محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829840733
دیدار هیأت وزارت خارجه و ستاد حقوق بشر قوه قضائیه با احمد شهید !
واضح آرشیو وب فارسی:جمهوریت: بیش از ٢٧ سال در وزارت خارجه، سابقه دارد، اما نسبت به دیگر همکارانش، کمتر چهره است. شاید این به واسطه جنسیتش است که در دستگاهی مردانه مثل وزارت خارجه کار می کند که عمدتا بانوان کمتر در آن عرصه ظهور پیدا کرده اند. منصوره شریفی صدر، مدیرکل حقوق بشر وزارت خارجه است، بانویی که بیش از سه سال است در این سمت مشغول کار است. پیش از این، معاون مدیرکل آسیای شرقی و معاون سفیر ایران در ژاپن هم بوده. درآغاز به کار دولت یازدهم و جواد ظریف در وزارت خارجه، منصوره شریفی و مرضیه افخم، دو بانویی بودند که انتصاب یکی به سخنگویی و دیگری به سفارت، جزء شایعه های قوی آن روزها بود، اما شرایط و جریان های ساده ای کنار هم قرار گرفت و مرضیه افخم به تنهایی، بارِ دو اولین در دستگاه دیپلماسی را بر عهده گرفت.. ... اما دو بانو با هم رفاقتی دیرینه دارند.منصوره شریفی، مسئولیت دو حوزه حساس حقوق بشر و زنان را در وزارت خارجه برعهده دارد و مسئول هماهنگی و ایجاد ارتباط بین وزارت خارجه و نهادهای مرتبط با ارگان های بین المللی است. در این گفت وگو بیشتر بر موضوع حقوق بشر متمرکز شدیم، گفت وگویی که ملاحظات و حساسیت های ویژه خود را داشت و از تقاضای مصاحبه تا رایزنی ها و انجام مصاحبه، شش ماهی طول کشید. آقای ظریف چندی پیش در نشستی گفتند ایران آماده گفت وگوهای حقوق بشری است. این اظهارنظر حتی در داخل برای برخی عجیب بود. آیا ما واقعا آماده این گفت وگوها هستیم؟ بله، ما درحال حاضر هم گفت وگوهای حقوق بشری داریم. سیاست کلی ما، تعامل با کشورهای مختلف است. ما در ملاقات هایمان هم اعلام می کنیم که رویکرد کشور ما از منطق و عقلانیت اسلامی سرچشمه می گیرد و چون منطقی قوی داریم، اهل تعامل هستیم. درحال حاضر نیز با کشورهایی مثل ژاپن، روسیه، سوئیس، ایتالیا، دانمارک، اندونزی و چند کشور دیگر گفت وگوی حقوق بشری داریم و می خواهیم در آینده با کشورهایی مثل آفریقای جنوبی گفت و گو کنیم. مثلا با ژاپن تابه حال ١٠ دور گفت و گوی حقوق بشری داشته ایم و قرار است یازدهمین دور آن هم در ایران برگزار شود. با سوئیس حدود پنج دور و با اتحادیه اروپا نیز چهار دور گفت وگوی حقوق بشری داشته ایم که به دلایلی قطع شد. ما معتقدیم تعامل، به درک بهتر و واقع بینانه تر از وضعیت حقوق بشر کشورها کمک می کند و ابزار بسیار مناسبی برای تبادل تجربیات در راستای ارتقای حقوق بشر است. بسیاری از این کشورها وقتی در حوزه های مختلف حقوق بشر با آنها گفت وگو می کنیم و قوانین خودمان را برایشان توضیح می دهیم یا از بعضی مراکز، مثل کانون اصلاح و تربیت و زندان ها بازدید می کنند، تعجب می کنند و نظرشان عوض می شود. متأسفانه بسیاری از آنها تصویری از ایران دارند که توسط برخی رسانه های غربی ترسیم شده است. بحث «ایران هراسی» که آقای دکتر ظریف به آن اشاره می کنند، بسیار جدی است. رسانه های مغرض غرب متأسفانه در افکار عمومی مردم به ویژه مردم غرب، تصویر تیره ای در موضوع حقوق بشر ایران به ویژه از وضعیت زنان و کودکان ترسیم کرده اند. بنابراین وقتی آنها به ایران می آیند و با آنها گفت وگو می کنیم و از نزدیک با جامعه ما آشنا می شوند به درک بهتر و واقعی تری دست پیدا می کنند و چه بسا قضاوتشان عوض می شود. آقای دکتر ظریف در دیدار با نماینده اتحادیه اروپا از گفت وگوهای حقوق بشری صحبت کردند. تلاش ما هم این است که بتوانیم از مسیر گفت وگو، به درک درست آنها از واقعیت های کشورمان کمک کنیم تا به جای روش ناکارآمد ارائه قطع نامه ها، تعامل سازنده را در پیش گیرند، چون معتقدیم قطع نامه های کشوری، هیچ کمکی به ارتقای حقوق بشر نمی کند. این گفت وگوها به طور مشترک توسط وزارت خارجه و ستاد حقوق بشر قوه قضائیه مدیریت می شود. در هیأت ایرانی ممکن است حسب ضرورت از نهادهای دیگر هم حضور داشته باشند و به صورت مشترک کارها را انجام می دهیم، در حوزه همکاری های فنی و قضائی مثلا ما از تجربه کشورهای دیگر در زمینه های مختلف استفاده می کنیم، آنها هم از دستاوردها و تجربیات ما بهره مند می شوند. عمدتا در بین کشورها، اروپایی ها درباره مباحث حقوق بشر، از خود علاقه مندی و حساسیت بیشتری نشان می دهند. در فهرستی که گفتید اکنون در حال گفت وگو با آنها هستیم، چند کشور اروپایی نیز بود. در دو سال گذشته ما میهمانان اروپایی متعددی داشته ایم همچنین هیأت های پارلمانی اروپایی بسیاری به ایران آمدند که عمدتا نقطه مشترک شان این بود که می خواستند گفت وگوی حقوق بشری در ایران داشته باشند یا با فعالان حقوق بشر کشور ما گفت وگو کنند. برایند این گفت وگوها چه بوده، آیا تغییری در موضع آنها درباره حقوق بشر ایجاد شده یا نه؟ البته محور سفر هیأت های پارلمانی اروپا بحث حقوق بشر نبود. آنها در کنار مذاکرات شان، اشاراتی هم به مباحث حقوق بشری داشتند، ولی به صورت رسمی گفت وگوی حقوق بشری با آنها انجام نشده است. شاید در آینده این اتفاق بیفتد و همان گونه که اشاره کردم ما اهل گفت وگو و تعامل هستیم. اما تمایل برخی از آن هیأت ها به انجام برخی دیدارها، برای وزارت خارجه دردسرساز شد. اساسا میزبان هیأت های پارلمانی، مجلس شورای اسلامی است و وزارت خارجه تسهیل کننده است، اما هیچ یک از کشورهایی که مدعیان سرسخت حقوق بشر هستند، نمی توانند بگویند در رعایت حقوق بشر در کشورشان ایرادی ندارند. خود آنها هم تحت انتقادات سازمان عفو بین الملل، دیده بان حقوق بشر و گزارشگران حقوق بشری هستند. کشورها هم موارد نقض یکدیگر را مطرح و به رخ می کشند، به عنوان مثال، آمریکا در کتاب سالانه پایش کشورها، چین و روسیه را متهم به نقض حقوق بشر می کند، آنها هم علیه آمریکا چنین گزارش هایی دارند و موارد عدیده نقض حقوق بشر در آمریکا را منتشر می کنند.در جمهوری اسلامی ایران ما از غنای تفکر اسلامی برخورداریم که ١٤٠٠ سال قبل به بحث کرامت انسانی و حق الناس در قرآن کریم اشاره می کند که بسیار مترقی تر از اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل است. به علاوه نخستین منشور حقوق بشری در جهان که حدود ٢٥٥٠ سال قبل توسط کورش معرفی شد و کتیبه آن امروز هم موجود است به این سرزمین و به این تمدن تعلق دارد. می خواهم بگویم که در بحث حقوق بشر ما از پیشینه بسیار غنی و مترقیانه ای نسبت به کشورهای دیگر برخورداریم و بر این اساس معتقدم ما به هیچ وجه مستحق گرفتن قطع نامه یا داشتن گزارشگر نیستیم؛ اما می دانید این موضوع به شدت سیاسی شده است. ما معتقدیم که اساسا اتهام زنی سازنده نیست. جمهوری اسلامی ایران در موضوع حقوق بشر از مکانیسم سازنده «یوپی آر» که بدون استثنا همه کشورها را به صورت غیر گزینشی و منصفانه بررسی می کند، حمایت می کند و معتقد است که این سازوکار می تواند به ارتقای حقوق بشر کمک کند. سازمان ملل و شورای حقوق بشر در این باره چگونه عمل می کند؟ براساس مکانیسمی که با عنوان «بررسی دوره ای جهانی» حقوق بشر مطرح است و از سال ٢٠٠٦ آغاز شده، همه کشورهای عضو سازمان ملل، هر چهار سال یک بار، بحث های حقوق بشرشان بررسی می شود و کشورهای عضو یا ناظر در شورای حقوق بشر می توانند با عنوان «توصیه» درباره آن کشور نظر بدهند. کشور تحت بررسی هم، این توصیه ها را مرور کرده و نظر نهایی خود را اعلام می کند؛ مثلا در کشور ما ممکن است بعضی از این توصیه ها، مغایر با قانون اساسی یا اصول شرع ما باشد که ما این توصیه ها را رد می کنیم و بقیه را می پذیریم. این مکانیسم بسیار عادلانه و سازنده است، چون بدون استثنا همه کشورها را بررسی می کند و بقیه کشورها هم در ارائه پیشنهادهای خود آزاد هستند. جمهوری اسلامی ایران دوبار یعنی در سال های ٢٠١٠ و ٢٠١٤ گزارش دوره ای خود را به شورای حقوق بشر ارائه داده و از ٢٩١ توصیه حدود ٦٥درصد را پذیرفته است. این ٢٩١ توصیه چه سالی به ایران ارائه شده است؟ سال گذشته. البته تعداد توصیه ها مهم نیست چون به بعضی کشورها بالای ٣٠٠ توصیه هم ارائه شده است. معمولا تعداد زیادی از این توصیه ها تکراری یا مشابه است. در دور بعدی که چهارسال دیگر خواهد بود، ان شاءالله درباره اجرای این توصیه ها گزارش خواهیم داد. ارگان های مختلفی مثل وزارت آموزش وپرورش، تعاون و رفاه، علوم، مسکن، بهداشت و... در اجرا و تهیه گزارش دخیل هستند و این کار با همکاری و مشارکت آنها و توسط ستاد حقوق بشر هماهنگ و محقق می شود. خب بعد از این توصیه ها، گزارشی از وضعیت اجرای توصیه ها در کشور ارائه می شود. مثلا گزارش سال ٢٠١٤ به بعد تغییری داشته یا نه؟ روال این است که هر کشوری، گزارش ملی خود را ارائه می دهد و بر اساس آن و سایر اطلاعات محیطی که کشورها دارند، توصیه های خود را به آن کشور ارائه می دهند. معمولا نمایندگان جمهوری اسلامی ایران توصیه ها را بررسی می کنند و در یک جلسه دیگر اعلام می کنند که چه توصیه هایی را قبول کرده اند و آنهایی که رد کرده اند به چه دلیل بوده است. این توضیحات که در یک گزارش ارائه می شود در جلسه بعدی شورای حقوق بشر تصویب می شود. گزارش ما هم اسفند ٩٣ با اجماع تصویب شد و با هماهنگی ستاد حقوق بشر هر توصیه ای به نهاد ذی ربط ارجاع شد. گفت وگو با مقامات حقوق بشری سازمان ملل در دستور کار ایران قرار دارد؟ بر اساس رویکرد تعاملی جمهوری اسلامی ایران ما با کمیساریای عالی حقوق بشر تعامل داریم. آقای دکتر ظریف و آقای دکتر لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر در ژنو با کمیسر عالی حقوق بشر ملاقات داشتند. خانم مجتهدزاده، مشاور پیشین زنان و خانواده رئیس جمهور سابق، هم با کمیسر قبلی، ملاقات داشت. رؤسای نمایندگی های ما در نیویورک و ژنو نیز با کمیسر و همچنین مسئولان دفتر کمیسر در تعامل هستند و ما سعی می کنیم پیشرفت ها و دستاوردهای حقوق بشر کشورمان را به آنها اطلاع بدهیم. یکی از موارد اعتراض جمهوری اسلامی انتصاب گزارشگر ویژه حقوق بشر است و موضع ایران این است که ما شرایط استثنایی نداریم که توجیهی برای داشتن گزارشگر ویژه باشد. پاسخ آنها در برابر این موضع ایران چیست؟ همان طور که اشاره کردم اساسا انتصاب گزارشگر ویژه کشوری که بر اساس قطع نامه صورت می گیرد با رویکرد سیاسی و استفاده ابزاری از حقوق بشربوده است. رویکرد جنبش عدم تعهد با بیش از ١٢٠ کشور عضو هم، مخالفت با مکانیسم تعیین گزارشگر کشوری است، چون این مکانیسم را سازنده نمی داند. جمهوری اسلامی ایران قطعا مستحق داشتن گزارشگر ویژه برای نظارت حقوق بشری نیست، ما ادعا نداریم که هیچ کاستی نداریم اما در مقایسه، شرایط ما از خیلی کشورها به مراتب بهتر است و معتقدم مهم، رویکرد دولت ها است و بدون تردید رویکرد دولت ما ارتقا و بهبود حقوق بشر است و در این مسیر گام برمی دارد. با وجود سیاسی بودن قطع نامه ها یا انتصاب گزارشگر، ما هم باید بیشتر تلاش کنیم تا دستاوردهای کشورمان را به جهانیان ارائه و سیاه نمایی ها را خنثی کنیم. هر دو هیأت وزارت خارجه و ستاد حقوق بشر قوه قضائیه با گزارش گر ویژه دیدار می کنند؟ بله هیأت هایی که برای شرکت در برنامه های شورای حقوق بشر می روند در حاشیه برنامه ها با ایشان ملاقات می کنند یا بعضا نمایندگی های ما در ژنو و نیویورک نیز با ایشان ملاقات می کنند و سعی در روشنگری ایشان دارند. به نظر می رسد الگویی که احمدشهید از حقوق بشر دارد بیشتر یک الگوی اروپایی است و این با توجه به شرایط خاورمیانه و کشورهای همسایه ایران، می تواند الگویی آرمانی به نظر برسد. به نظر شما می شود این انتقاد را به او داشت یا مسئله فراتر از اینهاست؟ بحث کاملا سیاسی است، اساسا الگوی آرمانی مطرح نیست. اگر ایشان شرایط حقوق بشر در ایران را با کشورهای دیگر به طور منصفانه مقایسه کنند، نتیجه دیگری خواهند گرفت شاید اذعان کنند که کشور ما واقعا شایسته داشتن قطع نامه و تحت نظارت بودن نیست. برخی معتقدند گزارش های «احمدشهید» سیاسی است. برخی هم معتقدند جامعه جهانی دنبال این است که با پایان یافتن مذاکرات هسته ای، جهان قصد دارد بحث های حقوق بشری با ایران را شروع کند. اگر بخواهیم از زاویه داخلی نگاه کنیم چقدر می توانیم محتوای گزارش های حقوق بشری، به ویژه در موضوعاتی مثل اجرای احکام، را بپذیریم یا می تواند مورد نقد درون گفتمانی خودمان هم باشد؟ همان طورکه گفتم هیچ کشوری نمی تواند ادعا کند در حوزه حقوق بشر، کشور ایده آل و کاملی است. حقوق بشر در همه کشورها، نسبی است. به علاوه اینکه یک سری مسائلی هست که از منظر غرب، نقض حقوق بشر است و فقط بحث احمدشهید نیست، ولی آن موارد بخشی از فرهنگ ماست که نمی شود نادیده گرفت و جزء حوزه هایی هست که اگر به ما توصیه شود، هم ما آن را رد می کنیم. مثلا بحث همجنس گرایی بحثی است که اگر در بعضی کشورها قانونی شمرده نشود، تحت عنوان نقض حقوق بشر تلقی می شود. اما نه در شرع ما و نه در فرهنگ جامعه ما به هیچ وجه این موضوع پذیرفتنی نیست. بنابراین ما در مقابل آن محکم می ایستیم. مسائلی از این دست کم نیستند که واقعا با باورها و ارزش های جامعه ما مغایر هستند و طبیعی است که ما در مقابل آن بایستیم. ولی هیچ کشوری ادعای عالی بودن ندارد. همان گونه که گفتم، مهم، رویکرد کشورهاست و مسلما رویکرد کشور ما حمایت از حقوق بشر و ارتقای آن است، ولی ممکن است در حوزه هایی مثلا یک کارمند اشتباهی کند و هزینه آن را کشور بپردازد. در این گونه موارد باید مراقبت کنیم و تمام تلاش نهادها از قوه قضائیه گرفته تا معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و دیگر نهادها این است که در جهت بهبود و ارتقای وضعیت حقوق بشر قدم بردارند. اگر موضوع حقوق بشر ایران به بحثی مثل مذاکرات هسته ای تبدیل شود، اداره حقوق بشر وزارت خارجه چقدر آماده انجام چنین مذاکراتی است؟ ما کاملا آماده هستیم. ما اهل گفت وگو هستیم و این در تمدن ما ریشه دارد. ما اهل اتهام زنی و نزاع نیستیم. البته در مقابل اتهاماتی که به ما زده می شود از خودمان دفاع می کنیم ولی اهل گفت وگو و تعامل هستیم و من خیلی امیدوار هستم روزی از نظارت بین المللی که ناجوانمردانه برقرار شده است، خارج شویم. به هر حال، قانون اساسی ما در بحث حقوق بشر خیلی مترقی است و از نظر قانونی ما مشکل خاصی نداریم و اگر وضعیت حقوق بشر ما را با بعضی کشورها مقایسه کنید خیلی پیشرفته است. موضوع منشور حقوق شهروندی که معاونت حقوقی رئیس جمهور مسئول تدوین آن بوده است، از اقدامات بسیار شایسته دولت است و ما هم همکاری های نزدیکی با آن حوزه داشتیم. ما قوانین مربوط به حقوق شهروندی برخی کشورها را از طریق نمایندگی هایمان اخذ کردیم و در اختیار معاونت محترم قرار دادیم و متخصصان آن حوزه مطالعات تطبیقی کشورها را هم در تدوین منشور داشتند. می توانیم بگوییم در بحث حقوق بشر نگاه اصلاحی وجود دارد؟ بله، قطعا نگاه ارتقایی وجود دارد. همان رویکردی است که قبلا به آن اشاره کردم. درباره امکان سفر احمدشهید یا ناظران سازمان های بین المللی به ایران خوش بین هستید؟ بخشی از همکاری ما با نهادهای بین المللی به گزارشگران موضوعی برمی گردد. تا به حال هفت گزارشگر موضوعی را در ایران پذیرفته ایم و آنها از نزدیک جامعه را مشاهده و اطلاعات لازم را دریافت کرده اند. هفت نفر در چه حوزه هایی بودند؟ در حوزه های مختلفی بوده اند، مثل حق آب آشامیدنی. امسال دعوت نامه برای گزارشگر حق غذا فرستاده ایم که قرار است در سال ٢٠١٦ به تهران بیاید. احمدشهید اولین گزارشگری نیست که برای ایران تعیین شده است و قبلا هم گزارشگرانی بودند که به ایران می آمدند و از نزدیک اوضاع ایران را می دیدند و گزارش هایی هم که می دادند، گزارش های بسیار مثبتی بود. ممکن بود توصیه هایی هم بدهند. ولی چون آقای احمدشهید از زمان شروع کارش موضع غیرحرفه ای و مغرضانه ای گرفت و رفتارهایی خارج از حدود وظایف گزارشگری انجام داد، پذیرش او به عنوان یک گزارشگر حرفه ای برایمان مقدور نبوده است. ممکن است گزارشگر بعدی را راحت تر بپذیرید؟ نمی دانم و هیچ پیش بینی نمی کنم. شاید تا آن موقع این نظارت ناجوانمردانه حذف شود. من بسیار امیدوار هستم. به نظر می رسد احمد شهید در ارائه گزارش منفی از ایران، آقای آمانو را الگوی خود قرار داده است. نمی دانم، شاید. وقتی آن سیاه نمایی ها و ایران هراسی مغرضانه کنار گذاشته شود و عینک سیاه برداشته شود، خیلی واضح تر و واقعی تر می شود حقایق را دید. من فکر می کنم که برجام باعث شد حباب کاذب ایران هراسی بشکند و امید است تصویر غلطی که در موضوع حقوق بشر هم از ایران ترسیم کرده اند کنار رود و قدری منصفانه تر و واقعی تر در مورد ایران قضاوت کنند. یکی از مسائلی که در قطع نامه های حقوق بشری با آن مواجه هستیم، در مورد احکامی است که برای قاچاقچیان مواد مخدر اجرا می شود و این موضوع دست مایه ایرادات حقوق بشری نسبت به ایران است. در شرایطی که ایران در مسیر ترانزیت مواد مخدر قرار دارد و قاچاقچیان زیادی دستگیر می شوند و حکم اعدام برای برخی از آنها صادر می شود، به نظر می رسد ما در شرایطی مشابه گره کور قرار گرفته ایم. چه راه حلی برای این موضوع اندیشیده شده است؟ شما به موضوع چالشی و بسیار مهمی اشاره کردید و فکر می کنم نهادهای قضائی ما بهترین مرجع هستند که در مورد این موضوع نظر بدهند. ولی به هرحال درست است، حدود ٩٠ درصد اعدام های ما مربوط به قاچاقچیان مواد مخدر است. البته می دانید که صدور حکم اعدام یک فرایند طولانی دارد و چند سال طول می کشد که حکمی به اجرا درآید. ١٠ درصد دیگر اعدام ها، حکم قصاص است که آن هم حق اولیای دم است و ریشه شرعی دارد، لذا دولت یا قاضی نمی تواند آن را منع کند. من اطلاع دارم که قوه قضائیه ما، دولت و سازمان های مردم نهادی که برای این منظور تأسیس شده اند تلاش زیادی را برای گرفتن رضایت اولیای دم به عمل می آورند تا حکم قصاص اجرا نشود و در موارد زیادی هم موفق بوده اند. اما در مورد آنچه شما گره کور توصیف کردید، اتفاقا ما به غربی ها هم می گوییم، ایران همسایه افغانستان است که بزرگ ترین تولیدکننده مواد مخدر دنیاست. متأسفانه باوجود تلاش هایی که دفتر مقابله با مواد مخدر سازمان ملل متحد به عمل آورده است، کشت مواد مخدر پس از حضور نیروهای ناتو در این کشور٤٠ برابر شده است. هدف نهایی قاچاق، البته اروپاست و ایران به عنوان کشور ترانزیت در این بین با قاچاق مواد مبارزه می کند. در این مبارزه حدود ٤هزار شهید از مرزبانان عزیزمان داشته ایم. اروپایی ها می گویند که این اعدام ها بازدارندگی ندارد، ولی استدلال مخالف آن هم قوی است که اگر مجازات اعدام را برداریم، میزان قاچاق مواد مخدر به شدت بالا می رود. آسیب های اجتماعی این بلای خانمان سوز هم که بر کسی پوشیده نیست. تمایلی دیده می شود که این حکم اصلاح شود؟ موضوع در حال بررسی است. مسلما هدف اصلی، تأمین سلامت آحاد جامعه است. اجرای اعدام هیچ کس را خوشحال نمی کند اما طرف دیگر قضیه حفظ سلامت و امنیت جامعه است. یک نکته هم این است که اگرچه بسیاری از کشورهای اروپایی حکم اعدام را حذف کرده اند و برخی کشورها هم اجرای آن را معلق کرده اند، برخی کشورها هستند که مجبور شدند این تعلیق را بردارند و حکم اعدام را دوباره اجرا کنند چون متأسفانه در نتیجه تعلیق اعدام، ارتکاب جرایم در این کشورها به شدت بالا رفت. ضمنا هیچ سند بین المللی نداریم که مجازات اعدام در آن کاملا منع شده باشد. شورای حقوق بشر هم در این باره سکوت کرده است؟ چون هیچ سند بین المللی در مورد منع کشورها در اجرای مجازات اعدام وجود ندارد، شورا نمی تواند قاطعانه نظر بدهد. مکانیسم همکاری وزارت خارجه و ستاد حقوق بشر قوه قضائیه و شورای عالی امنیت ملی چگونه است؟ وزارت خارجه به صورت پلی است که رابطه بین سازمان های بین المللی و کشورهای خارجی با نهادهای داخلی را هماهنگ می کند و تحولات داخلی را به خارج از کشور منعکس می کند و بالعکس. در بعضی حوزه ها هم خودمان مستقیم فعالیت داریم. با نهادهایی که در بحث حقوق بشر فعال هستند، مانند شورای عالی امنیت ملی، ستاد حقوق بشر قوه قضائیه و مرجع ملی کنوانسیون هایی که به آنها ملحق شده ایم، مثل کنوانسیون حقوق کودک که مرجع ملی آن وزارت دادگستری است، یا بنیاد شهید و سازمان بهزیستی که به صورت مشترک مرجع ملی کنوانسیون حمایت از حقوق معلولان هستند، همکاری خیلی نزدیکی داریم. در مجلس شورای اسلامی با فراکسیون حقوق معلولان یا کمیته حقوق بشر مجلس نیز همکاری خوبی داریم. مکانیسم همکاری هم به این صورت است که ما در جلسات آنها شرکت می کنیم و هر اظهارنظری که خارج از کشور، مثلا راجع به حقوق کودک یا معلولان شده باشد، بلافاصله منعکس می کنیم و بالعکس نظرات آنها را هم به نهادهای بین المللی منعکس می کنیم. یعنی شما پاسخی را که آنها ارائه می کنند، به نهادهای بین المللی ارائه می دهید؟ طبیعی است. چون ملاک نظر و پاسخ نهادهای ذی صلاح است. می توانید نظر مشورتی یا نظر اصلاحی به نهاد ذی ربط بدهید؟ معمولا سعی می کنیم در گزارشی که نهادها می دهند، دخالت نکنیم. چون مرجع ذی صلاح پاسخ تخصصی می دهد. اما همکاری و مشورت مستمر با مراجع ذی صلاح از حیث نحوه نگارش بین المللی وجود دارد. آیا می توانید پیشنهادهای راهبردی به نهادهای داخلی بدهید و توجه آنها را به یک موضوعی جلب کنید یا خواستار توجه بیشتر در یک زمینه شوید؟ قطعا همین کار را می کنیم، مخصوصا در جلسات مشترکی که با آنها داریم. همیشه ما یک نگاهمان به خارج از کشور است و یک نگاهمان به داخل کشور و آنچه را در خارج می گذرد، به داخل بازتاب می دهیم. با قطع نامه حقوق بشری کانادا بار دیگر در مجمع عمومی سازمان ملل موافقت شد و قرار است یک ماه دیگر هم به رأی گذاشته شود. در این مورد قرار است چه کار کنید؟ متأسفانه دولت پیشین کانادا که دولت دست راستی و طرفدار رژیم صهیونیستی بود، مواضع خصمانه ای در قبال ایران داشت و شاهد هستید که روابط سیاسی دو کشور هم به کجا کشیده شد. ولی در ماه گذشته دولت جدیدی در این کشور روی کار آمد و اعلام کرد که درصدد ایجاد تحرک در روابط دو کشور است و بازگشایی سفارت خانه های دو کشور جزء برنامه های آنهاست. پیش نویس قطع نامه آنها طبق روال سال های قبل ارائه شده است. ما پیش نویس را دیده ایم که سعی کرده اند در لحن آن کمی نرمش به خرج دهند، ولی به هرحال یک قطع نامه است و ما جمهوری اسلامی ایران را واقعا مستحق داشتن قطع نامه حقوق بشری نمی دانیم. همان طور که گفتم رویکرد ما این است که در محافل بین المللی روشنگری کنیم و در عین حال از طریق توسعه گفت وگو های حقوق بشری و تعاملات بین المللی در مسیر حذف قطع نامه گام برداریم و در آینده همکاری های حقوق بشری مان را تقویت کنیم. درمورد این قطع نامه مکانیسم خاصی هست که بتوانیم آن را حل یا رفع کنیم؟ قطع نامه حقوق بشری از آن مسائلی است که رنگ و بوی سیاسی دارد و متأسفانه بحث مهم و متعالی حقوق بشر ابزاری شده در دست برخی قدرت ها که با استفاده از آن سعی می کنند به کشورها فشار بیاورند. وزارت خارجه حسب وظیفه، تحرکات دیپلماتیک خود را دارد و سعی می کند از طریق گفت و گوهای حقوق بشری، تصویر عینی تر و واقعی تری از ایران به دیگر کشورها بدهد و درعین حال از تجربیات دیگر کشورها هم برای بهبود وضعیت استفاده کند. ایران جزء کشورهایی است که به بسیاری از معاهدات بین المللی ملحق شده است و به طور منظم گزارش های خود را ارائه می کند. آیا ایران امکان این را داشته که در یک بحث حقوق بشری در سطح منطقه یا جامعه جهانی فتح باب کند و دست بالا را در این موضوع داشته باشد؟ مثلا در سال های اخیر با داشتن پست ریاست جنبش عدم تعهد، توانستیم از این پتانسیل برای ورود به مباحث حقوق بشری استفاده کنیم. ایران در دوره ریاستش، جنبش عدم تعهد را که اتفاقا صدای بلندی هم در مجامع بین المللی دارد، فعال تر کرد. در دوره بیش از سه سالی که ایران ریاست جنبش عدم تعهد را برعهده دارد، هماهنگی بسیار خوبی در مباحث حقوق بشری بین کشورهای این جنبش برقرار بوده، مثلا در موضوع حق توسعه به عنوان یکی از مباحث حقوق بشری که خوشایند کشورهای پیشرفته و غربی نیست، هماهنگی های خوبی میان اعضای جنبش با هدایت ایران صورت گرفته، تا به حال، چهار قطع نامه از طرف جنبش طرح و به تصویب رسیده. یکی از آنها قطع نامه «ارتقای همکاری های بین المللی» و دیگری قطع نامه «جلوگیری از اقدامات زورمدارانه یک جانبه» است که به زبان ساده همان «جلوگیری از تحریم های یک طرفه» است. یکی دیگر، قطع نامه «حق توسعه» است و دیگری «تنوع فرهنگی و حقوق بشر» است که با تلاش ایران ارائه و در شورا هم تصویب شده است. کار خوب دیگری که سال ٢٠١٣ از سوی جنبش انجام شد، این بود که در بحث قطع نامه مقابله با اقدامات زورمدارانه یک جانبه، پاراگرافی به قطع نامه اضافه شد که بر اساس آن مقرر شد هم پنلی پیرامون موضوع گذاشته شود و هم گزارشگر تعیین شود و برای شورا گزارشی از آثار حقوق بشری اجرای تحریم ها در کشورها ارائه دهد. بنابراین هماهنگی بسیار خوبی بین اعضای جنبش عدم تعهد در جریان است و اگر احیانا عضوی درخواست جلسه کند و قطع نامه یا موضوعی داشته باشد، ریاست جنبش که بر عهده ایران است، جلسه را تشکیل می دهد و نظرات را جمع بندی می کند و از طرف جنبش عدم تعهد ارائه می دهد. اخیرا در عربستان تعدادی ایرانی به جرم قاچاق مواد مخدر ولی بدون دسترسی کنسولی و وکیل، اعدام شده اند. گفته شده که حتی بخش کنسولی وزارت خارجه و سفارت در جریان زمان اجرای حکم نبوده و سفیر ایران در عربستان هم در گفت وگویی این را تأیید کرد. خب این کار نقض حقوق بشر است که متهمی بدون دسترسی کنسولی و دسترسی به وکیل، اعدام شود. در چنین مواردی ایران چه واکنشی نشان می دهد؟ طبیعتا چون بخشی از وظیفه وزارت خارجه حمایت و دفاع از حقوق ایرانیان در خارج از کشور است و صرف ایرانی بودن و داشتن تابعیت ایرانی برای ما کافی است که خودمان را موظف بدانیم از حقوق آنها دفاع کنیم. در معاونت کنسولی وزارت خارجه، اداره کل امور ایرانیان را داریم که متولی این امر است. اداره کل حقوقی هم مباحث مربوط به حقوق بین الملل عمومی و حقوق بین الملل خصوصی را بررسی می کند. قضیه در بخش های مختلف تحت بررسی است و هنوز به بخش حقوق بشر ارجاع نشده است. در مورد فاجعه منا هم هنوز هیچ پرونده حقوق بشری تشکیل نشده است؟ فاجعه منا هم در مراجع مختلف به طور جدی تحت پیگیری است ما هم این موضوع را از ابعاد حقوق بشری بررسی کرده و نظراتمان را داده ایم. تحریم و تأثیرات ضد حقوق بشری آن جزء موضوعاتی است که ما بسیار از آن متضرر شده ایم اما مقابل آن سکوت کرده ایم. آیا جامعه جهانی نباید راجع به تحریم هایی که علیه ایران تصویب کرده بود و مثلا منجر به درمان نشدن یک کودک یا بیمار و حتی مرگ آنها شد، جواب بدهد؟ آنها هنوز هم حاضر نیستند بپذیرند که تحریم منجر به نقض حقوق بشر می شود. مثلا می گویند ما دارو را تحریم نکردیم ولی وقتی سوییفت را می بندند، شاید به طور مستقیم جلوی ورود دارو را نگیرند، اما وقتی کشوری نمی تواند پول بفرستد یا ال سی باز کند، این تحریم و نقض حق بهداشت و سلامت نیست؟ نظر ما این است که تحریم درمورد هیچ کشوری نباید اعمال شود چون بدون تردید منجر به نقض حقوق بشر می شود. اشاره کردم ارائه قطع نامه اقدامات زورمدارانه یک جانبه از سوی عدم تعهد در شورای حقوق بشر، واکنش جامعه بین الملل در قبال تحریم ها به حساب می آید، البته معمولا غربی ها به آن رأی مخالف می دهند، اما باوجود مخالفت غربی ها قطع نامه رأی می آورد و تصویب می شود. وقتی درباره حقوق بشر حرف می زنند فقط در مورد اعدام ها حرف زده می شود، در صورتی که حقوق بشر شامل زمینه های بسیاری چون حق بهداشت، مسکن، آب آشامیدنی، آموزش و دیگر موارد است که در این زمینه ها وضعیت ما خوب است. در زمینه اهداف توسعه هزاره (از سال ٢٠٠٠ تا ٢٠١٥) ما در بحث ریشه کنی فقر، کاهش مرگ ومیر مادران، کاهش مرگ و میر کودکان زیر پنج سال یا کاهش نرخ بی سوادی حتی از سقفی که سازمان ملل هدف گذاری کرده بود، عبور کردیم و پیشرفت چشمگیری را به ثبت رساندیم. متأسفانه نگاه غرب به بحث حقوق بشر در کشور ما منصفانه نیست و دنبال اتهام زنی هستند. در اهداف توسعه پایدار که در هفتادمین اجلاس مجمع عمومی برای سال های ٢٠١٥ لغایت ٢٠٣٠ تصویب شد، حدود شش هدف، مرتبط با بحث های حقوق بشری است. بحث حقوق بشر روزبه روز در محافل بین المللی پررنگ تر می شود. این اشکالی ندارد، ولی آنچه از نظر ما اشکال دارد استفاده ابزاری از حقوق بشر است.
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جمهوریت]
[مشاهده در: www.jomhouriat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها