واضح آرشیو وب فارسی:متا ورزش:
متاورزش – شش سال از زمانی میگذرد که مالدینی کفش هایش را آویخت و باشگاه میلان پیراهن شماره 3 بازیکن افسانه ای خود را که بخشی از تاریخ باشگاه بود را بایگانی کرد. افتخاراتی که ال کاپیتانو با میلان کسب کرده است موارد مقابل را شامل میشود: پنج قهرمانی در لیگ قهرمانان از هشت فینال که در آن حضور داشته است ( اولی در سال 1989 و پایانی در 2007 ) ، هفت قهرمانی در لیگ ایتالیا در شانزده سال ، جام حذفی ایتالیا و جام قهرمانی باشگاه های جهان. مالدینی در طول دوران حضورش در میلان کیفیت و کمیت را با هم آمیخته بود. او در سن 16 سالگی به میلان پیوست و در 41 سالگی و در حالی که رکورددار بیشترین تعداد بازی برای باشگاه بود ( 902 بازی ) در این تیم بازنشسته شد. او برای چهار دهه در یکی از بهترین باشگاه های جهان و در بالاترین سطح بازی میکرد. در دوره جدید تنها رایان گیگز و خاویر زانتی میتوانند با مالدینی در این لحاظ رقابت کنند ولی این دو از نظر تجربه بازیهای بینالمللی قابل رقابت با ال کاپیتانو نیستند. مالدینی 74 بازی بازوبند کاپیتانی ایتالیا را به بازو بست که شامل سه جام جهانی و چهار جام ملت های اروپا میشود و در هر دو رقابت نمایش تحسین کننده ای داشت. مالدینی به عنوان نماد نسل جدید مدافعان فوتبال نیز شناخته میشود ، مدافعانی که نه به خاطر قدرت بدنی بلکه به خاطر هوش بازی خوانی و قدرت حفظ توپ بالا در کارهای دفاعی موفق ظاهر میشدند. او به همراه فرانکو بارهسی ، الساندرو کاستاکورتا و مائورو تاسوتی یکی از برترین خطوط دفاعی تاریخ جهان فوتبال را ایجاد کرده بودند. هر چهار نفر اینها بازیکنانی خلاق و بازی ساز بودند و جالب اینجاست که هیچ کدام از آن ها مربی نشده اند به ویژه که خیلی از هم تیمی های آن ها در میلان مانند مارکو فن باستن، رود گولیت ، کارلو آنچلوتی ، روبرتو دونادونی ، کلارنس سیدورف و مارکو سیمئونه بعد از بازیگری به مربیگری پرداختند هر چند میزان موفقیت آن ها متفاوت بود. کاستاکورتا یک دوره ناموفق مربیگری را درمونتووا در سری B تجربه کرده است. در زمانی که تاسوتی دستیار کارلتو و پس از او ماسیمیلیانو آلگری در سن سیرو بود. هرچند اکنون هر دو آن ها خارج از دنیای مربیگری هستند. اما برای مالدینی مربیگری تاکنون به عنوان یک مشغله به شمار نرفته است. بعد از یک دوره پرفشار 25 ساله شغلی به نظر میرسد که الان زمان رسیدگی به اولویت های جدید مانند تنیس ، بوکس و خانواده است. ” تصمیم من این بود که مربیگری نکنم، من مربی بودن را دوست ندارم. ” مالدینی در مصاحبه با SPORT360 این جملات را گفت. ” پدر من یک مربی بود بنابراین ما جابه جایی های زیادی را در دوران کودکیم تجربه کرده ایم. هیچگاه در یک شهر برای مدت طولانی نمیماندیم. این مسئله مهمی است که بخواهم کمی از فوتبال دور باشم. نمیخواهم مربیگری کنم ، مربیگری آینده من نیست. من زمانی که 10 سال داشتم به میلان رفتم و تا 41 سالگی در میلان بودم ، این یک دوره بسیار طولانی بود. “ چلسی یک هفته پس از بازنشستگی مالدینی به او پیشنهاد دستیاری کارلو آنچلوتی را داد اما مالدینی این پیشنهاد را نپذیرفت. سورپرایزی وجود ندارد. تلفن او مدام در حال زنگ خوردن است و به خصوص از کشور خلیج فارس مدام به او پیشنهاد میدهند، اما تمام این مکالمات به یک تشکر مودبانه و رد درخواست آن ها میانجامد. حالا او 47 ساله است و رگه های خاکستری در موهایش دیده میشود و یک مصدومیت قدیمی در زانویش دارد که به این معنی است که او دیگر هرگز نمیتواند به راحتی فوتبال بازی کند. از آرامش خاصش در هنگام گفتوگو میتوان دریافت که او پس از دوره سخت کاری خودش اکنون از بودن در کنار خانواده اش لذت میبرد. مالدینی میگوید : ” من علایق و کارهای دیگری هم خارج از فوتبال هم دارم ، میخواهم برنامه خودم را حفظ کنم و ببینم که زندگی واقعی چطور است. ” او اضافه میکند : ” من الان از بودن در کنار خانوادهام آرامش میگیرم چون مدت زیادی را دور از آنها سپری کردهام. من تنیس بازی میکنم و بسیار آن را دوست دارم. سه سال بوکس کار کردهام و آن تجربه فوقالعاده ای بود. ورزش سخت ولی بینظیری است. من واقعا جنبه تمرینی آن را دوست دارم. ” پسرهای مالدینی یعنی کریستین 19 ساله و دنیل 14 ساله هم مانند پدر بازیکن هستند. کریستین مدافع و دنیل مهاجم است. حضور این دو در فوتبال ارتباط آینده ال کاپیتانو با فوتبال و به ویژه میلان را تضمین میکند. چانچه هر کدام از آن ها به تیم اول میلان برسند میتوانند پیراهن شماره 3 را به تن کنند. افت فاحش میلان پس از خداحافظی مالدینی به طور محسوسی نگران کننده است. آن ها از قهرمان سری آ در فصل 2011 به تیم دهم در فصل قبل تبدیل شدند. ” آن ها در حال مبارزه هستند… این فرآیند طول میکشد. شاید پروژه آن ها برای بازگشت هنوز کاملا شفاف نیست. ” این اظهاراتی است که او در رابطه با وضع کنونی میلان با ناراحتی میگوید. خیلی ها برای تیم طلایی میلان در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 دلتنگ هستند. آن ها پنج قهرمانی از قهرمانی های نهگانه شان در سری آ را بین سال های 1988 تا 1996 بدست آوردند. بازیکنان زیادی میآمدند و میرفتند ولی مالدینی برای میلان یک مهره همیشگی بود ، در دورانی که یوونتوس ، در مقطعی لاتزیو و اینترمیلان در حال تبدیل شدن به قدرتهای ایتالیا بودند. البته مالدینی دوران طلایی دیگری را هم با میلان و زیر نظر کارلتو تجربه کرد که شامل دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال های 2003 و 2007 است. ” من خوش شانس بودم که هم تیمی های فوق العاده ای داشتم ، همچنین مدیری داشتیم که روی تیم سرمایه گذاری بالایی میکرد تا تبدیل به بهترین تیم جهان شویم. همه برای افتخارات جدید کار میکردند. ” او در رابطه با تیم میلان میگوید. ” من فوق العاده خوش شانس بودم که با مربیان زیادی کار کردهام، آقای لیدهلم که به من توضیح داد که فوتبال تنها بازی ایست که از آن لذت ببرم. آریگو ساکی و کاپلو که مرا به سطح جدیدی در فوتبال رساندند و کارلو آنچلوتی که هم تیمی من بود. “ ” دوران آنچلوتی فوق العاده بود. ما هر دو به یک شیوه در مورد فوتبال فکر میکردیم. او انسان فوق العاده ایست. “ ” رابطه ما هیچگاه دستخوش تغییر نشد. چه دورانی که او هم تیمی من بود و چه دورانی که مربی تیم بود. “ ” هفت سال حضور او در تیم ، شاید برترین دوران من در تیم بود. ما نه تنها از بازیها و پیروزی بلکه از هر چیزی در زندگی مان هم لذت میبردیم. دوره بینظیری بود. “ به تازگی درون چارچوب سن سیرو ، پیشرفت جان لوئیجی دوناروما نظر مالدینی را به خود جلب کرده است. این دروازهبان در زمان اولین حضور خود در ترکیب تیم در مقابل ساسولو در اکتبر فقط شانزده سال و هشت ماه سن داشت. مالدینی با لبخند میگوید : ” من کمی زودتر از او موفق شدم برای اولین بار پیراهن روسونری را به تن کنم. من شانزده سال و هفت ماه داشتم. “ ” قبل از نخستین حضور او در ترکیب من چیزهای زیادی راجع به او از پسرانم شنیده بودم، در سال گذشته تقریبا همه در مورد او صحبت میکردند. ” او اضافه میکند : ” او بسیار بامهارت است. دروازهبانی نقش متفاوتی است ، بسیار پیچیده است. او دارد فوقالعاده کار میکند. “ از باشکوه ترین دوران حرفه ای مالدینی میتوان به اولین قهرمانی باشگاه در سال 1989 که با شکست استوا بخارست اشاره کرد. همچنین پیروزی 4-0 در مقابل بارسلونای رویایی سال 1994 با فرماندهی مالدینی و در غیاب کاستاکورتا و بارهسی محروم از دیگر زمان هایی بود که بیشترین غرور و افتخار را به مالدینی بخشید. ” یکی از نکات مثبت در مورد دوره حرفه ای من این بود که من پنج قهرمانی در لیگ قهرمانان کسب کردم و در هشت فینال هم حضور داشتم. این اتفاقات در طول بیست سال اتفاق افتاد . ما آن پنج قهرمانی را در طول پنج سال و فقط با یک تیم کسب نکردیم. “ ” دوسال پس از شروع من ما تیم فوقالعاده ای داشتیم و همچنین تیمی که در دوران پایان بازیگری در آن حضور داشتم هم بینظیر بود. ماندگاری در بالاترین سطح بهترین نکته دوران حرفهای من در تمام این سالها بود. “ منبع : Football360.com
14 آذر 1394 - 02:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: متا ورزش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]