واضح آرشیو وب فارسی:کمال مهر: ما بنا گذاشته ایم با مادرمان به دیدار خانواده شهدای مدافع حرم می رویم که از بین آن ها شهدای افغانستانی بسیار مظلومند. به خانه یک شهید مدافع حرم رفتیم که خودش کارگر بود و خانمش هم حوالی هشتگرد روی زمین کشاورزی کار می کردبه گزارش« کمال مهر »؛، در شامگاه سه شنبه سوم آذرماه حجت الاسلام پورمحمدی، وزیر دادگستری به همراه همسر و دو فرزندش در منزل سردار همدانی حضور یافت و به قدردانی از خانواده این شهید والامقام پرداخت. پورمحمدی را در این دیدار حبیب الله بوربور معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزیر و قایم مقام جمعیت وفاداران انقلاب اسلامی و حجت الاسلام سید علیرضا صدر حسینی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی- که همراه خانواده حضور داشت- همراهی می کردند. در ابتدای این دیدار همسر شهید همدانی در سخنانی کوتاه از حضور وزیر و همراهان تشکر کردند و وزیر نیز در پاسخ ضمن قدردانی از این خانواده گفت: سردار همدانی افتخار بزرگی بود؛ هم برای کشور، هم برای مبارزان جبهه های حق و باطل و هم برای خانواده اش. نسبت شهید همدانی با جهاد و شهادت، نسبتی است قابل افتخار؛ چه در شکل گیری انقلاب اسلامی، چه در روزهای رزم و حماسه در جبهه های نبرد و چه بعد از آن تا امروز در دفاع از حریم اهل بیت علیهم السلام و مقابله با تکفیری های ملعون و ضد اسلام که سبب شد ایشان به آرزوی دیرین خود یعنی جان دادن در راه خدا و در حال جهاد فی سبیل الله برسد. جلسه با مرور زندگانی شهید همدانی توسط دو فرزندش وهب و مهدی از بدو تولد تا دوره انقلاب و فعالیت های انقلابی شهید و پس از انقلاب و حضور ایشان در کسوت فرماندهی در جبهه های مختلف جنگ و خاطرات آن موقع شروع شد و ادامه یافت و با خاطره ای از همسر شهید از آخرین دقایق حضور شهید در منزل پایان یافت. در ابتدا وزیر از پسر بزرگ خانواده می خواهد که اعضای خانواده را معرفی کند. وهب فرزند ارشد خانواده می گوید، شهید دو فرزند پسر به نام های وهب و مهدی و دو فرزند دختر به نام های زهرا و سارا دارد. وزیر صحبت های وهب را قطع می کند و می گوید، حتما به اعتبار شما بوده است که به پدر «ابو وهب» می گویند. وهب پاسخ می دهد: بله و این لقب را سید حسن نصرالله به پدر داده و در میان القابی که به پدر داده اند این لقب بیشتر بر سر زبان ها افتاده است. وهب در ادامه به نحوه گزینش این نام اشاره کرده و می گوید: من متولد سال ۱۳۵۹ هستم، اما پدر نام مرا قبل از ازدواجش و در سال ۵۴ انتخاب کرده است. وقتی از پدر پرسیدم که چرا این نام را انتخاب کردی به من گفت: در آن سال ها کتابی به من رسید به نام خاندان وهب و من با خواندن این کتاب بسیار به وهب و نقش تأثیرگذارش در کنار امام حسین(ع) علاقه مند شدم. همواره بصیرت او را تقدیر می کردم و با خود می گفتم در طول مدت کوتاهی که او به امام(ع) رسید چقدر خوب امامش را شناخت و چه خوب جانفشانی کرد. وهب حرف هایش را این گونه ادامه می دهد که پدر متولد سال ۱۳۲۹ است و به واسطه شغل پدرش که کارگر فنی شرکت نفت بوده در خوزستان به دنیا آمده. در سه سالگی پدرش را از دست داده و با محنت و سختی دوران کودکی و نوجوانی و جوانی را طی کرده و در مشاغل مختلفی بوده تا اینکه گواهی نامه پایه یک رانندگی می گیرد و راننده اتوبوس می شود. پدر از شاگردان و مریدان آیت الله مدنی بود. با شهید مفتح و دکتر شریعتی ارتباط داشت اما رابطه اش با شهید مفتح عاطفی تر و مستحکم تر بود. با همان اتوبوسش اعلامیه آقا و اسلحه جا بجا می کرده و این کار را به قدری مخفیانه انجام می داد که حتی شاگرد اتوبوس هم خبر از این کارهای پدر نداشت. وقتی صحبت های «وهب همدانی» به انقلاب و فعالیت های مبارزاتی آن موقع شهید می رسد، از مادرش می خواهد که خاطره توقف توسط پلیس را در حالی که پر از اسلحه بوده تعریف کند. مادرش صحبت های وهب را اینگونه ادامه می دهد که یک بار به همراه شهید با اتوبوس در همدان از چهارراهی گذشتیم. یک مرتبه یک ماشین پلیس آژیرکشان به ما نزدیک شد و دستور داد شهید اتوبوس را متوقف کند. شهید همدانی به من گفت تمام شد. لو رفتیم. گفتم: مگر چی شده و او گفت که ماشین پر است از اسلحه. منتظر برخورد فیزیکی و بگیر و ببند بودیم که مامور پلیس را دیدیم در حال نوشتن یک برگه جریمه به ما نزدیک می شود و تازه متوجه شدیم از چراغ قرمز سر چهار راه عبور کرده ایم و علت توقف اتومبیل هم همین بوده. مادر این خاطره را با این جمله به پایان می برد که شهید می گفت: این شیرین ترین جریمه پلیس بود در طول عمرم. وهب در ادامه از پیوستن پدر به سپاه پاسداران گفت و از اینکه او از پایه گذاران سپاه همدان بوده و اینکه در آن زمان وقتی برای سپاه همدان اتوبوس می خرند چون بابا پایه یک داشته این اتوبوس ها را به نام پدرم سند می زنند و همین چند ساله پیش بود که پدر رفت و آنها را به نام سپاه همدان برگرداند. از تشکیل لشگر انصارالحسین(ع) گفت؛ از سپاه ۱۶ قدس گیلان و رشادت هایی که گیلانی ها به همراه پدر در کربلای ۴ و ۵ آفریدند و ارادتی که گیلانی ها به پدر دارند و او و خانواده، این را پس از شهادت پدر دریافتند. از دوستان و همرزمان پدر گفت، از شهید حاج همت، زنده یاد حاج احمد متوسلیان و از سردار حاج مرتضی قربانی و … از اینکه بابا در موارد متعددی امکان این که پست های بالاتری را در نظام برعهده بگیرند فراهم بوده ولی ایشان برحسب تشخیص و احساس مسولیت به پست های پایین تر بسنده کرده اند و خاطره ای هم در این رابطه تعریف کرد. او گفت در مقطعی که ایشان فرمانده سپاه قدس گیلان بود، حاج محسن رضایی می خواسته اند ایشان را به عنوان فرمانده قرارگاه نجف اشرف منصوب کنند اما آیت الله موسوی همدانی از بابا می خواهند که در سپاه همدان بماند و در آنجا خدمت کند. ایشان هم به حاج محسن می گوید بگذارید حرف نماینده ولی فقیه بر زمین نماند و من در همین جا خدمت کنم. در حین صحبت های وهب و مهدی، خواهرشان زهرا چند جلد کتاب می آورد و روی میز می گذارد و می گوید: این کتاب (پیغام ماهی ها) در فاصله شهادت پدر تا مراسم چهلم ایشان به همت دوست گرانقدرش گلعلی بابایی آماده شده است. وزیر کتاب را برانداز می کند و ورقی می زند و می گوید: کتاب خوب و نفیس و جامعی است، اما به نظر می رسد بخشی از کار آماده سازی محتوای آن به قبل از این مدت بازگردد. وهب توضیح می دهد بله همین طور است. این مجموعه خاطرات حاجی است از بدو تولد تا سال ۱۳۶۴ و محصول ساعت ها گفت و گو با ایشان بوده که در آرشیو انتشارات بعثت ۲۷ وابسته به لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) تهران نگهداری می شده است. این داشته های صوتی در اختیار نویسنده توانمند و دوست صمیمی بابا، آقای گلعلی بابایی قرار می گیرد و ایشان با یک کار شبانه روزی ممتد این کتاب را آماده می کند که برای مراسم اربعین بابا منتشر می شود. در ادامه این دیدار مهدی به کاری که این روزها حسابی وقت او و برادرش و مادرش را پر کرده اشاره می کند و می گوید، بعد از شهادت بابا و حضور آقا در منزل ما و تأثیر و برکتی که این حضور در روحیه ما و اعضای خانواده داشته، مادر از من و وهب خواست که ما هم تصمیم بگیریم در منزل شهدای خادمان اهل بیت سلام الله حاضر بشویم و این شد که الان بیشتر وقت ما در طول روز صرف سرکشی و دید و بازدید از این خانواده هاست. جالب است عمده خانواده های شهدا در این دیدارها می گویند که پدر شما در مراسم های ما شرکت می کرد و ما باز می بینیم که در این کار هم از بابا عقب تر هستیم. مادر به میان صحبت های پسرش می آید می گوید: تازه شما کار و بارتان را هم تعطیل کردید، در حالی که پدر هم به کارش می رسید و هم این کارها را انجام می داد. کارهایی که یکی اش همان اقدامات بزرگی است که او در سوریه انجام داد. صحبت که به اینجا می رسد، وزیر می گوید، بله همین دیشب بود که پس از دیدار معنادار پوتین، رییس جمهور روسیه با حضرت آقا، پیش خود گفتم: ببینید سردار همدانی و یارانش در سوریه چه کرده اند که این چنین عزتی برای ایران به ارمغان آورده اند. فرزند شهید همدانی ادامه داد: ما رسمی را بنا گذاشته ایم و با مادرمان به دیدار خانواده شهدای مدافع حرم می رویم که از بین آن ها شهدای افغانستانی بسیار مظلومند. به خانه یکی از شهدای مدافع حرم افغانستانی رفتیم که خودش کارگر بود و خانمش هم در حوالی هشتگرد روی زمین کشاورزی کارگری می کرد. آن ها از قوم هزاره بودند. حتی مزارشان سنگ قبر هم نداشت. بنیاد شهید هم هیچ کاری برای آن ها نمی کند. ما حتی به آقا عزیز (فرمانده کل سپاه) هم این موضوع و مظلومیت شهدای لشکر فاطمیون را گفتم و امیدوارم که کاری انجام بشود. وزیر دادگستری هم قول داد که این موضوع را پیگیری کند. حبیب الله بوربور، معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت دادگستری و از دوستان شهید همدانی نیز در این دیدار، پیشنهاد تاسیس مرکز فرهنگی شهید همدانی را برای جمع آوری و انتشار آثار و اندیشه های شهید سردار همدانی مطرح کردو از خانواده این شهید بزرگوار خواست که با اجرای مقدمات این اقدام موافقت کرده و در این راه، پیشقدم شوند که این پیشنهاد در این دیدار، مورد تأیید قرار گرفت.
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کمال مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]