محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846467704
جنبش دانشجویی باید پاسخگوی عملکردش باشد
واضح آرشیو وب فارسی:شما نیوز: به گزارش مشرق، تأسیس انجمن اسلامی دانشجویان در ایتالیا وابسته به اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا و آمریکا در سن 20 سالگی (سال 1353) بهانه خوبی بود تا به مناسبت 16 آذر؛ روز دانشجو به سراغ محمدحسن قدیری ابیانه سفیر اسبق ایران در مکزیک و استرالیا برویم. قدیری ابیانه وقتی از فعالیت های دوران دانشجویی اش در ایتالیا سخن می گوید، در نگاه اول از یک جوان 20 ساله بعید به نظر می رسد، که به تنهایی به سفارت ایران در رم برود و بگوید «من قدیری هستم نماینده دولت موقت، آمده ام که سفارت را تحویل بگیرم» و بدون هیچ فشاری بتواند سفارت را بگیرد! یا اینکه یکی از نامه های امام (ره) که خطاب به آزادیخواهان جهان بود را ترجمه و تایپ کند، در پاکت گذاشته و برود واتیکان و بگوید حامل نامه امام (ره) به پاپ هستم و بالاخره هم داخل شود و نامه را ارائه دهد. البته در کنار این فعالیت ها سختی هایی هم بوده که قدیری ابیانه از آنان به عنوان «سختی های شیرین» یاد می کند. اینکه با 50 لیر هزینه دانشجویی نمی شد هزینه انجمن اسلامی را درآورد یا اینکه گشتن شهرهای ایتالیا برای جذب حداقل یک دانشجوی مسلمان. وی در همین خصوص می گوید «اگر شب یا صبح خیلی زود به شهرها می رسیدیم یا در پارک می خوابیدم یا در کیوسک تلفن یا در سالن انتظار قطار. نه جایی داشتم و نه پولی که به مهمانسرا بروم». البته قدیری ابیانه معتقد است امروز برای دانشجویان فضای فعالیت دانشجویی بسیار بیشتر از گذشته است، اما از این فرصت استفاده نمی کنند و «دچار خمودگی» شدند. وی بر این اعتقاد است که امروز جنبش دانشجویی باید قدری از مطالبه گری اش کم کند و در پاسخگویی به عملکردش بی افزاید. وی وضعیت جنبش دانشجویی در دوران اصلاحات را «نتیجه نفوذ دشمن» می داند و اینکه ترور دانشمندان ما مانند زدن هواپیمای جاسوسی است اینکه ذهن دانشجو و استاد ما را اشغال کنند مانند این است که آن پهباد را به خدمت بگیرند و این خطرناک تر است. قدیری ابیانه همچنین در این گفت وگو وضعیت امروز جنبش دانشجویی را آسیب شناسی کرد و گفت «خود کم بینی و ما نمی توانیم ابتدای انحراف در دانشجو و جنبش دانشجویی است». در این نشست قدیری ابیانه مباحث دیگری از جمله سیاست دولت روحانی در برخورد با جنبش دانشجویی را نیر مطرح کرد کرد که در ادامه متن کامل این گفت وگو آمده است. فارس: در ابتدا از روند تأسیس انجمن اسلامی در ایتالیا بگویید؟ چه شد به فکر تأسیس انجمن افتادید؟ قدیری ابیانه: من سال 1351 بعد از گرفتن دیپلم ریاضی و وقتی 19 سال داشتم برای تحصیل در رشته معماری عازم فلورانس ایتالیا شدم. در ایتالیا هیچ تشکل اسلامی وجود نداشت اما تشکل های ایرانی متعددی وجود داشتند. فارس: این تشکل ها وابسته به رژیم شاه بودند یا چپی بودند؟ قدیری ابیانه: بیشتر چپی ها بودند. مائوئیست ها هم بودند. حزب توده هم تشکل دانشجویی داشت اما حزبی بود ولی چند نوع کنفدراسیون دانشجویی بودند. روال در خارج از کشور از جمله ایتالیا اینگونه بود که اول یک تشکل های عامی مانند کنفدراسیون های دانشجویی تشکل می شد و اهداف صنفی، سیاسی و دانشجویی را دنبال می کرد بعد احزاب در این فعالیت ها افراد را انتخاب می کردند و آنان را وارد حزب می کردند. دانشجویی که به خارج می آمد معمولا ناآشنا بود، نمی دانست کجا خانه بگیرد، چگونه ثبت نام کند. لذا یکی از راه های یارگیری تشکل های چپی این بود که به تازه واردها کمک کنند، خانه می دادند و موارد دیگر تا در این فاصله آن دانشجو را جذب خود کند. اگر این دانشجو مذهبی هم بود سعی می کردند به هر نحوی کاری کنند تا از دیدگاهش برگردد. * برنامه تشکل های چپی جذب دانشجویان مذهبی و منصرف کردن آنان از عقایدشان بود البته ابتدا ممکن بود نشان دهند که به عقاید احترام می گذارند اما برنامه کلان آن ها این بود که دانشجوی مذهبی را از عقایدش منصرف کنند. دانشجویانی که می آمدند حتی مذهبی ها جذب این کنفدراسیون های دانشجویی می شدند. من وقتی این وضعیت را مشاهده می کردم بعد از 2 سال برگشتم به تهران و با حرکت های اسلامی آشنا شدم. فارس: آشنایی شما با حرکات اسلامی چگونه بود؟ یعنی از طریق چه گروه هایی با حرکات اسلامی آشنا شدید؟ قدیری ابیانه: خواهرم که 2 سال از من بزرگتر بود، دانشجوی معماری دانشگاه تهران بود. آنان انجمن اسلامی داشتند و فعال هم بودند من در مسجد جاوید بود که شهید مفتح را دیدم و پای سخنرانی ایشان می نشستم. علاوه بر این یک عده از انجمن اسلامی دانشگاه تهران اردو به شمال ترتیب داده بودند، من هم با آنها رفتم و با برنامه های آنان آشنا شدم.اینجا بود که با یکی از اعضای اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویی در اروپا آشنا شدم و تصمیم گرفتم وقتی به ایتالیا برمی گردم انجمن اسلامی دانشجویان در ایتالیا را وابسته به اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا تأسیس کنم. منتهی در اروپا افراد استخوان خورد کرده هم بودند که سابقه بسیاری در این حوزه داشتند که در آلمان، فرانسه و انگلیس بودند اما در ایتالیا ما چنین وضعیتی را نداشتیم. در ایتالیا فضا به گونه ای بود که اگر فردی مذهبی بود مذهبی بودن خود را عیان نمی کرد. * کار سخت شناسایی دانشجویان مذهبی برای جذب در انجمن من وقتی به ایتالیا برگشتم دنبال این بودم که نفر دوم و سومی را انتخاب کنم. البته شناسایی افراد در این خصوص هم مشکل بود. من هم بروز ندادم که به دنبال تأسیس انجمن اسلامی هستم تا اینکه یک روز 2 دانشجو نشسته بودند یکی از آن ها به دیگری گفت آن آدم رو می بینی که آنجا نشسته (اشاره اش به من بود) آدم دُگم و بسته ای است. من رفتم سراغ فرد دوم و دیدم که دانشجوی پزشکی در شهر بولونیا است. با هم صحبت کردیم دیدم حرکاتش حرکات مذهبی است و فهمیدم که وی در شهر خودش که تحصیل می کرد، چپی ها که فهمیده بودند او مذهبی است برای اینکه اعصاب او را به هم بریزند به مقدسات او توهین می کردند و او دیگر طاقت نیاورده بود و به فلورانس آمده بود. این اولین نفری بود که توانستم پیدا کنم. بعد در همین خصوص افراد دیگری را هم زیر نظر داشتیم. برای مثال دیدیم که یک دانشجو وقتی می خواهد خداحافظی کند می گوید یا علی گفتیم خوب است دنبال وی هم برویم. فارس: تا این مقدار افراد مذهبی تحت فشار بودند و شناسایی آنها سخت بود؟ قدیری ابیانه: بله! شناسایی سخت بود و فشار هم علیه ما شدید بود. برای مثال دانشجوی دیگری بود که دین و ایمان را کنار گذاشته بود اما در تاسوعا و عاشورا شله زرد پخش می کرد البته وقتی سراغ وی رفتیم متوجه شدیم نمی شود جذبش کرد. افرادی را هم داشتیم که می گفتند من دیگر دین و ایمان ندارم اما برای امام علی (ع) خیلی احترام قائل هستم. به هر حال ما 3-4 نفر از کسانی که فکر کردیم به اسلام اعتقاد دارند را جمع کردیم و جلسات انجمن را تشکیل دادیم. ابتدا اعلام عمومی نکردیم که ما بدنبال تأسیس انجمن اسلامی هستیم چون امید داشتیم که به ایران برگردیم. البته اعلام کردیم که انجمن تاسیس شده اما اعضا آن را اعلام نکردیم و تنها یک شماره صندوق پستی اعلام کردیم. خودم این شهر و آن شهر می رفتم و با کتابفروشی ها صحبت می کردم که ما می توانیم کتاب هایمان را در کتابفروشی شما بگذاریم که معمولا کتابفروشی های معمولی قبول نمی کردند. کتابفروشی های سیاسی هم که معمولا چپی بودند تا مشاهده می کردند که کتاب های ما در خصوص مبارزات مذهبی است آنان هم عقب می کشیدند که من با آنان بحث می کردم که آمریکا، شاه و ساواک به ما آزادی نمی دهند شما هم اجازه نمی دهید ما کتاب هایمان را اینجا بگذاریم. بعضی ها در اینجا به رگ غیرتشان برمی خورد و اجازه می دادند. فارس: کتاب هایی که شما به کتابفروشی ها می بردید، چه نوع کتابی بود؟ قدیری ابیانه: کتاب هایی بود که ما از اتحادیه می گرفتیم. نشریه قدس بود که ضد اتحادیه انجمن های اسلامی در اروپا چاپ می کرد. علاوه بر این کتاب های شهید مطهری و شریعتی بود. از کتاب های نهضت آزادی که اتحادیه در اختیار ما می گذاشت هم بود. البته کتاب هایی که متعلق به سازمان مجاهدین خلق بود نیز وجود داشت که هنوز کمونیستی نشده بود. چون ما نمی خواستیم خودمان میز بگذاریم و بفروشیم و شناسایی شویم مجبور بودیم کتاب ها را به کتابفروشی ها بدهیم. علاوه بر این آدرس 8 کتابفروشی که کتاب های ما در آن موجود بود را در برگه ای نوشته بودم و در همه جا پخش می کردم. فارس: مخارج شما و انجمن چگونه تامین می شد؟ قدیری ابیانه: من هزینه تحصیلم را پدر و مادرم می دادند که البته فقط کفاف تحصیلم را می داد و برای فعالیت های انجمن کفایت نمی کرد. تصمیم گرفتم برای تأمین مخارج انجمن کار هم بکنم. در رشته معماری من کار زیاد بود اما اگر من می خواستم در این حوزه کار کنم از تحصیل باز می ماندم، هرچند در آمد خوبی هم داشت. *برای مخارج انجمن کارگری می کردم/ گشتن شهرها برای جذب یک دانشجوی مسلمان معمولا ایرانی ها برای تأمین مخارجشان در رستوران ها گارسونی می کردند که از جمله شغل های پردرآمد بود چون علاوه بر حقوق، انعام هم داشت ولی ما نمی توانستیم در این مکان ها کار کنیم چون مشروب هم سرو می شد. بالاخره من یک جایی را پیدا کردم که 2 ساعت کارگری کنم تا هزینه انجمن اسلامی را در بیاورم. البته دائمی نبود و همچنین خودم به پول آن احتیاج نداشتم برای خرج انجمن بود. در ابتدا خیلی برام سخت بود بعد خودم را قانع کردم که باید برای اسلام این کار را بکنم. این پول خیلی به ما کمک کرد با این پول توانستیم دستگاه تایپ فارسی بخریم. یک بار که مرحوم صادق طباطبایی را دعوت کرده بودیم دستگاه تایپ را از آلمان برای ما آورد من خودم می نشستم اطلاعیه می نوشتم یا برخی مطالب را ترجمه می کردم بعد تایپ می کردم. از آنجایی که شب ها نمی شد از دستگاه تایپ در خانه استفاده کنیم (به خاطر صدای بلندی که داشت و همسایه ها را اذیت می کرد) دستگاه را بیرون خانه می بردم و در پارک زیر نور چراغ می نشستم و تایپ می کردم بعد خودم آن اطلاعیه ها را تکثیر می کردم. آن زمان دستگاه کپی در ایستگاه قطار بود سکه می انداختی و فتوکپی می کردی. علاوه بر این به شهرهای دیگر هم می رفتم همراه خودم هم 2 چمدان و 2 ساک و 2 کوله پشتی کتاب می بردم. معمولا ساعت قطار را هم به گونه ای انتخاب می کردم که شب را در قطار بخوابم. اگر شب یا صبح خیلی زود به شهرها می رسیدم، باید یا در پارک می خوابیدم یا در کیوسک تلفن یا در سالن انتظار قطار. نه جایی داشتم و نه پولی که به مهمانسرا بروم. در شهرها برای کار انجمن و جذب ابتدا به دبیرخانه های دانشگاه ها می رفتم بعد از آن به رستوران دانشجویی می رفتم بعد سراغ کیوسک روزنامه و مجلات می رفتم. فارس: جزئیات فعالیت های دانشجویی شما در این شهر به شهر گشتن ها چه بود؟ قدیری ابیانه: برای مثال اعلامیه های امام (ره) را پخش می کردیم یا اخبار مربوط را در سطح دانشگاه ها پخش می کردم، با احزاب و نمایندگان پارلمان و شخصیت های سیاسی ایتالیا صحبت می کردم. تا زمانی که نمی خواستیم تاسیس انجمن اسلامی را اعلام عمومی کنیم بر روی میز دانشجویان اطلاعیه ها را می گذاشتیم. این روند ادامه داشت تا اینکه در یک شهری یک نفر با ما ارتباط برقرار می کرد و علاقمند به کار ما می شد. از این به بعد من هرگاه به آن شهر می رفتم دیگر در پارک نمی خوابیدم به خانه آن فرد می رفتم. پس از گذشت این روزها تشکل ما به بزرگترین تشکل دانشجویی در ایتالیا شد. علاوه بر این 2 اتفاق دیگر هم افتاد. *50 لیر جریمه برای خوردن کاپوچینو وقتی انجمن اسلامی تاسیس شد دیگر دانشجویان مذهبی جدید سمت تشکل های چپی نمی رفتند. وقتی می دیدند انجمن اسلامی وجود دارد دنبال آن می رفتند تا ارتباط برقرار کنند. اتفاق دیگر اینکه افرادی که جذب کنفدراسیون های دانشجویی شده بودند را ما از آنجا بیرون آوردیم و به انجمن اسلامی منتقل کنیم. یک خاطره از فعالیت هایم در این خصوص بگویم. نشریه قدس 100 لیر بود یک کاپوچینو هم 100 لیر بود. هزینه من هم به عنوان دانشجو ماهی 50 لیر بود. من هم کاپوچینو دوست دشتم. گاهی هوس می کردم که کاپوچینو بخورم تا دم در کافی شاپ می رفتم اما وقتی می خواستم پول لیر را بیرون بیاورم دلم نمی آمد. می گفتم این پول یک نشریه قدس است. من به جای اینکه کاپوچینو بخورم می توانم این نشریه را دست ایرانیان بدهم بلکه اینها جذب و هدایت شوند. در حقیقت از جیب خودم در می آوردم و به جیب انجمن می گذاشتم. یک زمان به خودم گفتم یکبار خوردن کاپوچینو اشکال ندارد رفتم و کاپوچینو را خوردم. بعد از آن دچار عذاب وجدان شدم از اینکه پول نشریه قدس را دادی و کاپوچینو خوردی! به همین خاطر 50 لیر خودم را جریمه کردم و از جیب خودم به جیب انجمن واریز کردم به خاطر اینکه کاپوچینو را به نشریه ترجیح داده بودم. این جریمه سنگین از خاطرات شیرین زندگی من است. فارس: خود ایتالیایی ها هم به شما سخت می گرفتند یا فقط تشکل های دانشجویی چپ این برخورد را با شما داشتند؟ قدیری ابیانه: جو ایتالیا جو غیر اسلامی بود. چه دولت و چه احزاب سیاسی و چه ایرانیان. ایتالیایی ها برخلاف دیگر اروپایی ها خون گرم تر هستند بخصوص جنوب ایتالیا. اما بیشترین سختگیری ها را ایرانی ها نسبت به ما داشتند. همین کنفدراسیون های دانشجویی که دم از آزادی می زدند حتی خودشان هم با یکدیگر درگیر می شدند. چندین بار شاهد دعواهای شدید آن ها با هم بودم اختلافشان هم این بود که انقلاب باید از روستا شروع شود یا جنگل یا شهر. فارس: شما با دیگر تشکل ها مناظره هم برگزار می کردید؟ قدیری ابیانه: خیر، البته در این زمان تأسیس انجمن را اعلام عمومی نکرده بودیم تا اینکه یکی از دوستان ما به ایران رفت و ساواک او را گرفت و از او درباره من پرس وجو کرده بود. از آن زمان به بعد دیگر من به ایران نیامدم. *آگاهی ساواک از فعالیت های من در ایتالیا آغاز علنی شدن فعالیت های انجمن بود برادرم را هم وقتی به ایران برگشت، دستگیر کردند اما نمی دانستند او در انجمن فعال است سوالاتی که از وی درباره من پرسیدند که خبر به من رسید و متوجه شدم من لو رفته ام و اگر به ایران بیایم دستگیر می شوم. فارس: این حوادث در چه سال هایی بود؟ قدیری ابیانه: سال 55 بود که بعد تصمیم گرفتیم فعالیت علنی را شروع کنم و با آغاز آن انجمن گسترش سریعی پیدا کرد چرا که دیگر ملاحظات گذشته را نداشتیم بدین گونه که دیگر ما خودمان می توانستم میز و کتاب بگذاریم و خودمان پشت میز باشیم و با افراد صحبت کنیم و ارتباط بگیریم. فارس: ساواک اقدامی برای جلوگیری از فعالیت شما نمی کرد؟ قدیری ابیانه: نمی توانست، چون من باید می آمدم ایران تا آنان بتوانند دستگیرم کنند. مگر اینکه اقدام خلاف قوانین ایتالیا می کردم. نه تنها ما را جدی نمی گرفت بلکه نهضت اسلامی را هم جدی نمی گرفت بیشتر به کمونیست ها متمرکز بوده و این از اشتباهات رژیم بود. از سال 53 من هر سال 2 بار به آلمان می رفتم اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا سالی 2 بار جلسه عمومی داشت یک جلسه فرهنگی و یک جلسه تشکیلاتی بود. یکی از روال هایی که اتحادیه داشت این بود که هزینه رفت و آمد را بین همه به مساوی تقسیم می کردند مقدار پولی که به من می دادند همان مقداری بود که به نماینده های شهر می دادند و این باعث شد مقداری هزینه های ما بهتر شود. در این جلسات با صادق طباطبایی، قطب زاده، بنی صدر و افراد دیگری آشنا شدم. فارس: نقش این افراد در اتحادیه و سامان دادن به فعالیت های دانشجویی چگونه بود؟ قدیری ابیانه: قطب زاده مسئول نهضت آزادی خارج کشور بود، بنی صدر مسئول جبهه ملی خارج کشور بود منتهی افراد دیگری هم بودند که ادعای جبهه ملی را داشتند. من به آقای بنی صدر می گفتم چرا اینقدر از جبهه ملی می گویید جواب می داد که ما نمی خواهیم بگذاریم مبارزات مصدق را چپی ها مصادره کنند (کار خود را اینگونه توجیه می کرد). *سخنرانی «حاج فرج» در انگلیس برای دانشجویان/ جر و بحث با همسر و دختر بنی صدر درباره حجاب من 20 سالگی انجمن را تأسیس کردم و تصور کنید بزرگ انجمن یک دانشجوی 20 ساله بود. من دوره حوزوی ندیده بودم قبل آن کار سیاسی نکرده بودم. احساس کردم که نیاز دارم بر خودم بی افزایم به همین خاطر تصمیم گرفتم هر ساله به یکی از کشورهای اروپایی بروم و در مجالس تربیتی حاضر شوم. برای مثال یکسال به انگلیس رفتم آنجا یک مسجد امامی بود که «حاج فرج» یعنی همین سروش سخنرانی می کرد یکسال فرانسه رفتم در فرانسه با بنی صدر و قطب زاده جلساتی داشتم. در آنجا بنی صدر کلاس هایی در خانه اش تشکیل داده بود و راجع به مسائل سیاسی و اسلام می گفت من هم با دیگر دانشجویان به آنجا می رفتم. یکبار با دختر بنی صدر که بعدها زن رجوی شد بحث کردم چرا که من رفتم خانه بنی صدر اما خودش نبود و همسر و دخترش بودن که حجاب هم نداشتند من هم با دختر بنی صدر بحث کردم که چرا حجاب را رعایت نمی کنی. یکبار بنی صدر برای من تعریف می کرد که زمانی که امام (ره) را در نجف دیده، امام (ره) به وی گفته اند که رژیم سرنگون خواهد شد و آماده باشید و اینکه من (بنی صدر) رئیس جمهور خواهم شد و روحانیت نمی تواند این خلاء حکومت را پر کند و ما نیاز به افرادی مثل شما را داریم. *بنی صدر می گفت امام خمینی (ره) از من درخواست کرده به گروهش بپیوندم بنی صدر می گفت امام (ره) از من دعوت کرده که به گروهش بپیوندم.بنی صدر نشریه ای به عنوان جبهه ملی داشت که یک طرف آن نوشته بود «حکومت ملی، خواست ملت ایران است» آن هم زمانی بود که مردم شعار می دادند «حکومت اسلامی خواست ملت ایران». به بنی صدر گفتم چرا نوشته ای حکومت ملی، بنویس حکومت اسلامی که در جواب گفت اگر حکومت ملی باشد و چون مردم مسلمان هستند عملا حکومت اسلامی می شود. من گفتم پس شعار را اسلامی کن و چون مردم هم آن را می خواهند پس ملی هم خواهد بود. بنی صدر گفت اگر این کار را بکنیم ممکن است شعار حکومت ملی را چپی ها بگیرند. به هر حال من نپذیرفتم به تیم بنی صدر بپیوندیم. بنی صدر نفر دوم انجمن ما را به نام «محمد مبلغی» که به دکتر اسلامی معروف شده بود دعوت به همراهی کرد که او هم پذیرفت و با بنی صدر به ایران آمد. او را رئیس شبکه 2 هم گذاشتند، حتی یکی از افرادی بود که برای نخست وزیری بنی صدر مطرح بود. البته وقتی بنی صدر از ایران رفت او هم رفت و در خارج فوت کرد. *تلاش می کردیم شاه در «دادگاه راسل» محکوم شود در کنار این موارد فعالیت های انجمن هم اوج گرفته بود. برای مثال یک دادگاهی به نام «دادگاه راسل» تشکیل شده بود. دادگاه نمادین بود و افرادی را محاکمه می کرد اما حکم قضایی نداشت فقط جنبه نمادین. داشت ما تلاش می کردیم علیه شاه هم این دادگاه برگزار شود. فارس: شما به پاریس هم رفتید و با امام دیدار هم داشتید؟ قدیری ابیانه: من 2 بار به نوفل لوشاتو رفتم یک بار سه روز و یک بار هم یک ما طول کشید. عکس دیدار آن سه روز را هم دارم. آن عکس بعد از رحلت امام به دستم رسید و از آن عکس خبر نداشتم بعد از رحلت امام گروهی از وزارت ارشاد به فرانسه رفتند تا عکس هایی که اگر از امام موجود است را پیدا کنند که آنجا عکس ما را دیده بودند و بعد برای من آوردند. فارس: چقدر تشکل های دانشجویی همراه با روحانیت بودند؟ چقدر به روحانیت نزدیک بودند؟ قدیری ابیانه: ما پیرو امام خمینی (ره) بودیم. ما در ایتالیا روحانی نداشتیم. در آلمان شهید بهشتی بود در برخی کشورها مراکز اسلامی وجود داشت اما آن زمان ایتالیا مرکز اسلامی هم نداشت. از این جهت خیلی فقیر بودیم شاید به این دلیل بود که ایتالیایی ها افراد را دفع نمی کردند. در حالیکه در آلمان، فرانسه و انگلیس برخوردها با خارجی ها خوب نبود و این باعث شده بود مسلمانان تشکیلات خود را بوجود بیاورند به همین خاطر در آلمان، فرانسه و انگلیس تشکل های اسلامی زیاد بود. اما در ایتالیا چون این وضعیت نبود مسلمانان جذب می شدند. برای مثال ما در ایتالیا یک قصابی اسلامی نداشتیم تا بتوانیم گوشت نخوریم. *بهت پلیس واتیکان بخاطر اینکه من حامل پیام امام خمینی(ره) به پاپ بودم در ادامه فعالیتم به رم رفتم و در آنجا مستقر شدم. رفتنم به رم به خاطر ساماندهی مبارزات و آزاد کردن سفارت ایران بود. یکبار یکی از نامه های امام (ره) که خطاب به آزادیخواهان جهان بود را ترجمه و تایپ کردم یکی از آن ها را در پاکت گذاشتم و رفتم واتیکان و گفتم حامل نامه امام به پاپ هستم. آنجا سربازانی سوئیسی بودند و مدام با داخل تماس می گرفتند که چه کار کنند و مبهوت مانده بودند. بالاخره داخل شدیم و آخرین میز که رئیس دفتر پاپ بود به من گفت پاپ نیست به من بدهید، من نامه را تحویل پاپ خواهم داد. حال نامه خاصی نبود همان پیام امام به آزادی خواهان جهان بود. یکبار تظاهراتی در یک کلیسا گذاشتیم. یکسری مسیحیان انقلابی هم بودند که با سیاست های واتیکان مخالف بودند، از آنجا رفتیم واتیکان و بالای پله های آن نماز جماعت برگزار کردیم. آقای اژه ای هم آنجا بود اداره پلیس خارجی آنجا ما را گرفتند چرا که ما در واتیکان تظاهرات غیر قانونی برگزار کرده بودیم. فعالیت های ما ادامه داشت روزی که امام خمینی (ره) به ایران آمد. من خودم احساس خاصی داشتم درست بود که شاه رفته بود اما ارتش بود، ساواک بود، هزاران مستشار نظامی در خاک ایران بودند. ممکن بود خطری برای امام بوجود بیاید به خودم می گفتم اگر کاری را بتوانی بکنی اما غفلت کنی و هر اتفاقی برای امام و انقلاب بیفتد، هرگز خودم را نخواهم بخشید. لذا هر لحظه به خودم می گفتم الان تکلیف من چیست؟ تا اینکه 16 بهمن خبردار شدیم امام بازرگان را بعنوان نخست وزیر منصوب کرده اند تا این موضوع را شنیدم رفتم به سفارت ایران در رم. * تک و تنها سفارت ایران در رم را گرفتم! درب سفارت را زدم دربان ایتالیایی پشت درب آمد گفتم با آقای سفیر کار دارم. گفت زمان ملاقات داری؟ گفتم خیر! رفت داخل و چند دقیقه بعد آمد و گفت شما کی هستید و چه کار دارید؟ گفتم من قدیری هستم نماینده دولت موقت آمده ام که سفارت را تحویل بگیرم. خودم برای خودم حکم زده بودم. تعجب کرد دوباره رفت و برگشت گفت آقای سفیر نیست، گفتم نفر دوم باز رفت و برگشت گفت نفر دوم هم نیست. گفتم نفر سوم یا هر کسی که هست رفت و برگشت و گفت هیچ کس نیست. این در حالی بود که همه در داخل سفارت بودند من گفتم پیغام من را به سفیر بدهید بگویید سفارت را آماده کنند فرد مراجعه می کنم تا سفارت را تحویل بگیرم. بعد دیدم یک ماشین پلیس آمد جلو و از من و پرس و جو کرد، کارت شناسایی را گرفت و دید ویزای من قانونی است و بهانه ای نداشت بعد از نیم ساعت گفت می توانی بروی. در همین حین برای مامور پلیس شاه را با موسیلینی مقایسه کردم. قرار بر این شد 22 بهمن جلسه انجمن اسلامی برگزار شود تا تصمیم گیری برای چگونگی تسخیر سفارت را بگیریم. داشتم از شهر خارج می شدم که در خیابان دیدم یک ایرانی بالا و پایین می پرد و می گوید رادیو آزاد شد. از ماشین پیاده شدم از وی جزئیات را پرسیدم گفت رادیو را داشتم گوش می دادم که گفت اینجا صدای انقلاب اسلامی است. مردم! ارتش رادیو و تلویزیون را محاصره کرده می خواهد پس بگیرد، کمک کنید. تا این ماجرا را شنیدم برگشتم سفارت. دوباره درب سفارت را زدم این بار سرایدار ایرانی سفارت آمد. این را هم بگویم که 17 بهمن یکی از کارمندان رمز سفارت رستوران دانشجویی آمده بود از اینکه من می خواهم به انقلاب بپیوندم. علاوه بر آن متوجه شدم همان 16 آذر که به سفارت رفتم، سفیر از سفارت رفته و دیگر برنگشته است یعنی کار من اثر خود را گذاشته بود. به سرایدار سفارت گفتم درب را باز کن، گفت من کاره ای نیستم نمی توانم درب را باز کنم، شما باید با داخل هماهنگ کنی. به سرایدار گفتم رادیو را گوش کردی، گفت آره، گفتم آن نظام تمام شد درب را باز کن گفت نمی توانم. گفتم یا درب را باز می کنی و این را پای همکاریت با انقلاب اسلامی می گذارم و اجازه می دهم به کار در سفارت ادامه دهی و گرنه فرد اخراجی آن ها درب را باز کرد و ما داخل سفارت رفتیم و اینگونه سفارت فتح شد و تک و تنها سفارت ایران در رم را گرفتم. فارس: هیچ یک از کارکنان سفارت هم داخل سفارت نبودند؟ قدیری ابیانه: خیر! هیچ کس نبود البته روز تعطیل هم بود فردای آن روز اولین کنفرانس مطبوعاتی را در سفارت برگزار کردم. ساعت 9 صبح ایرانی ها دم درب سفارت آمده بودند و دیدند که سفارت گرفته شده است. عکس امام هم بر سردر سفارت گذاشتیم و روی یک پارچه نوشتیم که سفارت جمهوری اسلامی ایران و جلوی سفارت نصب کردیم. برخی چپی ها می گفتند هنوز که رفراندوم برگزار نشده که جمهوری اسلامی نوشتید و گفتم رفراندوم می گذاریم اگر رای نیاورد آن را برمی داریم. این فعالیت دانشجویی من تا انقلاب اسلامی بود بعد ازانقلاب رایزن مطبوعاتی در ایتالیا شدم. فارس: برای اینکه بخواهیم به اصل موضوع ورود کنیم نظرتان را نسبت به جنبش دانشجویی بیان کنید از اینکه 16 آذر برای چه نوع دانشجویی است؟ قدیری ابیانه: جوانان بخصوص دانشجویان آینده ساز کشور هستند و موظف هستند کشور را پیشرفت دهند و طبیعتا با هر حرکتی که بخواهد جلوی پیشرفت ملت را بگیرد باید مقابله کنند. آمریکا کشوری است که در کشور ما کودتا کرد، باعث عقب افتادگی کشور شد پس جبنش دانشجویی باید ضد آمریکا باشد. مصدق به آمریکا خیلی امید بسته بود و امیدوار بود آمریکا کمکش کند و همین غفلت باعث شد آمریکا کودتا کند و شاه را برگرداند. طبیعتا جنبش دانشجویی هم صحنه را رصد می کرد و از اوضاع بوجود آمده ناراحت بود به همین خاطر وقتی نیکسون وارد تهران شد دانشجویان اعتراض کردند و 16 آذر را در مبارزه با آمریکا رقم زدند. البته این را باید بدانیم که اگر نبود آیت الله کاشانی و نهضت اسلامی ، مصدق آن قدرت را پیدا نمی کرد اما غرور ؟ فکر کرد بدون روحانیت می تواند کار را پیش ببرد و به همین خاطر به هشدارهای آیت الله کاشانی در خصوص احتمال وقوع کودتا بی توجهی کرد و در پاسخ گفت من مستحصل به پشتیبانی ملت هستم اما نفهمید که این پشتیبانی به خاطر حضور افرادی چون آیت الله کاشانی است. *دانشجو باید در مقابل هر جریانی که از پیشرفت کشور جلوگیری می کند، بایستد الان هم دانشجو باید خود را عامل پیشرفت کشور و پیشرو در این خصوص بداند. هر کسی و هر گروهی که در مقابل پیشرفت کشور بایستد دانشجو باید در مقابل او باشد. امروز استکبار و در رأس ان آمریکا ما را تحریم کرده به این خاطر که نباید دنبال انرژی هسته ای بروید. حال دانشجو باید وارد میدان شود و با این قضایا مقابله کند. البته همواره استکبار خصوصاً آمریکا تلاش کرده اند روی اقشار موثر در کشور تاثیر بگذارند و مسیر جنبش دانشجویی را منحرف کنند. ما شاهدیم در برخی تشکل ها افرادی حضور دارند که از آمریکایی ها آمریکایی تر هستند و خودشان را جنبش دانشجویی معرفی می کنند در حالی که این ها ارتجاع دانشجویی هستند کسی که به دنبال این باشد تا کشور را تحویل استعمار و استکبار بدهد این مرتجع است. منافقان یک زمانی ادعا می کردند که ما با آمریکا مقابله می کنیم اسلحه ها را نگه می داریم که اگر آمریکا حمله کرد ما بتوانیم دفاع کنیم اما در زمان جنگ با صدام همراه و علیه ملت خود اقدام کردند و تبدیل به جاسوس های آمریکا و اسرائیل شدند. افتخار کردند که مورد حمایت چند سناتور آمریکایی قرار گرفته اند. فارس: شاید مشکلی که در جنبش دانشجویی باشد، آرمانگرایی بدون در نظر گرفتن واقعیات است نظر شما در این خصوص چیست؟ قدیری ابیانه: جنبش دانشجویی باید واقع بین باشد، نه واقع گرا واقع گرایی یعنی به آنچه هست رضایت می دهند که نتیجه آن محافظه کاری می شود جنبش دانشجویی باید واقع بین و آرمانگرا باشد بداند کجا قرار داریم آن وقت به سمت آرمان ها حرکت کنیم. کسانی که آرمانگرا هستند اما واقع بین نیستند دچار تخیل می شوند و به هدف نمی رسند. دانشجویان خیالباف نباید باشند قشر دانشجو و جوان باید اینگونه باشند. *دانشجو باید آرمان گرای واقع بین باشد نه خیال باف اگر دانشجویی واقع بین و آرمانگرا نباشد، خود باور هم نباشد نمی تواند به رسالت دانشجویی اش عمل کند بلکه مورد سوء استفاده دشمن هم قرار می گیرد. فارس: رابطه جنبش دانشجویی با روحانیت در مسیر انقلاب اسلامی را چگونه می بینید؟ قدیری ابیانه: در غرب جنبش دانشجویی ضد مذهب و کلیسا بود چون کلیسا طرفدار ظلم بود حتی با علم هم مخالف بود. بر سر در کلیساها نوشته شده بود عقل و استدلال بزرگترین دشمن ایمان است. چون اگر عقل وسط بیاید مسیحیت آغشته به تحریف دیگر جوابگو نخواهد بود لذا در غرب مبارزات آزادیخواهانه در تقابل با مذهب کلیسا و حاکمیت کلیسا بوده است. در انجیل به نقل از حضرت مسیح یک جمله آمده است که (البته ما معتقدیم انجیل تحریف شده است) اگر به تو سیلی زدند گونه دیگرت را هم جلو بیاور. بر همین اساس در کلیساها می گویند پذیرش ظلم نشانه ایمان به خدا است. در حالیکه ما در اسلام معتقدیم کسی که ظلم را بپذیرد شریک ظلم است. در قرآن پر است از دعوت به تعقل و تدبر، حدیث داریم که یک ساعت تفکر از هفتاد ساعت عبادت بالاتر است. *ماهیت جنبش دانشجویی اتحاد آن را با اسلامی و روحانیت طبیعی می کند علم آموزی در اسلام عبادت است پس اصل اسلام با دانشگاه که محل علم آموزی است نه تنها تقابل ندارد بلکه تقارن دارد دین ما مشوق و مفهوم علم آموزی است. لذا اتحاد این دو طبیعی است غربی هایی که با جدایی دین از سیاست به پیشرفت علم و صنعتی نائل شدند اینها رای جلوگیری از پیشرفت کشورهای جهان سوم بخصوص کشورها شعار جدایی دین از سیاست را می دهند. با توجه به ویژگی که اسلام دارد و علم آموزی را عبادت می داند، عاملی برای پیشرفت خواهد بود به همین خاطر غرب تلاش می کند این دو را از هم جدا کند. افراد غرب زده به تقلید از غرب شعار جدایی دین از سیاست می دهند اینکه مارکس می گفت دین افیون توده هاست آن دینی را می گوید که در آن پذیرش ظلم نشانه ایمان به خدا است. این دین معلوم است که افیون توده هاست. این فرق دارد با شعارهای اسلامی. غربی ها تلاش می کند فکر و استاد و دانشجو را در سیطره خود بگیرند که گاهی اوقات در این راه دست به ترور هم می زنند مانند ترور دانشمندان هسته ای. ما بدتر از ترور نفوذ و اشغال فکر و ذهن استاد و دانشجو است. *اینکه ذهن دانشجوی ما را اشغال کنند مانند این است که به جای زدن پهباد، آن را به خدمت بگیرند سابقه دارد کشوری هواپیمای جاسوسی کشور دیگر را بزند. این وضعیت درجه ای از اهمیت دارد اما اینکه ما توانستیم پهپاد آمریکایی را کنترل کنیم و در اختیار خودمان بگیریم و علیه آمریکا استفاده کنیم درجه اهمیت دیگری دارد. ترور دانشمندان ما مانند زدن هواپیما جاسوسی است اینکه ذهن دانشجو و استاد ما را اشغال کنند مانند این است که آن پهباد را به خدمت بگیرند و این خطرناک تر است. سفارت انگلیس 200 نفر را مامور کرده بود که سراغ افراد موثر در جامعه بروند و ذهن آنان را تغییر دهند کسانی که در دین و مبارزه سوابق زیادی داشتند گاهی در این دام افتاده اند و ماهیتشان عوض شده است. فارس: اگر شما بخواهید جنبش دانشجویی را آسیب شناسی کنید آفت های آن را چه می دانید؟ قدیری ابیانه: کسی که خود را باور نداشته باشد شیفته دیگری می شود که ارزش شیفتگی ندارد. غرب زدگی همین است. ما باید ریشه پیشرفت غرب را بشناسیم مثلا بگوییم آنان ساعت مفید مطالعه شان بالاتر بوده، ساعت مفید کار و قناعتشان بالا بوده است انضباط اجتماعی و اقتصادی شان بالا بوده. بی بندوباری شان عامل پیشرفت نبوده. کما اینکه خانم های ژاپن که نسبت به اروپا خیلی باحیاتر هستند، پیشرفتشان هم سریعتر است. * خود کم بینی و ما نمی توانیم ابتدای انحراف در دانشجو و جنبش دانشجویی است کسی که خودش را باور داشته باشد دیگر دچار غرب زدگی نمی شود آن وقت نگاهش واقع بینانه تر می شود «خود کم بینی» نقشه ای بوده که دشمن برای ملت ما کشیده است تا بتواند ما را استعمار کند. خود کم بینی و ما نمی توانیم محور انحراف در دانشجو و جنبش دانشجویی است یکی مانند شهید تهرانی مقدم دچار عقده حقارت نبوده و ضعف ما را در حوزه موشکی مشاهده می کند و تصمیم می گیرد این نقص را رفع کند و در این خصوص عمل می کند. شهید احمدی روشن یا شهید شهریاری در اوج تحریم ها ایران را به یک کشور هسته ای تبدیل می کنند. عدم احساس حقارت نسبت به غرب باید در بین جوانان ما وجود داشته باشد ما شغل خود و علت موفقیت غرب را ریشه یابی نکرده ایم اگر قرار است رابطه با آمریکا وضع ما را بهتر کند الان وضع مصر نباید این گونه می بود. *دانشجو باید خود را راه حل بداند نه صورت مسئله قریب به اتفاق دانشجویان نگران آینده خود هستند. این یعنی اصلا نفهمیده اند که چرا دانشجو هستند تو رفتی در رشته ای درس بخوانی و خبره شوی تا در آن رشته کار ایجاد کنی نه اینکه پیدا کنی. دانشجویی که به دنبال پیدا کردن کار است خود را صورت مسئله می داند و دیگران باید برای آن کار درست کنند. اما دانشجویی که به دنبال ایجاد کار است، خود را راه حل می داند. متاسفانه در ایران خیلی ها به دنبال پاس کردن امتحانات و گرفتن مدرک و شغل هستند. بین نگاه خود مسئله بینی و خود راه حل بینی فاصله ای است که دانشجویان باید طرح کنند. در ژاپن ضرب المثلی است بدین مضمون که «یا دیگران کاری را انجام داده اند پس توه م می توانی، یا نتوانسته اند که تو باید بتوانی». فارس: آیا ماهیت جنبش دانشجویی تنها مخالفت با نظام حاکم است؟ یا امروز که نظام اسلامی هم راستا با مطالبات جنبش دانشجویی قدم برمی دارد جنبش دانشجویی باید کنار و همراه آن قرار گیرد؟ قدیری ابیانه: در یک دانشگاهی یک تشکلی با پسوند نو اندیش وجود داشت. من به آن ها گفتم شما دائم دچار تغییر موضع خواهید شد چرا که «نو» امروز شما فردا کهنه می شود حداقل «حق اندیش» می گذاشتید. *دانشجو باید پیشتاز در مقابله با انحراف حکومت در مسیر حق باشد اگر ظالمی حاکم باشد و چون ما به دنبال حق هستیم باید با آن نظم مقابله کنیم اما وقتی قدرت بر حقی حاکم باشد دیگر این رابطه نخواهد بود. برای مثال حکومتی دارد از تمامیت ارضی خود دفاع می کند حال جنبش دانشجویی باید کنار حکومت قرار بگیرد نه اینکه مانند منافقین در کنار دشمن علیه این نظام قرار گیرد اتفاقا اگر حکومت بر حق و سالم است باید جنبش دانشجویی از آن حمایت کند. اگر کار جنبش دانشجویی مخالف با هر نظامی باشد یعنی جنبش دانشجویی مخالف هر نوع حکومتی است. دانشجو باید پیشتاز در مقابله با انحراف حکومت در مسیر حق باشد فارس: چه تفاوتی بین جنبش دانشجویی و احزاب سیاسی وجود دارد؟ قدیری ابیانه: وظیفه اصلی دانشجو کسب علم و دانایی در مسیر پیشرفت علم است. البته دانشجو باید نگاه سیاسی داشته باشد فعالیت سیاسی هم در حدی که به رسالت اصلی خود ضربه نزند را باید داشته باشد مگر جایی که ضرورت حکم می کند مانند دوران جنگ. دانشجو نباید رسالت خود را گم کند علاوه بر آن اینکه احزاب ما شکل نمی گیرد و برخی به این باور می رسند که جنبش دانشجویی باید جور احزاب را بکشد بدین خاطر است که ما در ایران عادت کرده ایم دست بگیر داشته باشیم یعنی فقط طلب می کنیم. در ایران اگر فردی وارد حزبی می شود می خواهند از جانب حزب یک امتیازی بگیرد. در حالی که در غرب فرهنگ تحزب اینگونه است وقتی افراد وارد یک حزب می شوند می خواهند کمک کنند. اما فرهنگ غلط در ایران باعث می شود احزاب در ایران شکل نگیرد. علاوه بر آن حزبی که به قدرت رسیده چون هم پست برای تقسیم دارد و هم بودجه به سرعت رشد می کند و وقتی دوره اش تمام شد حزب هم افت می کند. چرا که افراد می آیند از قبال حزب چیزی بگیرند کارگزاران اوج می گیرد پس از برکناری از قدرت افول می کند. در ایران فرهنگ تحزب وجود ندارد. متاسفانه بخشی از جنبش دانشجویی ما هم می خواهند از قِبل فعالیت برای احزاب پستی را برای حال یا آینده خود تضمین کنند. جنبش دانشجویی نمی تواند و نباید بار احزاب را به دوش بکشد دانشگاه جای فعالیت حزبی نیست. فارس: یکی از ویژگی های جنبش دانشجویی پیشرو بوده است چقدر امروز جنبش دانشجویی این ویژگی را به عرصه عمل آورده است؟ قدیری ابیانه: دانشجو و جوانان محافظه کاری دیگران را ندارند به همین خاطر حرف حق را راحت تر بیان می کنند. علاوه بر این انرژی بیشتری هم دارند. از این جهت می تواند پیشرو باشد. البته در عین حال می تواند پَسرو هم باشد کما اینکه عده ای که خود را جنبش دانشجویی می دانند، اما آمریکایی تر از آمریکایی ها هستند. فارس: امروز دانشجو چقدر توانسته مطالبات مردم را نمایندگی کند؟ قدیری ابیانه: چرا ما در ایران همه صحبت از مطالبه می کنیم؟ فارس: یکی از ویژگی های جنبش دانشجویی مطالبه گری است. قدیری ابیانه: باید این ویژگی در برهه کنونی اصلاح شود. این ویژگی از مشکلات جنبش دانشجویی است. هفته دولت، هفته قوه قضائیه، هفته مجلس همه هفته گزارش است چرا روز دانشجو نباید جنبش دانشجویی گزارش عملکرد بدهد؟ *امروز جنبش دانشجویی باید پاسخگوی عملکرد خود باشد چند سالی که دولت برای تحصیل من هزینه کرده، من چه گلی به سر کشور زدم. جنبش دانشجویی باید مقداری مطالبه گری را کمرنگ کند و پاسخگویی را پررنگ کند. من که امروز فارغ التحصیل شده ام چه دستاوردی برای کشورم دارم. یکی از مواردی که در کشور ما وجود دارد، توهم نفتی است از مطالبات مردم ما این است که به خاطر درآمد نفتی نباید مشکلی در حوزه رفاه داشته باشیم. سال 91 بالاترین درآمد نفت در بودجه پیش بینی شده بود. اگر دولت تمام آن را مساوی بین مردم تقسیم می کرد ( که حدود 61 هزار میلیارد تومان بود) به هر نفر 67 هزار تومان می رسید کمترین هزینه یک دانشجو در سال 3 میلیون تومان است یعنی معادل سهم کامل 6 نفر از نفت. اینجا دانشجو باید پاسخ دهد که چه کار کرده است. 6 نفر کَپر نشین شده است تا یک دانشجو درس بخواند تا در آینده دست آن کپرنشین را بگیرد و از آن وضعیت نجات دهد. اگر دانشجو می گوید خوابگاه و خوراک من خوب نیست و بهتر می خواهم یعنی چند نفر دیگر را هم کپرنشین کنید تا من راحت تر زندگی کنم. *متأسفانه امروز جنبش دانشجویی خود را مدیون مردم نمی داند مشکلی که در جنبش دانشجویی مشاهده می شود این است که خود را مدیون مردم نمی بینند بلکه طلبکار می دانند. نسبت به مردم احساس دِین نمی کنند لذا وقتی یک کشور خارجی به آنان پیشنهاد می دهد فوری کشور را رها می کنند و به خارج می روند این نگاه باید اصلاح شود تصور غلط از درآمد نفت هم باید اصلاح شود چرا که این تصور بدبینی با خود به بار می آورد مبنی بر اینکه با این پول چکار می کنند بالایی ها می دزدند چرا پایین ها ندزدند به همین خاطر مشاهده می کنیم رتبه ایران در فساد بسیار بد است. در حالیکه در دنیا مردم می دانند باید هزینه های دولت را از طریق پرداخت مالیات تامین کنند ما در ایران خدماتی که اروپایی ها ارائه می دهند را با خود مقایسه می کنیم اما ساعت مفید کاری، میزان مالیات و تولید ثروتشان را مشاهده نمی کنیم این نگاه غلط بین دانشجویان هم وجود دارد. *وضعیت جنبش دانشجویی در دوران اصلاحات نتیجه نفوذ دشمن بود یکی از کارهای بزرگ که باید صورت گیرد توهم زدایی در خصوص درآمد نفت است. ما یک وابستگی ذهنی به نفت داریم یک وابستگی عملی، تا زمانی که وابستگی ذهنی برطرف نشود ما نمی توانیم وابستگی عملی به آن را از بین ببریم. یکی از اولویت های کاری جنبش دانشجویی این است که اطرافیان خود را از این توهم آگاه کنند. فارس: چه می شود که جنبش دانشجویی در دوران اصلاحات وارد بازی های سیاسی می شود؟ و فتنه 18 تیری شکل می گیرد؟ قدیری ابیانه: من آن را نتیجه نفوذ دشمن در ذهن دانشجویان می دانم. وقتی یک کبوتری شکار شود تمام تلاش خود را می کند تا آزاد شود اما وقتی با کبوتر کاری می کنند که در قفس احساس آزادی کند اگر آزادش هم کنند به قفس برمی گردد. دشمن بر ذهن جوانان ما کار کرد حتی اساتید ما و اذهان دانشجویان را عملاً در اختیار گرفتند و این یکی از تاکتیک های غرب است. غرب زمانی می گفت باید کاری کنند که مسلمانان از اینکه مواضع اسلامی داشته باشند خجالت بکشند. تا قبل از انقلاب مسلمانان در خارج کشور خجالت می کشیدند که بگویند مسلمان هستند اما با پیروزی انقلاب اسلامی این وضعیت بر عکس شد. این بار مسلمانان در وسط میدان نماز می خواندند طوری که اخیراً فرانسه خواندن نماز در محافل عمومی را ممنوع کرده است. پیام امام در خصوص سلمان رشدی مسلمانان را در موضع اقتدار قرارداد چیزی که غرب نمی خواست. *جنبش دانشجویی یعنی راه حل نه صورت مسئله ما باید سعی کنیم دانشجویان را اقناع کنیم این تصور که حکومت باید با اتکا به درآمدهای نفت نیازهای ما را برطرف کند تصور غلطی است این کار یک نوع تنبلی اجتماعی را به بار می آورد. نباید دانشجویان تنها دست بگیر داشته باشند. دست مطالبه گری را باید مقداری کمرنگ کنیم و بر پاسخگویی بیافزاییم. اگر صنعت خودروسازی مان عقب است توی دانشجو چه کار کردی که جلو بیفتیم. دانشگاه و دانشجو یعنی راه حل نه اینکه صورت مسئله فارس: آینده جنبش دانشجویی را چگونه می بینید؟ قدیری ابیانه: جنبش دانشجویی باید خود را بخشی از راه حل بداند یک بار من یک جمله ای شنیدم مبنی بر اینکه گزارشی از واقعیت ناهنجاری ها در شهرک غرب تهران خدمت رهبری می دهند شنیدم که رهبری فرمودند مگر دانشگاه امام صادق (ع) در آن منطقه نیست. یعنی اگر یک دانشگاهی مانند امام صادق (ع) در منطقه ای وجود دارد باید آن منطقه سالم باشد نه اینکه دانشجویان فقط خودشان خوب باشند باید اثرگذار باشند. در حوزه اقتصاد مقاومتی باید نقش خود را در اقتصاد مقاومتی مشخص کنند و برای حل مشکل قدم بردارند. این سوال را از خود بپرسد که در این حوزه من چه اقدامی می توانم انجام دهم که مشکلی را برطرف کنم. مگر می شود در ایران کار نباشد، کار هست کار کن نیست. منتهی همه نشسته اند تا دولت برای آنان کار ایجاد کند البته درست است که وظیفه دولت است تا سرمایه ها را به تولید سوق دهد تا اشتغال ایجاد شود. *متاسفانه دانشگاه های امروز ما که بدست اصلاح طلبان فتح شده است و دارند مسیر غلط را می روند. آقای روحانی قبل از معرفی آقای فرهادی، هر فردی را که معرفی کردند در فتنه نقش مستقیم داشتند و این یک افتضاح بزرگ است. امروز همه تلاش می کنند اساتید حزب اللهی دانشگاه ها را اخراج و جلوی جذب اساتید جدید حزب اللهی را هم بگیرند. سعی می کنند تشکل های اسلامی را محدود، سرکوب و اگر می توانند از بین ببرند و برعکس به تشکل های معاند پر و بال بدهند. به همین خاطر است که رشد پیشرفت علمی ما افت کرده است این دستاورد دولت آقای روحانی است. امروز در جنبش دانشجویی ما خمودگی وجود دارد چرا که دانشجویان ما منتظرند دیگران برایشان کاری انجام دهند. اگر این نگاه اصلاح نشود کار پیش نمی رود. اسلامی باید بیاندیشیم یعنی بهترین تفریح کار است. برچسب ها : جنبش دانشجویی باید پاسخگوی عملکردش باشد جهت مشاهده اخبار مرتبط اینجا کلیک کنید
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شما نیوز]
[مشاهده در: www.shomanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]
-
گوناگون
پربازدیدترینها