واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: یعنی 20 سال با سرنوشت یک ملت بازی کردند که تهش بگویند سال های قبل یک بابایی روی لپ تاپش یک سری مطالعات علمی و مقدماتی بر سر تولید بمب اتم کرده؟ این همه تحریم، این همه قهر، این همه قطعنامه، این همه آزار و اذیت، این همه اره بده، تیشه بگیر، این همه هزینه مادی و معنوی، آخرش هم فقط همین که یک مطالعاتی قبلا صورت گرفته؟ این را هم نمی گفتند که آبروریزی می شد. همین الانش هم کم آبروریزی نیست. سر سلاح کشتار جمعی موهوم عراق هم کم هزینه روی دست دنیا نگذاشتند. چقدر آدم بی گناه مردند. چقدر ملت بیچاره بی خانمان شدند. چقدر الکی الکی دنیا تیره و تار شد. جواب اینها را چه کسی می دهد؟ سر همین تحریم کذایی چقدر مردم به زحمت افتادند. چقدر بیماران قرص و دوا بهشان نرسید طفلی ها. چقدر خانواده ها از هم پاشیدند. چقدر مردم از همه جا بی خبر جلوی هم صف کشیدند و مقابل هم درآمدند... ما به یکی یک حرف درشت می زنیم تا یک هفته عذاب وجدان می گیریم و عین مرده عذاب کش شب ها خواب مان نمی رود آن وقت اینها این همه این خاورمیانه بدبخت را به خاک و خون کشیده اند عین خیال شان هم نیست. اصلا شروع همه این گرفتاری ها مال حمله نظامی امریکاست به عراق سر یک بهانه واهی. الان آن سلاح به قول استاد غرضی همه کس کش کجاست؟ بمب اتم ایران کجاست؟ چرا هیچ کس الان یقه نتانیاهو را نمی گیرد که آن نقاشی بچگانه را روی چه حسابی توی سازمان ملل روی دست گرفت؟ او که می گفت ایران کمی مانده به بمب تمام و کمال برسد. آن مردک شروری که ایران را محور شرارت می نامید کجاست بیاید تا بداند حرف نسنجیده اش چه هزینه ای روی دست ملت بی گناه گذاشته؟ واقعا اینها با چه رویی سر بلند می کنند و حرف سیاسی می زنند. با چه رویی سناتورهای امریکایی با خبرنگاران مصاحبه می کنند؟ هزینه هایی که این فلان فلان شده ها روی دست ما گذاشتند فقط تحریم و رکود اقتصادی نبود. گند بزرگ اینها به تعویق انداختن توسعه سیاسی و اقتصادی ایران بود. همین ها بودند که همواره «شرایط حساس کنونی» را بر کشور حاکم کردند. واقعا هم وقتی از یک طرف ایران را محور شرارت بنامند و از طرف دیگر گزینه نظامی روی میز بگذارند همه جانبه ایران را تحریم کنند، شرایط حساس کنونی پیش می آید. تعبیر امام اینجا هم مصداق دارد که «هرچه فریاد دارید برسر امریکا بکشید». من تقصیر مدیران خودمان را نادیده نمی گیرم. من روزنامه نگارم و به اقتضای همین، کارم نقد است. کار اصلی ام همین است که ضعف ها و کاستی ها را ببینم و اعلام عمومی کنم. این کار را هم می کنم. با کرگدن آشنا باشید گواهی می دهید که هیچ وقت در نقد مجامله نکرده ام و حرفم را نخورده ام. به قدر وسع گفتنی ها را گفته ام. الان این حرفم به معنی تبرئه ندانم کاری بعضی مدیران نیست. اما اینجا چون نیک بنگری همه تقصیرها به گردن نظام سلطه است. امریکاست که این مصیبت ها را به سرمان آورده. اینها هستند که بی دلیل شرایط حساس کنونی را به کشورمان تحمیل کرده اند وگرنه ما هم می توانستیم مثل همه کشورها زندگی مان را بکنیم و از این شمشیرهای بالای سرمان در خوف نباشیم. واقعا هسته ای شدن چرا باید این همه پرهزینه می شد؟ البته گناه شبکه های ماهواره ای هم هست. طی این سیزده، چهارده سال این شبکه ها و کارشناسان از اینجا رانده و از آنجا مانده بودند که به تماشاگران شان القا کردند که بمب اتم ایران جدی است و باید از آن ترسید. بعضی کارشناس ها طوری باد توی غبغب می انداختند که گویی به عینه بمب اتم ایران را دیده اند. حتی بعضی از ماها هم باور کرده بودیم شاید کاسه ای زیر نیم کاسه باشد... حالا اما هیچ کس مسوولیت خرابکاری اش را به عهده نمی گیرد و هیچ کس بابت دروغ و دغل هایش از ملت عذر نمی خواهد. تازه دارند تغییر استراتژی می دهند که همان خبر مطالعات علمی را توی بوق و کرنا کنند و بهانه جدید به دست بیاورند... باعث تاسف است وضعیت دنیا. همین یک پرونده هسته ای کافی است تا معلوم کند دنیا چه وضعیت رقت باری دارد. امریکا و نظام سلطه و بی در و پیکری مدیریت جهان. خدا لعنت کند قوم ظالمین را. خدا لعنت کند نظام رسانه ای جنگ افروزی را که آتش بیار معرکه است. خدا لعنت کند همه آنها را که آنچه برخود می پسندند بر دیگران نمی پسندند و آنچه بر خود نمی پسندند بر دیگران می پسندند. خودشان بمب اتم دارند. بدترین سابقه جنگ و خشونت دارند. به بدترین سلاح های جمعی مسلحند... خدا راشکر ایران سرافکنده نشد... ما تنها ملتی هستیم که در داعش نیرو نداریم. ما تنها ملتی هستیم که مردم مان عملیات انتحاری انجام نمی دهند. ما تنها ملتی هستیم که به کشوری حمله نکرده ایم. ما بمب اتم نداریم، تولید و استفاده از بمب اتم را هم حرام می دانیم، با این همه بیشترین هزینه را برای اتمی شدن ما پرداخت کرده ایم و می کنیم.
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]