«امير» هنوز زنده است

واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: «امير» هنوز زنده است
«وحيد» جام حذفى… اين جمله را هواداران استقلال بعد از پيروزى تيمشان مقابل فولاد و رسيدن به فينال جام حذفى بارها بر زبان آوردند و در قالب پيامك براى دوستان و نيز رقيبان خود فرستادند تا ثابت كنند فراموشكار نيستند و باور دارند كه سهم طالب لو در به دست آمدن جايگاه امروز تيمشان، بسيار پررنگ مى باشد. در نظر هواداران آبى، فيناليست شدن در جام حذفى را بايد به پاى وحيدى نوشت كه بعد از ذوب آهن و راه آهن، فولاد را نيز تسليم خود كرد اما ضمن احترام به اين نظر و نيز تقدير از جميع آبى پوشان، يادى هم مى كنيم از امير قلعه نويى كه اولين حضورش در بازگشت دوباره به استقلال، با اتفاقى بزرگ و فرخنده همراه بود. منكر اين موضوع نمى شويم كه اگر استقلال بازى را به فولاد واگذار مى كرد، اجازه نداشتيم وى را بازخواست يا سرزنش كنيم اما در عين حال نمى توانستيم در پيروزى حياتى آبى ها در اهواز و نزديك شدن به جام زرين رقابت هاى حذفى، سهمى براى «امير» قائل نشويم. قبل از بازى روز پنجشنبه عنوان مى شد نه برد و رسيدن به فينال مال قلعه نويى است و نه شكست و ثبت يك ناكامى ديگر براى استقلال اما از ياد نبريم آن تيم بى روحيه و از هم پاشيده كه در هفته هاى پايانى ليگ هفتم به قول معروف شورش را درآورده و با باختن در خانه و خارج از تهران، بدترين و خجالت آورترين رتبه در طول برگزارى ليگ برتر را نصيب خود كرده بود، اتفاقى آماده ۱۲۰ دقيقه جنگيدن در يك فينال ديگر نشده بود و دقيقاً اينجاست كه نقش و سهم قلعه نويى رخ مى نمايد. آن استقلال «عادت كرده به باخت» كه روح و روان بازيكنانش بسيار ضربه خورده بود و هيچ موردى در نظرش به اندازه اتمام مسابقات و رها شدن از فشار كشنده اى كه آزارش مى داد زيباتر جلوه نمى كرد با هدايت امير قلعه نويى در خانه حريف پيروزى را جشن گرفت و همين كه اين مربى جوان توانست طى چند روز، آن بيماران روحى بى انگيزه را آماده نبردى سنگين در گرماى جنوب و پيروزى در آن كند به واقع قابل تقدير و ستايش است. گرچه بعضى ها درگوشى عنوان مى كنند قلعه نويى زرنگ بود و زمانى به استقلال برگشت كه تيم فقط ۲ گام تا قهرمانى فاصله داشت اما بد نيست توجه آنان به اين مهم جلب شود كه او بى روحيه ترين، بى انگيزه ترين و مشكل دارترين استقلال سال هاى اخير را تحويل گرفت و به زبان راندن اين كلمات و جملات كه بعد از گذر از سد ۲ تيم «آهنى» ليگ برتر در جام حذفى، طبيعى بود فولاد نيز مغلوب شود، چيزى مشابه بى انصافى است. اين حقيقت را انكار نمى كنيم كه فولاد بيشتر سعى داشت توان و روحيه اش را براى ۲ بازى حساس پلى آف حفظ كند اما از سوى ديگر نمى توان منكر اين نيز شد كه پيروزى در ديدارى پخش مستقيم، آن هم مقابل استقلال در مرحله نيمه نهايى جام حذفى، يكى از اصلى ترين اهداف جنوبى ها به منظور ارتقاى روحيه و شانس پيروزى در آستانه ديدار با پيام بود. جميع اين عوامل حكايت از آن دارد كه غلبه بر فولاد و رسيدن به فينال جام حذفى، همين طور الكى و روى اتفاق حاصل نشده و سرمربى جديد استقلال نقش ويژه اى در رقم خوردن آن داشته است. براى «امير» اين موفقيت، طعم و رنگ ديگرى دارد چون بعد از آن نامهربانى هاى بيش از حدى كه پس از بازگشت از مالزى ديد و انتقاداتى كه تحمل كرد، در حكم سندى براى زنده بودن و در واقع علائم حيات بود. چندى پيش در مطلبى با عنوان «چه كسى امير را كشت؟» به بررسى اتفاقات بعد از جام ملت هاى ۲۰۰۷ پرداختيم اما امروز و بعد از موفقيت قلعه نويى در مس و رسيدن با تيم از هم گسسته و بى توان استقلال به ديدار نهايى جام حذفى، اذعان مى كنيم كه «امير» زنده است و همچنان نفس مى كشد. ضمناً به عقيده و نظر خود در رابطه با او نيز اصرار مى ورزيم كه گذر زمان بيشتر حقايق را روشن خواهد كرد...
شنبه 11 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابرار]

[مشاهده در: www.abrarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 150]