحت می اندازیش دور . مثل همین دکتری که در خبر 20:30 دیشب با کمال خونسردی و تنها بخاطر اینکه 150 هزار تومان به سرمایه میلیونی یا شاید میلیاردی اش اضافه نشده، دستور می دهد تا بخیه از صورت یک کودک بکشند و با روی خون آلود، آن طفل مظلوم را از مطبش بیرون می اندازد . اما چرا؟ چرا بعضی از پزشکان ما با اینکه در ظاهر در عالی ترین مراکز علمی کشور تحصیل کرده اند و علاوه بر قرار داشتن در محیطی فرهیخته، با انسان های متمدن و متشخص حشر و نشر داشته اند، بعضا رفتارهایی از خود بروز می دهند که انسان را یاد آدم خوارها می اندازد؟ واقعاً چه نقصی وجود دارد که پزشک این مملکت، حتی عده ای معدود از آنها، بجای اینکه امین و محرم و محل آرامش مردم و دردمندان باشند، به عامل برانگیختن حس « چه کنم؟ چه کنم؟ » در افراد تبدیل می شوند و زجری مضاعف بر درد جامعه می گذارند؟ به نظر می رسد باید ریشه این قضیه را در محیط هایی جستجو کرد که در آنها، یک انسان عادی در نوجوانی تبدیل به یک پزشک جوان شده، مراحل عالی طب را طی کرده و تجربه طبابتش را مضاعف می کند . یعنی دانشگاه ها و محیط های علمی و پزشکی کشور . مکان هایی که گرچه از نظر علمی روز به روز بالاتر و پیشرفته تر می شوند اما در همان راستا و دقیقاً در یک جهت معکوس، مبتلا به نقصی هستند که مرتبا عمیق تر می شود . اخلاق، گوهر گم شده این روزهای پزشکی ماست که متأسفانه نه کسی در دانشگاه های طب به فکر نهادینه کردن آن در شخصیت دانشجویان پزشکی بوده و نه کسی به فکر ایجاد و گسترش یک گفتمان اخلاق محور در محیط های پزشکی کشور است . وقتی به تاریخ پزشکی و طبابت در تمدن ایرانی - اسلامی نگاه می کنیم، می بینیم که در گذشته و در دوران طلایی تمدن ایرانی - اسلامی پزشکان ما افرادی بودند که از دل یک تربیت دینی – اخلاقی وارد عرصه طبابت می شدند و ارزش جان آدمی را به هیچ بهایی ترجیح نمی دادند . اما وقتی به دانشگاه ها و محیط های درمانی امروز کشورمان نگاه می کنیم می بینیم که از هر چیزی در دانشگاه حرف و حدیث است بجز اخلاق . که شاید حرف پیش پا افتاده ای باشد و حتی دون شان . اما باید مسئولین کشورمان بدانند تا زمانی که جامعه پزشکی ما به ارزش های اخلاقی سابق بازنگردند و پزشکان امروز و فردای ما را مزین به این خصلت حیاتی نکنند، نه تنها هشدارهای وزیر بهداشت که حتی قانون های سفت و سخت و نیز نمی تواند مانع از این شود که پزشکی، تنها بخاطر 150 هزار تومان پول، بخیه را از صورت یک کودک مظلوم و بی پناه نکشد . منبع: بولتن نیوز
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]