واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: قدس آنلاین: تمامی کارهایی که آدمی انجام می دهد و تلاش و کوششی که می کند برای آن است که آرامش را با همه وجود لمس کند حال آنکه گاه خود باعث می شود هرگز روی آرامش را نبیند.عقیق : طمع و حرص از صفات نکوهیده و مذموم انسان است که در آیات و روایات مکررا از آن نهی و به عنوان عامل بسیاری از بدی ها و شرور در آدمی معرفی شده است. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «از حرص بپرهیزید که پیشینیان شما در نتیجه حرص هلاک شدند، حرص آنها را به بخل وادار کرد و بخیل شدند. به قطع رحم وادار کرد و قطع رابطه کردند با خویشاوندان. به بدى وادارشان کرد و بدکار شدند.» همچنین، ایشان در حدیثی دیگر فرموده اند: «آدم حریص همیشه محروم است و افزون بر محروم بودن، در هرکاری که می کند نکوهیده است و چگونه محروم نباشد در حالی که از بند خدا گریخته است؟» امیرمومنان امام علی نیز در مذمت طمع و حرص در آدمی می فرمایند: «ذلیل ترین مردم، کسى است که طمعکار، حریص و وسوسه گر باشد.» همچنین، مولای متقیان (ع) می فرمایند: «آزمندی قدر و منزلت آدمی را می کاهد و روزیش را زیاد نمی کند.» ایشان علاوه بر این در نکوهش و بیان عواقب سوء طمع می فرمایند: «حرص زدن موجب فقر می شود.» امام صادق (ع) فرموده اند: «چه زشت است براى مؤمن که میل و رغبتى در او باشد که او را خوار کند.» مرحوم مجلسى (ره) گوید: مقصود رغبت به مردم است به خواهش کردن از ایشان، و این است آن رغبتى که باعث خوارى و ذلت است و اما رغبت به جانب پروردگار متعال پس آن عین عزت است. از حضرت باقر (ع) روایت کنند که فرموده اند: «چه بد بنده ای است آن بنده که در او طمعى باشد که او را بکشاند، و چه بد بنده ای است آن بنده که در او میل و رغبتى باشد که او را خوار کند.» زهرى گوید: على بن الحسین علیهما السّلام فرمودند: «من تمامى خیر و سعادت را دیدم گرد آمده در اینکه باید طمع از هر چه در دست مردم است برید.» امام باقر (ع) نیز در مذمت و آثار سوء طمع فرموده اند: «حریص به دنیا، همانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر دور خود مى تند، خارج شدن از پیله بر او سخت تر مى شود، تا آن که از غصه مى میرد.» و سعدان گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: چیست آن که ایمان را در بنده پایدار کند؟. امام (ع) فرمودند: «ورع و پارسائى» (و پرسیدم) آنچه که او را از ایمان بیرون بُوَد، چیست؟ فرمودند: «طمع است» و نیز از امام صادق (ع) که می فرمایند: «حریص از دو خصلت محروم شده و در نتیجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتیجه آسایش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در نتیجه یقین را از دست داده است.» همچنین، امام علی (ع) فرموده اند: «آزمندی بر روزی نمی افزاید، بلکه از ارزش آدمی می کاهد.» پی نوشت ها: اصول کافی غررالحکم وسائل الشیعه نهج الفصاحه بحارالانوار منبع:قدس 211008
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عقیق]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]