واضح آرشیو وب فارسی:فیدوس: هرمز علی پور با تاکید بر این که هیچ کارگاهی شاعرآفرین نیست گفت: شاید یکی از ذاتی ترین هنرها شعر باشد. این شاعر پیشکسوت اظهار کرد: شما را خدا شاعر خلق می کند. سپس شما به وسیله کارگاه ها میان بر می زنید و از تجربیات شاعران دیگر کمک می گیرید و زحمت خود را برای فراگرفتن اصول کمتر می کنید به شرطی که ذهن و زبان و جان شما که هویت شماست تحت تاثیر مدرس قرار نگیرد و استقلال هویتی خود را حفظ کنید و فقط شگردها را بیاموزید. او در ادامه بیان کرد: در سال های ۵۳ - ۵۴ در مجله «فردوسی» که آن زمان روشنفکرترین مجله شناخته می شد و مسؤول آن اسماعیل نوری علاء بود بالای سطر شعر نوشته شده بود "کارگاه شعر" که خیلی ها آن را مسخره می کردند که مگر خراطی است که آموزش داده شود. اما امروزه تعداد کارگاه ها زیاد شده و اگر کسی شاعر باشد این کارگاه ها بدون شک برای او موثر است اما هیچ کارگاهی شاعرآفرین نیست. برای مثال استادی بر همه اصول عروض و قافیه و فنون شعر مسلط است اما غزل سرای خوبی نیست. پس به کارگاه رفتن بدون جوهره بسی بیهوده است. شاعر "الواح شفاهی" تاکید کرد: برگزار شدن این کارگاه ها بهتر از برگزار نشدن شان است چون حداقل حسنی که می توانند داشته باشند این است که جوانان با صاحبان کارگاه که اغلب شاعران صاحب سبک اند ارتباط بی واسطه تری پیدا می کنند. با این همه، مدرس این کارگاه ها باید شاعر و از تجربیات عینی و ملموس برخوردار باشد. همچنین خوی معلمی داشته باشد و با صداقت محض و غم خوارانه تجربیات خود را منتقل کند و صرفا مساله اقتصادی یا قرار دادن دیگران به عنوان معبری برای کسب شهرت مطرح نباشد. علی پور در تعریف شاعر خوب گفت: در تشخیص شاعر خوب عنصر زمان بسیار موثر است. گاهی جوانی همراه با شور خاصی است و گاهی با بالا رفتن سن، شاعران خودشان را نقد می کنند. جوان ترها گاهی تجربه سنی کمی دارند اما در حد ظرفیت خود می توانند موثر باشند. ولی گاهی شاعر درخشانی هستی اما نمی توانی کلاس داری کنی. هر مدرسی ویژگی های خود را دارد. آن چه مسلم است کسی که تجربه بیشتری دارد و عمر بیشتری صرف شعر و شاعری کرده می تواند تاثیر بیشتری داشته باشد. او همچنین گفت: گاهی شاعری جوان هستی و کار کسی را قبول نداری اما با گذشت زمان خودت را نقد می کنی و به آرامش درونی بدون رقابت می رسی و تجربه های بسیاری کسب می کنی. این مطلب را بدون قصد نصیحت به جوانان می گویم؛ کار شعر کار یک روز و دو روز نیست. تمام جان را می طلبد تا شعر جواب دهد. در کار هنر گاهی پشتکار و خواستن مترادف نبوغ است. شاید با چاپ کتابی که با استقبال مواجه نشده سرخورده شوید اما هر شاعری باید بدون ترس و برای رضایت درونی خود کار کند وگرنه اگر کسی بخواهد حساب باز کند که با شعر چه ها شود قربانی و سیاهی لشکر شاعران دیگر می شود.
سه شنبه ، ۱۰آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فیدوس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]