كارآفرينان باايده هايي نو وذهني خلاق ، اشتغالزايي مي كنند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: كارآفرينان باايده هايي نو وذهني خلاق ، اشتغالزايي مي كنند
تهران-خبرگزاري جمهوري اسلامي (ايرنا): كارآفريني فرآيند يا مفهومي است كه در طي آن فرد كارآفرين با ايده‌هاي نو و ذهني خلاق و شناسايي فرصت هاي جديد، با بسيج منابع به ايجاد كسب و كار اقدام مي كند .

به طور كلي فرآيند خطر پذيري براي فردي كه مي خواهد در بازار كار براي خود و يا افرادي ديگر كه با وي همكاري مي كنند،كاري ايجاد كند بالا است .به طوري كه گاه كارآفرين مي تواند با شكست مواجه شود و گاه تمامي تلاش ها مي تواند به توليد يك كالا و يا ارائه خدمتي به جامعه منجر شود.
مهمترين انگيزه اي كه در كارآفريني باعث مي شود كه وي از خلاقيت خود در زمينه نوآوري استفاده كند ، ايجاد كسب و كار ، نياز به ايجاد اشتغال براي خود در درجه نخست و در مراحل بعدي براي ديگران ، كسب ثروت و در نهايت احساس مفيد بودن است.
ديناي اقتصادي امروز تفاوت هاي آشكاري با گذشته دارد. واحدهاي اقتصادي كه ديروز در جايگاه يك بنگاه اقتصادي نقش تعيين كننده داشت ، جاي خود را به نوآوري، ابداع، خلق محصولات جديد و دارايي‌هاي نرم افزاري داده است.
درسال هاي گذشته ثروتمندان كساني بودند كه منابع مالي بيشتري در اختيار داشتند،اما امروزه ثروتمندترين مردم دنيا افرادي هستند كه دانش بيشتري در خلق ثروت دارند.
توسعه اقتصادي دنياي امروز برپايه نوآوري وخلاقيت و دانش محوري است. اقتصاد مبتني بر دانش ، اقتصاد دانش محور است.
در دنياي امروز قدرت و توانمندي اقتصادي مبتني بر دانش و آموزه هاي علمي است و ثروتي كه بر پايه دانش در اقتصاد ايجاد مي شود ، به طور يقين ماندني است.كشورهايي كه بخش قابل ملاحظه اي از توليد علم و دانش را به خود اختصاص داده اند، از نظر صنعتي توسعه يافته و از توان اقتصادي و سياسي بالايي برخوردار هستند.
دانش و مديريت در هر جامعه زير بناي نوآوري و خلاقيت‌ها مي باشدو براي انجام اين مهم ضروري است كه مراكز توليد دانش، فنّاوري و مهارت‌ها در كشورها توسعه يابد و اين مسئوليت بر عهده دانشگاه‌ها و مراكز تحقيقاتي مي باشد .
دانشگاه‌ها و مراكز تحقيقاتي به عنوان اركان اساسي توسعه همه جانبه كشورها بايد از هر نظر مورد حمايت قرار گيرند و محققان و اساتيد بايد از جايگاه ويژه اي برخوردار باشند تا با آسايش خيال قادر باشند كه نيروهاي جوان و طالب علم كشور را اهل فكر و نظر، نوآور و خلاق پرورش دهند.
در دنياي امروز بزرگترين سرمايه‌هاي يك بنگاه اقتصادي نيروهاي اهل فكر، يادگيرنده و خلاق آنها هستند كه مسئوليت هاي توسعه اقتصادي را بر عهده خواهند گرفت.
كارآفريني يكي از عناصر مهم توسعه اقتصاد بر پايه دانش محوري است و مي تواند نوآوري و خلاقيت را كه بر پايه دانش ايجاد شده است ، در چرخه اقتصادي كشور نقش ارزنده خود را ايفا كند.بعبارتي كارآفرين ارتباط دهنده دانش و علوم با صنعت و بازار است.
ويژگي هاي كارآفرينان:
كارآفرينان افراد ويژه اي هستند كه به سبب نبوغ و پشتكار متمايز از ديگران مي باشند .اين افراد به دليل داشتن تهور و شجاعت در عرصه ايجاد خلق فرصت هاي نو داراي ويژگي هاي متمايزي نسبت به ديگر افراد جامعه مي باشند.
مهمترين ويژگي هاي كارآفرينان
• داشتن اعتماد به نفس
• عمل گرايي
• و فرصت شناسي است
در بسياري از كشورهاي جهان، هم اكنون موسسه هاي آموزش عالي در جهت توسعه انديشه كارآفريني درميان دانشجويان و ديگر افراد جامعه كه تمايل به ايجاد كسب و كار جديد دارند، اقدام مي كنند.
برخي كارشناسان اقتصادي معتقدند: كارآفريني را مي توان با آموزش در ميان افراد سازماندهي كرد و زمينه تفكر براي ايجاد خلق فرصت هاي نو را در آنها هموار ساخت.
* تعاريف كارآفريني
در مورد تعاريف مفهوم كارآفريني ديدگاه هاي گوناگوني وجود دارد و درك كامل مفهوم و موضوع " كارآفريني " نيازمند اطلاع از ديدگاه هاي بين رشته اي است.
كارآفريني برحسب ماهيت خود و توجه محققان رشته هاي مختلف از نظر روانشناسي، جامعه شناسي، اقتصاد، صنعت و حتي تاريخي تعريف شده است.
واژه كارآفريني از كلمه فرانسوي "Entrepreneurs" به معناي "متعهد شدن" گرفته شده است.
كارآفريني نخستين بار مورد توجه اقتصاددانان قرار گرفت و تمامي مكاتب اقتصادي از قرن 16 ميلادي تاكنون به نحوي كارآفريني را در نظريه هاي اقتصادي خويش تشريح كرده اند.
مفهوم كارآفريني طي دو دهه گذشته در بسياري از كشورهاي جهان مورد توجه انديشمندان و برنامه ريزان اقتصادي قرار گرفته است.
برخي از صاحب نظران، در مجموع كارآفريني را فرآيند شناسايي فرصت هاي اقتصادي، ايجاد كسب و كار جديد، نوآور و رشد يابنده براي بهره برداري از فرصت هاي شناسايي شده مي دانند كه در نتيجه آن كالا ها و خدمات جديدي به جامعه عرضه مي شود.
بسياري از برنامه ريزان اقتصادي بر اين باور هستند كه كارآفريني موتور تحول ، تحرك و توسعه اقتصادي و جامعه است. رشد و فراگيري اين پديده مي تواند به تحول و دگرگوني اساسي در اقتصاد ملي منجر شود.
كارآفرينان افرادي نوآور، مصمم ، متعهد،مخاطره پذير ، مسئوليت پذير، هدف گرا ، واقع گرا و رشدگرا هستند . در همين حال كارآفرينان داراي عزم و اراده، اعتماد به نفس و استقلال طلب هستند. كارآفرين به چالش‌ها پاسخ مثبت مي‌دهد، با مشكلات و موانع برخوردي مثبت دارد و از دانش به خوبي بهره مي‌گيرد. كارآفرينان همواره تلاش مي‌كنند تا دانش توليد شده در مراكز تحقيقاتي را به دانش توليد محصول تبديل كنند و محصولي قابل رقابت به بازار ارائه دهند.
كارشناسان اقتصادي كارآفريني را به دو گروه اساسي تقسيم مي كنند كه شامل كارآفريني فردي و كارآفريني سازماني است .
كارآفرين فردي است كه نوآوري و ساخت محصولي جديد يا ارائه خدماتي نو با توجه به بازار دارد. در صورتي كه حاصل تلاش يك تيم در سازماني باشد َ، آن را كارآفريني سازماني مي‌نامند.
جاذبة اصلي كارآفريني در بعد فردي و سازماني بي حد بودن نوآوري است. كارآفرينان با ويژگي خلاقيت، براساس فرصت‌ها در زمان‌هاي مناسب قادر هستند محصولي جديد يا خدماتي نو به بازار ارائه كنند.
نوآوري فرايندي است پايان ناپذير، زيرا نمي‌توان براي توليد علم حد و مرزي قائل شد. در اقتصاد مبتني بر دانش، نوآوران و صاحبان فكر سرمايه‌هاي اصلي شركت‌هاي توليدي و كارآفرين هستند. امروزه 70 تا 75 درصد سود در شركت‌هاي نرم افزاري و دارويي از طريق سرمايه‌هاي فكري كاركنان حاصل مي شود.
بسياري از كارآفرينان فعاليت خود را در قالب ايجاد شركت‌هاي كوچك و متوسط شروع مي‌ كنند. اين شركت‌ها سهم بسزايي در توسعه صنايع (پيشرفته)و ايجاد اشتغال دارند و نسبت به شركت‌ هاي بزرگ از انعطاف پذيري بالايي برخوردارند.
در جهان امروز بسياري از دولت‌ها متقاعد شده اند كه بايد بستر رشد را براي واحدهاي كوچك و متوسط در قالب مراكز رشد و پارك‌هاي علم و فنّاوري فراهم سازند و آنها را تا مدت زماني كه بتوانند به صورت يك شركت مستقل وارد بازار شوند ، حمايت كنند.
در كشورهاي جنوب شرقي آسيا 95 درصد كل بنگاه‌هاي اقتصادي و صنعتي كشورها را بنگاه هاي كوچك و متوسط تشكيل داده و به عنوان ركن اساسي در اقتصاد و اشتغال كشورها تاثير گذارند.
* تعاريف كارآفرين از نظر برخي از صاحب نظران اقتصادي
" ريچارد كانتيلون" در سال 1730ميلادي نخستين اقتصادداني بود كه اين واژه را در علم اقتصاد ابداع كرد. اما "جان باپتيست سي " در سال 1803 ميلادي كار آفرين را فردي تعريف كرده است كه مسووليت توليد و توزيع فعاليت اقتصادي خود را بر عهده دارد .
"فرانك نايت "در سال 1921 ميلادي كار آفرينآن را افرادي مي شناسد كه در شرايط عدم قطعيت به اتخاذ تصميم مي پردازند و پيامدهاي كامل آن تصميمات را نيز به طور شخصي مي پذيرند .
طبق نظر "كاسوندر" سال 1982 ميلادي ، كار آفرين فردي است كه تخصص وي "تصميم گيري عقلايي و منطقي در مورد ايجاد هماهنگي در منابع كمياب" مي باشد. وي داشتن توان داوري و قضاوت را عنصري مشترك در تمامي كار آفرينان تشخيص داده است .
از ديدگاه "كارلند " نيز كه در سال 1984 ميلادي منتشر شده است ، كار آفرين فردي مي باشد كه شركتي را به منظور سود و رشد تاسيس و آن را مديريت مي كند و از آن براي پيشبرد اهداف شخصي بهره مي گيرد.
كارآفريني در جهان
نتايج بررسي وضعيت اشتغال در جهان نشان مي دهد از ميان يك ميليارد و 400 ميليون نفر نيروي كار در محدوده سني 20 تا 64 سال در جهان، 150 ميليون نفر (بيش از 10 درصد نيروي كار) درگير فعاليت‌هاي مرتبط با كارآفريني هستند. 54 درصد از كارآفرينان (حدود 80 ميليون نفر )كساني هستند كه بر اساس «فرصت‌ها» فعاليت‌هاي صنعتي و كسب كار مورد علاقه خود را ايجاد كرده اند.
كارآفرينان به طور عام در كشورهاي توسعه يافته يا در بخش‌هاي توسعه يافته كشورهاي در حال توسعه فعاليت خود را پيگيري مي كنند.
نتايج بررسي ها نشان مي دهدكه 43درصد از كارآفرينان (حدود 63 ميليون نفر) افرادي هستند كه بر اساس «ضرورت‌ها» فعاليت‌هاي كارآفريني خود را دنبال مي‌كنند. اغلب اين افراد در كشور هاي در حال توسعه يا توسعه نيافته مشغول فعاليت هستند. در اين كشورها نيازهاي اوليه و ضرورت‌ها، مبناي فعاليت‌هاي كارآفريني قرار مي‌گيرد. لذا سطح فنّاوري و نوع خدمات كارآفريني بر اساس فرصت‌ها و ضرورت‌ها بسيار متفاوت است.
كارآفرينان مرد حدود 70درصد جمعيت كارآفرينان را در جهان تشكيل مي‌دهند. به عبارت ديگر مردان كارآفرين دو برابر زنان هستند. در دو كشور ايتاليا و نيوزلند تعداد كارآفرينان مرد و زن به طور تقريبي برابر است.
كارآفرينان به تفكيك گروه هاي سني 55درصد در رده سني 25 تا 44 سال، 23 درصد در رده سني 18 تا 24 ساله و 22درصد را افراد 45 سال به بالا تشكيل مي‌دهند.
* سابقه كارآفريني در ايران
كشورهاي توسعه يافته از اواخر دهه 1970 ميلادي به موضوع كارآفريني توجه جدي داشتند ، اما اين موضوع با يك دهه تاخير از اواخر دهه 1980 ميلادي در كشورهاي درحال توسعه مورد توجه قرار گرفت.
با نگاهي به مطالعات برنامه سوم توسعه اقتصادي ايران ، مشاهده مي شود كه در اين برنامه ، توجه چنداني به كارآفريني نشده بود. حتي در محافل علمي و دانشگاهي نيز به جز موارد بسيار نادر، فعاليتي در اين زمينه صورت نگرفته بود.
موضوع بيكاري و پيش‌ بيني بازار كار ايران در دهه 1380 موجب شد كه در زمان تدوين برنامه سوم توسعه كه بايد در سال هاي 79 تا 83 به اجرا در مي آمد ، موضوع توسعه كارآفريني مورد توجه برنامه ريزان كشور قرار گيرد.
در برنامه چهارم توسعه كه تا سال 1388 ادامه دارد ، گسترش كارآفريني در سطح وزارتخانه‌هاي علوم، تحقيقات و فناوري، بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، ‌جهاد كشاورزي، صنايع و معادن و همچنين ساير مؤسسه‌ها همچون جهاد دانشگاهي به دليل ارتباط با فعاليت‌هاي آنها، مطرح شده است. از اين رو، امروزه «توسعه كارآفريني» رويكردي بسيار ضروري براي جامعه است.
بررسي ها نشان مي دهد كه بايد براي مقوله كارآفريني اهميت ويژه اي قائل شد و اين مهم زماني مي تواند در كشور گسترش يابد كه ضرورت حمايت از كارآفريني توسط تمامي نهادهاي اقتصادي و اجتماعي كشور شكل بگيرد.
بازار كار ايران با دو مقوله جواني و افزايش سطح تحصيلات دانشگاهي مواجه است.بنابراين بايد بخش وسيعي از جمعيت ياد شده از طريق كارآفريني با بازار كشور مرتبط شوند و از توان نيروهاي خلاق و با انگيزه جامعه در راستاي پويايي اقتصادي و شكوفايي اقتصاد ملي بهره جست .
اقتصام ** 9123 ** 1557
شنبه 11 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 3179]