محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830987245
امنیت مسأله این است!
واضح آرشیو وب فارسی:افکار نیوز: جامعه ایرانی اکنون بهتر از هر زمان دیگری قدر نعمت امنیت را می داند، متقابلا به طور مستقل می توان بحث کرد که برای طرف غربی نیز هیچ چیز به اندازه خارج کردن ایران از فاز امنیت استراتژیک - که مدتی است در آن قرار دارد - اهمیت ندارد.به گزارش افکارخبر ، مهدی محمدی طی یادداشتی در روزنامه وطن امروز نوشت: تا انتخابات آینده مجلس در ایران زمان چندانی باقی نمانده است. اگرچه گروه های سیاسی تلاش می کنند فعالیت های انتخاباتی خود را پنهان و نیات خویش را پنهان تر نگه دارند اما طلیعه بدل شدن صحنه سیاسی و رسانه ای کشور به عرصه کشاکش انتخاباتی را از هم اکنون می توان دید. برای برخی افراد و گروه ها، انتخابات، ماه ها و بلکه سال هاست شروع شده است. برای برخی دیگر، اگرچه انتخابات مهم است اما مهم تر از آن این است که این انتخابات نقطه عزیمت به سمت کدام دسته تحولات سیاسی تا خرداد ۹۶ خواهد بود و مسیر سیاست در ایران را چگونه ریل گذاری خواهد کرد. برای دسته اخیر، انتخابات طریقیت دارد نه موضوعیت اما برای دسته نخست، انتخابات به یک معنا بازی آخر است. شاید برای چندمین بار در یک دهه گذشته، جریان چپ در ایران همچنان به انتخابات نگاهی آخرالزمانی و فرجامین دارد. پیش از این و در آستانه انتخابات های ۸۸ و ۹۲ هم، همین حال و هوا را شاهد بوده ایم. مشخصه این رویکرد به صحنه انتخابات هم این است که به آن به مثابه نوعی بازی همه یا هیچ می نگرد. فرض را بر این می گذارد – و همین فرض را به بدنه اجتماعی خود هم منتقل می کند - که برد در انتخابات به معنای برد همه چیز در فضای سیاسی کشور، تسخیر آن برای طولانی مدت و پیاده شدن وسیع و بدون مانع رادیکال ترین پروژه هایی خواهد بود که در اوج هیجانات سیاسی وعده داده شده است و از سوی دیگر، باخت به معنای از دست دادن همه فرصت های ترمیم و نوسازی سیاسی است. جریان چپ و برخی حامیان دولت اکنون مایلند چنین فضایی از انتخابات آینده در ایران ترسیم کنند. برخی مرتبطان چپ در بیرون از ایران – که می دانیم منظما با دوستان داخلی خود در ارتباط و مشغول همفکری هستند - به صراحت می گویند برد در انتخابات آینده را مقدمه اشغال تمام حاکمیت در سال های آینده و به تعبیر یکی از خلوت نشینان اصلاح طلب «هژمونیک شدن اصلاح طلبی» در ایران می دانند. بویژه فضای پس از توافق هسته ای، عده ای را حقیقتا متقاعد کرده است که زمان اتخاذ تعیین کننده ترین تصمیمات در ساختار سیاسی ایران فرارسیده و بنابراین اکنون وقت آن نیست که بخواهند ساختار حاکمیت را به حریف واگذار کنند. سوء تفاهم ها و اشتباه های محاسباتی درباره وضعیت عمومی روندهای اجتماعی و اولویت های افکار عمومی نیز مزید بر علت شده است. چپ که از همان طلیعه ۲۴ خرداد خود را جریان «رئیس جمهور ساز» می داند، اگرچه مختصری از اینکه به دست اعتدالیون بدل به یک جریان دست دوم شود هراسان است ولی سخت به این باور رسیده است که دولت فاقد سرمایه اجتماعی اصیل است و در بزنگاه های سیاسی دوباره چاره ای جز مراجعه به جریان چپ نخواهد داشت. همین امر منجر به تولید نوعی غرور سیاسی شده است که می تواند ریسک های خطرناکی در پی داشته باشد. شاید از همه اینها مهم تر این است که جریان «از آن دنیا برگشته» اصلاحات - به تعبیر فیلم های هالیوودی - شاید برای اولین بار گمان می کند از حمایت طرف خارجی در یک رقابت داخلی برخوردار است و آمریکایی ها اساسا در موضوع هسته ای توافق را پذیرفته اند و بنای کاهش تحریم ها را دارند به این دلیل که گمان می کنند مجموعه این اقدامات شانس پیروزی های سیاسی این جریان را افزایش خواهد داد. درست است که عموما در بیان صریح این موضوع احتیاط به خرج داده می شود اما نوع برنامه ریزی انتخاباتی چپ بیش از آنکه شبیه به تلاش برای یک رقابت سیاسی درون سیستمی باشد، به انتقام گیری از سیستم به کمک عامل خارجی شباهت پیدا کرده است. سرجمع، اصلاح طلبان دوباره در حال اغراق درباره معانی فرجامین رقابت انتخاباتی مجلس و خبرگان هستند. مهم ترین آفت نگاه های «لب خطی» به انتخابات این است که فضا را رادیکال می کند. وقتی یک جریان سیاسی به انتخابات به مثابه بازی مرگ و زندگی نگاه کرده، توقعات از برد احتمالی را خیال پردازانه بالا برده و تبعات شکست احتمالی را هم تا حد حذف مطلق از تعیین کننده ترین لحظات تاریخ کشور جلوه داده باشد، نخستین چیزی که باید توقع آن را داشت این است که هم در مبارزه انتخاباتی و هم در گفتمان سازی اجتماعی تا بیشترین مقدار ممکن رادیکال عمل کند. چنین جریانی آماده خواهد بود که بازی انتخابات را از تعادل خارج کرده و فضای کشور را بی ثبات کند. این جریان استعداد فراوانی خواهد داشت که زیر بار یک شکست احتمالی نرود یا یک پیروزی احتمالی را به دورانی جدید از ناآرامی در کشور بدل کند. همچنین این جریان بشدت مستعد خواهد بود تا از جانب طرف هایی که امنیت زدایی از ایران مهم ترین دستور کار آنهاست مورد سوء استفاده قرار گیرد. قطبی و چند پاره کردن جامعه، رویارو قراردادن بخش های مختلف افکار عمومی، انتقال دستور کارهای بیرونی به محیط سیاسی و رسانه ای کشور و تزریق تندروی به فرآیندهای نرمال سیاسی و اجتماعی، مقدمات تبدیل انتخابات به چشمه بی ثباتی و امنیت زدایی از کشور است اما اصلاح طلبان و برخی متحدان شان آن را «برنامه رقابت صریح انتخاباتی» می نامند. جامعه ایرانی اکنون بهتر از هر زمان دیگری قدر نعمت امنیت را می داند. متقابلا به طور مستقل می توان بحث کرد که برای طرف غربی نیز هیچ چیز به اندازه خارج کردن ایران از فاز امنیت استراتژیک - که مدتی است در آن قرار دارد - اهمیت ندارد. اگر بنا باشد انتخابات آینده در ایران به سبب هوا و هوس یک جریان سیاسی که عموما هم درباره حد و اندازه خویش و هم درباره توانایی ها و ظرفیت هایش دچار سوء محاسبه های جدی است، بدل به عرصه ای برای امنیت زدایی از ایران شود، از هم اکنون باید نسبت به تبعات چنین وضعیتی عمیقا هشدار داد. جریان چپ همچنان نتوانسته است اطمینان هایی نسبی فراهم کند که به قواعد بازی سیاست پا یبند است و می توان روی آن به عنوان یک جریان نرمال حساب کرد. تا زمانی که چنین اطمینانی ایجاد نشود، سرمایه عظیم امنیت ایران اسلامی را نباید با توهمات سیاسی هیچ جریانی - بویژه آنها که سابقه فتنه گری نیز در کارنامه دارند - سودا کرد. این نقطه آغاز یک طرح ریزی انتخاباتی عاقلانه است.
دوشنبه ، ۹آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: افکار نیوز]
[مشاهده در: www.afkarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها