واضح آرشیو وب فارسی:بانکداری ایرانی: تورم، شهروندان را از آنچه امروز دارند، دور می کند و رکود آنان را از آنچه شاید می توانستند داشته باشند.تورم ذره ذره قدرت خرید مردم را می خورد و زمان، کوله بار سنگینی است بر دوش آنان چون هر روز که گذر می کند، قدرت خریدشان کمتر می شود. از همین روست، مردمان همواره یاد ایام گذشته کنند و قدرت سکه بی ارزش امروز را به رخ کشند. مبارزه با تورم، راست قامتانی طلب کند که هنگام پایین تر آمدن تورم از حدود عرفی، بیش از قبل بر راه پیموده پای فشارند. آنانی که قدرت «نه» گفتن را حتی تحت فشار بسیار از سوی گروه هایی که زنده بودنشان به تورم است، داشته باشند. تورم هنوز نزولی است، اما آنانی که باید نه می گفتند، دیگر قدرت قبل را ندارند؛ به آن دلیل که چرخ فلک، تشنگی بانک ها را برطرف نکرده و آنان مجبور به قرض گرفتن با نرخ های بالا هستند. سیاست گذاران امروز به خوبی می دانند «کل» های پولی، آرام آرام به وضعیت دولت سابق باز می گردد و اگر نبود نرخ سود واقعی مثبت، ای بسا روند تورم افزایشی شده بود و بازارهای دارایی در تب و هذیان سفته بازی می سوخت. بدون تردید برای دوری از ورشکستگی که می تواند کل سیستم بانکی را در آینده به خطر اندازد و با ایجاد بی ثباتی هدف تورمی را تحت تاثیر قرار دهد، باید نرخ سود واقعی بانکی قدری کاهش یابد که این امر نیز با افت نرخ سود بین بانکی در حال انجام است. اگر نبود خطر آن که روزی سپرده گذاران به شعب بانک ها هجوم آورند و بانک مرکزی برای کنترل اوضاع، به طور حیرت آوری دست به جهشی بی سابقه در پایه پولی زند، چه دلیلی برای کاهش نرخ سود بانکی وجود دارد که هنوز تورم افسارگسیخته روی از اقتصاد ایران نگرفته است. طرفه آنکه در این میان بسته ای نوشته شد برای خروج از رکود (و این روزنامه به کفایت در نقد آن نوشت) تا محصولات غیر قابل رقابت به فروش رود و خروج از رکود دلیلی شود برای ماندن شرکت های ناکارآمد. خروج از رکود زمینه ای می شود برای لابی ها تا فعالیت خود را آغاز کنند و منافع شان را بازیابند. این است سیاست گذاری انبساطی در بستر نهادهایی که ضامن منافع بنگاه های اقماری دولتند. در اقتصادی که بخش خصوصی نحیف است و رقابت بین بنگاه ها به جز بازار، نیاز به همراه کردن سیاست گذار دولتی دارد، معلوم است که خروج از رکود با تحریک تقاضا یعنی عمر بیشتر برای ناکارآمدانی که متقاضی ندارند؛ یعنی پاسخ مثبت به آنانی که با کاهش تورم، ثروت خود را بر باد رفته می پنداشتند؛ یعنی بر هم زدن بیشتر توزیع ثروت به اراده دولتی؛ یعنی مانعی دیگر بر سر راه رشد اقتصادی پایدار بلندمدت. نه آنکه این موضوع بر عموم مردم نیز پوشیده باشد که به نظر می رسد پس از اجرایی شدن بسته ضدرکود و به جز عده ای محدود که از آن استفاده کردند، این تلقی شکل گرفت، بسته نه برای خروج اقتصاد از رکود که برای آنانی بود که به هر روی باید از ورشکستگی خارج می شدند. چه تقدیری نافرجام تر از این برای دولت؟ در یک سال و اندی از فرصت باقیمانده برای دولت آقای روحانی، بهره بردن از نتایج برجام و تاکید دوباره و دوباره بر کاهش تورم به خصوص با اصلاحات نهادی در ساختار تصمیم گیری سیاست های پولی، ظرفیتی بس عظیم برای تداوم اصلاحات اقتصادی است. عبور از سیاست های موقتی که به سختی چند دهم درصد تاثیر بر اشتغال دارند و جلوگیری از در خطر قرار گرفتن دستاورد تورمی، یک استراتژی ضروری برای این مدت باقیمانده است. دکتر پویا جبل عامل
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بانکداری ایرانی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]