محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1809582603
آمریکا و بایسته های مهار سعودی در ائتلاف ضد داعش
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: ائتلاف ضد داعش به رهبری آمریکا تاکنون نتوانسته به اهداف مورد نظر خود دست یابد که یکی از مهمترین علت های این ناکامی به بحران آفرینی مکرر سعودی ها به عنوان یکی از اعضای ائتلاف بازمی گردد. بیش از یک سال از زمانی که «باراک اوباما» رئیس جمهوری آمریکا در پایان نشست دو روزه سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از تشکیل ائتلافی بین المللی علیه داعش خبر داد، می گذرد. دولت اوباما با تشکیل ائتلافی بین المللی علیه داعش در میانه های شهریورماه پارسال، تلاش داشت سکان مبارزه با دهشت افکنی و رهبری جریان تحولات خاورمیانه در دست بگیرد. به همین دلیل با تبلیغات بسیار، ائتلاف مبارزه با داعش برجسته شد و شمار اعضای آن با رایزنی های گسترده ی دولتمردان آمریکایی به دهها کشور رسید. در این میان، حضور فعال برخی کشورهای عربی از جمله عربستان سعودی، قطر، امارات متحده عربی، بحرین و اردن در چارچوب این ائتلاف بین المللی قابل تامل بود.در این راستا، جنگنده های عربی با هماهنگی های لجستیکی و اطلاعاتی آمریکا چند عملیات هوایی علیه مواضع داعش در سوریه انجام دادند؛ رخدادی که این تصور را ایجاد کرد که کشورهای عربی اختلاف های خود را کنار گذاشته اند و در جبهه ای واحد برای کسب برتری نظامی و میدانی علیه دشمنی مشترک در سوریه گرد هم آمده اند. این اقدام، خشنودی آمریکا را به دنبال داشت و به نظر می رسید همه چیز در راستای راهبرد کلان ایالات متحده آمریکا و متحدان منطقه ای واشنگتن برای در دست گرفتن کنترل جریان تحولات در قلب خاورمیانه پیش می رود. در ادامه، روند تحولات نشان داد که این خوشبینی ها بسیار ناپخته است و به مرور نقش کشورهای عربی در ائتلاف بین المللی علیه داعش کمرنگ شد. اقدام داعش در سوزاندن خلبان هواپیمای اردنی مهاجم به مواضع این گروه، نقطه آغاز عقب نشینی برخی کشورهای عربی از ائتلاف زیر رهبری آمریکا بود. پس از این رخداد، عملیات جنگنده های عربی علیه مواضع داعش روز به روز کمتر شد و دیگر کمتر خبری از شرکت جنگنده های عربی در مبارزه با داعش در سوریه و عراق به گوش رسید. آغاز حمله عربستان سعودی به یمن به کمرنگ تر شدن هر چه بیشتر حضور کشورهای عربی در عملیات علیه داعش در عراق و سوریه انجامید. حال پس از گذر یک سال از آغاز شکل گیری ائتلاف، مقام های نظامی آمریکا آشکارا به کاهش فعالیت متحدان عرب خود در مبارزه علیه داعش در سوریه اعتراف می کنند. در این زمینه، ژنرال «چارلز براون» از فرماندهان نیروی هوایی آمریکا که مسئولیت هدایت عملیات هوایی علیه داعش از پایگاه آمریکا در قطر را بر عهده دارد، چندی پیش در گفتگو با روزنامه «نیویورک تایمز» تصریح کرد کشورهای عربی مشغول مسائل و اموری دیگر هستند. در همین پیوند، نیویورک تایمز به نقل از برخی مقام های نظامی آمریکا از جمله ژنرال براون نوشت آثار ناامیدی را می توان در میان مقام های دولت آمریکا مشاهده کرد زیرا متحدان عرب روز به روز مسئولیت حمله هوایی در سوریه را بر دوش واشنگتن نهاده اند. این روزنامه دلیل کاهش مشارکت دولت های عربی در کنار آمریکا را افزایش فعالیت عربستان سعودی و امارات متحده عربی در یمن دانست زیرا این ۲ کشور بیشتر جنگنده های خود را برای عملیات نظامی در یمن به کار می گیرند. به نوشته نیویورک تایمز، کشوری چون بحرین برای آخرین بار در ماه فوریه در عملیات هوایی علیه داعش شرکت کرد و قطر در عمل همیشه تنها در عرصه کنترل حرکت هواپیماهای دشمن در مناطق مرزی همکاری کرده است. همچنین امارات متحده عربی در ماه مارس، اردن در ماه اوت و عربستان سعودی در ماه سپتامبر برای آخرین بار آمریکا را در حمله های هوایی به سوریه همراهی کرده اند. متحدان عرب آمریکا تنها پنج درصد از مجموع ۲۷۰۰ حمله هوایی ائتلاف علیه مواضع داعش را بر عهده داشته اند. کارنامه ائتلاف آمریکا علیه داعش نشان می دهد که شکل گیری این ائتلاف بیشتر یک اقدام نمایشی و در راستای اهداف جاه طلبانه آمریکا و همپیمانان عرب این کشور بوده است. به همین دلیل در طول مدت تشکیل این ائتلاف نه تنها داعش نابود نشده، بلکه این گروه تروریستی توانسته است به پیشروی خود ادامه دهد. به تازگی نیز اوباما در گفتگویی با شبکه خبری آمریکایی «ای.بی.سی»در کنار ادعای مهار داعش به معنای جلوگیری از گسترش آن در عراق و سوریه اذعان کرد واشنگتن نتوانسته است سران داعش و ساختار آن را از بین ببرد. عامل همپیوند با این ناکامی به نقش سعودی ها در مساله مبارزه با تروریسم برمی گردد.عربستان سعودی از متحدان اصلی آمریکا در خاورمیانه است و آمریکا تلاش دارد بخشی از بار سنگین هزینه های ائتلاف علیه داعش را بر دوش این کشور بگذارد. این در حالی است که از فروردین ماه، سعودی ها تهاجم هوایی گسترده ای را علیه مردم یمن آغاز و خود بحرانی دیگر در خاورمیانه ایجاد کرده اند. عربستان سعودی کشوری است که با پشتیبانی از گروه های مسلح افراطی، اعتراض های مدنی در سوریه را به یک بحران منطقه ای تبدیل کرد و اینک سعودی ها با حمله به یمن بی ثباتی و آشوب را در سراسر منطقه گسترش داده و خاورمیانه را به پناهگاه مناسبی برای رشد گروه های تروریستی تبدیل کرده اند .از سوریه تا عراق، لبنان و یمن همگی در آتش سیاست ها عربستان سعودی می سوزد و این کشور به یکی از موانع اصلی بازگشت ثبات به خاورمیانه تبدیل شده است. در این جا باید به این واقعیت اشاره کرد که تجربه ائتلاف آمریکایی مبارزه با داعش نشان از شکست چنین اقدام های یکسونگرانه و منفعت طلبانه دارد و حل بحران های کنونی در جهان عرب نگاه مبتنی بر همکاری جمعی با مشارکت همه ی کشورهای تاثیرگذار در این بحران ها را می طلبد.ابتکار روسیه در برگزاری نشست های وین برای حل بحران سوریه با مشارکت همه طرف های درگیر نمونه ابتدایی و موفق رویکرد سیاسی در مقابل رویکرد نظامی برای حل بحران ها است. نتایج ابتدایی این نشست همراه با درونمای فاجعه باری که رویکرد نظامی در سال های گذشته به همراه داشته به خوبی گویای برتری گزینه سیاسی در مقابل گزینه نظامی است.به نظر می رسد آمریکا نیز به این مساله پی برده است. به همین دلیل تلاش دارد همکاری روسیه و ایران را برای حل بحران های خاورمیانه جلب کند. البته موفقیت این طرح ها در گروی اقدام هماهنگ همه ی کشورهای درگیر و فشار بر کشورهای ضد نظمی مانند عربستان سعودی است که با سیاست های آشوبگرانه ی خود ثبات را در خاورمیانه به هم زده اند. اعتراف مقام های آمریکایی به کاهش نقش کشورهای عربی در مبارزه با داعش در سوریه هرچند نوعی گله و شکایت از سیاست های عربستان سعودی است، اما این واقعیت را نیز نمودار می سازد که رویکرد نظامی در بحران های جهان عرب دیگر پاسخگو نیست و هزینه های سیاسی- امنیتی بسیاری (از جمله خروج متحدان از ائتلاف) را به دنبال دارد.در چارچوب ورود به عرصه راهکار سیاسی به جای نظامی، نخستین اقدام می تواند فشار بر عربستان برای پایان دادن به تجاوز به یمن و پایبندی به راهکار سیاسی با مشارکت همه گروه های یمنی باشد. همچنین موفقیت نشست وین درباره بحران سوریه می توان گام بلندی در این زمینه به شمار آید. داعش سفید سعودی ما یک داعش سیاه داریم و یک داعش سفید. اولی دست به کشتار می زند، گلوی افراد بی گناه را می برد، سنگسار می کند، دست ها را قطع می کند و با میراث فرهنگی، زنان و غیرمسلمانان دشمنی دارد و آنها را از بین می برد اما داعش سفید لباسی تر و تمیز پوشیده و ظاهری آراسته دارد، در حالی که همان کارها را انجام می دهد. داعش سفید چیزی نیست جز عربستان سعودی.نشریه نیویورک تایمز در تحلیلی درباره اینکه ریشه گروه تروریستی داعش در عربستان سعودی و فرقه وهابیت است، می نویسد:جهان غرب در جنگ خود با تروریسم علیه داعش سیاه اعلان جنگ می کند اما با داعش دیگر دست می دهد. این چیزی نیست جز مکانیسم انکار و انکار چیزی است که قیمت دارد: حفظ شراکت راهبردی شناخته شده با عربستان به قیمت فراموش کردن اتکای این کشور به شراکتش با روحانیون تندرویی که وهابیت را تولید کرده، مشروع ساخته و آن را ترویج می کنند. وهابیت همان فرقه ای است که داعش را تغذیه می کند. این فرقه که در قرن هجدهم سربرآورد امید دارد به اینکه یک خلافت موهوم را با محوریت یک بیابان و همچنین کتاب مقدس مسلمانان و مساجد مقدس آنها در مکه و مدینه به وجود بیاورد. وهابیت که زاده کشتار و خونریزی است در درون خود رابطه ای غیرواقعی درخصوص زنان و همچنین نفرت از هنر و آزادی دارد. عربستان سعودی داعشی است که این فرقه را ساخته است. انکار غرب درباره حکومت عربستان شگفت آور است. غرب با حکومت تندروی عربستان به عنوان همپیمانش برخورد می کند اما وانمود می کند که نفهمیده این کشور حامی ایدئولوژیک اصلی فرهنگ افراط گری است. مسلما نسل های جوان به افراط کشیده شده در جهان عرب افراط گر به دنیا نمی آیند. آنها از صنعت فتوای وهابیت که به تولید کتاب ها، ایدئولوژی ها و قوانین و محتواهای رسانه ای و مطبوعاتی برای افراط گری می پردازد، تغذیه می شوند .ممکن است کسی بگوید که آیا خود عربستان هدف حملات داعش قرار نمی گیرد؟ این درست است اما تمرکز بر این مساله منجر به نادیده گرفتن قدرت فراوان روابط میان خاندان عربستان و روحانیونی که ثبات آن را حفظ می کنند، می شود. روحانیون عربستان قوانین مذهبی را تولید می کنند که هم این کشور را تهدید می کند و به حکومت آن مشروعیت می دهد.شما در صورتی که میان ساکنان این کشور زندگی کنید تاثیر فراوان شبکه های تلویزیونی مذهبی بر جامعه آن را که بر نقاط ضعیف در جامعه تمرکز دارند، درک خواهید کرد: نقاطی شامل زنان، مناطق روستایی و خانواده ها. فرهنگ افراط گری در کشورهای زیادی شامل الجزایر، مغرب، تونس، لیبی، مصر، مالی و موریتانی ترویج می شود. در این کشورها هزاران نشریه و روحانی هستند که چنین دیدگاه هایی را به همراه سنت ها و پوشش های مخصوص بر طبق لحن قوانین دولت و عرف جامعه به عموم مردم تحمیل می کنند.برخی از این نشریات اعلام کردند ، حملات هفته گذشته در شهر پاریس در نتیجه کشتار مسلمانان از سوی غرب بوده و غربی ها را کافر خواندند. چنین گفتمانی در میان فضاهای عمومی به عنوان لایه زیرین جامعه رواج یافته و در سطح رهبران سیاسی آنها به فرانسه تسلیت گفته و این حوادث را به عنوان جرم علیه بشریت محکوم می کند. این وضعیت شیزوفرنیک مواضعی با انکار غرب در مقابل عربستان است.جنگ کشورهای غربی علیه تروریسم جنگی همراه با کوتاه نظری است زیرا به جای علت، معلول را هدف قرار می دهد. داعش بیشتر از هر چیز در درجه اول یک فرهنگ وحشیانه است. شما چطور قرار است زمانی که همچنان تاثیر صنعت فتوای وهابیت و روحانیون و فرهنگ آن دست نخورده باقی می ماند، جلوی کشیده شدن نسل های آینده به افراط گری را بگیرد؟ آیا درمان این بیماری کاری ساده است؟ به هیچ وجه. عربستان سعودی همپیمان غرب در بسیاری از بازی های شطرنج سیاسی در خاورمیانه است. غرب این کشور را به ایران ترجیح می دهد اما در یک تله می افتد. این انکار غرب باعث توهم توازن می شود. افراط گری به عنوان بلای قرن محکوم می شود اما هیچ ملاحظه ای به چیزی که آن را خلق کرده و حمایت، نمی شود. این رویکرد باعث حفظ وجهه می شود اما جهان انسان ها را نجات نمی دهد. اگر مادر داعش حمله آمریکا به عراق باشد، پدر آن عربستان سعودی و مجموعه مذهبی آن هستند. تا زمانی که این نکته درک نشود هر جنگی علیه داعش حتی در صورت پیروزی نیز محکوم به شکست است. افراط گران هرچقدر کشته شوند در نسل های آینده زاده شده و بر طبق همان روش ها تربیت خواهند شد .حملات پاریس بار دیگر این تناقض را آشکار کردند اما این خطر وجود دارد که در تحلیل ها و وجدان های ما این مساله پاک شود. در همین حال،نشریه آمریکایی فارین پالیسی در گزارشی با اشاره به نقش عربستان در تبلیغ وهابیت، این کشور را در حملات تروریستی پاریس مقصر دانسته و از سیاست اهمال کارانه واشنگتن در قبال ریاض و تنش آفرینی با ایران انتقاد کرده است.نشریه فارین پالیسی،در گزارشی نقش سیاست های خشونت طلبانه عربستان سعودی در تشکیل گروه های افراطی از جمله گروه تروریستی داعش را مورد بررسی قرار داده و نوشته ریاض از دهه ۱۹۷۰ با پول نفت به تقویت این گروه ها مشغول است.بعد از حملات تروریستی پاریس، دولت های کشورهای غربی به نوشته فارین پالیسی، به بحث و تبادل نظر در این باره پرداخته و خواستار محاکمه تروریست ها در دادگاه شده اند: «آنها می پرسند باید با پهپاد حمله کنیم یا حمله زمینی؟»با این حال، موضوع مهم تر، از نگاه فارین پالیسی، شناسایی ریشه های معضلاتی است که به جنگ های داخلی در خاورمیانه منجر شده اند. این نشریه آمریکایی، وهابیت مورد تبلیغ عربستان سعودی را ریشه اصلی این درگیری ها دانسته و می نویسد: از دهه ۱۹۷۰ دولت عربستان و سازمان های مذهبی وابسته به آن نسخه افراطی ایدئولوژی خود را با پول نفت خود به سر ا سر دنیا صادر کرده اند.فارین پالیسی، به حمایت مالی عربستان سعودی از «سازمان اطلاعات نظامی پاکستان» بین دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در حمایت از شورشی های ضد شوروی که به تشکیل طالبان منجر شد، اشاره می کند.عربستان سعودی، همچنین از دهه ۱۹۹۰ به تأمین مالی آموزش های وهابیت در سرتاسر کشورهای حوزه بالکان پرداخته است. در ادامه این گزارش فارین پالیسی با اشاره به حملات تروریستی پاریس می نویسد،به نظر می رسد ارتباط بین عربستان سعودی و بمب گذاری های پاریس، حتی از این هم مستقیم تر است.فارین پالیسی می افزاید،بسیاری از توطئه گران از منطقه مولانبیک در بروکسل هستند. در دهه ۱۹۷۰ عربستان سعودی و سایر کشورهای خلیج فارس، مدارس وهابی را تأمین مالی کردند.در بخش دیگری از این گزارش آمده است،چرا ما با این تبلیغات خشونت آمیز و قرون وسطایی عربستان سعودی کنار می آییم؟ با دوستان اینچنینی، چه کسی دشمن می خواهد؟فارین پالیسی در ادامه قطع نفت ایران از بازارهای جهانی را هم در این امر دخیل دانسته است، پاسخ ساده در نفت است: ما ترجیح داده ایم از عربستان سعودی نفت بخریم و منبع نفت ایران را قطع کنیم. این گزارش تأکید می کند: خرید نفت به بهای سنگین تر و در مقابل، مهار پوچ گرایی مورد تبلیغ عربستان، می تواند معامله ای ارزشمند باشد.نشریه آمریکایی، سیاست واشنگتن برای «دیوسازی از ایران» را نیز از جمله سیاست های نادرست این کشور دانسته است،ما خودمان را محصور یک نسل دیوسازی از ایران و منزوی کردن آن کرده و نیرویی برای موازنه متقابل در برابر ایدئولوژی سنی عربستان سعودی باقی نگذاشته ایم. این گزارش می افزاید: ما به اشغال سفارت آمریکا در سال ۱۹۷۹ اشاره می کنیم اما فراموش می کنیم که احساسات ضد آمریکایی ایرانی ها نتیجه قابل پیش بینی اقدام سازمان سیا در سرنگون کردن دولت قانونی مصدق در سال ۱۹۵۳ بود.فارین پالیسی در پایان می نویسد،ما در برابر عربستان سعودی، اهرم فشار داریم، اگر بخواهیم از آن استفاده کنیم. باید فروش سلاح به این کشور را متوقف کنیم و اصرار کنیم که این کشور به حمایت مالی از بنیادگراها در افغانستان، پاکستان، سوریه و کشورهای بالکان پایان دهد. استفاده از راه حل های تاکتیکی برای خاورمیانه، در حالی که عربستان آزاد است روی آتش ها نفت بریزد، معنایی ندارد. این در حالی است که،فارین پالیسی پیشتر نیز در یادداشتی درباره نشست کمپ دیوید به بررسی مواضع واشنگتن در قبال کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و مذاکرات هسته ای پرداخته و نوشته بود که زمان آن رسیده که آمریکا به پیوند با عربستان پایان دهد.در یادداشت منتشرشده در فارین پالیسی با عنوان زمان آن رسیده که به دست گذاشتن روی دستان عربستان سعودی پایان دهیم، آمده است: «نشست کمپ دیوید فرصتی برای واشنگتن است تا به کشورهای خلیج فارس این پیام سخت را بدهد که ما به خاطر منافع دوست هستیم و معشوقه های طولانی مدت نیستیم.این پایگاه عکسی از دیدار سال ۲۰۰۵ جرج بوش و ملک عبدالله در منزل وی در تگزاس منتشر کرد که در آن روسای وقت آمریکا و عربستان سعودی دست در دست هم در حال قدم زدن بودند. از نظر «جرمی شاپیرو» و «ریچارد سوکولسکی» نویسندگان این یادداشت، عکس مذکور از بوش و ملک عبدالله، به «سمبلی از روابط آمریکا و عربستان سعودی و همراهی واشنگتن با ریاض برای بیش از ۴۰ سال در قبال بحران های خاورمیانه» تبدیل شده است.این دو تحلیلگر با بیان آنکه مساله ایران و رفع نگرانی ها درباره مذاکرات هسته ای مهمترین مساله دستورکار نشست کمپ دیوید با حضور کشورهای شورای همکاری خلیج فارس است، نوشتند: «اما برای اولین بار، به نظر می رسد که در این نشست کمتر شاهد دست در دست قرار دادن خواهیم بود و بیشتر گفت وگو و بحث سخت را شاهد باشیم».در مطلب فارین پالیسی می خوانیم،آمریکا از این نشست برای شنیدن نگرانی های شورای همکاری خلیج فارس درباره ایران استفاده کند اما احتمالا صراحتا به پادشاهی های عربی توضیح خواهد داد که هیچ توافق دفاعی جدید یا ضمانت های امنیتی تازه ای از سوی آمریکا در کار نخواهد بود». نویسندگان این مطلب عدم حضور ملک سلمان در نشست کمپ دیوید را «عصبانیت سعودی ها از رویکرد دولت آمریکا» دانسته و تاکید کردند: «چنین گستاخی، یک تاکتیک متعارف مذاکره ای در چنین شرایطی است که اغلب سبب ایجاد امواج مورد نظر در رسانه های آمریکا است تا این موضوع را منتقل کند که تاثیرگذاری آمریکا در منطقه در حال پایان بوده و روابط واشنگتن-ریاض به مشکل برخورده است».در ادامه یادداشت هم آمده است: تضمین دادن به شرکا، یک واکنش طبیعی و عادی است و این موضوع قطعا پاسخ سنتی آمریکا به متحدان وحشت زده و تحریک شده بوده است. عدم حضور رهبران اکثر شورای همکاری خلیج فارس نشان می دهد که در میز مذاکرات برای تضمین دادن به آنها چیز زیادی وجود ندارد که البته این موضوع خوبی است.تحلیلگران پایگاه فارین پالیسی با بیان آنکه قرار دادن تضمین بخشی به شورای همکاری خلیج فارس در محور نشست کمپ دیوید «اشتباه» است، سه دلیل اساسی برای غلط بودن این مساله بیان می کنند.دلیل اول از نظر آنها این است که عربستان سعودی و شرکای شورای همکاری خلیج فارس، متحدان رسمی آمریکا مبتنی بر معاهدات نیستند و علاوه بر آن، رفتار و عمل آنها در اغلب موارد مانند دوستان نیست. در توضیح این علت آمده است: عربستان سعودی یک پادشاهی استبدادی است که در آن جامعه بر اساس سرکوب سیاسی، عدم تسامح مذهبی و تفسیر بنیادگرایانه از اسلام که مغایر حقوق بشر است، اداره می شود. برخی از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس منبع ایدئولوژی و منابع مالی تروریست ها در جهان هستند. دلیل دوم از نظر این تحلیلگران این است: «تعهد آمریکا به امنیت سعودی و شورای همکاری نباید مطلق باشد و البته نیست. از اواسط دهه ۱۹۷۰ دو طرف فکر می کردند که در موضوعات مختلفی امنیتی با هم متحد هستند اما این یک موضوع که “آمریکا از شما در مقابل تهدیدات خارجی امنیتی حفاظت و شما از اهداف و منافع آمریکا در منطقه حمایت می کنید”، یک چانه زنی است که به سختی می توان آن را پذیرفت. به مرور زمان این چانه زنی به کشورهای عربی اجازه داده از پذیرفتن مسئولیت هایشان در امنیت منطقه شانه خالی کرده و آن را به گردن آمریکا بیاندازند و وقتی کارها بد پیش رفت، ایالات متحده را مقصر بدانند. در یادداشت آمده است:موضوع متناقض این است که اگرچه اتکا و وابستگی کشورهای خلیج فارس به تضمین امنیت آمریکا و تغییرات قیمت ها در بازارهای جهانی باید نفوذ واشنگتن را افزایش دهد، اما این مقامات آمریکایی بوده اند که متقاعد شده اند بیشتر از آنکه شرکای عرب خلیج فارس مواضعشان را تغییر دهد، آمریکا سیاست خود را تغییر دهد. اگر بخواهیم کلامی از بیل کلینتون رئیس جمهور اسبق آمریکا به عاریه بگیریم، ما قبلا و اکنون باید به خودمان یادآوری کنیم که ابرقدرت در این رابطه کیست؟تحلیلگران آمریکایی دلیل سوم در اشتباه بودن طرح ارائه تضمینهای امنیتی تازه در نشست کمپ دیوید را «وابستگی ناسالم» این کشورها طی چندین دهه به آمریکا و عدم توجه به لزوم استقلال شان عنوان می کنند. در توضیح این دلیلهم می خوانیم،تضمین های پایان ناپذیر واشنگتن به جای آنکه شورای همکاری خلیج فارس را به سمت مستقل شدن پیش ببرد، یک وابستگی ناسالم به آمریکا ایجاد کرده است. ضعف جمعی کشورهای شورای همکاری در منطقه یک فقدان و خلا ایجاد کرده است.در ادامه این مطلب با بیان نقل و قول اوباما درباره اینکه «بزرگترین تهدید کشورهای عرب سنی از ناحیه حمله احتمالی ایران نیست بلکه از ناحیه ناخشنودی داخلی در این کشورها است آمده است: «ضمانت های آمریکا برای حفاظت از این کشورها در مقابل تهدیدات خارجی، توجهات را از مشکلات آنها در داخل منحرف می کند. این مشکلات مسائلی چون بیکاری، رشد شمار ناراضیان و وضعیت ناگوار حقوق بشر را شامل می شود.
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها