محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826296058
خصوصی سازی صنعت برق قربانی شوک ارزی
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تعادل ، احتمال آنکه گاز رسانی با مشکل روبه رو شود بسیار است در آن موقع است که همه به انرژی برق روی می آورند. اگر این پیش بینی هم درست نباشد باید دید آیا زیرساخت های کشوری اجازه انتقال انرژی از گاز به برق در شرایط بحرانی را به مسوولان می دهد یا خیر. تشکلی که به این سوال می تواند پاسخی قاطع و قابل استناد بدهد، سندیکای برق ایران است. هزینه این سندیکا از طریق حق عضویت اعضا تامین می شود. اما هیات رییسه در جلسات هفتگی و ماهانه به صورت افتخاری حضور پیدا می کنند ولی هزینه دبیر سندیکا، معاون دبیر و پرسنل آنجا که به صورت ثابت و تمام وقت در سندیکا حضور دارند نیز از حق عضویت پرداخت می شود. با محمد پارسا، عضو هیات مدیره این سندیکا همکلام شدیم تا پاسخی برای پرسش های خود بیابیم. حدود و اختیارات سندیکا نخستین سوالی بود که از وی پرسیدیم و پاسخ می دهد: «۱۵سال است که این سندیکا فعالیت خود را شروع کرده است. تعداد اعضای آن بالای ۴۰۰ بنگاه است و تقریبا فراگیر است. سندیکایی است که در ۸ سال گذشته با چشم انداز، استراتژی و برنامه پیش می رود و بر مبنای فعالیت هایی که در اتاق بازرگانی شده و پیشنهادهایی که NGO ها به اتاق دادند، سندیکا به سمت فدراسیون پیش می رود. زمانی که به عنوان آخرین مرجع فدراسیون تشکیل شود، سه فدراسیون (گاز، آب و برق) در حوزه انرژی با هم کنفدراسیون انرژی را شکل می دهند. در این کنفدراسیون سخنگویان هر رشته در یک نقطه بالا با هم هماهنگی داشته و یک حرف واحد را بزنند.» محمد پارسا، دغدغه سندیکای برق ایران را تشریح کرده و تاکید می کند: «در واقع بزرگ ترین دغدغه سندیکا رکود و نبود کار است. دغدغه بعدی هم مطالباتی است که از دولت دارد. کارشناسی های سندیکای برق نشان می دهد؛ دلیل رکود و اشتغال، اشتباه در اقتصاد کلان ۱۰سال گذشته در کشور است. سندیکا دایم به وزارت نیرو و دولت پیشنهاد می دهد که اقتصاد برق باید اقتصاد رقابتی آزاد باشد و قیمت برق واقعی شود. در این صورت است که وزارت نیرو کمبود منابع پیدا و دولت یارانه یی در این مورد پرداخت نمی کند. پایین بودن قیمت برق، باعث می شود دولت با کمبود بودجه روبرو می شود، وزارت نیرو هم به تبع آن نمی تواند بدهی های خود را پرداخت کرده یا پروژه جدیدی معرفی کند. در نهایت صنعت برق رو به نابودی می گذارد. در دو، سه سال اخیر خاموشی ها به تدریج بیشتر شده و در سال های آینده این خاموشی ها رو به افزایش می گذارد.» عضو سندیکای برق ایران در ادامه با اشاره به اینکه برق جزو زیرساخت های مهم کشوری محسوب می شود، می افزاید: «در آینده زیر ساخت برق کاملی نخواهیم داشت. بنابراین جذب سرمایه گذار در صنایع مختلف نیز شکل نمی گیرد. برای جذب سرمایه گذار داخلی یا خارجی باید زیرساخت مخابراتی، جاده سازی، ریل (راه آهن)، برق و آب باید وجود داشته باشد. برق نیز یکی از زیرساخت های اصلی و مسبب اصلی راه اندازی کارخانجات است.» وی در پاسخ به این سئوال که چند درصد از تصدی گری های برق به بخش خصوصی واگذار شده و سندیکا چه نقشی در این واگذاری ها ایفا کرده است؟ می گوید: «دولت برنامه داشت که واگذاری ها را انجام دهد ولی عملا واگذاری ها به بخش خصوصی صورت نگرفته و ۹۰درصد هر آنچه خصوصی سازی شده به سمت شبه دولتی و خصولتی سوق پیدا کرده و از ۱۰سال گذشته تاکنون به جای تقویت بخش خصوصی، تضعیف صورت گرفته است. به نحوی که اگر هم تصمیم به خصوصی سازی بگیرد، این بخش نه به لحاظ علمی و عملی توانایی مدیریت بنگاه ها را دارد نه به لحاظ مالی. در حقیقت با شیوه یی که دولت در پیش گرفته بخش خصوصی نمی تواند با دولت رقابت کرده و بنگاه های دولتی و شبه دولتی را خریداری کند.» وی در مورد پیشنهاد سندیکا به دولت برای حل این معضل می گوید: «اگر دولت به جای واگذاری ها به جای آنکه به فکر درآمد آنی باشد، به دنبال درآمد آتی باشد، اشتغالزایی و درآمد دولت از این بنگاه ها ده ها برابر خواهد شد. بخش خصوصی هم باید برنامه یی داشته باشد که بعد از واگذاری، مالیات ۵ تا ۱۵ برابر شود و سطح اشتغال ۵۰ تا ۱۰۰ درصد رشد پیدا کند. اگر سیاست ها را بر مبنای درآمد های آتی تنظیم کند در خصوصی سازی و سبک سازی خود می تواند موفق باشد، در غیر این صورت موفقیتی در خصوصی سازی به وجود نخواهد آمد.» محمد پارسا در توضیح قدرت چانه زنی سندیکای برق ایران با وزارتخانه می گوید: «تا اندازه یی قدرت چانه زنی داریم اما این اعتقاد واقعی به واگذاری کار به دست مردم اگر در مدیران دولتی شکل نگیرد، هیچ اتفاقی رخ نمی دهد. باید این اعتقاد در هیات دولت، وزرا، مدیرکل ها و معاونین شکل بگیرد و آقایان نگران جایگاه های خود نباشند و بدانند اگر تصدی گری به مردم واگذار شود، می توانند به بخش خصوصی بروند و موفق تر از دولت عمل کنند. ضمن آنکه دولت نباید در سیاست گذاری خود سیاسی کاری را به اقتصاد ترجیح دهد. تصمیمات اقتصادی گرفته و منافع ملی و بلندمدت مد نظر داشته باشد نه به خاطر انتخابات. دولت باید کارهای لازم را انجام دهد خارج از اینکه مردم آن را دوباره انتخاب می کنند یا خیر.» وی مطالبات اعضا و خدمات سندیکا را برشمرده و می گوید: «معمولا اگر اعضا با هم اختلافی داشته باشند در هیات حل اختلاف سندیکا داوری می شود. اگر کارفرمایان اختلاف دارند، با پیگیری های سندیکا حل شود. حق کشی در مناقصات یا ظلم به اعضا نیز توسط سندیکای برق ایران بررسی می شود تا این ظلم برطرف شود. این تلاش های سندیکا در مواردی به نتیجه می رسد اما در برخی موارد هم به نتیجه نمی رسد.» عضو سندیکای برق ایران با اشاره به نوسان ارزی که پیمانکاران بسیاری را با مشکل روبرو می کند، می افزاید: «چند سال پیش با افزایش ناگهانی ارز مواجه شدیم و متاسفانه اعضای سندیکای برق از این نوسانات ارزی لطمه بزرگی خوردند. این افراد از بانک ها وام ارزی گرفته بودند و باید بدهی خود را سه برابر پرداخت می کردند، در حالی که در قرارداد آنها با دولت قیمت ها ثابت بود. فکر می کنم حدود ۲۰ درصد از اعضای سندیکا ورشکست شدند. به این وضعیت اقتصادی بیماری هلندی اطلاق می شود. دولت قیمت ارز را به زور پایین نگه داشت و با انفجار قیمت ارز روبرو شد. لطمه آن در دیگر اعضای سندیکای برق آنقدر زیاد بود که ۶۰ تا ۷۰ درصد نیروهای خود را تعدیل کردند و همه بخش های اقتصادی ما ضربه خورد الا یکسری واردکننده و تاجر که از رانت پایین بودن ارز و نوسان یک باره آن به سمت بالا سود می برند. این مافیای وارد کننده در پایین نگه داشتن قیمت ارز تاثیرگذار هستند. آنها قیمت را پایین نگه می دارند و به یک باره قیمت ۳برابر می شود تا آنها واردات خود را به سه برابر به بازار عرضه کنند.» وی در مورد نقش دولت و تشکل ها در این نوسانات ارزی، تاکید می کند: «بی کفایتی دولت و ضعف همه تشکل ها، سندیکاها و اتاق هاست که یا نمی توانند در برابر این نوسانات موضع گیری کنند یا اگر موضع گیری می کند، گاهی درست نیست و شاید تحت تاثیر واردکنندگان و شعار های عوام فریبانه یی مانند «افزایش تورم و کاهش ارزش ریال و... » قرار می گیرند. دولت باید قیمت ارز را کنترل کند. اگر تورم داشته باشیم ناچار قیمت ارز بالا می رود، اگر افزایش قیمت نداشته باشیم تولید داخلی از بین می رود. برخی می گویند اگر افزایش ارز داشته باشیم قیمت کالای وارداتی افزایش می یابد و مردم باید چه کنند. اما کسی نمی گوید ارزش پول پس از نوسان ارز به یک سوم نزول کرده بنابراین درآمد مردم هم یک سوم شده است. در گذشته حقوق یک میلیونی برابر ۱۰۰۰دلار بود در صورتی که امروزه همان یک میلیون برابر ۳۰۰دلار است و کشور ما جزو فقیرترین حقوق بگیران دنیا شده اند و ۴۰درصد افراد متوسط هم به زیر خط فقر رفته اند. کشورهای مختلف برای عبور از این جریانات، به راه کار درست دست پیدا کرده اند که می توان از تجربه آنها استفاده کرد. عبور از این جریان منجر به ثبات در عرصه اقتصادی می شود.» محمد پارسا، در مورد برنامه خود در دوران بعد از تحریم می گوید: «سندیکا و تشکل های دیگر بسته پیشنهادی را به دولت ارائه کرده اند. نگرانی ما این است که وقتی عرضه ارزی بیشتر شود همچنان به واردات رو بیاوریم و برای کارهای تولیدی و پیمانکاری به دلیل عدم منابع مالی در کشور به پیمانکاران خارجی روی آوریم. آنها نیز ایران را مجبور می کنند با وجود تولیدات داخلی، ۶۰ الی ۷۰ درصد تجهیزات از کشورهای خارجی وارد شود. این لطمه شدیدی به تولیدکنندگان و پیمانکاران خارجی وارد می کند. سندیکا در مذاکرات خود با دولت راهکار هایی هم ارائه کرده تا در دوران بعد از تحریم خطری متوجه فعالین این بخش نباشد. نخستین پیشنهاد سندیکا به دولت استفاده از منابع مالی آزاد بود. در حقیقت دولت باید سعی کند منابع مالی را از خارج به کار گیرد که وابسته به بنگاهی نباشد و شروط به ایران تحمیل نشود. دومین پیشنهاد این بود که هر سرمایه گذاری در ایران شرط ۵۱ درصد ایرانی و ۴۹درصد خارجی حفظ شود و فقط مشارکت شکل بگیرد. اگر کالای خارجی در ایران تولید می شود باید با مشارکت کارخانه ایرانی کالای خود را تولید کند. با این اقدام رقابت به بازار تولیدات ایران (بین کالای خارجی و ایران) شکل می گیرد. از سوی دیگر باید شرط ۵۰ تا ۶۰ درصد صادرات برای این نوع سرمایه گذاری ها رعایت شود تا باعث اشتغالزایی و حصول درآمد ارزی گردد.»
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها