واضح آرشیو وب فارسی:پویش: مرجان کاووسی * مکانیسم های طراحی شده باید مجرای خود را در گروه های سیاسی و احزاب بیابد و راه حل آن اقدامات تبعیض مثبت احزاب و گروه های سیاسی در ارائه فهرست های انتخاباتی با در نظر گرفتن سهمیه به زنان است.* مرجان کاووسی عضو شورای مرکزی و رئیس کمیته بانوان حزب اراده ملت در نزدیکی انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، از سوی فعالین زن احزاب و تشکل ها پیگیری سهم 30 درصدی از کرسی های مجلس به یکی از مباحث پررونق این روزها در فضای انتخاباتی مبدل شده است و نه تنها اصلاح طلبان که پیشرو در تبیین ضرورت افزایش مشارکت سیاسی زنان بوده اند بلکه طیف های اصول گرا هم به این رویکرد نیم نگاهی دارند. رویکردی که برآمده از یک ضرورت اجتناب ناپذیر شکل گرفته و تصمیماتی که برای پیگیری و تدوین استراتژی ورود به مجلس اخذشده مبتنی بر همان ضرورت است. حال پرسش اینجاست که این ضرورت چرا وجود دارد و این تلقی نیز از جانب برخی منتقدین این رویکرد وجود دارد که یک نگاه کاملاً جنسیتی و فارغ از دیدگاه های شایسته سالارانه در ورای این مطالبه نهفته است که سبب می شود با ورود تفکری زن ستیز از مجرای همین سهم خواهی مواجه شویم و گروهی دیگر نیز تخصیص سهمیه را از موانع توسعه می دانند. در توضیح به مسائل فوق و پاسخ به نقدهای موجود باید به مبانی فکری پیگیری این سهم و فرآیند شکل گیری این مطالبه توجه ویژه کرد، چراکه بدون توجه به این مبانی و برداشت های سطحی از این مسئله در مواجه با آن دچار خطا خواهیم شد. در طول مسیر تکاملی مطالبه این سهم که از درون گروه های متشکل احزاب و فعالین سیاسی زن اصلاح طلب شروع به نضج نمود، نقطه اتکای اندیشه های شکل دهنده مطالبه، در تعریف و شناسایی دقیق مؤلفه ها و شاخص های کارآمدی مجلس بود و رابطه ی عموم و خصوص مطلقی که بین مفهوم ایده آلی مجلس و مفهوم کارآمدی آن وجود داشت مبانی تمرکز بر روی مطالبه ای منطقی و حداقلی از کارآمدی مجلس را سبب شد. در تعریف و تحلیل کارآمدی مجلس ضرورت و لزوم افزایش میزان کرسی های متعلق به زنان به عنوان جزئی انکارناپذیر از تعریف چنین مجلسی زمینه ساز تولد مطالبه ای بر اساس اسناد و برنامه های توسعه ای، قوانین موجود و تجارب کشورهای درحال توسعه قرار گرفت. بامطالعه روند توسعه سیاسی کشورهای درحال توسعه و در نظر گرفتن شاخص های توسعه در ایران و جایگاه نگران کننده کشورمان در دو شاخص توسعه سیاسی و اقتصادی و نیز با توجه به این مسئله مهم که شایستگی ها و توانمندی های زنان درروند توسعه کشور آن گونه که باید به کار گرفته نمی شود، این نتیجه گیری حاصل می شود که باید به دنبال مکانیسمی برای افزایش مشارکت سیاسی زنان بود. به دلیل عقب ماندگی هایی که در سطح بین المللی و در شاخص های توسعه با آن مواجهیم، برای جبران آن در شرایط فعلی با نگاهی واقع بینانه و نیز به دلیل وجود موانع متعدد سنتی، ساختاری و فرهنگی در سالیان دراز، دست زنان از قدرت دورمانده و همین سبب انباشته شدن بسیاری از مطالبات معطل مانده زنان و به دنبال آن آسیب های اجتماعی فراوانی شده است که امروز با آن دست به گریبانیم. بر همین اساس فکر شد که این مکانیسم های طراحی شده باید مجرای خود را در گروه های سیاسی و احزاب بیابد و راه حل آن اقدامات تبعیض مثبت احزاب و گروه های سیاسی در ارائه فهرست های انتخاباتی با در نظر گرفتن سهمیه به زنان است پس باید به دنبال ایجاد فضایی برای ایجاد پذیرش این دیدگاه در درون تشکل ها بود. باید بدانیم که پیگیری تحقق سهمیه بندی برای زنان صرفاً نگاهی جنسیتی نیست و در رویارویی و تقابل با مردان قرار نمی گیرد، بلکه یک فرآیند مطالبه محور است و باور دارد که افزایش میزان مشارکت سیاسی زنان و شکل گیری مجلسی کارآمد، هم مدافع منافع کشور است و هم گامی بزرگ در روند توسعه، چراکه محرومیت زنان از کسب قدرت (به هر دلیلی) محرومیت کشور از توسعه را به همراه خواهد داشت. مشارکت زنان از سطح توده ای باید به سطح تصمیم گیری رسانیده شود که معتقدیم در شرایط فعلی و باوجود موانع بسیار ازجمله فرهنگ سیاسی کشور و عدم کارکرد درست احزاب به عنوان رکنی که در تأمین بخشی از نیروی توانمند جهت قرار گرفتن در ساختار قدرت نقش دارند، ناگزیر باید به روش های سهمیه بندی جنسیتی و تبعیض مثبت به نفع زنان به صورت مقطعی امیدوار باشیم و در ادامه تلاش ها برای زمینه سازی فرهنگی جامعه، توانمندسازی زنان و اصلاح نظام های انتخاباتی موجود را افزایش دهیم و امیدواریم باشیم تا در آینده ای نزدیک سهم واقعی زنان از قدرت آشکار از مجرای طبیعی و در فضایی باوجود فرصت های برابر و بدون وجود موانع ساختاری و حقوقی تحقق یابد.
پنجشنبه ، ۱۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]