تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834496746
اصلاح طلبان در حکم آپاندیس دولتند/ حمایت اصلاح طلبان از لاریجانی و ناطق نشانه بحران هویتی عمیق آنهاست/ کارگزاران جریان اصلاح طلب را تحقیر می کند
واضح آرشیو وب فارسی:داهی: تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد اصلاح طلبان در حکم آپاندیس دولت هستند و حمایت آنها از لاریجانی و ناطق نیز نشانه بحران هویتی عمیق آنهاست.داهی: درحالی که برخی اصلاح طلبان معتقدند اصلاح طلبان ستون فقرات دولت هستند و دولت یازدهم از رحم اجاره ای اصلاح طلبان استفاده می کند، یک تحلیلگر مسائل سیاسی می گوید: «اصلاح طلبان حکم آپاندیس دولت را دارند.» وی معتقد است دولت باتوجه به سوابقی که اصلاح طلبان از خود به جای گذاشته اند می داند، اگر اصلاح طلبان قدرت بگیرند از آن ها عبور خواهند کرد. این کارشناس با بیان اینکه اصلاح طلبان درحال حاضر وضعیت تحقیرآمیزی دارند که بخشی از این تحقیر در ادبیات افراد و رسانه های کارگزارانی که خود را محور اصلاحات می دانند نمود دارد می گوید به همین دلیل است که آنها گزینه هایی مثل ناطق و لاریجانی را برای انتخابات مجلس دهم برجسته سازی می کنند و برعکس چهره هایی مثل عارف را که خانه پر اصلاح طلبان در انتخابات مجلس است را با طرح این گزاره که مثل عارف فراوان وجود دارد را طرد می کنند. بازشناسی لایه های تغییر هویت اصلاح طلبی، تجمیع جریان مدعای آزادی با دولتی که از اساس قائل به آزادی نیست و با مشی اقتدارگرایانه در پی تحقق گفتمان توسعه است و چرایی این تنازل گفتمانی از بخش های مختلف این گفت و گو با پرویز امینی تحلیلگر ارشد مسائل سیاسی است: میان تیتر های این مصاحبه را می توانید در ذیل بخوانید. * اصلاح طلبان آپاندیس دولت/دولت احساس می کند پایگاه مستقلی از طریق برجام بدست آورده است *روحانی خلأ بازیگر موجه اجتماعی در صحنه انتخابات را برای اصلاح طلبان پر کرد *جریان توسعه گرا به شدت در صحنه سیاست پراگماتیست است *ترجیح لاریجانی و ناطق بر امثال عارف یک امر طبیعی از موضع یک پراگماتیست است *دولت یازدهم در ارتباط با اصلاح طلبان به مسیری نمی رود که اصلاح طلبان تقویت شوند * اصلاح طلبان آپاندیس دولت/دولت احساس می کند پایگاه مستقلی از طریق برجام بدست آورده است فارس: همانطور که می دانید در آستانه انتخابات دهم مجلس و تکاپوی جریانات سیاسی هستیم، به نظر شما جریان اصلاح طلب در شرایط کنونی از چه موقعیت و وزن سیاسی برخوردار است؟ امینی: آنچه که الان برای این جریان مسئله است، نوع رابطه اش با دولت یازدهم است. پیش تر بیان کرده بودم که اصلاح طلبان در حکم آپاندیس دولتند که همانند آپاندیس در چند سال اول، کار ایمنی بخشی برای بیان جناب عارف که از دولت یازدهم خواسته بود یا به نوعی خواهش کرده بود که راه خود را از اصلاح طلبان جدا نکنند، ظهور وضعیت آپاندیسی اصلاح طلبان در نسبت با دولت یازدهم است. دولت را انجام می دهند تا مزاحمتی ایجاد نکنند، همان موقعیت را می توانند حفظ کنند. بعد از برجام نیز بیان کردم که دولت یازدهم با استقلال بیشتری از اصلاح طلبان تحرک سیاسی خواهد داشت چراکه احساس می کند یک پایگاه مستقل از طریق برجام بدست آورده است و نیاز اجتماعی اش به اصلاح طلبان تا حدود زیادی مرتفع شده است. همچنان بر همین نظرم و گفتارهای طرفین در چند روز اخیر خصوصاً بیان جناب عارف که از دولت یازدهم خواسته بود یا به نوعی خواهش کرده بود که راه خود را از اصلاح طلبان جدا نکنند، ظهور وضعیت آپاندیسی اصلاح طلبان در نسبت با دولت یازدهم است. فارس: یعنی فضا به صورتی است که تفاوت ها بین اصلاح طلبان و دولت یازدهم ظهور می کند؟ امینی: بله چون بین این دوتعارض گفتمانی و تفاوت در کنش سیاسی وجود دارد؛ مدعای اصلی اصلاح طلبان «آزادی» است اما مسئله دولت مستقر، «توسعه» است و آن توسعه با اقتدارگرایی هم قابل جمع است. 2 دوره اقتدارگرایی دولت هاشمی این مسئله را نشان می دهد و نیز الگوی چینی توسعه که خیلی مورد علاقه این جریان است نیز یک الگوی تمام و کمال در توسعه اقتدارگرایانه است. هر دو جناب روحانی و هاشمی نیز به دلایل شخصیتی، معرفتی و نیز تجربه عملی، ذاتاً نمی توانند مدعایی درباره آزادی داشته باشند. * روحانی خلأ بازیگر موجه اجتماعی در صحنه انتخابات را برای اصلاح طلبان پر کرد فارس: ولی این دو در انتخابات سال 92 پیوند موفقی داشتند؟ امینی: آنچه این تعارض گفتمانی را در درجه اول بین آن ها پر کرد، مسئله مشترک آن ها یعنی احمدی نژاد بود. هر دو با همه وجود بر روی نفی احمدی نژاد و هر نوع احمدی نژادیسمی متفق و یکپارچه بودند. در درجه دوم محدودیت های دو طرف بود. اصلاح طلبان با محدودیت داشتن یک بازیگر موجه اجتماعی در صحنه انتخابات به عنوان نامزد و کاندیدا روبرو بودند و اشخاصی مثل عارف انتظارات آن ها را برآورده نمی کرد و توسعه گرایان با این محدودیت روبرو بودند که از یک پایگاه مستقل اجتماعی برای تولید فضای سیاسی و رای آوری محروم بودند؛ بنابراین روحانی خلأ آن ها را و اصلاح طلبان نیز خلأ توسعه گرایان را پر کردند. * جریان توسعه گرا به شدت در صحنه سیاست پراگماتیست است فارس: غیر از تعارض گفتمانی، شما از تفاوت در کنش سیاسی بین این دو نیز صحبت کردید؟ این تفاوت چیست؟ امینی: جریان توسعه گرا به شدت در صحنه سیاست و حتی عرصه های دیگر نیز پراگماتیست است. مثلاً شما مجله مهرنامه را ببینید که با سرمایه این گروه اداره و منتشر می شود. یک دوره در آغاز این مجله عرصه بازتاب جریان روشنفکری دینی مصطلح است اما همانطور که همین طیف روشنفکری دینی نیز می گویند یک نمونه در دولت جناب هاشمی از این پراگماتیزم، این بود که هم خاتمی و هم لاریجانی و هم میرسلیم هر سه در دولت هاشمی وزیر ارشاد شدند؛ یعنی از منتهی الیه چپ تا منتهی الیه راست در حوزه فرهنگ در یک دوره مسئولیت و مهم تر نماد فرهنگ دولت سازندگی اند. این شکاف جزء با پراگماتیزم قابل تحلیل نیست. امروز درست در نقطه نقد و اعتراض به این جریان با فرصت ظهور و بروز دادن به طباطبایی است. البته سطحی از پراگماتیزم در هر جریان سیاسی وجود دارد ولی این جریان به طور کلی در سیاست، با پراگماتیسم، فرمت می شود. این پراگماتیزم اقتضائاتی دارد که معطوف به نتیجه عمل می کند و بنابراین کاملا می تواند فضاهای متعارضی در خود بازتولید کند. در واقع تنها به نتیجه مورد نظر خود وفادار است وگرنه به هیچ ایدئولوژی یا شراکت سیاسی وفادار نخواهد ماند. یک نمونه در دولت جناب هاشمی از این پراگماتیزم، این بود که هم خاتمی و هم لاریجانی و هم میرسلیم هر سه در دولت هاشمی وزیر ارشاد شدند؛ یعنی از منتهی الیه چپ تا منتهی الیه راست در حوزه فرهنگ در یک دوره مسئولیت و مهم تر نماد فرهنگ دولت سازندگی اند. این شکاف جزء با پراگماتیزم قابل تحلیل نیست. چون برای دولت هاشمی اساس مسایل اقتصادی است و فرهنگ در حاشیه است و چه فرق می کند وزیر فرهنگ چه کسی باشد اما مرحوم نوربخش به عنوان چهره کلیدی اقتصادی دولت هاشمی ولو این که مجلس هم به او رای اعتماد ندهد در پیکره دولت باید جای استواری داشته باشد. *ترجیح لاریجانی و ناطق بر امثال عارف یک امر طبیعی از موضع یک پراگماتیست است فارس: این تفاوت عمل سیاسی در نسبت بین اصلاح طلبان و دولت یازدهم چه پیامدی دارد؟ امینی: یکی از پیامدهایش، ترجیحی است که ضلع هاشمی - روحانی و کارگزاران برای علی لاریجانی و ناطق نوری نسبت به چهره هایی مثل عارف قائلند. چون علاقه یک پراگماتیست این است که به نتیجه ای که برای یک پراگماتیست خیلی روشن است که جناب عارف و افراد نظیر آن قادر نیستند چنین نقشی ایفا کنند؛ بنابراین ترجیح لاریجانی و ناطق بر امثال عارف یک امر طبیعی از موضع یک پراگماتیست است. می خواهد، برسد. دولت یازدهم می خواست که برجام به شکل دلخواه در مجلس تصویب شود و لاریجانی یک نقش استثنایی برای تحقق این نتیجه بازی کرد. حالا برای یک پراگماتیست خیلی روشن است که جناب عارف و افراد نظیر آن قادر نیستند چنین نقشی ایفا کنند؛ بنابراین ترجیح لاریجانی و ناطق بر امثال عارف یک امر طبیعی از موضع یک پراگماتیست است. مسئله دوم که در یک ذهن پراگماتیست برجسته می شود، سوابقی است که اصلاح طلبان در ذهن این آقایان بعد از دوم خرداد دارند. به محض این که احساس قدرت کردند، کارگزاران را حذف و هاشمی را آماج سنگین ترین حملات رسانه ای و سیاسی قرار دادند. آن ها هیچگاه این سوابق اصلاح طلبان را فراموش نمی کنند چراکه می دانند اگر اصلاح طلبان قدرت بگیرند از آن ها عبور خواهند کرد، بنابراین اجازه نمی دهند که اصلاح طلبان قدرت بگیرند. مسئله سوم که در حاشیه نگه داشتن اصلاح طلبان را به شکل پراگماتیستی توجیه می کند، نوع تعامل پرچالش اصلاح طلبان باحاکمیت است که یک مصداق آن در دوره دوم خرداد و مجلس ششم و یک دوره دیگر آن در حوادث بعد از انتخابات سال 88 است. این نوع تعامل برای خواسته های پراگماتیست ها هزینه سازی می کند و پیش بردن کارها را دشوار و پیچیده می کند. *دولت یازدهم در ارتباط با اصلاح طلبان به مسیری نمی رود که اصلاح طلبان تقویت شوند علاوه بر این ها، جنابان هاشمی و روحانی شخصاً و خصلتاً کسی نیستند که بخواهند زیر بلیط اصلاح طلبان قرار بگیرند مخصوصاً الان که بعد از انتخابات خرداد 92 و پس از برجام احساس قدرت سیاسی و اجتماعی نیز دارند؛ بنابراین دولت یازدهم در ارتباط با اصلاح طلبان به مسیری نمی رود که اصلاح طلبان در آن تقویت شوند. بلکه مسیری می رود که اصلاح طلبان در خدمت دولت قرار بگیرند و در شرایط فعلی نیز اصلاح طلبان چاره ای ندارند و کار دیگری نمی توانند انجام دهند. فارس: برخی از اصلاح طلبان درباره تغییرات هویتی و تنازل های خود معتقدند که این یک نوع سرمایه گذاری است و به همین دلیل از یکسری گزینه های حداقلی مثل روحانی، لاریجانی و ناطق حمایت می کنیم برای 30 سال آینده. امینی: در مقام توجیه مواضع فعلی اصلاح طلبان شاید بشود چنین چیزهایی گفت اما واقعیت چیز دیگری به نظر می رسد. اصلاح طلبان درحال حاضر وضعیت تحقیرآمیزی دارند که بخشی از این تحقیر در ادبیات افراد و اصلاح طلبان در حال حاضر وضعیت تحقیرآمیزی دارند که بخشی از این تحقیر در ادبیات افراد و رسانه های کارگزارانی که خود را محور اصلاحات می دانند و گزینه های مثل ناطق و لاریجانی را برای انتخابات مجلس دهم برجسته سازی می کنند رسانه های کارگزارانی که خود را محور اصلاحات می دانند و گزینه های مثل ناطق و لاریجانی را برای انتخابات مجلس دهم برجسته سازی می کنند و برعکس چهره هایی مثل عارف را که خانه پر اصلاح طلبان در انتخابات مجلس است را با طرح این گزاره که مثل عارف فراوان وجود دارد، نمود دارد. بخشی از این تحقیر در ادبیات اصلاح طلبان نمود دارد که دائماً شراکت با لاریجانی و ناطق را نفی می کنند چراکه احساس می کنند طرح برجسته آن ها از سوی دولتی ها به معنای حذف شدن یا در حاشیه نگه داشتن اصلاح طلبان هستند. بخشی دیگر از این تحقیر در سخنان اخیر جناب عارف بازتاب داشت که از جریان دولت خواهش کرده بود راه خود را از اصلاح طلبان جدا نکنند. فارس: بنابراین ائتلاف دولت با اصلاح طلبان در انتخابات پیش رو منتفی است؟ امینی: نه ائتلاف منتفی نیست اما احتمالاً یک ائتلاف تحقیرآمیز برای اصلاح طلبان شکل خواهد گرفت. فارس: پس لیستی که کارگزاران منتشر کرد کاملاً در این چارچوب قرار می گیرد؟ امینی: به هرحال باید پرسید اصلاً چرا این لیست را منتشر کردند؟ یا جناب عطریانفر چرا باید صریحاً بگوید ما مرکز اصلاحاتیم، درحالی که می داند این نوع بحث ها اختلاف برانگیز است؟ به عنوان یک احتمال قوی جریان رسانه ای و سیاسی کارگزاران می خواهد جلوی زیاده خواهی اصلاح طلبان را بگیرد. به نظرم در جناح هاشمی-روحانی فرضی وجود دارد که اصلاح طلبان راهی جز تمکین به تصمیم آن ها در انتخابات ندارند. فارس: پس این شوراهای عالی یا هماهنگی که در اصلاح طلبان شکل گرفته چه نقشی دارند؟ امینی: هر نقشی داشته باشند، فهرست های انتخاباتی از دل این شوراهای عالی و هماهنگی و اصلاح طلبان بیرون نخواهد آمد. حداکثر نقشی اگر داشته باشند، تصمیم گرفته شده را اعلام کنند. فارس: پس چرا هنوز اصلاح طلبان می گویند روحانی مستأجر 4 ساله و یا رحم اجاره ای است؟ امینی: اصلاح طلبان سندروم توهم منحصربه فردی دارند که برخی وقت ها سر از حماقت های منحصربه فردی در سیاست درمی آورد. این سندروم عبارت از مقابله با واقعیت ها یا جایگزین کردن آرزوها به جای واقعیت هاست. این که بعد از شکست سنگین در انتخابات شوراهای شهر دوم و بعد از شکست دوقبضه در انتخابات مجلس اصلاح طلبان سندروم توهم منحصربه فردی دارند که برخی وقت ها سر از حماقت های منحصربه فردی در سیاست درمی آورد. این سندروم عبارت از مقابله با واقعیت ها یا جایگزین کردن آرزوها به جای واقعیت هاست. هفتم (هم شکست تحصن و هم شکست انتخابات)، فکر کنی با کاراکتری مثل معین و با شعارهای تندتر از خاتمی به صحنه بیایی و پیروز انتخابات خواهی شد، یعنی مقابله با واقعیت ها و تحلیل توهمی داشتن از واقعیت هاست. نتیجه این توهم این شد که جناب کروبی با شعار هر نفر 50 هزار تومان فارغ از همه جریانات و گروه های سیاسی اصلاح طلب آراء بیشتری را به دست آورد. یا توهمی که از حوادث بعد از انتخابات داشتند و بر اساس آن وارد معارضه با جمهوری اسلامی شدند و امروز ازآنچه کرده اند سخت پشیمان اند. یا توهمی که از انتخابات مجلس نهم داشتند که مشارکت سیاسی پایین و مثلاً حدود 30 درصد خواهد بود و آن ها با تحریم انتخابات می توانند یک جمعیت 70 درصدی را نمایندگی کنند. بعد دیدند که در انتخابات مجلس نهم 65 درصد حضور پیدا کردند. دوم خردادی ها بر اساس همین توهمات به وضعیت امروز رسیدند. آن ها از موضع مابعد از جمهوری اسلامی به موضع ماقبل از دوم خرداد (هاشمی-روحانی) ارتجاع کردند. آن ها بعد از خرداد 92 دچار یک توهم جدید شدند که می توانند از دولت روحانی به عنوان پلی برای حاکمیت مجدد اصلاح طلبان استفاده کنند که احتمالاً نتیجه این توهم نیز یک قدم ارتجاع بیشتر یعنی قرار گرفتن پشت سر لاریجانی و ناطق در این جریان خواهد بود که البته در صورت چنین اتفاقی اصلاح طلبی با بحران هویت عمیقی روبرو خواهد شد. منبع:فارس
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: داهی]
[مشاهده در: www.dahi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها