تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806875323
مهدی محتشمی: قطعنامه حقوق بشری علیه ایران محصول دولت کنونی کانادا نیست
واضح آرشیو وب فارسی:انتخاب: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : اعتماد نوشت: آیا ایران و کانادا از روزهای تنش در رابطه دوجانبه فاصله می گیرند؟ پاسخ به این سوال از اواسط ماه اکتبر به ظاهر ساده تر اما در حقیقت پیچیده تر از پیش شده است. جاستین تردو، نخست وزیر جدید کانادا که با شعارهای خود دال بر «تغییر» در روابط داخلی و خارجی توانست به حاکمیت ١٠ساله محافظه کاران در این کشور پایان دهد، وعده تغییراتی را داده که به توفان سیاسی می ماند. استفان هارپر در دوران نخست وزیری خود به خصوص از سال ٢٠١٢ به این سو، سیاست های پرتنشی را در مقابل ایران اتخاذ کرد که پس لرزه های آن زلزله را در حرف می توان نادیده گرفت اما در عمل عادی سازی رابطه چندان آسان نخواهد بود. در میان وعده های طلایی که تردو داده است شاید مهم ترین و البته حساس ترین آنها همین تلاش برای عادی سازی رابطه با ایران باشد. سپتامبر سال ٢٠١٢، تاریخ سیاهی در رابطه ایران و کانادا بود. نخست وزیر وقت ناگهان خبر تعطیلی سفارتخانه کشورش در ایران را داده و در اقدامی توهین آمیز به دیپلمات های ایرانی پنج روز فرصت داد تا خاک کانادا را ترک کنند. کانادا دلایل این اقدام ناگهانی خود را حمایت ایران از بشار اسد، رییس جمهور سوریه و همچنین تهدید اسراییل خواند. البته هارپر ادعا کرد که این اقدام وی به دلیل آنچه او نقض حقوق بشر در ایران می خواند، است و البته برنامه هسته ای که جنبه های صلح آمیز آن به گفته آقای هارپر مشخص نیست. با این همه انتخابات برگزار شد و تردو جای هارپر تندرو و ایران ستیز را گرفت. نخست وزیر جدید و البته جوان کانادا در یکی از نخستین گفت وگوهای خود با سی بی اس ابراز امیدواری کرد که کانادا بتواند سفارتخانه خود در تهران را مجددا باز کند. این سخنان در بازه زمانی ابراز شد که ایران و ١+٥ به برنامه جامع اقدام مشترک در خصوص برنامه هسته ای ایران دست یافته بودند. رییس دولت جدید کانادا می گوید که مطمئن است کشور وی می تواند با ایران دوباره تعامل داشته باشد اما این سخنان در حرف آسان است. جان موندی، سفیر سابق کانادا در ایران در سال ٢٠٠٧ میلادی در این خصوص می گوید: «زمانی که یک رابطه دیپلماتیک متوقف یا معلق می شود، بازگرداندن آن به حالت اولیه بسیار سخت است.» وی اقدام کانادا در بستن سفارتخانه خود در ایران در سال ٢٠١٢ را یک اشتباه فاحش می خواند. ایران و کانادا درنیم قرن از روابط دو جانبه، فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده اند: کانادا چندین بار سفرای خود را از ایران فراخوانده است، دو نامزد مدنظر ایران برای حضور سفارت این کشور در کانادا را رد کرده است، سیاست تعامل محدود که شامل اعمال محدودیت تماس مقام های کانادایی با همتاهای ایرانی می شود را اعمال کرده و در مراحلی هم تحریم هایی را علیه تهران مدنظر داشته است. اما این رابطه هیچگاه به صفر مطلق نرسیده بود. سفیر سابق کانادا در ایران می گوید که دلایلی که دولت هارپر برای خروج از تهران بر زبان آورده اند دقیقا همان دلایلی است که باید به خاطر آنها در ایران می ماندیم و در خصوص تک به تک آنها با تهران رایزنی می کردیم. کانادا با بستن سفارتخانه خود اقدام به کاری کرد که حتی در روزهای بحران در رابطه ایران و عراق در هشت سال جنگ تحمیلی هم میان دو کشور در حال جنگ اتفاق نیفتاد. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی اقدام دولت وقت کانادا را تایید کرد و شاید از ابتدا هم هارپر برای دریافت این تایید بود که مهر توقف کار بر سردر سفارتخانه کشورش در تهران کوبید. گلوب اند ایمیل در گزارشی در خصوص رابطه ایران و کانادا می نویسد: کانادا از اشتیاق محتاطانه برای برقراری رابطه با ایران سخن می گوید اما آیا این اشتیاق امروز هم در تهران وجود دارد؟ توافق هسته ای که میان ایران و ١+٥ صورت گرفته کشورهای اروپایی را به سمت تهران سوق داده است و حتی امریکا هم این روزها به فکر توسعه رابطه با تهران و تنش زدایی از این رابطه است. کانادا امروز در وضعیت عجیب و غریبی قرار گرفته است و ایران اشتیاق چندانی به رابطه سریع السیر با اوتاوا ندارد. المانیتور نیز در تازه ترین گزارش خود در خصوص رابطه تهران – اوتاوا به نقل از یک کارشناس ایرانی در حوزه روابط بین الملل نوشت: جاستین تردو برای برقراری مجدد روابط با ایران باید چند مرحله را طی کند: اول اینکه با گذشته هارپر و سیاست های مضر وی قطع ارتباط کند و خود را با دور جدید روابط اتحادیه اروپا و امریکا با ایران وفق دهد. در این میان، برقراری این روابط نیازمند صبر، تحمل، زمان و تلاش زیاد است تا رابطه میان تهران -کانادا به حالت عادی بازگردد. شمار زیادی ایرانی های ساکن در کانادا می توانند در این روند نقشی مهم و کلیدی ایفا کند. اما عادی سازی روابط میان ایران و کانادا به نوعی برای هر دو کشور دارای اهمیت است. کانادا با این کار این پیام را ارسال خواهد کرد که در سیاست خارجی اش و بازگشت به سمت دیپلماسی سنتی خود، یعنی برقراری روابط با کشورهایی مثل ایران تغییر ایجاد کرده است و برای ایران نیز روابط با کانادا به معنی عادی شدن روابطش با غرب و بیرون آمدن از انزواست. هر چند باید دید که جاستین تردو چطور می تواند نقش از دست رفته کانادا در عرصه بین الملل را بازگرداند. به نظر می آید که ایران با وجود توافق هسته ای و هجوم هیات تجاری و سیاسی خارجی به این کشور پس از برجام، در شرط گذاشتن برای زمان و چگونگی ایجاد رابطه با اوتاوا دست بالاتر را دارد. رابطه ایران و کانادا در روزهای پسابرجام چه سمت و سویی را به خود خواهد گرفت؟ چه مسائلی اوتاوا را به فکر احیای رابطه انداخته است و این رابطه تا کجا تحت تاثیر عامل سومی به نام امریکا قرار خواهد داشت؟ سوال هایی از این دست را با مهدی محتشمی، مدیرکل سابق امریکای شمالی وزارت امور خارجه در میان گذاشتیم: ارزیابی شما از چشم انداز روابط ایران و کانادا با روی کار آمدن دولت جدید جاستین تردو چیست؟ در سال های گذشته یعنی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، متاسفانه کانادا سیاست مستقلی نسبت به جمهوری اسلامی ایران نداشته است و سیاست های خود در قبال ایران را در دنباله روی و پیروی از سیاست های ایالات متحده امریکا تنظیم کرده است و همین مساله منجر به این شده تا روابط تهران و اوتاوا با فراز و نشیب های بسیاری برخوردار باشد. هنگامی هم که سیر این فراز و نشیب ها را مورد بررسی قرار دهیم، همان طور که بیان کردم متوجه می شویم دولت کانادا یک سیاست مستقل و برگرفته از منافع ملی خود در رابطه با ایران را دنبال نمی کند و حتی با روی کار آمدن دولت های دست راستی و محافظه کار، روابط تهران و اوتاوا به شدت تحت تاثیر قرار گرفته است که در آخرین نمونه، استفان هارپر به مدت ١٠ سال ریاست دولت کانادا را برعهده داشت و سیاست های تندروانه و به شدت خصمانه ای را علیه تهران دنبال می کرد و در اقدامی تعجب برانگیز و ناشیانه سفارت این کشور در تهران را بست. دولت او، تنها هم پیمان و متحد رژیم صهیونیستی بود که همپای تل آویو علیه مذاکرات و سپس برجام موضع گیری می کرد. با این حال، در هفته های گذشته شاهد روی کار آمدن دولت جدید و لیبرال جاستین تردو هستیم. می توان روی کار آمدن این دولت را نشات گرفته و محصول تندروی های دولت سابق کانادا نه در قبال ایران بلکه در کلیه مسائل منطقه ای، بین المللی و داخلی دانست که نارضایتی های بسیاری در میان کانادایی ها ایجاد کرده بود و سرانجام هم مردم با عدم رای به او نشان دادند که خواستار تشکیل دولتی میانه رو، معتدل و معقول هستند. به همین جهت، ما روی کار آمدن دولت جدید در اوتاوا را به فال نیک می گیریم و امیدواریم آقای تردو به شعارهای خود در زمان انتخابات پایبند باشد. کانادا از چه جایگاهی در مختصات سیاست خارجی ایران برخوردار است؟ به عبارت دیگر، چه مسائلی موجب اهمیت این کشور برای ایران می شود؟ ایران از ابتدا تا امروز معتقد است که کانادا کشور مهمی در عرصه بین المللی است که از ظرفیت های بسیاری برای همکاری های دو جانبه و منطقه ای با ایران برخوردار است. از سویی ایران نیز کشوری است که کانادا می تواند با همکاری با ما از منفعت های بسیاری برخوردار شود. از سویی، جامعه نسبتا گسترده ای از ایرانیان در این کشور حضور دارند که از موثرترین و تحصیلکرده ترین اقشار کانادا هستند که در عرصه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... حضور فعالی دارند. متاسفانه وضعیت این ایرانیان در سال های اخیر تحت تاثیر و دستخوش سیاست های دولت محافظه کار هارپر قرار گرفته بود که بسیار تحت فشار بودند و با محدودیت های بسیاری روبه رو بودند؛ به گونه ای که خانواده های این افراد در ایران برای ایجاد ارتباط و دیدار آنها دچار مشکل بودند و هم آن ایرانیان مقیم، نمی توانستند از خدمات کنسولی ایران برخوردار شوند. ما امیدوار هستیم که با سیاست های جدید این کشور، فصل جدیدی از روابط تهران و اوتاوا شکل بگیرد. تمایل کانادا برای عادی سازی روابط خود با ایران به چه میزان تحت تاثیر توافق هسته ای است؟ در این واقعیت که فضای پسا تحریم، صحنه جدیدی برای نقش آفرینی ایران و تعامل دیگر کشورها با تهران فراهم کرده، نباید تردیدی داشت زیرا از زمان دستیابی به برجام تا به امروز، بسیاری مقامات کشورهای مهم و موثر غربی و آسیایی به ایران سفر کرده اند و خواستار بهبود و گسترش روابط خود با تهران هستند. ما هم اکنون شاهد هستیم سرفصل جدیدی برای برقراری روابط با تهران در میان کشورهای مختلف وجود دارد و آنها می خواهند مناسبات و مراودات بیشتری با ایران داشته باشند و از ظرفیت های بالقوه و بالفعل تهران استفاده کنند. این یک اصل کلی است و بی تردید کانادا نیز می خواهد از کشورهای مهم دیگر عقب نماند ولی این را هم نمی توان نادیده گرفت که تحولی مهم در کانادا صورت گرفته است و یک دولت دست راستی تندرو که پیوندهای استراتژیکی با رژیم صهیونیستی داشت، از مسند کار کنار رفته و یک دولت میانه رو و لیبرالی بر سرکار آمده است که اساسا نگرش و دیدگاهش به تحولات منطقه ای با دولت قبل متفاوت است. به عبارت دیگر، سرشت این دولت هم موجب می شود تا کانادا در روابط خود با تهران دست به بازنگری بزند. با این حال، ما امیدوار هستیم تا در صورت بازنگری این کشور در روابط خود با ایران، اوتاوا به فکر روابطی همه جانبه با تهران باشد و نه معطوف به یک مساله خاص یا یک بعد خاص. در صورت بازگشایی سفارتخانه های تهران و اوتاوا، اولویت کاری کانادایی ها در رابطه با ایران چیست؟ ایران از ظرفیت ها و توانمندی های غیرقابل انکاری در خاورمیانه برخوردار است که هیچ کشوری نه از آنها در منطقه برخوردار است و نه کسی می تواند در آن تردید ایجاد کند. اگر کشوری بخواهد در غرب آسیا حضور فعالی داشته باشد، بی تردید یکی از بهترین کانال های معتبر و موثر برای حضور، ایران خواهد بود. با این حال، ما شاهد هستیم که خاورمیانه در سال های گذشته شرایط وخیم و پر تلاطمی را پشت سر می گذارد و با بحران های مختلفی روبه رو است که کانادا هم در برخی از آنها حضور دارد و هر کشوری اعم از کانادا یا غیر کانادا، بخواهد از این بحران ها خارج شود و به دنبال منافع بلندمدت باشد، باید با ایران همکاری داشته باشد. ما باید این مساله را متوجه باشیم که تهران به مثابه گوهری در خاورمیانه در حال خودنمایی است و همه کشورها باید از رابطه با چنین کشوری که از ظرفیت های بی بدیل امنیتی، دفاعی، سیاسی و اقتصادی برخوردار است، استقبال کنند. با این حال، کانادا کشوری پیشرفته و صنعتی است و در سال های گذشته در زمینه های ماشین سازی صنعتی، توربین های بخار ، نفت و گاز، ناوبری هوایی و کشاورزی و آبیاری با کشورمان مناسباتی داشته است. انتظار این است که در دوره جدید روابط احتمالی ایران و کانادا، دو کشور بتوانند در حجم گسترده معقولانه ای با یکدیگر مناسبات اقتصادی و تجاری برقرار کنند و من هم بعید می دانم کانادا بخواهد از بازار جذاب ایران صرف نظر کند. در هفته های گذشته شاهد تصویب قطعنامه ای حقوق بشری علیه ایران به پیشنهاد کانادا در سازمان ملل بودیم. این مساله به چه میزان می تواند در عادی سازی روابط ایران و کانادا اخلال ایجاد کند؟ نکته نخستی که باید متوجه آن باشیم تهران و اوتاوا در شرایطی نیستند که بخواهند به سرعت سفارتخانه های خود را بازگشایی کنند، زیرا عادی سازی روابط و بازگشایی سفارتخانه ها زمانبر و نیازمند اقدامات مقدماتی است. با این حال، در سال های گذشته هم شاهد اقداماتی نامربوط و مداخله جویانه از سوی کانادا علیه ایران در مسائل حقوق بشری بوده ایم که نمونه آن در رابطه با ماجرای مرگ زهرا کاظمی رخ داد که قطعنامه ای علیه ایران تصویب شد. با این حال، در رابطه با تصویب قطعنامه حقوق بشری علیه ایران در هفته های گذشته باید بگویم که دستمایه این قطعنامه قبل از دولت کنونی بوده و نمی توان دولت جدید کانادا را در این مساله مقصر دانست زیرا پروسه تصویب قطعنامه های اینچنینی چندین ماهه است. با این حال، ما امیدوار هستیم که دولت جدید کانادا در دوره جدید روابط خود با تهران، از رویکردهای کهنه و گذشته پیشین اجتناب کند و متوجه واقعیات و شرایط کنونی ایران و منطقه باشد، چراکه از ابتدای انقلاب اسلامی تا به امروز، دولت جمهوری اسلامی ایران توجه محسوسی به رعایت حقوق بشر و اعتلای آن داشته و با روی کار آمدن دولت یازدهم نیز این تلاش ها مضاعف شده است و نمی توان در آن تردیدی وارد کرد. ما امیدوار هستیم که دولت جدید کانادا در خصوص سیاست های خود در قبال تهران ضمن عدم استفاده از چنین ابزارهای کهنه و ناکارآمد، دنباله رو سیاست های رژیم صهیونیستی نباشد و سیاست های مستقلانه و مبتنی بر احترام متقابل و منافع ملی را در پیش بگیرد. فکر می کنید کانادا در عادی سازی روابط خود با ایران، تحت تاثیر سیاست های امریکا قرار بگیرد؟ من فکر نمی کنم دولت کنونی کانادا در شرایطی باشد که برای تنظیم روابط خود با تهران، منافع خود را با امریکا در نظر نگیرد. به هر حال امریکا و کانادا با یکدیگر همسایه هستند و از روابط و مناسبات استراتژیکی برخودارند و بی تردید دولت آقای تردو ملاحظات روابط اوتاوا و واشنگتن را در نظر خواهد گرفت. با این حال، کانادا کشوری مستقل است و ما هم می خواهیم با تمامی کشورهای دنیا و از جمله این کشور روابط مبتنی بر تعامل سازنده داشته باشیم و امیدوار نیز هستیم تا این کشور براساس منافع ملی خود و در چارچوب احترام متقابل سیاست های مستقلانه ای نسبت به تهران در پیش بگیرد.
یکشنبه ، ۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انتخاب]
[مشاهده در: www.entekhab.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها