محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829830722
کتاب های برتر غیرداستانی 2015 از نگاه «تلگراف»/ از خلقت جهان تا زیبایی خلقت
واضح آرشیو وب فارسی:ایبنا: به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در همین زمینه، نشریه «دیلی تلگراف» در تازه ترین بررسی های خود بهترین کتاب های علمی انگلیسی زبان سال 2015 را معرفی کرده است. «قبایل اعصاب» (Neurotribes) نوشته «استیو سیلبرمن» داستان انسان های دچار بیماری «اوتیسم» است؛ این کتاب آن چنان پرحرارت و با ریتمی مناسب نگاشته شده که جایزه کتاب های غیرداستانی «ساموئل جانسون» در سال 2015 را از آن خود کرد. «قبایل اعصاب» را شاید بتوان نخستین کتاب علمی دانست که این گونه مخاطبان عادی را نیز به خود جلب کرد. بی شک علاقه ما به آگاهی پیدا کردن درباره «اوتیسم»، بر بینشی استوار است که در حقیقت می تواند فوائد اجتماعی را در خود نهفته داشته باشد. «سیلبرمن» در این کتاب به ما یادآوری می کند که یک انسان بزرگ جایی است در ژرفای خیال. «هفت درسگفتار درباره فیزیک» نوشته «کارول روولی» در کمال شگفتی در ایتالیا به یک اثر پرفروش بدل شد. این نویسنده ایتالیایی در اثر به دیدگاه های «آلبرت اینشتین» می پردازد و می گوید که این دانشمند بیشتر عمر خود را برای رسیدن به پاس این پرسش صرف کرد: «انسان شبیه چه چیزی است؟» بنابه گفته «روولی» «اینشتین» پیش از ورود به دانشگاه «زوریخ» زمانی را به مطالعه تفکرات «کانت» درباره «یک پارچگی استعلایی» فضا و زمان اختصاص داده بود. دیدگاه «کانت» پنجره جدیدی را در دوران آغازین عصر رمانتیک علوم و هنر، درباره جایگاه انسان در کیهان بگشاید. فضا – زمان آن گونه که ما امروزه می دانیم، بسته ای خالی نیست که چیزها در آن اتفاق می افتند بلکه، ارتباطی پویا در آن حکمفرماست. از نظر «کانت» این بهم پیوستگی دریچه ای است که انسان ها از درون آن جهان را می بینند، در دستان «اینشتین» به زمینه جبرآلودی بدل می شود که با سرعت بخشیدن و یا آهسته کردن زمان حقیقت را شکل می دهد. هر دو این فیلسوف و دانشمند دنیای جدیدی را معرفی می کنند که چیزی ثبات ندارد و هرچیزی با دیگری در ارتباط است. این نظرگاه در هرکسی ممکن است ایجاد سرگیجه کند؛ «راوولی» در پایان «هفت درس گفتار» این بحث را پیش می کشد که فیزیک خودآگاه هر انسان آخرین پرسش بزرگ بشریت است زیرا، هرچیز دیگری را شکل می دهد و قاب بندی می کند. خاطرات «ریچارد داوکینز» با عنوان «شمعی در تاریکی» دیگر کتاب غیرداستانی است که می گوید ذات و طبیعت برون غیرقابل شناخت است و نقش علم تنها ارائه دیدگاه هایی است که بهترین توصیف از آن باشد. و او این پرسش را مطرح می کند که چرا دیدگاه های برخی بهتر از برخی دیگر است؟ این نویسنده در بهترین کتاب خود، «ژن خودخواهی» (1976) فرضیه ها و یا «الگوهای رفتاری» را پیش می کشد که توصیف کننده دلیل جذاب بودن یک ایده هستند. او در کتاب جدید خود بیان می کند که خشم و حماقت می توانند در برون ریز یک دیدگاه نقش مهمی ایفا کنند (به ویژه وقتی به تندخویی خود اشاره می کند). به روشنی مشخص است که الگوی رفتاری خشم بازگو کننده ژن خودخواهی «داوکینز» در سطح فرهنگی بروز می کند و نه ذاتی. امسال هم چنین کتابی پرسش دیگری را مطرح می کند: فرضیه علمی بهتر است یا فرضیه فرهنگی؟ گویا راهی برای دانستن آن وجود ندارد. «نیک لین» در کتاب خود با نام «پرسش حیاتی» به این بحث می پردازد که سیر تکاملی در تمامی کالبد یک موجود رخ می دهد و نه فقط در ژن ها. مطالعات او درباره این که چگونه حیوانات انرژی مصرف می کنند این پرسش را در ذهن او ایجاد کرد که آیا زندگی انسانی با گذران عمر به دلیل تولید مثل تکامل پیدا می کند. الهام بخش «لین» برای نوشتن این کتاب بیشتر برگرفته از یک مقاله کمتر شناخته شده ای به نام «زندگی چیست؟» (1941) به قلم «اروین شورودینگر»، فیزیکدان است. این مقاله هم چنین در تحقیق «جیم الخلیلی» و «جانجو مک فادن» در زمینه زیست شناسی کوانتومی مورد بررسی قرار گرفت (زندگی در لبه). در این تحقیق نیز تمرکز از جز به کل است؛ از ژن ها به سوی موجودات و محیط پیرامونی آن. این تحقیقات به ویژه با بررسی تبدیل یک بچه قورباغه به یک وزغ نشان می دهد که چگونه رویدادهای کوانتومی خیلی ساده می توانند بر ارگانیسم ها تاثیر بگذارد. «13.8: تلاش برای یافتن عمر واقعی جهان و فرضیه ای برای هرچیز» نوشته «جان گریبین» از دیگر کتاب های مطرح غیرداستانی سال 2015 میلادی است. «گریبین» در این اثر معتقد است که عمر جهان 13.8 میلیارد سال است. با وجود این، در انتها این نویسنده این بحث را پیش می کشد که تمرکز بر زمان آغاز تاریخی ما را از تصویری گسترده تر درباره این که آیا «انفجار بزرگ نخستین» در یک ابدیت بی زمان رخ داده است یا نه، منحرف می کند. اگر ارائه تاریخی برای جهان غیرممکن باشد پس چگونه می توانیم چیزی را که پیش از این خلقت می نامیدیم توصیف کنیم؟ «یک پرسش زیبا» نوشته برنده جایزه نوبل «فرانک ویلژک» و «انسان های کیهانی» نوشته «جان هندز» است که هرکدام درباره یک موضوع اما از دیدگاه خود سخن می گویند. «ویلژیک» بر این باور است که جهان بر اساس اصول زیبایی سازمان دهی شده است و می گوید حتی اگر دیدگاهش اشتباه باشد، باز هم تصور قدرت مندی است که شهود ما را شکل می دهد. در مقابل «هندز» از این هم فراتر می رود و می گوید که ذهن و ماده در یک هم آوایی شکل گرفته اند و روزی خودآگاهی انسان و جهان پرستاره دوباره در کالبد یک تمامیت کیهانی بروز خواهند کرد. چنین دیدگاه هایی یادآور نظرات هوادارن «هگل» در قرن 19 میلادی است و نکته شگفت انگیز هر دو آن ها در این است این ایده ها یک بار دیکر در متن کیهان شناسی کوآنتومی امروزین آورده شده اند. گیاه شناسی از منظر دوران ویکتوریایی نیز هم چون کیهان شناسی در کتاب های امسال نقش پررنگی داشته اند. مطالعات گیاهان راهی را به دنیاهای جدید عجیب گشوده و از اسرار زندگی از طریق وراثت ژنتیکی مهر راز گشوده است. «ریچارد میبی» چنین تجربه هیجان انگیزی را در کتاب «شادخانه گیاهان» آورده و «آندیا وولف» تصویری از بزرگ ترین گیاه شناس عصر ما «آلکساندر فون هامبولت» در کتاب «خلق طبیعت» ترسیم کرده است. «هامبولت» یک آلمانی عصر رومانتیسیسم بود: از دوستان «گوته» و طرفداران «امانوئل کانت» و مورد اعتماد «شیلر». سفر حماسی او در سرتاسر آمریکای جنوبی از او یک چهره برجسته ساخت و شاهکار او با نام «گیتی» این ایده را پیش کشید که طبیعت به مثابه تمامیتی پرتکاپو و منظم است. این نگاه وی الهام بخش «چارلز داروین» شد و نسلی از رومانتیک های آمریکایی چون «ادگار آلن پو» در آثار خود از دیدگاه های او پیروی می کردند. این گیاه شناس همچون «اینشتین» روح تازه ای بر کالبد نظر «کانت» درباره وحدت استعلایی دمید. و گویا ما هم چنان در جهانی زندگی می کنیم که آن ها ترسیم کرده اند؛ حتی اگر تعداد کمی از ما بدان آگاهی داشته باشیم.
شنبه ، ۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایبنا]
[مشاهده در: www.ibna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها