محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846225330
نمایشگاه هنرهای تجسمی ونیز بدون هیچ آثار انقلابی/ مسئولان ارشاد با هنر اصیل چه می کنند؟/ نشانی اشتباه غرفه ایران در بستری غرب نمایانه!
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: اگر نگاهی به دستاوردهای مورد اشاره مسئولین ارشاد در عرصه جشنواره دوسالانه ونیز داشته باشیم، به آثاری می رسیم که هیچ قرابتی با تفکر ایرانی ندارد و نگره ای ذوق زده از غرب گرایی در تار و پود آن حاکم است، به نحوی که فضای بصری در عین بهره برداری از تصاویر ایرانی، رویه ای بیگانه پرستانه را در پیش گرفته استگروه فرهنگی « سراج24 »: دیوارهای اصالت چه ساده با پُتک تجدد فرو می ریزد و آجرهای نشسته از شکوه تمدنی برگرفته از دین و فرهنگ به بهانه فرم گیری مدرن! تَرک برمی دارد و افتخارمان این است که در جمعی جهانی آغوش اشتیاق مخاطبان خارجی را ربوده ایم! و این داستانی است از به یغما رفتن تعهد در هنر اسلامی و فرهنگ آئینی سرزمینی گرانقدر چون ایران. چکیده ای از نوشتار جاری در طی برگزاری شصت و ششمین دوره نمایشگاه هنرهای تجسمی در شهر ونیز ایتالیا که موسوم به دوسالانه بی ینال ونیز است، به حقیقت درآمد. همایشی که در طی 6 ماه از برپایی، میزبان هنرمندان عرصه آثار دیداری بود و نمایندگان کشورهای مختلف در این همایش گسترده طی غرفه هایی به بازگویی هنر و تفکر خود پرداختند. از این رو با توجه به بازتاب وسیع رسانه ای می توان این جایزه را به عنوان محفلی جهت رونمایی نگره هنر معاصر در سرزمین های مختلف خواند و با توجه به ارزش گرایی های هنر در قاموس ایرانیان این عرصه می توانست آوردگاهی برای نمایان سازی اندیشه هنرمند امروز ایرانی در قالب ظرفیتی فرم گرایانه باشد. جمهوری اسلامی ایران در بی ینال 2015 برای هفتمین بار پس از انقلاب با 30 هنرمند شرکت کرد و حال با پایان یافتن این دوره از دوسالانه در تاریخ اول آذرماه فرصتی تحلیلی فراهم می شود تا از دستاوردهای ایران در این محفل جهانی هنرهای تجسمی پرده برداریم. با نگاهی به تصاویر نقش بسته در غرفه ایران در این مسیر به مواردی کاملا غریبه با سرشت فرهنگ و هنر ایرانی برمی خوریم، تو گویی نشانی این خانه را اشتباهی آمدیم و به جای ایران وارد فضایی متعلق به کشوری غربی شده ایم. اما مجید ملانوروزی، مدیر کل هنرهای تجسمی وزارت ارشاد به عنوان متولی امر در رویه ای معکوس از حقیقت طی سخنانی خبر از شکوه مندی حضور ایران در این آوردگاه داشته و تاثیر هنر ایران برای منطقه را یادآور شد و از حضور هنرمندانی از اقلیت های مختلف ایرانی در این نمایشگاه برای استفاده از ظرفیت های موجود نام برد. این در حالی است که بسیاری از اهالی هنر نسبت به نحوه انتخاب افراد گزینش شده برای این آوردگاه داد اعتراض برآوردند. مورد دیگر قابل نقد از این حضور، مشارکت و تاثیر عمیق بنیاد خصوصی فیضی نیا است که در خارج از کشور فعال بوده و با در اختیار گرفتن قدرت از سوی مسئولین هنرهای تجسمی وارد عرصه شده و نیز مارکو منگوتزو، منتقد هنری ایتالیایی را به عنوان معرفی کننده و نمایشگاه گردان غرفه متعلق به ایران در دوسالانه ونیز معرفی کرده است. اگر نگاهی به دستاوردهای مورد اشاره مسئولین ارشاد در عرصه جشنواره دوسالانه ونیز داشته باشیم، به آثاری می رسیم که هیچ قرابتی با تفکر ایرانی ندارد و نگره ای ذوق زده از غرب گرایی در تار و پود آن حاکم است، به نحوی که فضای بصری در عین بهره برداری از تصاویر ایرانی، رویه ای بیگانه پرستانه را در پیش گرفته است. از سویی در نگره ای کلی بر آثار به نمایش درآمده گویی به غرفه ایران در دوران پیش از انقلاب ورود یافته ایم و هیچ رنگی از وقوع انقلابی شکوهمند و ایثارگری های مردان جهاد و ایثار وجود ندارد و عکس های مورد استفاده عموما از چهره مردمان پیش از انقلاب است! برای نمونه از غریبگی های آثار به نمایش درآمده برای مخاطبان بسیار این نمایشگاه می توان به قاب عکسی مستطیلی شکل و سیاه و سفید از مردان و زنانی نام برد که در ترکیبی واحد، نمایشی از بی هویتی و تمسخر ایرانی را منعکس می سازند! مردانی که از بالاتنه برهنه هستند و اندام و شکم برجسته آن ها کاملا هویدای احوال شان است و زنانی که بدون روسری در کنار آن ها قرار گرفته اند! یا می توان به عکس های کوچک ایرانیان قدیم چشم دوخت که در داخل شیشه ترشی در حال انتظار بسر می برند! و یا به چهره مردان لنگی خنجر به دست به رسید که نشانه هایی آشکار جهت القای خشونت حاکم در جامعه ایرانی دارند! و خال سوال ایم جاست که آیا همین تصاویر از زبان مجریان و مسئولین مرتبط به عنوان دستاوردهای ارائه شده خوانده می شود؟ و یا این که مجموعه عکس های برگرفته از فیلم تلخِ «شیرین» ساخته عباس کیارستمی را که در آن زنانی در حصار مانده رخ نمایی می کنند، را باید جزو دستاوردهای ارجمند مسئولین ارشاد دانست؟ شاید مهم ترین و بی پرده ترین نگاه برملاشده در این میان را مارکو منگوتزو، نمایشگاه گردان غرفه ایران در بی ینال ونیز درباره حضور ایران در این رویداد هنری گفته است: «میکل آنژ زمانی که در رویداد بین المللی شرکت کرد، آثارش معرف حاکمیت نبود؛ پس نمی توان انتظار داشت که آثار ارائه شده در بی ینال ونیز، معرف جمهوری اسلامی ایران باشد . » بله، این همان چکیده یاداشت به تحریر درآمده است و موید این بوده که تنها نکته نایاب در این 6 ماه هزینه صورت یافته در ونیز، ایرانی نبودن و اسلامی نبودن آثار بوده است و این می تواند معرف کاملی از عنوان انتخاب شده برای هنرمندان ایرانی در دوسالانه ونیز باشد که بازی بزرگ نام گرفت؛ بازی دو سر باخت برای هنری در تعلیق و فضایی بیگانه پرست!
جمعه ، ۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها