محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831392109
با دیدن یک نشانه به کودک برچسب بیش فعال نزنید/ شیوه فرزندپروری و نابه سامانی های خانوادگی تشدیدکننده بیش فعالی در کودک
واضح آرشیو وب فارسی:شاخه طوبی: مشاور تربیتی کلینیک دانشگاه تهران گفت: برای قرار دادن یک کودک در گروه اختلالات بیش فعالی دلایل مختلفی وجود دارد که شامل علل زیست شناختی و ژنتیکی می شود. مسئله ای که باید به آن توجه کرد عاملی است که در ایجاد ADHD تأثیر ندارد، ولی روی کارآیی و عملکرد کودک بسیار تأثیرگذار است.به گزارش شاخه طوبی، شهرزاد برهان زاده در گفت وگو با خبرنگار مهرخانه ، درخصوص اختلال بیش فعالی در کودکان اظهار داشت: بیشتر والدین و اطرافیان به کودکی که جنب وجوش زیادی دارد یا بیش از حد سروصدا می کند، از روی ناآگاهی بیش فعال می گویند. مفهوم بیش فعال با نام اختصاری ADHD شناخته می شود و معادل "اختلال عدم توجه و بیش تکانش گری" است. کودکان ADHD از 2 بعد دچار مشکل هستند: نخست از جهت عدم توجه و دوم از جهت پرتحرکی بیش از حدی که معمولاً در کودکان عادی مشاهده نمی شود. مشاور پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی با بیان این که موضوع بیش فعالی در کودکان به 2 صورت مطرح است، اظهار داشت: این کودکان یا به صورت ADD هستند و فقط دچار نقص توجه اند که بیشتر در زمینه یادگیری دچار مشکل هستند و یا در دسته ADHD قرار می گیرند؛ یعنی هم دچار عدم توجه و هم پرتحرکی بیش از حد هستند. طبق نظر متخصصان یک کودک بیش فعال زیر 7 سال بایستی تقریباً حدود 6 مورد از معیارهای کودکان بیش فعال را داشته و تا 12 سالگی در داشتن این معیارها استمرار داشته باشد. با دیدن یک نشانه به فرزندتان برچسب بیش فعالی نزنید او با بیان این که والدین باید توجه داشته باشند که با دیدن یک معیار یا یک نشانه به کودک خود برچسب بیش فعالی نزنند، تأکید کرد: توصیه ای که به والدین می شود این است که اگر میزان تحرک و جنب وجوش کودکشان را کمی بیشتر از کودکان عادی دیدند، قبل از زدن هر نوع برچسب و رفتار منفی به کودک خود، به مراکز درمانی و مشاوره مراجعه کنند و پس از تشخیص این مسئله که کودکشان دچار ADHD است، موارد لازم برای رفتار با این او را رعایت کنند. شیوه فرزندپروری و نابه سامانی های خانوادگی تشدیدکننده بیش فعالی در کودکان این مشاور کودک در خصوص عواملی که در بروز بیش فعالی کودک تأثیر گذار است، بیان داشت: برای قرار دادن یک کودک در گروه اختلالات بیش فعالی دلایل مختلفی وجود دارد که شامل علل زیست شناختی و ژنتیکی می شود. مسئله ای که باید به آن توجه کرد عاملی است که در ایجاد ADHD تأثیر ندارد، ولی روی کارآیی و عملکرد کودک بسیار تأثیرگذار است. این عامل نوع فرزندپروری والدین، اختلافات و نابه سامانی های خانوادگی است که در تشدید بیش فعالی اثرگذار است. بیش فعالی در هر سنی به صورت های متفاوتی بروز می کند برهان زاده با بیان این که بیش فعالی در هر سنی به صورت متفاوتی بروز می کند، تشریح کرد: نوزادی که نسبت به نوزادان دیگر خیلی ناآرام تر است، بدقلقی زیادی می کند و بروز هیجاناتش در موارد جزیی بسیار افراطی است، به احتمال بیشتری به بیش فعالی مبتلا می شود. البته لازم به ذکر است که هر کودکی که ناآرامی زیادی دارد یا هیجاناتش را به طرز شدیدتری ابراز می کند، لزوماً جزو موارد بیش فعال قرار نمی گیرد، ولی آمادگی بیشتری برای ابتلا به ADHD دارد. مشاور پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی اظهار داشت: مقطع پیش دبستان شامل سنین 3 تا 6 سالگی است و کودکانی که آمادگی بالاتری برای ابتلا به ADHD دارند، می توانند مشکلات رفتاری بیشتری را نسبت به کودکان هم سنشان داشته باشند. مشکلات رفتاری شامل رفتارهایی است که گاهی والدین از اداره کردن آن عاجز می شود، نگهداری از کودک را یک کار پراسترس درمی یابند و برای کنترل کردن کودک مجبور به برخوردهای فیزیکی خیلی شدید می شوند. همچنین این کودکان معمولاً حرف شنوی خوبی نیز از والدین ندارند. ظهور بیشتر "نقص توجه" همزمان با ورود کودک به مدرسه او در خصوص سنینی که بیش فعالی بیشتر نمایان می شود، عنوان داشت: مسئله حایز اهمیت این است که والدین به تنهایی نمی توانند معیار های بیش فعال بودن کودکشان را به خوبی تشخیص دهند، اما معمولاً در کودکان سنین 2 تا 4 سال بیش فعالی بیشتر نمایان است و همچنین نقص توجه، همزمان با ورود به مدرسه و در سنین 5 تا 7 سالگی بیشتر بروز می کند. برهان زاده با بیان این که مشکل اساسی این کودکان، خودگردانی آن هاست، تأکید کرد: کودکان بیش فعال درست نمی دانند که در هر موقعیت چطور باید رفتار کنند؛ حتی در محیطی مانند مدرسه، ممکن است در طی یک فعالیت دسته جمعی روی رفتارشان زیاد کنترل نداشته باشند، دچار درگیری با بچه های دیگر شوند، کم کم از گروه های هم سن وسال شان طرد و به انزوا کشیده شوند؛ که این مسئله بعدها در اعتماد به نفس این کودکان بسیار اثر منفی خواهد گذاشت. کودکان بیش فعال نیاز به دریافت دارو دارند این کارشناس ارشد روانشناسی در خصوص نحوه درمان این اختلال عنوان داشت: برای درمان این کودکان حتماً بایستی به مشاوران و متخصصان با صلاحیت مراجعه شود؛ چراکه اکثراً کودکانی که تشخیص ADHDدر مورد آن ها داده شود نیاز به دریافت دارو دارند، اما اغلب والدین نسبت به دریافت دارو یک نگاه و باور منفی دارند و این عقیده باعث می شود کودکان خود را به سمت درمان هدایت نکنند. البته تأکید ما هم فقط بر دارو نیست، بلکه این دارو برای تأثیر بیشتر باید همراه رفتاردرمانی مناسب انجام گیرد. مصرف دارو همراه درمان های شناختی و درمانی او ادامه داد: این کودکان در سازماندهی رفتار و برنامه ریزی های حرکتی دچار مشکل اند؛ لذا فقط تجویز دارو برای این کودکان کافی نیست. نوع و دوز داروی مصرفی باید حتماً تحت نظر پزشک صورت گیرد و مدت زمان مصرف آن هم معمولاً تا زمان نوجوانی ادامه دارد. اگر این دارو همراه درمان های شناختی و درمانی مناسب انجام شود، این کودکان تا سن نوجوانی می توانند در زمینه سازماندهی رفتارشان پیشرفت خوبی داشته باشند. مشاور تربیتی کلینیک دانشگاه تهران در نهایت با بیان این که نه والدین و نه کودکانشان هیچ نقشی در بروز این اختلال ندارند، تأکید کرد: هیچ کدام از والدین در بروز این اختلال در فرزندشان مقصر نیستند و لازم است با این دید در جهت حمایت و بهبود کودکشان قدم بردارند.
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخه طوبی]
[مشاهده در: www.shakheyetoba.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها