محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830217453
خبر خوب و خبر نه چندان خوب برای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری محیط زیست ایران: ایرن - در ششمین روز کنفرانس پاریس بحثها بیشتر متمرکز شده بود بر ابعاد اقتصادی و فنی مسئله کاهش انتشار کربن.خبرگزاری محیط زیست ایران : نمایندگان 750 فعالیت اقتصادی و شغلی مرتبط هر کدام تلاش می کنند در این کنفرانس به واقع حوزه اشتغال خود را متحمل کمترین زیان بابت این کاهش کرده و بر عکس افزونتر از سود اقتصاد بدون کربن سهیم کنند. وجود 750 حوزه شغلی درگیر با مسئله انتشار کربن خود می تواند نمایه ای از پیچیدگی مباحث پاریس باشد. از سوی دیگر باید توجه کرد که همه سیاست ها برای کنترل گرمایش انقباضی نیست و اساسا ایده جهان کم کربن بر ایجاد بسیاری فرصت های سرمایه گذاری و اقتصادی جدید نیز استوار است. بدیهی است که آنها که بهتر و سریع تر با اقتصاد کم کربن منطبق شوند در گذار از دوران "اقتصاد نفت سوز" به "اقتصاد کم کربن" بیشتر سود برده و کمتر زیان خواهند دید. خبر خوب برای ایران انتشار گزارش اتحادیه بین المللی گاز (IGU) دیروز مهمترین نکته خبری کنفرانس پاریس بود. گزارشی که واجد یک خبر بسیار خوب برای ایران است. در این گزارش اعلام شده که گسترش استفاده از گاز طبیعی به عنوان گرمایش خانگی و دیگر مصارف شهری بیشترین نقش را در کاهش آلودگی هوای شهرها و حفظ جان صدها هزار نفر داشته و باید به عنوان یکی از الگوهای توسعه انرژی پاک در دستور کار قرار گیرد. ایران کشوری است که موفقیت چشمگیری در گسترش بهره گیری از گاز طبیعی داشته و گزارش مذکور از این جهت مهم است که می تواند بخش قابل توجهی از هزینه های مشارکت ایران در طرح های کاهش انتشار کربن را کمتر کند. به واقع این راهی است که بخش عمده آن قبلا توسط ایران طی شده است. البته گاز طبیعی نیز خود یک نوع سوخت فسیلی است و نسبت به انواع دیگر انرژی های پاک، همچون انرژی بادی و خورشیدی، سوخت آلاینده ای به شمار می آید. اما قطعا آلایندگی آن قابل مقایسه با سوخت ذغال سنگ نیست که مستقیم یا غیر مستقیم کماکان مهمترین منبع تامین انرژی برای مصارف شهری به شمار می آید. غیر مستقیم از این جهت که بخش زیادی از برق مورد مصرف در محیط های شهری (که البته در شهر سوخت مناسب و پاکی است) توسط نیروگاه هایی با منبع انرژی ذغال سنگ تولید می شود. یعنی مسئله انتشار گسترده دی اکسید کربن به واسطه مصرف سوخت ناپاک ذغال سنگ به جای خود باقی است و فقط با گذاشتن فیلتر برق در میانه راه باعث شده اند که دی اکسید کربن در جای دیگری وارد جو شود و نه مستقیم از داخل شهرها. متعاقب معاهده کیوتو که مسئله تجارت کربن مطرح شد، کارشناسانی پیشنهاد کرده بودند ایران با توجه به ظرفیت کم نظیر در توسعه بهره برداری از گاز طبیعی و نیز ظرفیت بالقوه توسعه انرژی خورشیدی، به تجارت کربن به عنوان یک راه کاملا در دسترس توسعه اقتصادی نگاه کند. مهمترین جنبه در تجارت کربن این است که کشورهایی که استطاعت توسعه انرژی پاک افزون بر سهمیه تعیین شده در ضمایم کارشناسی معاهده کیوتو را دارند به جای کشورهای دیگری که عجالتا این ظرفیت را ندارند نیز انتشار کربن را کاهش داده و هزینه آن را دریافت کنند. برقراری چنین سازوکاری به این خطر است که به واقع خیلی برای کره زمین فرق نمی کند که چه سهمی از کربن در ایران کم شود و چه سهمی در فی المثل ژاپن. از این نظر ایران می تواند با ژاپن قرارداد بسته و قدری از سهمیه کاهش دی اکسید کربن آن کشور را نیز به عهده گیرد. یک معامله تماما برد-برد برای ایران که هم فناوری انرژی پاک را در کشور بومی می کرد و هم فرصت های شغلی جدید ایجاد می کرد و هم باعث بهبود هوای شهرها می شد. اما ایران ترجیح داد به جای تمرکز و سرمایه گذاری در این باره به دنبال انرژی اتمی برود. که اینجا مجال بحث در باره سرانجام و نتایج آن نیست. چه کسی متولی اقلیم است؟ اما رسانه ها در ایران امروز خبر اقلیمی دیگری منتشر کردند که برای کارشناسان این حوزه می تواند ناامیدکننده تلقی شود. ماجرا این است که معاون سازمان هواشناسی کشور به واگذاری امور مربوط به تغییر اقلیم به سازمان حفاظت محیط زیست اعتراض کرده و دخالت سازمان محیط زیست در امور مربوط به تغییر اقلیم را تاسفبار دانسته است. او با اشاره به ذکر برخی موارد حقوقی خواستار آن شده گفته که نفع کشور در این است که فقط سازمان هواشناسی متولی تغییر اقلیم باشد. این مجادله یادآور دعوای سه جانبه ماه گذشته سازمان محیط زیست، سازمان مدیریت بحران و سازمان هواشناسی بر سر مسئله ال نینیو است. در آن دعوا سازمان مدیریت بحران راسا از مردم خواست به خاطر ال نینیو آماده زمستان شدید و یخبندان باشند. سازمان هواشناسی گفت نه بر عکس مردم آماده زمستانی گرم تر باشند. محیط زیست تلویحا طرف سازمان مدیریت بحران را گرفت و در اطلاعیه ها و مصاحبه های پی در پی مدیران این سه سازمان ال نینیو دست به دست می شد و هر بار هم ماهیت متفاوتی پیدا می کرد. نبود متولی مشخص برای پیگیری امور محیطی و اقلیم و مدیریت چندپاره البته خود امری نگران کننده است، که مصاحبه امروز معاون سازمان هواشناسی بیش از پیش بر این نگرانی دامن می زند، اما نگران کننده تر، عدم اعتنا به حداقلی از ابعاد فنی و کارشناسی مسئله است. در باره همین مصاحبه امروز می توان از معاون سازمان هواشناسی پرسید که تلقی او از تغییر اقلیم چیست؟ البته که سازمان هواشناسی متولی ثبت و ارزیابی روندهای اقلیمی کشور است. اما از دید یک اقلیم شناس تا وقتی که این بحث در حوزه فنی روندهای آماری بررسی می شود، بسته به مقیاس های آن موضوعی است در حوزه علوم هواشناسی یا اقلیم شناسی. به واقع با هر روندی اقلیم اقلیم است. اما اگر کار به بررسی تاثیرات این روندها در محیط برسد آن وقت است که عبارت "تغییر اقلیم" پررنگ می شود. به واقع تغییر اقلیم بیشتر اصطلاحی است در حوزه دیگر علوم محیطی مربوط به اقلیم و نه خود اقلیم شناسی. قاعدتا اگر منظور از حوزه تغییر اقلیم بررسی روندهای آماری مرتبط باشد، این کاری است فقط در حیطه سازمان هواشناسی کشور. اما هرگونه فعالیتی که به بررسی این تغییرات در محیط می پردازد باید توسط متولیان امور محیطی و در راس آنها سازمان محیط زیست انجام شود. آیا این نکته پیچیده ای است؟ اما همین نکته ساده می بینیم که موضوع دعوای رسانه ای ( و نه حتی مجادله درون سازمانی و اداری) نهادهای مرتبط شده است. این روزها در پاریس مکررا گفته می شود که تغییر اقلیم در حال دگرگونی همه ساختارهای اقتصادی و حتی سیاسی جهان است. بدون شک کشورهایی در روند این دگرگونی کمتر آسیب خواهند دید که خود را مهیای آن کرده باشند.
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری محیط زیست ایران]
[مشاهده در: www.iren.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها