محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846583743
وقتی مدیریت فرهنگی دولت صدای حامیانش را هم درآورد/ تلاش نافرجام تیم رسانه ای دولت برای قلب واقعیت!
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ: به گزارش بلاغ ، در حالی که نزدیک به دو سال و نیم از عمر دولت یازدهم می گذرد و حدود ۳ ماه دیگر تا انتخابات پیش رو [مجلس] باقی مانده، تلاش شبکه رسانه ای دولت برای انتقال این پیام به بدنه حامیانش که؛ روی کارآمدن دولت جدید، گشایش ها و تغییرات قابل توجهی را در عرصه فرهنگی-سیاسی موجب شده؛ طراحی ویژه این روزهای دولتی هاست و آنها بدین شکل به دنبال این هستند که مانع دفع حامیانشان شوند. در واقع تلاش اصلی تئوریسین های دولت یازدهم متمرکز بر این است تا به زور ارتش رسانه ای خود، مطلب یاد شده را به بدنه حامیان شان انتقال دهند. این در حالی است که به رغم فضاسازی گسترده ارتش رسانه ای دولت در این زمینه؛ نارضایتی ها از قوه مجریه، در فضای واقعی جامعه شدید است. به طوری که علاوه بر نارضایتی های عمومی که بیشتر به ناکارآمدی دولت یازدهم در عرصه اقتصادی و معیشتی مربوط می شود، در حوزه های فرهنگی و سیاسی نیز جدا از منتقدان، حامیان دولت هم نتوانسته اند نارضایتی هایشان را بیش از این کتمان کنند و ناکارآمدی دولت روحانی در زمینه های فرهنگی و سیاسی را ناامیدکننده دانسته اند. دولت یازدهم که تصور می کرد با در اختیار قرار دادن منابع مالی بیشتر به سینماگرانی که سال ۹۲ از روحانی حمایت کرده بودند و تایید بدون ضابطه برخی آثار مربوط به آنها و تنگ کردن فضا برای طیفی دیگر از سینماگران می تواند حمایت شبه روشنفکران سینما را برای مدت ها حفظ کند، حالا با انتقادهای تند و تیز آنها مواجه شده است. در آخرین نمونه انتقاد جریان شبه روشنفکری عرصه سینما و حامیان خرداد ۹۲ روحانی نسبت به عملکرد فعلی دولت، مواضع تندوتیز منیژه حکمت، کارگردان و تهیه کننده سینما قابل توجه است. وی در مصاحبه ای که با هفته نامه صدا انجام داده است، در پاسخ به این سوال خبرنگار که می پرسد: «از زمان روی کارآمدن دولت روحانی تغییری احساس کرده اید؟» اینگونه پاسخ می دهد: «من در این دوره ناامید شدم و متاسفم». وی همچنین در پاسخ به این سوال که «اگر به سال ۹۲ برمی گشتید با توجه به شرایط الان، تومار حمایت از روحانی را امضا می کردید؟» می گوید: «نه! نمی کردم». وی همچنین با انتقاد از دولت ابراز می دارد: «کسانی به من زنگ می زنند و می گویند تو گفتی به روحانی رای بدهیم. معتقدم احمدی نژاد دستاورد ناامیدی مردم بود و این روند دوباره دارد شکل می گیرد. من دیگر سعی دارم هزینه ندهم و پاسخگوی کسانی که در این وادی به من اعتماد کرده بودند، نشوم... این دولت با شعار قشنگی به اسم امید آمد، چه شده که امید اکثریت سینما ناامید شده است؟... من گاهی می شنوم چقدر دوره شمقدری خوب بود! این حرف خیلی دردناک است... این را صراحتا اولین بار به شما می گویم، چون امضاهای کسانی که از کاندیداهای سیاسی حمایت کرده اند هنوز هست؛ شما یک سرچ بکنید ببینید چه کسی کجاست. اصلا هم قائل به این نیستم که چون من و پگاه اولین حمایتگران از این دولت بودیم گل سرسبدیم! این طور نیست اما این اکثریت ناامید خطرناک است و پوپولیسم محصول چنین دورانی است». همچنین مهدی کرم پور از کارگردانان حامی روحانی، نسبت به عملکرد دولت یازدهم انتقادهای جدی مطرح کرده و در نامه خود به حجت الله ایوبی می نویسد: «خیال می کردم گفتنی ها را برای تان در جلسات خصوصی و عمومی گفته ام. به دوستی. به تذکر. به قهر. به شوخی. آنچه وظیفه خود می دانستم که باید گفته شود را. چون دوست یا برادر کوچکی. اما حالا که خارج از تعارف ها، مسموع نیست، پس از ۲ سال چون رویه گذشته ، کتبا و عمومی قلمی کنم، تا اقل ثبت شود و بماند». وی ادامه می دهد: «یادمان باشد در همان دولتی که حالا مانند لولو از آن یاد می شود همه در این سینما فیلم ساختند. یادمان باشد در همان دولت قبل نتیجه فجر و اسکار و برلین یک خروجی بود. در همان دولت، فرهادی به اسکار معرفی شد. من و معادی و کیایی و نعمت الله پروانه ساخت و نمایش گرفتیم. در همان جشنواره ها فیلم کاهانی رد نمی شد. از فیلمساز جوان خواسته نمی شد شب اختتامیه خودش از خیر جشنواره بگذرد. در دولت نهم، بیضایی هم فیلم ساخت... با شعر خواندن و لبخند مشکل سینمای ما حل نمی شود. حتی اگر حالا تنها علقه مشترک من و شما شاعر محبوب مان باشد. امروز دیگر به چیزی بیش از زبان نرم نیاز است. مدیریت فرهنگی به گوش شنوای واقعی و پایمردی بر قول ها و حمایت از همه هنرمندان نیاز دارد... نکند در پساتحریم در میان خیل بنجل های صف کشیده برای اخذ طلب های دلاری مان قرار است از چین و هند و اروپای ورشکسته، برای مان سوغات دیگری بیاورید؟» چند ماه قبل از این نیز در هفدهمین جشن خانه سینما رضا میرکریمی انتقادات تندی را به دولت روحانی وارد کرد و ابراز داشت: «از خودم خجالت می کشم تا خواسته هایمان را اعلام کنم، چون در دولت های مختلف این حرف ها بارها زده شده است و هیچ گوش شنوایی نیست. دولت ها همیشه با سلیقه های مختلف می آیند و می روند اما انگار چیزی که در بین همه آنها مشترک است کم اعتنایی به هنر و فرهنگ است. دیگر برای مان سخت است که بگویم ما را ببینید، به همین دلیل ترجیحاً دیگر در این باره صحبت نمی کنم. امیدوارم زمانی که از رئیس جمهور درباره حوزه فرهنگ و هنر سوال می شود برای سومین بار نگوید خانه سینما را باز کردیم!». این در حالی است که رضا ایرانمنش که از حامیان حسن روحانی در خرداد ۹۲ بوده، قبل از این انتقاداتش نسبت به وی را اینگونه بیان کرده بود: «زمان احمدی نژاد از منتقدان شدید او بودم اما امروز از رای دادن به روحانی پشیمانم، زیرا آقای رئیس جمهور از زمانی که آمده جز شعار دادن کار دیگری حداقل برای سینما و هنرمندان انجام نداده است. در دولت احمدی نژاد بر این عقیده بودم که او به هیچ عنوان به هنر و هنرمند اهمیت نمی دهد اما راه گفتن این موضوع به رئیس جمهور و زیردستان او برای همه ما باز بود؛ چه بسا خود من بارها این موضوع را به او گفتم و درددل کردم و او حداقل کاری که می کرد گوش دادن به حرف های ما بود اما متاسفانه آقای روحانی از زمانی که آمده همین حداقل کار را هم برای ما انجام نداده است». به نظر می رسد مجموعه ای از عوامل، موجبات عدم موفقیت دولت یازدهم جهت برآوردن مطالبات حامیانش را به وجود آورده است. اول اینکه؛ فضایی که دولت یازدهم در آن شکل گرفت به گونه ای نبود که روحانی در انتخابات علاوه بر پیروزی قانونی و پیروزی در تعداد آرا، از نظر اجتماعی هم برتری قابل توجهی به دست آورد. در واقع تعداد آرای رئیس جمهور و همچنین عدم وجود یک رویکرد مشترک که رای دهندگان به روحانی همگی براساس آن، وی را انتخاب کرده باشند موجب شده برای روحانی ظرفیت اجتماعی متناسب با یک رئیس جمهور به وجود نیاید. به طوری که اکثر کارشناسان و تحلیلگران، پیروزی روحانی در انتخابات ۹۲ را به دلیل شعارهای اقتصادی وی می دانند و انتظارات عموم مردم از دولت هم بیشتر حول همین مساله است. دوم؛ رفتارشناسی رئیس جمهور و بسیاری از کارگزاران دولتی و همچنین بررسی سوابق آنها در زمان مدیریت شان و بویژه خاستگاه سیاسی شخص رئیس جمهور، نشان می دهد مطالبات شبه روشنفکران نمی تواند تناسب زیادی با روحیه اعضای دولت یازدهم داشته باشد. سوم؛ آنچه در عمل نیز از دولت یازدهم دیده شده، بیشتر پیرامون بحث سیاست خارجی و مذاکرات هسته ای بوده و حتی حامیان دولت هم نتوانسته اند از عملکرد دولت روحانی در عرصه داخلی حمایت کنند. لذا موارد یاد شده، موجب شده تئوریسین ها و فرماندهان عملیات روانی دولت و شبکه گسترده رسانه ای همراه دولت، تلاش کنند برای نگه داشتن بدنه حامیان خود، اینگونه به آنها القا کنند که روی کارآمدن روحانی موجبات تغییرات قابل توجهی در عرصه های سیاسی و فرهنگی کشور شده و با چنین القائاتی، فضای انتخاباتی موردنظرشان را شکل دهند.
جمعه ، ۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ]
[مشاهده در: www.bloghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها