تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816328657
تغییر روش نیویورک تایمز پس از ۱۰۰ سال
واضح آرشیو وب فارسی:ایران خبر: اولین سرمقاله صفحه اول نیویورک تایمز در نزدیک به ۱۰۰ سال گذشته با این عنوان منتشر شد: «به اپیدمی اسلحه پایان دهید».به گزارش ایران خبر ، حمله تروریستی اخیر در کالیفرنیا موجب شد تا نیویورک تایمز روزنامه ای که سال ۱۸۵۱ شروع به کار کرد، برای نخستین بار در نزدیک به یک قرن، یک یادداشت را به صفحه اولش بیاورد. به گزارش هالیوود ریپورتر، اولین سرمقاله صفحه اول نیویورک تایمز در نزدیک به ۱۰۰ سال گذشته با این عنوان منتشر شد: «به اپیدمی اسلحه پایان دهید». روزنامه نیویورک تایمز صفحه اول روز شنبه خود را به سرمقاله ای اختصاص داد که خواستار اصلاحات در مورد سلاح های گرم است و با این کار، حرکتی تاریخی انجام داد. این اولین مقاله تایمز از سال ۱۹۲۰ تا به حال است که به صفحه اول راه یافته است. آرتور سولزبرگر ناشر نیویورک تایمز این بیانیه را در اختیار هالیوود ریپورتر گذاشت: «دهه های بسیار از زمانی که تایمز یک سرمقاله در صفحه اول چاپ کرد می گذرد. ما این کار را امروز انجام می دهیم تا بیانیه ای قوی و واضح از درماندگی و خشم موجود نسبت به عدم قابلیت کشورمان در به نتیجه رسیدن در مورد تازیانه سلاح های گرم ارایه دهیم. در این عصر دیجیتال، هنوز صفحه اول به عنوان جایگاهی قوی و نیرومند برای مطرح کردن مسائلی باقی مانده که نیازمند توجه هستند. و چه مسئله ای از شکست خوردن کشور ما در حمایت از شهروندانش مهم تر است؟» این تصمیم سردبیری بعد از تیراندازی بزرگ سن برناردینو که باعث کشته شدن ۱۴ نفر شد، شکل گرفت. متن کامل سرمقاله به این شرح است: سرمقاله اپیدمی اسلحه تمام انسان های خوب نسبت به جدیدترین کشتار افراد بی گناه در کالیفرنیا احساس اندوه و خشم می کنند. سازمان های قانونی و اطلاعاتی در جستجوی انگیزه انجام این کار هستند، از جمله این سوال حیاتی که چطور این قاتلان ممکن است با تروریسم بین المللی مرتبط باشند. این درست و به جاست. اما انگیزه ها برای کشته شدگان کالیفرنیا اهمیتی ندارند، برای کشته شدگان کلرادو، اورگان، کارولینای جنوبی، ویرجینیا، کنتیکت و جاهای دیگر هم اهمیتی نداشتند. توجه و عصبانیت آمریکایی ها باید به سمت رهبران انتخاب شده هم معطوف شود که شغل شان امن نگه داشتن ماست اما ارزش بیشتری برای پول و قدرت سیاسی صنعتی قائل اند که مقصودش سود بردن از گسترش نامحدود سلاح های گرم حتی قدرتمندتر است. این یک بی حرمتی اخلاقی و رسوایی ملی است که مردم می توانند به طور قانونی سلاح هایی را تهیه کنند که مشخصا به منظور کشتن با سرعت و کارایی بی رحمانه طراحی شده اند. این ها سلاح های جنگ هستند که کمی اصلاح شده و عمدا به عنوان ابزار پارتیزان گرایی و حتی شورش به بازار عرضه می شوند. رهبران منتخب آمریکا برای قربانیان سلاح ها دعا می کنند و بعد، با بی عاطفگی و بدون ترس از عواقب، پایه ای ترین محدودیت ها در مورد سلاح های قتل جمعی را رد می کنند، همانطور که پنج شنبه این کار را انجام دادند. آن ها حواس ما را با بحث هایی درباره کلمه تروریسم پرت می کنند. بگذارید واضح بگوییم: تمام این قتل های جمعی، از جهات خاص خود، اعمال تروریستی هستند. مخالفان کنترل سلاح می گویند - همانطور که بعد از هر کشتار می گویند- که هیچ قانونی نمی تواند بدون شکست خوردن از اعمال یک جنایت کار خاص جلوگیری کند. این حقیقت دارد. آن ها، که بسیاری شان با صداقت سخن می گویند، دارند درباره چالش های قانونی کنترل موثر سلاح صحبت می کنند. آن چالش ها وجود دارند. آن ها به این نکته اشاره می کنند که قاتلان مصمم سلاح های شان را به صورت غیرقانونی در کشورهایی از جمله فرانسه، انگلستان و نروژ که قوانین سلاح سفت و سختی دارند، خریداری کردند. بله، این کار را کردند. اما حداقل آن کشورها دارند سعی شان را می کنند. ایالات متحده این کار را نمی کند. چیزی که بدتر است این است که سیاست مداران با به وجود آوردن بازارهای سلاح برای قاتلان آینده آن ها را تشویق می کند و رای دهندگان هم به آن سیاست مداران اجازه می دهند تا شغل های شان را حفظ کنند. مدت زیادی از آن گذشته که دست از صحبت کردن درباره شیوع سلاح های گرم برداریم، و به جای آن تعداد آن ها را به شدت کاهش دهیم – و چند طبقه بندی بزرگ از سلاح ها و مهمات را از بین ببریم. بحث کردن درباره جمله بندی عجیب متمم دوم قانون اساسی ضروری نیست. هیچ حقی نامحدود و مصون از قانون گذاری منطقی نیست. مدل های خاصی از سلاح ها، مثل تفنگ های کمی تغییر داده شده ای که در کالیفرنیا مورد استفاده قرار گرفت، و مدل های خاصی از مهمات باید برای مالکیت افراد غیرنظامی، غیرقانونی اعلام شوند. تعریف کردن آن سلاح ها به شیوه ای واضح و موثر امکان پذیر است و بله، این مسئله نیازمند این خواهد بود که آمریکایی هایی که صاحب چنین سلاح هایی هستند آن ها را به خاطر سلامت شهروندان شان، برای همیشه تسلیم کنند. چه زمان بهتری از یک انتخابات ریاست جمهوری وجود دارد که بالاخره نشان دهیم کشور ما حس نجابتش را حفظ کرده است؟
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران خبر]
[مشاهده در: www.irankhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها