واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان: همین چند روز پیش بود که دوستی از من پرسید نظرت درمورد فیلم «خط قرمز» مسعود کیمیایی چیست؟ و من وقتی به حافظه ام رجوع کردم متوجه شدم این فیلم را ندیده ام. همچنین، دیگر فیلم های خوب خالق موج نوی سینمای ایران را در زمان های گذشته دیده ام و دیگر گردوغبار تاریخ بر آن نشسته بود و تقریبا به جز چند تصویر کوچک چیزی به یاد نداشتم. اما مگر می توان فیلم های کیمیایی را فراموش کرد؟ با اینکه آثار او به شدت خشن هستند، نمایی کاملا مردانه و خصمانه از دورانی دیگر را به تصویر می کشند. فضای «diegesis» [جهان داستانی] او از ایران دهه ۴۰ و 50 دیگر در کتاب های تاریخ هم یافت نمی شود و شاید «قهرمانان عاصی» او را در کوچه و خیابان تهران نبینیم؛ قهرمانانی که با چاقو و اسلحه به یکدیگر حمله می کردند. قیصر یا سید، رضا موتوری یا داش آکل، فیلم هایی که با گذشت زمان هنوز به صورت «شمایل فرهنگی» در جامعه ایرانی در جریان هستند و مردم کوچه و بازار دیالوگ های آن را از بر هستند. به مناسبت اکران دوباره فیلم «قیصر» و اکران فیلم ممنوعه «خط قرمز» با خالق قیصر به گفت وگو نشسته ایم. فیلم «خط قرمز» بالاخره پس از گذشت سال های دراز اکران محدود شد. فیلم شما جزء اولین آثار توقیف شده پس از انقلاب بود. چه احساسی دارید که این فیلم اکران شد؟ اکران فیلم «قیصر» و خصوصا «خط قرمز» تعجب آور است. اصلا من در تعجبم که چطور شده این دو فیلم اکران شده اند. من فکر نمی کردم این فیلم ها هیچ وقت اکران شوند اما حالا اکران شده اند. احتمال دارد این دو فیلم در هنر و تجربه اکران شوند؟ و اینکه شما درخواستی داشتید که این فیلم ها اکران شوند؟ نمی دانم. ولی قاعدتا من خیلی خوشحال می شوم که این دو فیلم اکران شوند. از بین فیلم های من دو فیلم «قیصر» و «خط قرمز» خیلی مهجور واقع شده اند. خوشحالم که این اتفاق بالاخره افتاد و من در کنار مخاطبان فیلم قیصر، این فیلم را دیدم. از «قاتل اهلی» فیلم جدیدتان چه خبر؟ در حال شروع ساخت فیلم جدیدم هستم و امیدوارم هرچه زودتر آن را بسازم. شخصی از مضامین مذهبی فیلم «سرب» از شما سوال کرد که شما گفتید بهروز افخمی پاسخ بدهد. آرای افخمی را قبول دارید؟ بله. به نظرم افخمی نظرات مثبت و کارسازی دارد و اینکه فیلم های مرا به خوبی می شناسد. شما معتقدید درگذشته تعدادی فیلمساز بودید که با سیاهی ها روبه رو بودید؛ یعنی با نوعی رئالیسم تاریک؛ این سیاهی ها دقیقا چه بودند؟ این سیاهی ها نگاه درستی بود که در جامعه بود. درواقع نوعی تاریکی بر جامعه حکمفرما بود. منظورم این است که خورشیدی نبود که در این جامعه بدرخشد. ما فیلمسازان قدیم در جامعه ای رشد کرده ایم که هیچ چیزی نداشته ایم. فضایی پر از سیاهی پیش روی مان بود و ما در این فضا فیلمساز شده ایم. شما گفتید به جایزه گرفتن هیچ وقت فکر نکرده اید؛ منظورتان این است که فیلم هایتان را برای مردم می سازید؟ یا این فیلم ها برای جایزه ساخته نشده است؟ ما هیچ وقت به جشنواره فکر نکرده ایم. دوران ما پر از مشکلات و معضلات مختلف بود. زیبایی درونش نبود که بتوان آن را در جشنواره پیاده کرد. منظورم این است که ما بلد نیستیم برای جشنواره فیلم بسازیم. ما به دنبال خود فیلم بودیم.
شنبه ، ۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]