واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
خانواده عراقی که کل پس انداز خود را خرج زائران میکند
یک خانواده عراقی که اصرار داشتند نامی از آنها برده نشود از ۲۰ روز مانده به اربعین هرآنچه که در خانه و یا پسانداز دارند را به پول تبدیل میکنند تا بتوانند مایحتاج در شان زائران و کسانی که در این مسیر خدمت میکنند را فراهم کنند.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس، سایت خبرنامه دانشجویان ایران نوشت: عراق در سال های متمادی شاهد جنگ های گوناگونی بوده و هنوزم درگیر همین جنگ ها است که در اثر آسیب های آن، بیشتر شهرهای این کشور دچار نوعی ویرانی هستند و بسیاری از صنعت ها و کشاورزی های آن بنکل تخریب شده است وغیر قابل بهره برداری هستند. از اواخر محرم و با آغاز ماه صفر مردم از سراسر گیتی خود را به مرزهای عراق رسانده و گاهی روزها بدلیل شلوغی مرز معطلی های چندین ساعته را تحمل می کنند و وارد خاک عراق می شوند تا که شاید بتوانند در پیاده طی کردن مسیر کربلا تا نجف درد وغم های زینب کبری سلام الله علیها را بعد از گذشت چهل روز از آن واقعه جانسوز در سال 61 هجری را درک کنند. در این مسیر بسیاری از مال و جان خود گذشته تا بتوانند به زوار کربلا خدمت کرده و برای آنان خدمات رفاهی فراهم کنند. بعد از پشت سر گذاشتن 270 عمود در مسیر کربلا تا نجف به موکبی برمی خورید که خانواده ای اهل کوت (یکی از شهرهای استان واسط کشورعراق) در آن به پذیرایی مفصل از زائران حسینی می پردازند. این خانواده که اصرار داشتند نامی از آن ها برده نشود از 20 روز مانده به اربعین هرآنچه که در خانه و یا پس انداز دارند را به پول تبدیل می کنند تا بتوانند مایحتاج در شان زائران و کسانی که در این مسیر خدمت می کنند را فراهم کنند. وقتی از آن ها سئوال می کنم که چرا هیچی برای خودتان نمی گذارید که بعد از اربعین به سختی و مشتقت نیافتید در پاسخ جمله ای را می گویند که لرزه بر اندام انسان می اندازد؛ او می گوید: مگر حسین مولا و مقتدای ما نیست، مگر حسین از همه آنچه که داشت برای دین نگذشت؟ ما که هنوز از جان خود و فرزندانمان نگذشته ایم فقط هرچی بیشتر بتوانیم خود را به سختی میزنیم؛ در اینجا زبان و قلم نگارده کوتاه تر از آن است که بتواند حال این خانواده را از این کار وصف کند. بعد از عبور از این خانواده و موکبشان در راه به کودکی با صورت آفتاب سوخته و لباسی کهنه برمی خورید که در میان شلوغی و همهمه با یک بشقاب از غذای محلی و با چشمانی معصوم التماست می کند تا غذا را از او بگیری و او را خوشحال کنی شاید این کودک پدر و مادر خود را در جریان حملات گروه های تروریستی و یا حضور نیروهای آمریکایی از دست داده باشد و کسی که غذا را از او بگیرد برای یک لحظه غم از دست دادن آن ها را فراموش کند. مسیر خاکی است و گهگاهی بدلیل تجمع، گرد و خاک می شود ولی مردم این خاک را تربت دانسته و از آن حاجت می گیرند مانند چند جوان عراقی که بهترین وسایل استراحت خانه های خود را بروی همین خاک ها پهن کرده اند و از زائران می خواهند تا بروی این پتوها و ملحفه ها دراز کشیده تا این جوانان بدن های خسته ی آنان را ماساژ داده و پاهای تاول زده ی آنان را بعد از استراحت شستشو کنند و از این پاها که برای زائران بهترین وسیله حرکت است حاجت های خود را برای زندگی آینده شان می گیرند. در مدت حضور در موکب امام رضا (ع) لحظه به لحظه روح انسان به مسیر برگشت پر می شکد تا در حرم حضرت امیر علیه السلام آرام بگیرد و از شور و شوق در لحظه جان فدا کند و از طرفی شوق رسیدن تا چند روز آینده به بین الحرمین و سرگردانی از اینکه به کدام حرم بروی و دلت بهانه حرم دیگر را بگیرد تاب را از دلت می رباید و خودت را دلخوش به خدمت گزاری و حضور در بین مردمی می کنی که زودتر از تو به کربلا می رسند و شاید در لحظه ورود تو را یادشان بیاید و برایت دعایی مختصر کنی. مطلب فوق مربوط به سایر رسانهها میباشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
http://fna.ir/QLA9BG
94/09/08 - 16:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]