محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855637682
اربعین، وفاداری به پیام پیشوای شهادت
واضح آرشیو وب فارسی:آذرقلم: یادداشت: سید مصطفی علوی شیرخورشیدی آذرقلم: در بین تمام اقوام و ملل، رسم رایجی است که از اموات و رفتگان خود به نحوی تجلیل کرده و یاد و خاطره آنها را با برپایی مجالسی زنده بدارند. وقتی پای قهرمانان و بزرگان آن قوم در میان باشد طبیعتاً آن رسم با شکوه مضاعف برگزار می شود. در […]یادداشت: سید مصطفی علوی شیرخورشیدی آذرقلم: در بین تمام اقوام و ملل، رسم رایجی است که از اموات و رفتگان خود به نحوی تجلیل کرده و یاد و خاطره آنها را با برپایی مجالسی زنده بدارند. وقتی پای قهرمانان و بزرگان آن قوم در میان باشد طبیعتاً آن رسم با شکوه مضاعف برگزار می شود. در بین تمام اقوام و ملل، رسم رایجی است که از اموات و رفتگان خود به نحوی تجلیل کرده و یاد و خاطره آنها را با برپایی مجالسی زنده بدارند. وقتی پای قهرمانان و بزرگان آن قوم در میان باشد طبیعتاً آن رسم با شکوه مضاعف برگزار می شود. از جمله مراسم بسیار مهمی که در بسیاری از کشورهای اسلامی منعقد می شود، مراسم اربعین است.اربعین واژه ای است عربی به معنی چهل. عدد چهل در کنار چند عدد دیگر مثل ۷،۱۲و۱۹نزد بعضی از اقوام و ادیان آسمانی و زمینی بویژه شیعیان، از قداست خاصی برخوردار بوده و هست. در قرآن مجید هم چهار بار به اربعین اشاره شده است که سه بار آن به داستان قوم بنی اسرائیل و اقامت «چهل شبه» آنان در بیابان ها (مائده،۲۶) و یکبار هم به طور کلی اشاره شده است که سن رشد کامل انسان در چهل سالگی است(احقاف،۱۵). در لغت نامه های فارسی نیز ذیل کلمه اربعین نوشته اند:«چهل، چهلم، چله، چهل روزی که صوفیان در گوشه ای عُزلت گزینند و به عبادت، ریاضت و سیر و سلوک بپردازند. روز چهلم درگذشت کسی، روز چهلم شهادت حضرت امام حسین(ع)، چهل روز بعد از عاشورا، بیستم صفر.» در فرهنگ عاشورا و در مکتب قرآن و اهل بیت(ع)، اربعین به روز چهلم شهادت سرور آزادگان دو عالم، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) گفته می شود و این روز مساوی و مصادف است با بیستم ماه صفر. در این روز جهانیان شاهد عظیم ترین همایش و مراسم سوگواری در کشورهای مختلف اسلامی و بویژه در ایران عزیز هستند که در قالب هیأت ها و دسته های بسیار با شکوه سینه زنی و زنجیرزنی و مرثیه خوانی برپا می شود و این مراسم (اربعین)طی چند سال اخیر در کربلا با حضور عزاداران میلیونی از سرتاسر جهان و ملت های مختلف و با فرهنگ های گاه متضاد و در قالب پیاده روی های با شکوه و به یاد ماندنی جلوه خاصی می یابد که ملت ها را به بُهت و شگفتی می نشاند و سهم ارادتمندان حسینی(ع) شرکت کننده از ایران در این مراسم بسیار بالا و قابل تحسین بوده به حدی که چشم ها را خیره کرده و بر شکوه و عظمتش بسیار می افزاید. این همایش پرشور، بزرگ ترین اجتماع انسانی دینداران در جهان ما به شمار می آید. این تجمع کثیر و فوق العاده، ضمن ابراز ارادت به آستان حسینی(ع) اعلام انزجار و تنفر و عکس العملی است به جنایات گروه های تکفیری، سلفی و افراطی داعش انصار بیت المقدس، القاعده، بوکوحرام، جندالخلافه، الشباب و… که با اقدامات جنون آمیز، ننگین و ضد اسلامی خود، باعث دین گریزی و بویژه اسلام هراسی در سرتاسر جهان شده اند. اربعین حدیث در میان حدیث پژوهان، توصیه به حفظ و از بَر کردن چهل حدیث، زیاد شنیده می شود که دلیل آن را هم استناد می کنند به احادیث و روایات معتبر و متعددی که از حضرت نبی اکرم(ص) و سایر ائمه هدی- علیه السلام- رسیده است. مثلاً رسول خدا(ص) در ضمن حدیثی به حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) فرموده: «یاعلی!هر کسی از امت من چهل حدیث حفظ نماید، برای خدای عزوجل و سرای آخرت، خداوند-روز قیامت او را با پیغمبران و صدیقین و شهدا و صالحین محشور فرماید، و چه نیکو همراهانی هستند ایشان.» و نیز فرموده: «هر کس از امت من چهل حدیث از آنچه در امر دینشان بدان نیاز دارد حفظ کند، خداوند او را روز قیامت فقیهی عالم بر می انگیزد». از حضرت امام جعفر صادق(ع) هم احادیث فراوانی در این زمینه موجود است. از جمله فرموده:«هرکس از شیعیان ما چهل حدیث حفظ کند، خدایش روز قیامت دانشمند و فقیه محشور سازد و عذابش نکند.» اینکه منظور از حفظ کردن «چهل حدیث»چیست یا چه باید باشد، بحث مستوفایی است و معرکه آرای حدیث پژوهان بوده است.عده ای از بزرگان چون علامه مجلسی، شیخ عبدالله بحرانی اصفهانی، محدث قمی و بانو علویه اصفهانی مطالب متقنی در این زمینه دارند که قابل اعتنا بوده و پذیرفتنی تر است. آنها بر این اعتقادند که حفظ کردن، مراتب و نحوه های مختلفی دارد و شاید به حسب همان مراتب است که ثواب های مختلف بیان گردیده است.» مثلاً کسی فقط به از بر خواندن الفاظ احادیث می پردازد و به همین عمل بسنده می کند و قصد پیشروی بیشتر ندارد و نمی خواهد به آنها عمل نماید. دیگری علاوه بر حفظ الفاظ و شناخت مفاهیم، جهد و کوششی می کند و در صدد بر می آید که مضمون آنها را در زندگی فردی و اجتماعی خود به کار بندد و آن یکی هم وغم اش این است که این احادیث از تغییر و تحریف مصون بماند و… بر این اساس، از دیرباز شاهد این امر بوده و هستیم که بسیاری از علمای بزرگ و بزرگوار دست به تألیف رساله ها و کتاب هایی می زنند تحت عنوان«اربعین حدیث». شاید یکی از مشهورترین این کتاب ها، کتاب اربعین مرحوم شیخ بهایی باشد که به دفعات و به کرات در قطع های مختلف عربی، فارسی و اردو چاپ شده و ترجمه های مختلفی شده و حواشی زیادی هم به خود دیده است. رازهای عدد چهل به هر حال در تاریخ اسلام، عدد چهل از جایگاه والا و شایسته ای برخوردار بوده و هست. یعنی در واقع نقش کلیدی و بعضاً حیاتی داشته است.همین که حضرت رسول اکرم(ص) در سن چهل سالگی به نبوت رسیده اند می رساند که باید رمز و رازی در این امر نهفته باشد و اینکه مشاهده می شود چندین تن از پیامبران بزرگ الهی هم در این سن به پیامبری مبعوث گردیده اند، مطلب را جذاب تر و جدی تر می کند. بزرگی از رجال فرموده: «تمام شرافت و قداستی که در عدد چهل است تنها و تنها بدین خاطر است که پیغمبر عزیز و شریف ما حضرت محمد مصطفی(ص)در چهل سالگی به نبوت مبعوث شده و تاج نبوت بر سرش نهادند و لذا هر کس اسماً و رسماً باید خود را و اخلاق و عبادت و صفات و آدابش را مثل او کند.» عده ای از بزرگان بر این باورند که هیچ عددی به خودی خود ذاتاً دارای قدر و بهایی نیست و چندان ارزش و اعتباری ندارد، بلکه این مسأله بسته به اعتباری است که یک قوم و مذهب برای آن قائل می شوند. گفتیم که در حافظه دینی ما عدد چهل را قداست و شرافت دیگری است و برای پی بردن به این رمز و راز و جلوه گری و قداستی که مردم دین باور برای این عدد کلیدی شگفت انگیز قائل بوده و هستند شاید خالی از لطف نباشد به نمونه هایی چند از این دست اخبار و روایات اشاره کنیم: ٭ حضرت امام جعفر صادق(ع)فرمود: آسمان چهل روز در عزای حسین(ع) گریست. ٭ رسول خدا(ص) در سال چهلم عام الفیل دیده به هستی گشود. ٭ شفاعت مؤمن در حق چهل نفر از برادران ایمانی اش پذیرفتنی است. ٭ هر رکعت نماز جماعت از چهل سال نماز فُرادا بهتر است. ٭ طوفان حضرت نوح(ع) چهل روز ادامه داشته است. ٭ قوم بنی اسرائیل چهل سال از مَنّ [=شهد گیاهی]استفاده می کردند. ٭ میقات حضرت موسی(ع) در کوه طور، چهل شبانه روز بوده است. ٭ عقل انسان در چهل سالگی به قدر استعداد هر کس کمال می پذیرد. ٭ هر کس زیارت عاشورا بخواند در چهل روز و آداب و شرایطش را به جا آورد، حاجت روا گردد. ٭ حضرت یونس(ع) چهل روز در شکم حوت [= نهنگ یا ماهی بزرگ]تسبیح خدا می کرد. ٭ چهل شب چهارشنبه به مسجد سهله کوفه یا جمکران قم رفتن برای گرفتن حاجت، خیلی سفارش گردیده است. ٭ شرابخوار چهل روز نمازش قبول نخواهد شد. بنده در کتاب «گفته ها و ناگفته های عدد چهل» بسیاری از این احادیث و روایات را برشمرده ام. شهید قاضی طباطبایی(ره) نیز در این باره کتابی دارد تحت عنوان«تحقیقی درباره نخستین اربعین حضرت سیدالشهداء علیه السلام»و همچنین آقای سید رضا تقوی در کتاب «اربعین در فرهنگ اسلامی» به این موضوع پرداخته که خوانندگان فرزانه عندالزوم مراجعه کنند. اربعین حضرت سیدالشهدا(ع) و اما برگردیم بر محور اصلی موضوع و بحث که همان «اربعین» است. حضرت امام حسن عسکری(ع) فرموده اند: «نشانه های مؤمن پنج چیز است:۱- انگشتر در دست راست داشتن ۲- پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه روز (۱۷ رکعت نمازهای واجب و سی و چهار رکعت نافله)۳- زیارت اربعین ۴- بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم در نمازها ۵- پیشانی بر خاک مالیدن(تعفیر نمودن). عده ای می گویند که منظور از«زیارت اربعین» خیلی صریح، شفاف و روشن بوده و به شرح و تفسیر نیازی ندارد. یعنی همان ظاهر مطلب است هر چه که هست. یعنی اینکه اگر چنانچه امکان آن هست در روز اربعین به زیارت حضرت امام حسین(ع) برود و به سهم خود نگذارد این چراغ نورانی و الهی رو به کمرنگی و خدا ناکرده خاموشی نهد. دسته ای معتقد هستند که مقصود از آن، خواندن «زیارت اربعین» است که با این عبارت شروع می شود: «السلام علی ولی الله و حَبیبه…»گروهی را نیز اعتقاد بر این است که منظور، زیارت و دیدار چهل مؤمن است. نیز عده ای گفته اند منظور این است که به ارشاد کردن دوستان اهل بیت(ع)پرداخته و آنها را برای حضور در محل شهادت آن حضرت(ع) ترغیب نماید. با اینهمه، پر واضح است که منظور از «اربعین»،روز بیستم ماه صفر است که علمای بزرگ ما، زیارت حضرت سید الشهداء(ع) در این روز را مستحب می شمارند و آن را از نشانه های واقعی یک مؤمن می دانند. بحث دیگر که هنوز معرکه آرای عاشورا پژوهان است، در باب نخستین زائر «اربعین» است و اینکه آیا اسرای بازمانده از اهل بیت(ع) در اربعین اول موفق به زیارت قبر حضرت سید الشهداء(ع) و یاران با وفایش شدند یا خیر؟ برای پی بردن به راز این مطلب، سری به تاریخ زده و تورقی در اوراق آن می نماییم: جابربن عبدالله انصاری، صحابی بزرگوار و بسیار جلیل القدری است که این افتخار بزرگ را داشته در خدمت پنج امام معصوم(ع) باشد و ضمن فیض بردن از آن بزرگواران به ایشان خدمت نماید. جابر ۱۵ سال پیش از هجرت در مدینه به دنیا آمد و از طایفه خزرجیان بود. این صحابی عظیم الشأن و پدرش عبدالله بن حرام از پیشتازان و سابقون در دین مبین اسلام بودند. پدرش در جنگ اُحُد شربت شهادت نوشید و آسمانی شد. جابر این افتخار را داشته که در ۱۹ غزوه، از جمله جنگ بدر در رکاب رسول گرامی اسلام(ص) باشد. نیز جنگ صفین در رکاب مولایش علی(ع) جنگید. او آخرین فرد از حاضران در«پیمان عقبه» بود و بدن او را به جرم ولایت و دوستی خاندان عترت و طهارت- علیهم السلام- در زمان حَجاج بن یوسف ثقفی داغ نهادند. جابر در ایام حکومت عبدالملک مروان به سن نود و چند سالگی رسیده و پیر و کهنسال و نابینا شده بود. او در همان حال نابینایی همراه و همقدم با عطیه عوفی به زیارت مولا و سرورش، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به کربلا آمد. با حال خوش و معنویت خاصی در رود فرات غسل کرد و خویش را معطر نمود و آنگاه عاشقانه و بی قرار به مزار پاک حضرت سید الشهداء(ع) رسید و سخنان شوق انگیز و در عین حال دردناکی از روی صفای باطن و رفع دلتنگی هایش بیان نمود و مدهوش بر زمین افتاد. این سخنان را تاریخ ضبط نموده است. جابر پس از عرض ادب به سایر شهدای کربلا و یاران با وفای حضرت اباعبدالله(ع) در سخنانی به یاد ماندنی رو به عطیه کرد و گفت:«دوستدار آل محمد را دوست بدار و دشمن آل محمد را دشمن بدار تا وقتی که با آل محمد دشمنی می کنند، هر چند اهل روزه و نماز باشند». این صاحب سر خاندان عترت و طهارت – علیهم السلام- بنابر قولی که حضرت سیدالمُرسلین(ص) به او داده بود عاقبت الامر در یکی از کوچه پس کوچه های مدینه که بی تابانه بدنبال شکافنده علوم نخستین و آخرین، حضرت امام محمد باقر(ع) می گشت، سرانجام بدو رسید و بی قرارانه خودش را در آغوش پرمهر و محبت حضرتش انداخت و سلام حضرت رسول الله(ص) را به آن سرور رسانید. پس از آن بود که رفته رفته خودش را برای رفتن از دار غرور به سرای سرور آماده نمود و در قبرستان بقیع و در جوار تنی چند از پیشوایان دین و بزرگان صدر اسلام خوش آرمید. بنابر برخی از روایات و نقل ها، کاروان اسرای اهل بیت- علیهم السلام – در بازگشت از شام و سر راه مدینه، از کربلا گذشتند و با اولین زائر کربلا، جناب جابر بن عبدالله انصاری دیدار نمودند. اینکه آیا این زیارت و دیدار در اولین اربعین شهدای کربلا بوده یا خیر، هنوز نقُل محفل عاشورا پژوهان بوده و در رد و قبول آن بحثها کرده و مطلب ها گفته و نوشته اند و این داستان هنوز ادامه دارد. فضایل امام حسین(ع) در خصوص اینکه شیعه چرا تنها برای حضرت امام حسین(ع) اربعین و چهلم می گیرد و این اتفاق برای سایر ائمه(ع) نمی افتد، باید به چند نکته که از زبان بزرگان دین نقل شده اشاره نمود: ابتدا لقب «سید الشهداء» مخصوص حضرت حمزه، عموی بزرگوار رسول گرامی اسلام(ص) بود تا زمانی که در جنگ اُحُد دلاورانه در رکاب حضرتش(ص) به شهادت رسید. حضرت امام حسین(ع) اما حماسه و ایثارش مانند غمش از جنس دیگری بود. او چنان گذشت و ایثاری از خود به تماشا گذاشت که او را بر تمامی شهیدان عالم برتری و آقایی داد و شهدای کربلا را نیز بر دیگر شهیدان فضیلت بخشید، چنانکه این سیادت و برتری در عرصه قیامت هم مشهود خواهد بود. حضرت امام صادق(ع) جز بر تربت امام حسین(ع) سجده نمی کرد. سجده بر این تربت آثار معنوی و اخلاقی بسیاری دارد و حجاب های هفتگانه را کنار می زند. استاد شهید مطهری(ره) در این خصوص می نویسد: «… تو که خدا را عبادت می کنی، سر بر روی هر خاکی بگذاری نمازت درست است، ولی اگر سر بر روی آن خاکی بگذاری که تماس کوچکی، قرابت کوچکی با شهید دارد و بوی شهید می دهد، اجر و ثواب تو صد برابر می شود.» در«مستدرک الوسائل»، ج۱، ص ۳۱۸ از رسول خدا(ص) روایت است که فرمود: «… براستی که برای شهادت حسین(ع) در قلبهای مردم با ایمان، شور و حرارت وصف ناپذیر و جاودانه ای است که به سردی نخواهد گرایید.» فقیه گرانقدر و خطیب توانا؛ حضرت آیت الله حاج شیخ جعفر شوشتری(ره) در کتاب شریف«خصائص الحُسینیه»می نویسد که:«در شخصیت امام حسین(ع) و وسیله تقرب ساختن او به بارگاه خداوند، خصوصیتی است که به خاطر آن، مقام خاص خود را دارد چرا که او بویژه: دری است از درهای بهشت، سفینه ای است برای نجات از غرقاب هلاکت، و چراغی است پر فروغ برای راهیابی به سوی حقیقت. درست است که پیامبر(ص) و امامان نور- علیهم السلام- همگی دروازه های بهشت اند، اما باب حسین(ع) برای عبور، وسیعتر است. همگی آنان کشتی های نجات، برای بندگان خدایند، اما کشتی نجات حسین(ع) حرکتش بر امواج توفنده و گسترده دریا، سریعتر و لنگر انداختن و پهلو گرفتن آن بر ساحل های نجات آسانتر است». و سپس به ۳۰۰ ویژگی منحصر بفرد او اشاره می نماید که بسیار جالب، خواندنی و شگفت انگیز است. دیگر اینکه در «عُده الداعی»، ص۴۹ آمده است: «خداوند بقعه هایی دارد که دوست دارد در آن بقعه ها دعا شود و کربلا یکی از آن بقعه هاست.» پس کربلا محل استجابت دعاست. و نیز در ج۴۴ بحار ص۳۰۱ گفته شده: «همه پیامبران، پیش از آنکه آن ماه شب افروز، در کربلا دفن گردد، آنجا را زیارت کردند». زائران آن حضرت طبق روایتی که در ص۴۵۶ «خصائص الحسینیه» آمده، چهل سال پیش از اهل بهشت وارد آن می گردند». حتی روایت شده که حضرت امام محمد باقر(ع) با آنهمه مقامات علمی و معنوی به زیارت زائران امام حسین(ع) می شتافت و نیز می دانیم که امام حسین(ع) تنها امام معصومی است که در میدان جنگ به شهادت رسیده است. در حالات حضرت امام خمینی (قدس سره) درکتاب «سیمای فرزانگان» آمده: «در تمام مدت اقامت ایشان در نجف اشرف، جز در موارد استثنایی، برنامه زیارت هر شبه ایشان هرگز ترک نشد. در اغلب ایام زیارتی، در کنار قبر امام حسین(ع) بودند و در دهه عاشورا، هر روز زیارت عاشورای معروفه را با صد مرتبه سلام و صد مرتبه لعن می خواندند.» این عارف کم نظیر قرن(ره) کلمات قصار فراوانی در باب اهمیت عزای حسینی(ع) و لزوم حفظ و نگهداری از آن دارد که در «صحیفه نور»به طور کامل ثبت گردیده است. از جمله فرموده: ٭ حرف سیدالشهداء حرف روز است، همیشه حرف روز است، اصلاً حرف روز را سیدالشهداء آورده است دست ماها داده و سیدالشهداء را این گریه ها حفظ کرده است. ٭ مکتبش را، این مصیبت ها و حفظ کرده، اگر فقط مقدسی بود و توی اطاق و توی خانه می نشست برای خودش و هی زیارت عاشورا می خواند و تسبیح می گرداند نمانده بود چیزی. ٭ این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است. ٭ تمام این وحدت کلمه ای که مبدأ پیروزی ما شد، برای خاطر این مجالس عزا و این مجالس سوگواری و این مجالس تبلیغ و ترویج اسلام شد. ٭ گریه کردن بر عزای امام حسین(ع) زنده نگه داشتن نهضت، و زنده نگه داشتن همین معنا که یک جمعیت کمی در مقابل یک امپراتوری بزرگ ایستاد، دستور است. ٭ یعنی: «ان الاسلام محمدی الحدُوث، حسینی البقاء»در واقع اشاره به همین احیاگری دین پیامبر اکرم(ص) در سایه قیام عاشوراست. با این اوصاف، تا حدودی به علت برپایی اربعین برای امام حسین(ع) پی بردیم و متوجه شدیم که این امر، در واقع دستور خود ائمه هدی- علیهم السلام- است. و یاد امام حسین(ع) در واقع یاد همه انبیاء و اولیاء و۱۴ معصوم علیهم السلام است.
چهارشنبه ، ۱۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آذرقلم]
[مشاهده در: www.azargalam.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 105]
-
گوناگون
پربازدیدترینها