واضح آرشیو وب فارسی:ایران جیب: مرکز آمار ایران به تازگی با انتشار آماری اعلام کرده است که افزون بر 110 هزار نفر از دارندگان مدرک دکترای دانشگاهی در کشور بیکارند. این یک آمار تکان دهنده برای جامعه ماست که حتی نمی توانیم برای دارندگان بالاترین مدارک علمی دانشگاهی کار و زمینه اشتغال ایجاد کنیم. برای نظام آموزشی ما هم وجود این همه بیکار دارای مدرک دکترا یک سرشکستگی بزرگ محسوب می شود که به جای آماده کردن آنها برای رفع نیازهای واقعی بازار کار، تمام هم خود را صرف توسعه کمی آموزش کرده و بیکاران تحصیلکرده تا سطح دکترا برای جامعه تولید و تربیت می کند و کیش مدرک پرستی را در میان جوانان مملکت گسترش می دهد. گرچه مرکز آمار ایران رشته تحصیلی این 110 هزار نفر دارنده مدرک دکترای بیکار را به تفکیک اعلام نکرده تا معلوم شود جامعه آماری این بیکاران از چه اجزایی تشکیل شده است یا اگر اعلام کرده، نویسنده اطلاعی از آن ندارد اما به ضرس قاطع می توان گفت اگر نظام آموزشی ما بودجه هنگفتی را که صرف توسعه کمی انواع رشته های تحصیلی دانشگاهی بدون تقاضا در بازار کار کرده، صرف توسعه کمی و کیفی مراکز فنی، حرفه ای، کاربردی با فضاهای آموزشی پیشرفته و پرجاذبه در سطح کشور می کرد و با تبلیغات و فرهنگسازی مناسب میل و اشتیاق به این قبیل آموزش ها را که حتی در شرایط رکود اقتصادی، بازار کار بیشتری برای آنها وجود دارد، در میان جوانان کشور به وجود می آورد، هم نیازهای صنعت و تولید و بازار کار خدماتی کشور بهتر تامین می شد و هم ما امروز شاهد وجود یک جمعیت بیکار چهار، پنج میلیونی که درصد بالایی از آنها را دارندگان تحصیلات بالای دانشگاهی تا سطح دکترا تشکیل می دهند، نبودیم و دانشگاه های خود را به کارخانه های تولید تحصیلکردگان بیکار تبدیل نمی کردیم. این ننگ بزرگی برای جامعه و نظام آموزشی ماست که چند میلیون تحصیلکرده بیکار و فاقد توانمندی های حرفه ای و عملی روی دست کشور و خانواده های ایرانی گذاشته است. کجاست آن مسوول محترم دانشگاه آزاد در گذشته نه چندان دور که وقتی صاحبنظران دلسوز نسبت به توسعه کمی و شتابزده واحدهای آموزشی این دانشگاه در اقصا نقاط کشور و افزایش ناموزون فارغ التحصیلان آن با توجه به محدود بودن ظرفیت های بازار کار، ابراز نگرانی می کردند و از وی می خواستند آهنگ تولید فارغ التحصیلان را در این دانشگاه کندتر کند، در پاسخ می گفت به اعتقاد من وجود تحصیلکردگان بیکار بهتر از بیکاران تحصیل نکرده است؟ حالا ایشان بیایند و راه حل نشان دهند که دولت و ملت با این چند میلیون تحصیلکرده دانشگاهی که بیشترشان فارغ التحصیلان همان دانشگاه هستند، چه باید بکند؛ تحصیلکردگانی که سال ها از عمر خود را پشت نیمکت های کلاس های دانشگاهی با صرف هزینه های گزاف پشت سر گذاشته و با انتظارات و مطالباتی بزرگ از دانشگاه فارغ التحصیل شده اند اما بازار کار قادر به پاسخگویی به حداقل مطالبات آنها نیست و آیا این همه انتظار کشیدن پشت درهای بسته بازار کار این جوانان را دچار سرخوردگی و انواع بیماری های روحی و روانی نمی سازد و پایان کار شماری از آنها را به اعتیادهای خانمانسوز و خلافکاری های کوچک و بزرگ اجتماعی منتهی نمی کند؟ واقعیت های آماری و شاخص های تحلیلی می گوید که اقتصاد ما در بهترین شرایط رونق و شکوفایی در میان مدت قادر به ایجاد کار و اشتغال برای صدها هزار جوانی که هر سال از دانشگاه های دولتی و غیردولتی ما فارغ التحصیل می شوند، نخواهد بود یعنی حتی اگر تحریم های اقتصادی هم برداشته و اقتصاد کشور از رکود خارج شود، قادر نخواهیم بود برای 110 هزار بیکار دارنده مدرک دکترای دانشگاهی و چند میلیون بیکار دیگری که تحصیلات دانشگاهی در سطح کارشناسی و کارشناسی ارشد دارند، کار و اشتغال متناسب با شان و انتظارات آنها ایجاد کنیم. برای یک جوان تحصیلکرده ایرانی دردی از این جانکاه تر نیست که سال های نسبتا طولانی از عمر خود را که می توانست با کسب مهارت های فنی ، حرفه ای و کاربردی صرف درآمدزایی و تولید ثروت برای خود و اقتصاد کشور کند، صرف گرفتن مدرک تحصیلات دانشگاهی کند ولی به دلیل ناتوانی در پیدا کردن کار و منبع تامین درآمد همچنان سربار خانواده اش باقی بماند و نتواند منشا خدمتی برای خود و جامعه اش باشد. اگر نظام آموزشی ما به جای دمیدن در کیش مدرک ستایی با روش های موثر به خانواده ها و جوانان ما القا می کرد همه راه های خوشبختی و داشتن زندگی خوب و همراه با رفاه از دانشگاه نمی گذرد و روحیه کارآفرینی و پرداختن به مهارت های فنی، حرفه ای و کسب وکار را در جوانان ما نهادینه می کرد، امروز بسیاری از این لشکر چند میلیونی جوانان تحصیلکرده دانشگاهی برای خود شغل و حرفه و درآمد و زندگی مستقل و آبرومندانه ای پیدا کرده بودند و ای بسا که باز بسیاری از آنها به کارآفرینان بزرگ و معتبری تبدیل شده بودند. نمونه های زیادی از کارآفرینان بزرگ و موفقی چون بیل گیتس، استیو جابز، دانالد ترامپ آمریکایی و پیتر جونز انگلیسی که بدون صرف سال های طولانی از عمر خود برای گرفتن مدارک دانشگاهی به ثروت، مکنت و شهرت دست یافتند و با خلاقیت های کارآفرینی خود برای میلیون ها انسان در سراسر جهان کار و اشتغال ایجاد کردند یا وجود کسی چون توماس ادیسون فراری از درس و مدرسه که در زیرزمین خانه پدری توانست با اختراع لامپ الکتریکی شب های تاریک دنیا را نورباران کند یا حتی بسیاری از صنعتگران و کارآفرینان بزرگ اما گمنامی که در یکصد سال اخیر بدون داشتن مدارک دانشگاهی، خدمات بزرگی به صنعت، تولید و اقتصاد ما کردند، همه و همه گواهی بر این مدعاست که همه راه های دستیابی به خوشبختی، کار و اشتغال از دانشگاه نمی گذرد و این وظیفه مسوولان نظام آموزش ابتدایی و عالی ماست که این فرهنگ را در جامعه جاری و ساری سازند.
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران جیب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]