واضح آرشیو وب فارسی:ستاد ویژه توسعه فناوری نانو: پژوهشگران دانشگاه محقق اردبیلی موفق به ساخت آزمایشگاهی نانوحسگری شده اند که از طول عمر بالایی برخوردار است. این نانوحسگر قادر است مواد آلاینده ی موجود در آب های آلوده را با دقت و سرعت بالایی اندازه گیری کند.آرسنیک از قدیم به عنوان یک ماده ی سمی شناخته شده است که قرارگرفتن در معرض آن به مدت طولانی، حتی در مقادیر کم، باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست، ریه، مجاری ادراری و مثانه و سرطان کلیه می شود. همچنین بیماری های پوستی از قبیل تغییر رنگ پوست و شاخی شدن از عوارض دیگر آن است. از طرفی این گاز روی سیستم عصبی نیز تأثیر می گذارد که علائم آن لرزش و سردرد است. منابع آلودگی با این گاز سمی در محیط فراوان است. به عنوان مثال آرسنیک در فاضلاب های صنعتی وجود دارد. احتراق سوخت های فسیلی نیز منبعی از آرسنیک است که آلودگی را در هوا منتشر می کند. بنابراین اندازه گیری آن، مخصوصاً در منابع آبی، به لحاظ خطرات آن برای انسان، دارای اهمیت بسیار زیاد است. در این کار حسگری معرفی شده است که می تواند غلظت یون آرسنیک را در محیط های مختلف اندازه گیری کند. این حسگر به روشی ساده و ارزان تهیه شده است. از این رو، به کمک آن هزینه های تشخیص مقادیر مواد سمی مانند آرسنیک در نمونه های مورد آزمایش کاهش می یابد. از طرفی این حسگر تجزیه و تحلیل مواد شیمیایی را با سرعت بیشتری نسبت به روش های مرسوم انجام می دهد. لذا درصورت دستیابی به تولید انبوه می تواند در صنایع و جاهایی که اندازه گیری آرسنیک مهم است، نظیر کنترل آب و فاضلاب محیط زیست, صنایع دارویی و ... مورد استفاده قرار گیرد. البته طی روند تولید محصول از مقیاس آزمایشگاهی به صنعتی، مراحل تحقیقاتی کامل تری نیاز است. به گفته ی دکتر طاهر علیزاده، استفاده از پلیمرهای قالب دار شده با یون آرسنیک برای ساخت حسگر پتانسیومتری منجر به تولید حسگری با گزینش گری بالا و حد تشخیص مناسب برای اندازه گیری آرسنیک می شود. یک مشکل اساسی در استفاده از این حسگرها، کم بودن زمان عمر الکترودهای غشایی مربوطه، به دلیل نفوذ آب به ساختار غشا و از بین بردن ساختار آن است. به همین دلیل در این کار تلاش شده تا این مشکل برطرف شود. وی در ادامه به چگونگی دستیابی به این هدف پرداخت و افزود: «این کار ادامه ی کار قبلی تیم ما مربوط به طراحی و ساخت حسگر یون آرسنیک مبتنی بر پلیمرهای قالب دار شده بود، که نتیجه ی آن کار در مجله ی Analytica Chimica Acta چاپ شده است. برای افزایش طول عمر الکترود غشایی، پلیمرهای قالب دار شده برای یون آرسنیک در ابعاد نانومتری سنتز شد و سپس خواص آب دوستی آن ها با اتصال زنجیره های آلکیلی به سطح نانوذرات، کاهش پیدا کرد. در مرحله ی بعدی، نانوذرات پلیمری حاصل در ساخت یک الکترود غشایی حساس به یون آرسنیک مورد استفاده قرار گرفت. عملکرد حسگر نهایی از طریق کاربرد آن برای اندازه گیری مقادیر یون های آرسنیک در نمونه های حقیقی مورد ارزیابی قرار گرفته است.» علیزاده در پایان عنوان کرد: «حسگر نهایی نسبت به نمونه ی قبلی حد تشخیص پایین تر و دامنه ی خطی پاسخ وسیع تری دارد. از طرفی کاربرد نانوذرات پلیمری قالب دار شده، منجر به ساخت الکترودهای غشایی یکنواخت تر و با کیفیت بهتر شده که قطعاً در کارایی حسگر نهایی مؤثر است.» این تحقیقات حاصل تلاش های دکتر طاهر علیزاده- عضو هیأت علمی دانشگاه تهران- و مریم راشدی- دانش آموخته ی کارشناس ارشد دانشگاه محقق اردبیلی- است که نتایج آن در مجله ی Electrochimica Acta (جلد 178، سال 2015، صفحات 877 تا 885) به چاپ رسیده است.
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ستاد ویژه توسعه فناوری نانو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]