محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845902558
برزگر: رویکردهای مستقل تهران، روسیه و آمریکا را به سمت همکاری با ایران می کشاند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در گفت وگو با ایرنا درباره مناسبات تهران و مسکو برزگر: رویکردهای مستقل تهران، روسیه و آمریکا را به سمت همکاری با ایران می کشاند تهران- ایرنا- «کیهان برزگر» مدرس دانشگاه و رییس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه در گفت وگو با ایرنا ضمن اشاره به معادله های منطقه یی بین بازیگران تحولات خاورمیانه و نیز مولفه های روابط ویژه ی تهران و مسکو بر لزوم پیگیری سیاست خارجی مستقل جمهوری اسلامی ایران تاکید کرد.
روابط ایران و روسیه و گذار آن به سطح روابط راهبردی از جمله موضوع های مهمی است که در پرتوی تحولات اخیر منطقه ی خاورمیانه به ویژه همکاری 2 کشور برای حل بحران سوریه بیش از هر زمان دیگری مطرح است. سرعت تحولات اخیر در خاورمیانه و اتحاد و ائتلاف هایی که در پی این تحولات در سه سطح منطقه یی، فرامنطقه یی و بینامنطقه ی (امتداد خاورمیانه به سمت غرب) میان کشورهای درگیر در بحران های خاورمیانه شکل می گیرد به گونه یی است که بر پیچیدگی روابط کشورها افزوده است. در این میان، برخی ائتلاف های شفاف و آشکار گِرد محور سوریه میان تهران، دمشق، مسکو و بغداد از یک سو و در برابر، بین ترکیه، برخی کشورهای عربی و غربی شکل گرفته که می توان از میان آن بارقه هایی از نظم امنیتی آینده در خاورمیانه را دید.در این فضا، مهم ترین این ائتلاف ها، ائتلاف میان ایران و روسیه در عرصه ی تحولات سوریه است که به تقویت بیش از پیشِ همکاری های منطقه یی میان تهران و مسکو انجامیده است. به همین دلیل، بسیاری از تحلیلگران از گذار روابط ایران و روسیه به سطح راهبردی سخن می گویند و معتقدند تحولات خاورمیانه و دیدگاه مشترک 2 کشور در بسیاری از موضوع های منطقه یی و حتی بین المللی سبب ساز این وضعیت شده است.هفته ی گذشته در حاشیه ی نشست مجمع کشورهای صادر کننده ی گاز در تهران، شاهد دیداری ویژه میان رهبر انقلاب و «ولادیمیر پوتین» رییس جمهوری روسیه بودیم که برای بسیاری از تحلیلگران رخداد و نشانه یی مهم به شمار می رود. برای بحث و بررسی آینده ی روابط ایران و روسیه در پرتوی تحولات اخیر خاورمیانه، گروه پژوهش و تحلیل خبری خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) با برزگر مدرس دانشگاه و رییس مرکز پژوهش های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه به گفت وگو پرداخت.برزگر معتقد است، ماهیت روابط ایران و روسیه در جهتی مثبت به نفع ایران در حال تغییر است اما اینکه 2 طرف تا چه حد به سمت روابط راهبردی پیش می روند باید کمی صبر کرد و تداوم آن را در بستر زمان دید.به نظر وی، مواضع روس ها در روند بحران سوریه خیلی به ایران نزدیک شده است. تداوم سیاست های ایران در عراق و سوریه و پشتیبانی از متحدان در شرایط سخت سبب شده که روس ها ایران را شریکی قدرتمند و قابل اعتماد بینند. از سوی دیگر مسکو در مثلث روابط روسیه-آمریکا-ایران، در انتخاب بین آمریکا و ایران به طور طبیعی به سمت ایران می رود تا قدرت خود را در یک چارچوب منطقه یی به ضرر رقیب استراتژیکش یعنی آمریکا افزایش دهد.در ادامه مشروح گفت وگوی ایرنا با برزگر آمده است:***ایرنا: به نظر شما در شرایط کنونی و با توجه به گرمتر شدن روابط تهران و مسکو چه تفسیری از این مناسبات می توان ارایه داد؟ آیا در میان می توان از شکل گیری نوعی روابط راهبردی سخن گفت؟**برزگر: ماهیت روابط ایران و روسیه در جهت مثبتی به نفع ایران در حال تغییر است اما اینکه 2 طرف تا چه اندازه به سمت روابط راهبردی پیش روند باید کمی صبر کرد و تداوم آن را در بستر زمان دید.به صورت معمول اتحادهای راهبردی در چارچوب روابط تاریخی-هویتی، فهم مشترک از تهدیدها و تامین منافع، درجه ی کمک و پشتیبانی در شرایط ناامنی و بحران و نیز در قالب امضای معاهده های نظامی، سیاسی و اقتصادی و عملیاتی و نهادینه شدن آن ها شکل می گیرد. به نظرم اکنون ایران و روسیه در ابتدای راه روابط راهبردی هستند.در درجه ی نخست، روسیه و ایران فهم مشترکی از تهدیدهای فوری سیاسی- امنیتی نظیر تروریسم و افراط گرایی از نوع داعش و القاعده دارند. همچنین 2 کشور نفوذ رقیبانی مانند عربستان، ترکیه و آمریکا در حوزه های منطقه یی را به ضرر منافع ژئوپلتیک خود می بینند. در درجه ی دوم، 2 طرف همکاری های خود را در حوزه ی قراردادهای انتقال و فروش تسلیحات، همکاری های هسته یی، همکاری در حوزه ی انرژی، توسعه و اتصال خطوط حمل و نقل و ... به سرعت گسترش می دهند. این نوع همکاری ها همگی ماهیت راهبردی دارند. البته همانگونه که گفتم در بستر زمان و تداوم باید نهادینه شوند.***ایرنا: برخی معتقدند حضور گسترده ی روسیه در منطقه، به ویژه در سوریه در بلندمدت به ضرر منافع ایران است. نظر شما در این باره چیست؟ **برزگر: به نظرم این بحث را نیز باید در بستر زمان و بروز تحولات در خاورمیانه و نوع واکنش 2 کشور به بحران های سوریه و عراق و همچنین بروز پدیده ی داعش مورد ارزیابی قرار داد. واقعیت این است که ایران و روسیه در حفظ ساختار «دولت» در سوریه منافع مشترک دارند. آن ها اکنون دولت «بشار اسد» را مهم ترین ابزار مبارزه با تروریسم می دانند و به پشتیبانی های خود از این دولت ادامه می دهند.در مورد آینده ی اسد در سوریه هم اگرچه بعضی از تحلیلگران غربی معتقدند که روس ها با آمریکایی ها در مورد تغییر رژیم سوریه کنار می آیند، اما به نظرم اینگونه نیست. مواضع روس ها در روند بحران سوریه خیلی به ایران نزدیک شده است. تداوم سیاست های ایران در عراق و سوریه و پشتیبانی از متحدان در شرایط سخت سبب شده که روس ها ایران را شریکی قدرتمند و قابل اعتماد بینند. البته به نتیجه رسیدن توافق هسته یی و نگرانی از تقویت گرایش ایران به توسعه ی روابط با کشورهای غربی باعث شد تا روس ها سریع تر عمل کنند و روابط خود را در یک قالب مشارکت راهبردی و منفعت متقابل تعریف کنند. این مساله در سفر اخیر پوتین به ایران هم خیلی مشهود بود. پوتین سعی کرد ماهیت روابط بین 2 طرف را در یک قالب راهبردی تعریف کند.***ایرنا: روسیه علاوه بر ائتلافی که با ایران، سوریه و عراق دارد تلاش می کند روابط نزدیکی نیز با کشورهای جبهه ی مخالف به ویژه عربستان یا حتی ترکیه داشته باشد. دلیل این نوع کنش سیاسی مسکو چیست؟ **برزگر: روابط روسیه با عربستان بیشتر منطق اقتصادی دارد یعنی فروش تسلیحات و در بعضی مواقع ایجاد تعادل سیاسی در حوزه ی تاثیرگذاری بر مخالفان حکومت اسد و جلب رضایت آن ها در زمینه ی دوره ی انتقال سیاسی. این نوع نگاه ها بیشتر برای زمان خاص خود است و نمی تواند راهبردی باشند. به عنوان مثال، اکنون فهم 2 طرف از تهدید حضور آمریکا در منطقه، مبارزه با تروریسم و افراط گرایی و ... با هم متفاوت است. اکنون نگاه عربستان به داعش و مبارزه با آن با نگاه روسیه فرق می کند.همچنین نگاه روسیه با ترکیه در مبارزه با تروریسم و دیگر مسایل راهبردی در منطقه با هم متفاوت است. از نظر روسیه در هر شرایطی عربستان و ترکیه متحدان آمریکا و غرب هستند. همین سرنگونی یک فروند هواپیمای جنگنده ی روسی را در نظر بگیرید که چگونه سطح تنش در روابط 2 طرف را افزایش داده است.***ایرنا: آیا تلاش روس ها در ایجاد توازن در روابطشان با ایران، غرب و دیگر کشورهای منطقه بر روابط راهبردی آن ها با تهران تاثیرگذار است؟ **برزگر: بگذارید این مساله را در قالب معادله های احتمالی راهبردی بین کشورها به بحث بگذاریم. نخست، در مثلث روابط روسیه-آمریکا-ایران، روسیه در انتخاب بین آمریکا و ایران به طور طبیعی به سمت ایران می رود تا قدرت خود را در یک چارچوب منطقه یی به ضرر رقیب استراتژیکش یعنی آمریکا افزایش دهد. این معادله در روابط روسیه و متحدان آمریکا مثل ترکیه و عربستان هم صادق است.معادله ی دوم در مورد ایران و روابط با روسیه و آمریکا کمی متفاوت است. طبیعی است که ایران در انتخاب بین روسیه و غرب سعی می کند در رقابت 2 طرف وارد نشود و تنها بر جایگاه مستقل خود در عرصه ی سیاست خارجی و منطقه یی تاکید کند. با این رویکرد، نقش ایران هم برای روسیه و هم آمریکا همزمان جذابیت بیشتری می یابد ضمن این که در عرصه ی منطقه یی بر رقبای خود پیشی می گیرد. به عنوان مثال، موضع «حسن روحانی» در درخواست از روسیه و ترکیه برای خویشتنداری در ماجرای سرنگونی جنگنده ی روسی خود نشانگر تمایل ایران به ایفای نقش مستقل است؛ یعنی برای ایران هم ترکیه و هم روسیه مهم هستند.معادله ی سوم در مورد ترکیه شاید شبیه به ایران باشد یعنی آنکارا ممکن است سیاست مستقل منطقه یی را برای افزایش نقش خود در عرصه ی جهانی دنبال کند. کل منطق سیاست حزب «عدالت و توسعه» و رهبران آن بر این مبنا قرار دارد. البته باید توجه داشت که ترکیه عضو رسمی ناتو است و از این لحاظ به صورت ارگانیگ به غرب اتصال دارد. همین مساله سیاست منطقه یی ترکیه را از لحاظ ظرفیت های پذیرش نزد گروه های سیاسی داخل این کشور محدود می کند. بر این مبنا، گرایش های ضد غربی هم در ترکیه زمینه دارند.در معادله ی چهارم اگر شما مثلث روابط ایران-عربستان-آمریکا را در نظر بگیرد می بینید که نزدیکی ایران و آمریکا در توافق هسته یی سبب می شود تا عربستان به ناچار بیشتر به سمت متحد راهبردی اش یعنی آمریکا گرایش یابد. البته سعودی ها از آمریکا عصبانی هستند که آن ها را در منطقه تنها گذاشته است. این سبب شده که سعودی ها سیاست مستقلشان را به عنوان مثال در ورود به بحران یمن در پیش بگیرند که آمریکا زیاد هم رضایت به این سیاست سعودی ندارد اما در نهایت باید پذیرفت که عربستان تنها با چتر حمایتی آمریکا می تواند دوام یابد.پنجم اینکه در پایان آمریکا تلاش خواهد کرد که طرف متحدان منطقه یی خود یعنی عربستان، ترکیه و رژیم صهیونیستی را بگیرد چون روابط خاص سیاسی، نظامی و تسلیحاتی با آن ها و نخبگان آن ها دارد. در مورد ایران نیز سعی می کند قدرت تهران را مدیریت کند و تا جای ممکن از ائتلاف آن با روسیه و چین و ترکیه جلوگیری کند. واشنگتن در مورد روسیه هم ملاحظات سنتی خود در مورد مهار قدرت این کشور در منطقه و جهان را دارد و خواهد داشت.نکته ی آخر اینکه، نزدیکی ایران و روسیه از لحاظ راهبردی و در یک شرایط برابر سیاسی، به ایران فضای تازه یی می دهد که نقش خود را در عرصه ی سیاست منطقه یی و جهانی افزایش دهد. البته بهترین راهبرد برای ایران این است که بر رویکرد مستقل خود تاکید کند و بی جهت وارد رقابت های ژئوپلتیک میان قدرت های بزرگ نشود و به این نکته توجه داشته باشد که این منابع ملی قدرت و رویکردهای مستقل سیاست خارجی است که روسیه و آمریکا را همزمان به سمت ایران می کشاند.*گفت و گو از:مهدی جوکار (گروه پژوهش و تحلیل خبری) پژوهشم**9347** 9279**2054
08/09/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
سیاسی
پربازدیدترینها